Rozdział 6 - Inspekcja Weterynaryjna - Zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt, badanie zwierząt rzeźnych i mięsa oraz Inspekcja Weterynaryjna.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1999.66.752 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 2008 r.

Rozdział  6

Inspekcja Weterynaryjna

Art.  34. 

1. Tworzy się Inspekcję Weterynaryjną.

2. Inspekcją Weterynaryjną kieruje Główny Lekarz Weterynarii.

3. 139  Głównego Lekarza Weterynarii, który jest centralnym organem administracji rządowej, powołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw rolnictwa. Głównego Lekarza Weterynarii odwołuje Prezes Rady Ministrów.

4. 140  Zastępców Głównego Lekarza Weterynarii, nie więcej niż dwóch, powołuje minister właściwy do spraw rolnictwa na wniosek Głównego Lekarza Weterynarii. Zastępców Głównego Lekarza Weterynarii odwołuje minister właściwy do spraw rolnictwa.

5. Główny Lekarz Weterynarii kieruje Inspekcją Weterynaryjną przy pomocy Głównego Inspektoratu Weterynarii.

6. Organizację Głównego Inspektoratu Weterynarii określa statut nadany, w drodze rozporządzenia, przez ministra właściwego do spraw rolnictwa.

Art.  35.  ¹⁴¹

1. 142  Do zakresu działania Inspekcji Weterynaryjnej należy zapobieganie chorobom zakaźnym zwierząt i ich zwalczanie oraz nadzór nad jakością zdrowotną produktów pochodzenia zwierzęcego, a w szczególności:

1) badanie zwierząt rzeźnych i ich mięsa, mięsa zwierząt łownych oraz innych zwierząt, przeznaczonego do spożycia przez ludzi,

2) sprawowanie weterynaryjnej kontroli granicznej,

3) sprawowanie nadzoru nad przestrzeganiem warunków weterynaryjnych,

4) 143  sprawowanie nadzoru nad jakością zdrowotną żywności pochodzenia zwierzęcego, w tym nad warunkami sanitarnymi jej pozyskiwania, produkcji, przetwarzania, składowania, transportu oraz sprzedaży bezpośredniej, a także zbieranie i przekazywanie informacji o niebezpiecznych produktach żywnościowych pochodzenia zwierzęcego w ramach systemu wczesnego ostrzegania o niebezpiecznych produktach żywnościowych i środkach żywienia zwierząt (systemu RASFF),

4a) 144  przyjmowanie informacji o niebezpiecznych produktach żywnościowych pochodzenia roślinnego oraz środkach żywienia zwierząt od organów Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa oraz Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych - w zakresie kompetencji tych inspekcji - oraz ocena ryzyka i stopnia zagrożenia spowodowanego niebezpiecznym produktem żywnościowym lub środkiem żywienia zwierząt, a następnie przekazywanie tych informacji do kierującego siecią systemu RASFF,

5) sprawowanie nadzoru nad obrotem zwierzętami i produktami pochodzenia zwierzęcego,

6) sprawowanie nadzoru nad jakością zdrowotną środków żywienia zwierząt,

7) 145  sprawowanie nadzoru nad wytwarzaniem pasz leczniczych oraz obrotem produktami leczniczymi weterynaryjnymi i wyrobami medycznymi przeznaczonymi wyłącznie dla zwierząt,

7a) 146  współdziałanie z Inspekcją Farmaceutyczną w sprawowaniu nadzoru nad warunkami wytwarzania produktów leczniczych weterynaryjnych,

8) kontrola występowania pozostałości chemicznych i biologicznych, leków oraz skażeń promieniotwórczych w tkankach zwierząt, środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego oraz środkach żywienia zwierząt,

9) sprawowanie nadzoru nad zdrowiem zwierząt przeznaczonych do rozrodu oraz nad jakością zdrowotną materiału biologicznego,

10) sprawowanie nadzoru nad przestrzeganiem przepisów o ochronie zwierząt,

11) sprawowanie kontroli nad przestrzeganiem zasad identyfikacji i rejestracji zwierząt oraz kontroli ich przemieszczania,

12) przeprowadzanie przez zakłady higieny weterynaryjnej, wchodzące w skład wojewódzkich inspektoratów weterynaryjnych, rozpoznawczych badań laboratoryjnych.

1a. 147  Inspekcja Weterynaryjna wykonuje zadania, o których mowa w ust. 1, na podstawie niniejszej ustawy oraz przepisów odrębnych w zakresie określonym tymi przepisami.

1b. 148  Inspekcja Weterynaryjna może inicjować, organizować i prowadzić działalność oświatowo-informacyjną dla podmiotów podlegających nadzorowi Inspekcji Weterynaryjnej oraz popularyzować przepisy z zakresu zwalczania chorób zakaźnych zwierząt, higieny środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego i środków żywienia zwierząt oraz ochrony zwierząt.

2. Do zadań Inspekcji Weterynaryjnej należy również wydawanie opinii co do zgodności z warunkami weterynaryjnymi określonymi przepisami Unii Europejskiej przedsięwzięć i zrealizowanych inwestycji, których realizacja jest wspomagana przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa ze środków pochodzących z funduszy Unii Europejskiej.

3. Opinie, o których mowa w ust. 2, są wydawane na wniosek podmiotu ubiegającego się o pomoc finansową.

Art.  36. 

1. 149  Zadania Inspekcji Weterynaryjnej, o których mowa w art. 35, wykonują następujące organy:

1) Główny Lekarz Weterynarii,

2) wojewódzki lekarz weterynarii jako kierownik wojewódzkiej inspekcji weterynaryjnej wchodzącej w skład zespolonej administracji rządowej,

3) powiatowy lekarz weterynarii jako kierownik powiatowej inspekcji weterynaryjnej, będący organem niezespolonej administracji rządowej,

4) graniczny lekarz weterynarii.

2. 150  (uchylony).

3. Wojewódzki lekarz weterynarii może, za zgodą wojewody, powierzyć powiatowemu lekarzowi weterynarii, w drodze porozumienia, prowadzenie spraw z zakresu swojej właściwości, w tym również wydawanie w jego imieniu decyzji administracyjnych.

4. Funkcje organów Inspekcji Weterynaryjnej mogą pełnić wyłącznie osoby będące lekarzami weterynarii, posiadające prawo wykonywania zawodu.

5. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia, siedziby oraz terytorialny zakres działania granicznych lekarzy weterynarii.

Art.  37. 

1. Wojewódzkiego lekarza weterynarii powołuje i odwołuje wojewoda w porozumieniu z Głównym Lekarzem Weterynarii.

2. Zastępcę wojewódzkiego lekarza weterynarii powołuje i odwołuje wojewoda na wniosek wojewódzkiego lekarza weterynarii.

3. 151  Powiatowego i granicznego lekarza weterynarii powołuje i odwołuje wojewoda na wniosek wojewódzkiego lekarza weterynarii.

4. 152  Zastępcę powiatowego i zastępcę granicznego lekarza weterynarii powołuje i odwołuje wojewódzki lekarz weterynarii na wniosek właściwego powiatowego lub granicznego lekarza weterynarii.

5. 153  Wojewódzki lekarz weterynarii podlega wojewodzie, a powiatowy lekarz weterynarii i graniczny lekarz weterynarii podlegają wojewódzkiemu lekarzowi weterynarii.

6. 154  Główny Lekarz Weterynarii może w każdym czasie zawiesić lub odsunąć od wykonywania obowiązków wojewódzkiego, powiatowego i granicznego lekarza weterynarii, jeżeli działalność tego lekarza lub podległej mu jednostki może zagrozić prawidłowemu wykonywaniu zadań Inspekcji Weterynaryjnej, a zwłaszcza naruszyć bezpieczeństwo sanitarno-weterynaryjne na obszarze właściwości danego organu. Zawieszenie lub odsunięcie od wykonywania obowiązków następuje w drodze decyzji i wymaga niezwłocznego powiadomienia odpowiednio wojewody lub starosty. Doręczenie decyzji wraz ze szczegółowym uzasadnieniem powinno nastąpić bez zbędnej zwłoki.

7. 155  Kompetencje Głównego Lekarza Weterynarii, o których mowa w ust. 6, przysługują wojewódzkiemu lekarzowi weterynarii w stosunku do granicznego i powiatowego lekarza weterynarii.

8. 156  Główny Inspektorat Weterynarii, o którym mowa w art. 34 ust. 5, oraz wojewódzkie i powiatowe inspektoraty weterynarii, o których mowa w art. 38 ust. 1, są państwowymi jednostkami budżetowymi, a graniczne inspektoraty weterynarii są oddziałami właściwych wojewódzkich inspektoratów weterynarii.

9. 157  Obsługa finansowa granicznych inspektoratów weterynarii jest prowadzona za pośrednictwem rachunków bankowych właściwych wojewódzkich inspektoratów weterynarii.

Art.  38. 

1. Wojewódzki, powiatowy i graniczny lekarz weterynarii kieruje odpowiednio: wojewódzkim, powiatowym i granicznym inspektoratem weterynarii.

2. (skreślony).

3. (skreślony).

4. Minister właściwy do spraw rolnictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia, zasady organizacji inspektoratów weterynarii.

Art.  39. 

1. W rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego, w sprawach związanych z wykonywaniem zadań i kompetencji Inspekcji Weterynaryjnej, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, organem właściwym jest powiatowy lub graniczny lekarz weterynarii.

2. W postępowaniu administracyjnym organami wyższego stopnia w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego są:

1) w stosunku do powiatowego lub granicznego lekarza weterynarii - wojewódzki lekarz weterynarii,

2) w stosunku do wojewódzkiego lekarza weterynarii - Główny Lekarz Weterynarii.

Art.  39a.  ¹⁵⁸

1. Główny Lekarz Weterynarii:

1) ustala ogólne kierunki działania Inspekcji Weterynaryjnej,

2) koordynuje i kontroluje wykonywanie zadań przez wojewódzkich, powiatowych i granicznych lekarzy weterynarii,

3) może wydawać wojewódzkim, powiatowym i granicznym lekarzom weterynarii polecenia dotyczące podjęcia czynności w zakresie ich merytorycznego działania oraz żądać od nich informacji o całym zakresie działania Inspekcji Weterynaryjnej,

4) w przypadku stwierdzenia w trakcie prowadzonej kontroli uchybień, może wydać decyzję o czasowym zawieszeniu lub odebraniu uprawnień, uchylając decyzję powiatowego, granicznego lub wojewódzkiego lekarza weterynarii,

5) współpracuje z właściwymi organami weterynaryjnymi krajów członkowskich Unii Europejskiej i krajów trzecich, Komisją Europejską, Międzynarodowym Urzędem do Spraw Epizootii oraz innymi organizacjami międzynarodowymi, których Polska jest członkiem, w zakresie swoich właściwości,

6) dokonuje analiz i ocen sytuacji epizootycznej, jakości zdrowotnej środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego i stanu sanitarnego ich produkcji,

7) opracowuje programy i plany dotyczące zapobiegania chorobom zakaźnym zwierząt i ich zwalczania,

8) wydaje instrukcje określające sposób postępowania organów i inspektorów Inspekcji Weterynaryjnej,

9) organizuje szkolenia dla pracowników Inspekcji Weterynaryjnej,

10) inicjuje zmiany przepisów prawnych z dziedziny weterynarii oraz opiniuje projekty aktów normatywnych,

11) utrzymuje niezbędną rezerwę szczepionek i biopreparatów niezbędnych do diagnozowania i zwalczania chorób zakaźnych zwierząt,

12) wykonuje inne zadania określone w ustawie i przepisach odrębnych.

1a. 159  Główny Lekarz Weterynarii:

1) tworzy podpunkt krajowego punktu kontaktowego sieci systemu RASFF realizującego zadania, o których mowa w art. 35 ust. 1 pkt 4 i 4a, i kieruje pracami tego podpunktu,

2) jest odpowiedzialny za zbieranie informacji dotyczących wszystkich stwierdzonych przypadków niebezpiecznej żywności pochodzenia roślinnego, zwierzęcego i środków żywienia zwierząt - w zakresie objętym kompetencjami Inspekcji Weterynaryjnej, Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa oraz Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych - i przekazywanie tych informacji do krajowego punktu kontaktowego sieci systemu RASFF.

2. Główny Lekarz Weterynarii składa Prezesowi Rady Ministrów oraz ministrowi właściwemu do spraw rolnictwa coroczne sprawozdanie o stanie bezpieczeństwa sanitarno-weterynaryjnego kraju.

3. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4 i 9, przysługują wojewódzkiemu lekarzowi weterynarii w stosunku do powiatowych i granicznych lekarzy weterynarii.

4. Wojewódzki lekarz weterynarii i powiatowy lekarz weterynarii raz na rok, a na żądanie w każdym czasie, przekazują odpowiednio wojewodzie i staroście informacje o stanie bezpieczeństwa sanitarno-weterynaryjnego na obszarze województwa lub powiatu.

5. Informacje, o których mowa w ust. 4, wojewódzki lekarz weterynarii przekazuje również Głównemu Lekarzowi Weterynarii.

6. 160  W przypadku bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa sanitarno-weterynaryjnego wojewoda może wydać właściwemu organowi Inspekcji Weterynaryjnej polecenie podjęcia działań zmierzających do usunięcia tego zagrożenia.

7. Polecenie wydane na podstawie ust. 6 nie może dotyczyć wykonania konkretnych czynności służbowych ani określać sposobu wykonania zadania przez organy Inspekcji Weterynaryjnej. Polecenie powinno ustalać przedmiot działania lub wskazywać stan niezgodny z prawem, którego usunięcie dotyczy.

Art.  39b.  ¹⁶¹

 (uchylony).

Art.  39c.  ¹⁶²

 (uchylony).

Art.  40.  ¹⁶³

 Organy Inspekcji Weterynaryjnej współpracują przy wykonywaniu swoich zadań z właściwymi organami Państwowej Inspekcji Sanitarnej i Inspekcji Farmaceutycznej, Inspekcji Handlowej, Inspekcji Transportu Drogowego i Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych oraz jednostkami samorządu terytorialnego.

Art.  41. 

1. Pracownicy Inspekcji Weterynaryjnej oraz osoby wyznaczone na podstawie art. 44, w zakresie wykonywania zadań określonych w ustawie, mają prawo:

1) wstępu do:

a) wszelkich miejsc przebywania zwierząt,

b) rzeźni i miejsc badania mięsa,

c) miejsc, w których prowadzona jest działalność określona w art. 5 ust. 1 i art. 31 ust. 1,

d) 164  wszelkich środków transportu używanych do przewozu zwierząt, mięsa, środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego i niejadalnych surowców zwierzęcych, materiału biologicznego, środków żywienia zwierząt oraz obiektów, w których znajdują się te środki transportu,

2) żądania pisemnych lub ustnych informacji,

3) żądania okazywania i udostępniania dokumentów,

4) pobierania nieodpłatnie próbek do badań.

1a. 165  Uzyskane w wyniku kontroli informacje, dokumenty i inne dane, dotyczące w szczególności stosowanej przez kontrolowanego technologii, są objęte tajemnicą służbową i nie mogą być przekazywane innym organom ani ujawniane, jeśli nie wymaga tego dobro publiczne.

2. Pracownicy Inspekcji Weterynaryjnej oraz osoby wyznaczone na podstawie art. 44, w zakresie wykonywania zadań określonych w ustawie, podlegają szczególnej ochronie prawnej, przewidzianej w odrębnych przepisach dla funkcjonariuszy publicznych.

3. 166  Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb i sposób wykonywania przez organy Inspekcji Weterynaryjnej w gospodarstwach kontroli oznakowania i rejestracji zwierząt, mając na względzie liczbę przeprowadzanych kontroli w stosunku do liczby gospodarstw, wyniki tych kontroli oraz częstotliwość ich przeprowadzania.

Art.  41a.  ¹⁶⁷

1. Urzędowy lekarz weterynarii nie może poświadczać w świadectwie zdrowia zwierząt lub innym dokumencie weterynaryjnym danych, których sprawdzenie nie jest możliwe, oraz podpisywać świadectw zdrowia lub innych dokumentów weterynaryjnych in blanco, lub dokumentów dotyczących towarów, których nie kontrolował lub których kontrola nie należała do jego właściwości.

2. Urzędowy lekarz weterynarii może wystawić świadectwo zdrowia na podstawie wyników badań kontrolnych, a także badań wykonanych w trakcie kontroli wewnętrznej, kontroli epizootycznej lub epidemiologicznej oraz na podstawie wyników innych urzędowych kontroli, jeżeli są prowadzone systematycznie.

3. 168  Lekarze weterynarii, niebędący pracownikami Inspekcji Weterynaryjnej, nie mogą być wyznaczani do wykonywania czynności, o których mowa w art. 44 ust. 1, jeżeli miałyby one dotyczyć ich interesów majątkowych.

4. Kopie wystawianych świadectw zdrowia powinny być przechowywane przez wystawiającego przez okres 3 lat w celu umożliwienia identyfikacji podpisów.

5. 169  (uchylony).

Art.  42. 

1. Tworzy się Radę Sanitarno-Epizootiologiczną, zwaną dalej "Radą", jako organ doradczo-opiniodawczy Głównego Lekarza Weterynarii.

2. Kadencja Rady trwa 4 lata.

3. Członków Rady powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw rolnictwa.

4. Członkowie Rady wybierają spośród siebie przewodniczącego i sekretarza.

5. Rada działa na podstawie uchwalonego przez siebie regulaminu, zatwierdzonego przez ministra właściwego do spraw rolnictwa.

6. Członkom Rady przysługuje zwrot kosztów przejazdu i zakwaterowania oraz diety na zasadach stosowanych przy podróżach służbowych na obszarze kraju.

7. Koszty obsługi Rady pokrywa Główny Lekarz Weterynarii.

Art.  43.  ¹⁷⁰

1. 171  Dla oceny stanu epizootycznego oraz zapewnienia zdrowia ludzi i zwierząt na obszarze kraju lub jego części organy Inspekcji Weterynaryjnej prowadzą badania kontrolne zakażeń zwierząt.

2. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w drodze rozporządzenia:

1) 172  określi rodzaj jednostek chorobowych, sposób prowadzenia kontroli oraz zakres badań,

2) może wprowadzić zakaz przeprowadzania ochronnych szczepień zwierząt przeciwko określonym chorobom zakaźnym

- mając na względzie zapewnienie bezpieczeństwa sanitarnego kraju.

Art.  43a.  ¹⁷³

1. 174  Dla zapewnienia właściwej jakości zdrowotnej żywności i ochrony zdrowia publicznego organy Inspekcji Weterynaryjnej przeprowadzają badania kontrolne substancji niedozwolonych, pozostałości chemicznych, biologicznych, produktów leczniczych i skażeń promieniotwórczych u zwierząt żywych, w tkankach lub narządach zwierząt po uboju, w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego oraz w środkach żywienia zwierząt.

2. 175  Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wykaz substancji objętych badaniami kontrolnymi, zakres i sposób prowadzenia programu badań, sposób pobierania próbek, zakres badań, rodzaj i wielkość próbek, sposób dokumentowania, tryb postępowania w przypadku stwierdzenia obecności substancji zakazanych lub przekroczenia dopuszczalnego maksymalnego poziomu pozostałości, o których mowa w ust. 1, kierując się potrzebą zapewnienia właściwej jakości zdrowotnej żywności oraz ochrony zdrowia publicznego.

3. Dopuszczalne maksymalne poziomy pozostałości, o których mowa w ust. 1, określają odrębne przepisy.

Art.  44.  ¹⁷⁶

1. Organ Inspekcji Weterynaryjnej może:

1) wyznaczać na czas określony lekarzy weterynarii niebędących pracownikami Inspekcji Weterynaryjnej do wykonywania niektórych czynności, w tym:

a) ochronnych szczepień i badań rozpoznawczych,

b) nadzoru nad spędami i innymi miejscami gromadzenia zwierząt,

c) badania zwierząt wprowadzanych na rynek i wystawiania świadectw zdrowia,

d) badania zwierząt rzeźnych i ich mięsa, mięsa zwierząt łownych oraz nadzoru nad jego rozbiorem, przetwórstwem i składowaniem, wraz z wystawieniem wymaganych świadectw zdrowia,

e) nadzoru nad warunkami pozyskiwania mleka, punktami skupu i przetwórstwem mleka,

f) 177  nadzoru nad przetwórstwem i składowaniem ryb, mięczaków, skorupiaków i jaj konsumpcyjnych,

g) kontroli i nadzoru nad gospodarstwami,

h) 178  pobierania prób do badań kontrolnych w zakresie, o którym mowa w art. 43a ust. 1,

2) wyznaczać inne osoby, niebędące pracownikami Inspekcji Weterynaryjnej, posiadające odpowiednie kwalifikacje do wykonywania niektórych czynności pomocniczych.

2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, organ Inspekcji Weterynaryjnej określi rodzaj i zakres czynności oraz prowadzi listę osób wyznaczonych do ich wykonywania.

3. Wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, może nastąpić po zawarciu umowy określającej w szczególności sposób, zakres i miejsce wykonywania tych czynności, wysokość wynagrodzenia za ich wykonanie oraz termin płatności.

4. Wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, nie stanowi zatrudnienia na podstawie stosunku pracy.

5. Wyznaczenie, o którym mowa w ust. 1, następuje w drodze decyzji.

5a. 179  Uchylenie decyzji o wyznaczeniu, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić w przypadku:

1) jeżeli wykonywanie czynności przez osobę wyznaczoną może spowodować zagrożenie dla zdrowia ludzi lub zwierząt,

2) niewywiązywania się wyznaczonej osoby z powierzonych jej zadań, w szczególności poprzez niewykonywanie ich terminowo, oraz w razie stwierdzenia zaniedbań w dokumentowaniu wykonanych czynności,

3) złożenia wniosku przez osobę wyznaczoną.

6. Minister właściwy do spraw rolnictwa, na wniosek Głównego Lekarza Weterynarii, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej, określi, w drodze rozporządzenia:

1) kwalifikacje osób wyznaczonych do wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1,

2) warunki wynagradzania i wysokość wynagrodzenia za wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1 oraz w art. 44b

- mając na względzie zapewnienie odpowiedniego poziomu i jakości wykonywanych czynności.

7. 180  Główny Lekarz Weterynarii prowadzi listę urzędowych lekarzy weterynarii upoważnionych do wystawiania świadectw zdrowia dla towarów przeznaczonych na eksport lub do handlu, z dołączonymi do niej wzorami podpisów.

Art.  44a.  ¹⁸¹

1. Pracownicy Inspekcji Weterynaryjnej oraz osoby wyznaczone do wykonywania czynności, o których mowa w art. 44 ust. 1, są obowiązane przy wykonywaniu tych czynności posiadać upoważnienie i nosić na widocznym miejscu odznakę identyfikacyjną.

2. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wzory upoważnienia i odznaki identyfikacyjnej, mając na względzie potrzebę zapewnienia identyfikacji osób uprawnionych do przeprowadzania kontroli w imieniu Inspekcji Weterynaryjnej.

Art.  44b.  ¹⁸²

 Organ Inspekcji Weterynaryjnej w razie stwierdzenia zagrożenia epizootycznego lub epidemicznego nakazuje, w drodze decyzji, lekarzom weterynarii wykonywanie czynności koniecznych do likwidacji zagrożenia.

Art.  45. 

1. 183  Powiatowe inspektoraty weterynarii w celu realizacji zobowiązań wynikających z umów, o których mowa w art. 44 ust. 3, mogą tworzyć środki specjalne o nazwie inspekcja zwierząt wprowadzonych na rynek oraz higieny produktów zwierzęcych.

2. Źródłem dochodów środka specjalnego wymienionego w ust. 1 są opłaty za czynności, o których mowa w art. 49 ust. 1, wykonywane przez osoby nie będące pracownikami Inspekcji Weterynaryjnej.

3. 184  Z opłat gromadzonych na środkach specjalnych pokrywane są wydatki na realizację wynagrodzeń osób niebędących pracownikami Inspekcji Weterynaryjnej oraz koszty wykonywania zadań określonych w art. 44 ust. 1, a w szczególności koszty obsługi wyodrębnionego rachunku bankowego, druków do prowadzenia dokumentacji, pieczęci do znakowania mięsa, odczynników do badania metodą wytrawiania, badań laboratoryjnych niezbędnych do oceny mięsa, dojazdów, badań odwoławczych i szkoleń wyznaczonych lekarzy weterynarii.

Art.  46. 

Powiatowy lekarz weterynarii:

1) ustala dla każdej rzeźni niezbędną liczbę lekarzy weterynarii upoważnionych do badania zwierząt rzeźnych i mięsa, ich zastępców oraz personelu pomocniczego, zawiadamiając o tym zarząd rzeźni,

2) podaje do publicznej wiadomości, w sposób zwyczajowo przyjęty na danym terenie, nazwiska lekarzy weterynarii upoważnionych do badania zwierząt rzeźnych i mięsa poza rzeźniami, ich siedziby oraz obszar działania.

Art.  47. 

Podmioty zajmujące się działalnością, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2-4 i w art. 31 ust. 1, zarządzające obiektami, w których konieczne jest stałe wykonywanie obowiązków przez pracowników inspektoratów weterynarii lub inne osoby działające w imieniu organów Inspekcji Weterynaryjnej, są obowiązane do nieodpłatnego:

1) udostępniania odpowiednich pomieszczeń biurowych, laboratoryjnych, socjalnych i magazynowych,

2) odpowiedniego zabezpieczenia i wyposażenia stanowisk pracy.

Art.  48.  ¹⁸⁵

1. Stwierdzenie choroby zakaźnej zwierzęcia, wydanie oceny mięsa, oceny zdrowotnej jakości środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego, niejadalnych produktów zwierzęcych, materiału biologicznego, środków żywienia zwierząt może być poprzedzone przeprowadzeniem laboratoryjnych badań rozpoznawczych. Badania te obejmują również kontrolowanie szkodliwych dla ludzi i zwierząt czynników biologicznych, chemicznych i fizycznych, o których mowa w art. 43a.

2. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, warunki bezpieczeństwa epizootycznego i epidemiologicznego dla poszczególnych rodzajów laboratoriów, mając na względzie w szczególności zabezpieczenie przed możliwością rozprzestrzeniania się chorób zakaźnych zwierząt i ludzi.

3. Nadzór nad jakością badań wykonywanych przez uprawnione laboratoria oraz wykonywanie badań niezbędnych do rozpatrzenia odwołania od decyzji organu Inspekcji Weterynaryjnej należy do laboratoriów, o których mowa w art. 48a ust. 1, w zakresie ich kompetencji.

4. Uprawnionymi laboratoriami są laboratoria zatwierdzone przez ministra właściwego do spraw rolnictwa na podstawie przepisów o systemie zgodności i akredytacji.

5. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb zatwierdzania laboratoriów, mając na względzie właściwą jakość wykonywanych badań.

Art.  48a.  ¹⁸⁶

1. Tworzy się laboratoria wzorcowe koordynujące badania innych laboratoriów, zwane dalej "laboratoriami referencyjnymi".

2. Zadaniem laboratoriów referencyjnych jest:

1) ujednolicanie standardów i metod diagnostycznych,

2) sprawdzanie jakości preparatów diagnostycznych używanych do badań, o których mowa w art. 48 ust. 1,

3) organizacja okresowych testów porównawczych poszczególnych metod diagnostycznych, stosowanych przez laboratoria uprawnione przez ministra właściwego do spraw rolnictwa,

4) prowadzenie szkoleń pracowników uprawnionych laboratoriów,

5) prowadzenie badań laboratoryjnych mających na celu potwierdzanie wyników badań przeprowadzonych przez uprawnione laboratoria, w szczególności dotyczących chorób podlegających obowiązkowi zwalczania, jeżeli zachodzi wątpliwość co do prawidłowości tych wyników.

3. Zadania wymienione w ust. 2 pkt 1-3 są finansowane z budżetu państwa z części, którymi dysponuje minister właściwy do spraw rolnictwa.

4. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, wykaz laboratoriów referencyjnych właściwych dla poszczególnych rodzajów i kierunków badań.

Art.  49.  ¹⁸⁷

1. Za badania i inne czynności wykonywane przez Inspekcję Weterynaryjną pobiera się opłaty weterynaryjne, z zastrzeżeniem ust. 5.

2. Opłaty weterynaryjne pobiera się za:

1) badanie:

a) zwierząt przeznaczonych do obrotu,

b) środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego, niejadalnych produktów zwierzęcych, środków żywienia zwierząt oraz materiału biologicznego, w trakcie produkcji i przechowywania, przeznaczonych do obrotu,

c) zwierząt rzeźnych i ich mięsa, mięsa zwierząt łownych oraz ryb,

2) szczepienia ochronne zwierząt,

3) kontrolę:

a) mięsa przeznaczonego do rozbioru, przetwórstwa i składowania, jeżeli mięso to pochodzi z innego zakładu,

b) ryb, skorupiaków i mięczaków, wprowadzanych do zakładów przetwórstwa i składowania,

c) mleka w punktach skupu mleka surowego i mleka surowego wprowadzanego do przetwórstwa,

4) czynności związane z:

a) pobieraniem prób do badań kontrolnych,

b) weterynaryjną kontrolą graniczną,

c) kontrolą statków połowowych i statków przetwórni,

d) 188  kontrolą towarów, spędów, targów i wystaw zwierząt,

5) ustalanie miejsc kwarantanny albo uboju zwierząt lub miejsc składowania innych towarów sprowadzanych z zagranicy,

6) wpisy do rejestrów, wykazów i list, o których mowa w art. 5, 17 i 31,

7) wystawianie zezwoleń weterynaryjnych, o których mowa w art. 11

- wraz z wystawieniem wymaganych świadectw zdrowia i innych dokumentów weterynaryjnych.

3. Przy kontroli statków do opłaty, o której mowa w ust. 2 pkt 4 lit. c), dolicza się koszty przejazdu i pobytu inspektora przeprowadzającego kontrolę.

4. Opłaty za czynności, o których mowa w ust. 2 pkt 3, obejmują koszty sprawowania nadzoru nad rozbiorem, przetwórstwem i składowaniem mięsa oraz przetwórstwem ryb i mleka.

5. Nie pobiera się opłat:

1) za badanie, szczepienie, zabiegi dezynfekcyjne oraz inne czynności związane ze zwalczaniem chorób zakaźnych zwierząt wymienionych w załączniku nr 1 do ustawy, z wyjątkiem ochronnego szczepienia przeciwko rzekomemu pomorowi drobiu i ochronnego szczepienia psów i kotów przeciwko wściekliźnie,

2) za badania kontrolne oraz inne czynności z tym związane w zakresie występowania zakażeń zwierząt, wykonywane według programu określonego przez Głównego Lekarza Weterynarii,

3) za badania laboratoryjne w zakresie występowania pozostałości chemicznych, biologicznych, leków oraz skażeń promieniotwórczych w tkankach zwierząt, mięsie, środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego i niejadalnych produktach zwierzęcych, wykonywane według programu określonego przez Głównego Lekarza Weterynarii, z wyjątkiem przypadków, gdy w wyniku badań stwierdzono obecność niedozwolonych substancji lub przekroczenie maksymalnego dopuszczalnego poziomu pozostałości,

4) za badania i inne czynności związane ze sprawowaniem nadzoru nad:

a) przestrzeganiem warunków weterynaryjnych przez podmioty, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 i 3-12 oraz ust. 1a,

b) obrotem środkami farmaceutycznymi i materiałami medycznymi przeznaczonymi wyłącznie dla zwierząt

- jeżeli w wyniku badań nie stwierdzono naruszeń warunków weterynaryjnych, sanitarnych i jakościowych, z zastrzeżeniem ust. 6.

6. W przypadku konieczności, w trakcie sprawowania nadzoru, pobrania próbek do badań laboratoryjnych za wykonanie tych badań pobiera się opłaty.

7. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

1) ustala wysokość opłat za wykonane czynności, o których mowa w ust. 2, oraz za urzędowe badania laboratoryjne,

2) może odstąpić od pobierania opłat za niektóre czynności określone w ust. 2

- mając na względzie zapewnienie utworzenia zharmonizowanego z prawem Unii Europejskiej systemu pobierania opłat za czynności wykonywane przez Inspekcję Weterynaryjną.

8. Opłaty, o których mowa w ust. 2, nie obejmują kosztów badań laboratoryjnych.

9. Do należności pieniężnych z tytułu opłat, o których mowa w ust. 2, stosuje się przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz przepisy o umarzaniu należności państwowych.

Art.  49a.  ¹⁸⁹

1. Wojewódzkie Inspektoraty Weterynarii mogą gromadzić środki finansowe uzyskiwane z opłat za czynności usługowe niewynikające z ustawowych zadań i obowiązków Inspekcji, w tym za usługowe badania laboratoryjne, na wyodrębnionych rachunkach bankowych jako środki specjalne.

2. Środki specjalne uzyskane z opłat za czynności usługowe, o których mowa w ust. 1, mogą być przeznaczone na pokrycie kosztów wykonywanych usług oraz na usprawnienie funkcjonowania Inspekcji Weterynaryjnej.

3. Wysokość opłat za czynności usługowe, o których mowa w ust. 1, ustala Wojewódzki Lekarz Weterynarii.

Art.  50.  ¹⁹⁰

1. 191  Na terenach jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej oraz w stosunku do wojsk obcych przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zadania określone w art. 35 dla organów Inspekcji Weterynaryjnej wykonują wyznaczone w tym celu przez Ministra Obrony Narodowej, w drodze rozporządzenia, wojskowe organy weterynaryjne.

2. Minister właściwy do spraw rolnictwa, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw obrony narodowej, określi, w drodze rozporządzenia, formy współdziałania organów Inspekcji Weterynaryjnej z wojskowymi organami weterynaryjnymi, uwzględniając:

1) sposób przekazywania informacji o stanie bezpieczeństwa sanitarno-weterynaryjnego,

2) zasady współpracy w zapobieganiu chorobom zakaźnym zwierząt i ich zwalczaniu,

3) zasady współpracy w sprawowaniu nadzoru nad jakością zdrowotną produktów pochodzenia zwierzęcego.

Art.  50a.  ¹⁹²

1. Główny Lekarz Weterynarii, przy użyciu elektronicznych nośników informacji, utworzy sieci wymiany informacji służących:

1) do kontroli przemieszczania towarów z i do krajów członkowskich Unii Europejskiej oraz

2) prowadzeniu granicznej kontroli weterynaryjnej towarów w obrocie z innymi krajami.

2. Do sieci, o których mowa w ust. 1, podłączone będą jednostki organizacyjne Inspekcji Weterynaryjnej.

3. 193  Organy Inspekcji Weterynaryjnej są obowiązane do wprowadzania informacji do sieci, o której mowa w ust. 1.

4. 194  Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres informacji podlegających wprowadzeniu do sieci, o której mowa w ust. 1, oraz wzory takich informacji, mając na względzie obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej.

¹³⁹ Art. 34 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 29 ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. (Dz.U.03.52.450) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 kwietnia 2003 r.

¹⁴⁰ Art. 34 ust. 4:

- zmieniony przez art. 2 pkt 31 ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. (Dz.U.01.129.1438) zmieniającej nin. ustawę z dniem 13 lutego 2002 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 29 ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. (Dz.U.03.52.450) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 kwietnia 2003 r.

¹⁴¹ Art. 35 zmieniony przez art. 5 ustawy z dnia 16 lutego 2001 r. o zmianie ustawy o Inspekcji Sanitarnej, ustawy o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego, ustawy o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, ustawy - Kodeks celny, ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej i ustawy o administrowaniu obrotem z zagranicą towarami i usługami (Dz.U.01.29.320) z dniem 21 kwietnia 2001 r.

¹⁴² Art. 35 ust. 1 zmieniony przez art. 2 pkt 32 lit. a) ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. (Dz.U.01.129.1438) zmieniającej nin. ustawę z dniem 13 lutego 2002 r., z tym że art. 35 ust. 1 pkt 10 i 11 weszły w życie z dniem 1 stycznia 2002 r.

¹⁴³ Art. 35 ust. 1 pkt 4 zmieniony przez art. 4 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 30 października 2003 r. o zmianie ustawy o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.03.208.2020) z dniem 23 grudnia 2003 r.

¹⁴⁴ Art. 35 ust. 1 pkt 4a dodany przez art. 4 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 30 października 2003 r. o zmianie ustawy o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.03.208.2020) z dniem 23 grudnia 2003 r.

¹⁴⁵ Art. 35 ust. 1 pkt 7 zmieniony przez art. 1 pkt 30 lit. a) ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. (Dz.U.03.52.450) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 kwietnia 2003 r.

¹⁴⁶ Art. 35 ust. 1 pkt 7a dodany przez art. 1 pkt 30 lit. b) ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. (Dz.U.03.52.450) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 kwietnia 2003 r.

¹⁴⁷ Art. 35 ust. 1a dodany przez art. 2 pkt 32 lit. b) ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. (Dz.U.01.129.1438) zmieniającej nin. ustawę z dniem 13 lutego 2002 r.

¹⁴⁸ Art. 35 ust. 1b dodany przez art. 2 pkt 32 lit. b) ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. (Dz.U.01.129.1438) zmieniającej nin. ustawę z dniem 13 lutego 2002 r.

¹⁴⁹ Art. 36 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 31 lit. a) ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. (Dz.U.03.52.450) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 kwietnia 2003 r.

¹⁵⁰ Art. 36 ust. 2 uchylony przez art. 1 pkt 31 lit. b) ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. (Dz.U.03.52.450) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 kwietnia 2003 r.

¹⁵¹ Art. 37 ust. 3:

- zmieniony przez art. 2 pkt 34 lit. a) ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. (Dz.U.01.129.1438) zmieniającej nin. ustawę z dniem 13 lutego 2002 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 32 lit. a) ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. (Dz.U.03.52.450) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 kwietnia 2003 r.

¹⁵² Art. 37 ust. 4 zmieniony przez art. 1 pkt 32 lit. a) ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. (Dz.U.03.52.450) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 kwietnia 2003 r.

¹⁵³ Art. 37 ust. 5:

- zmieniony przez art. 2 pkt 34 lit. b) ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. (Dz.U.01.129.1438) zmieniającej nin. ustawę z dniem 13 lutego 2002 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 32 lit. a) ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. (Dz.U.03.52.450) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 kwietnia 2003 r.

¹⁵⁴ Art. 37 ust. 6 dodany przez art. 2 pkt 34 lit. c) ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. (Dz.U.01.129.1438) zmieniającej nin. ustawę z dniem 13 lutego 2002 r.

¹⁵⁵ Art. 37 ust. 7 dodany przez art. 2 pkt 34 lit. c) ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. (Dz.U.01.129.1438) zmieniającej nin. ustawę z dniem 13 lutego 2002 r.

¹⁵⁶ Art. 37 ust. 8 dodany przez art. 1 pkt 32 lit. b) ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. (Dz.U.03.52.450) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 kwietnia 2003 r.

¹⁵⁷ Art. 37 ust. 9 dodany przez art. 1 pkt 32 lit. b) ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. (Dz.U.03.52.450) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 kwietnia 2003 r.

¹⁵⁸ Art. 39a zmieniony przez art. 2 pkt 35 ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. (Dz.U.01.129.1438) zmieniającej nin. ustawę z dniem 13 lutego 2002 r., z tym że art. 39a ust. 1 pkt 7, 9 i 11 oraz ust. 2 weszły w życie z dniem 1 stycznia 2002 r.

¹⁵⁹ Art. 39a ust. 1a dodany przez art. 4 pkt 2 ustawy z dnia 30 października 2003 r. o zmianie ustawy o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.03.208.2020) z dniem 23 grudnia 2003 r.

¹⁶⁰ Art. 39a ust. 6 zmieniony przez art. 1 pkt 33 ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. (Dz.U.03.52.450) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 kwietnia 2003 r.

¹⁶¹ Art. 39b uchylony przez art. 1 pkt 34 ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. (Dz.U.03.52.450) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 kwietnia 2003 r.

¹⁶² Art. 39c uchylony przez art. 1 pkt 34 ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. (Dz.U.03.52.450) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 kwietnia 2003 r.

¹⁶³ Art. 40 zmieniony przez art. 1 pkt 35 ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. (Dz.U.03.52.450) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 kwietnia 2003 r.

¹⁶⁴ Art. 41 ust. 1 pkt 1 lit. d) zmieniona przez art. 48 pkt 8 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o środkach żywienia zwierząt (Dz.U.01.123.1350) z dniem 26 października 2002 r.

¹⁶⁵ Art. 41 ust. 1a dodany przez art. 2 pkt 38 ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. (Dz.U.01.129.1438) zmieniającej nin. ustawę z dniem 13 lutego 2002 r.

¹⁶⁶ Art. 41 ust. 3 dodany przez art. 1 pkt 36 ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. (Dz.U.03.52.450) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 kwietnia 2003 r.

¹⁶⁷ Art. 41a dodany przez art. 2 pkt 39 ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. (Dz.U.01.129.1438) zmieniającej nin. ustawę z dniem 13 lutego 2002 r.

¹⁶⁸ Art. 41a ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 37 lit. a) ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. (Dz.U.03.52.450) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 kwietnia 2003 r.

¹⁶⁹ Art. 41a ust. 5 uchylony przez art. 1 pkt 37 lit. b) ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. (Dz.U.03.52.450) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 kwietnia 2003 r.

¹⁷⁰ Art. 43 zmieniony przez art. 2 pkt 40 ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. (Dz.U.01.129.1438) zmieniającej nin. ustawę z dniem 13 lutego 2002 r.

¹⁷¹ Art. 43 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 38 lit. a) ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. (Dz.U.03.52.450) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 kwietnia 2003 r.

¹⁷² Art. 43 ust. 2 pkt 1 zmieniony przez art. 1 pkt 38 lit. b) ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. (Dz.U.03.52.450) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 kwietnia 2003 r.

¹⁷³ Art. 43a dodany przez art. 2 pkt 41 ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. (Dz.U.01.129.1438) zmieniającej nin. ustawę z dniem 13 lutego 2002 r.

¹⁷⁴ Art. 43a ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 39 lit. a) ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. (Dz.U.03.52.450) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 kwietnia 2003 r.

¹⁷⁵ Art. 43a ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 39 lit. b) ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. (Dz.U.03.52.450) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 kwietnia 2003 r.

¹⁷⁶ Art. 44 zmieniony przez art. 2 pkt 42 ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. (Dz.U.01.129.1438) zmieniającej nin. ustawę z dniem 13 lutego 2002 r.

¹⁷⁷ Art. 44 ust. 1 pkt 1 lit. f) zmieniona przez art. 1 pkt 40 lit. a) tiret pierwsze ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. (Dz.U.03.52.450) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 kwietnia 2003 r.

¹⁷⁸ Art. 44 ust. 1 pkt 1 lit. h) dodana przez art. 1 pkt 40 lit. a) tiret drugie ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. (Dz.U.03.52.450) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 kwietnia 2003 r.

¹⁷⁹ Art. 44 ust. 5a dodany przez art. 1 pkt 40 lit. b) ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. (Dz.U.03.52.450) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 kwietnia 2003 r.

¹⁸⁰ Art. 44 ust. 7 zmieniony przez art. 1 pkt 40 lit. c) ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. (Dz.U.03.52.450) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 kwietnia 2003 r.

¹⁸¹ Art. 44a dodany przez art. 2 pkt 43 ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. (Dz.U.01.129.1438) zmieniającej nin. ustawę z dniem 13 lutego 2002 r.

¹⁸² Art. 44b dodany przez art. 2 pkt 43 ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. (Dz.U.01.129.1438) zmieniającej nin. ustawę z dniem 13 lutego 2002 r.

¹⁸³ Art. 45 ust. 1 zmieniony przez art. 2 pkt 44 ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. (Dz.U.01.129.1438) zmieniającej nin. ustawę z dniem 13 lutego 2002 r.

¹⁸⁴ Art. 45 ust. 3 zmieniony przez art. 2 pkt 44 ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. (Dz.U.01.129.1438) zmieniającej nin. ustawę z dniem 13 lutego 2002 r.

¹⁸⁵ Art. 48 zmieniony przez art. 2 pkt 45 ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. (Dz.U.01.129.1438) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 2004 r.

¹⁸⁶ Art. 48a dodany przez art. 2 pkt 46 ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. (Dz.U.01.129.1438) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 2002 r.

¹⁸⁷ Art. 49:

- zmieniony przez art. 2 pkt 47 ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. (Dz.U.01.129.1438) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 2002 r.

- zmieniony przez art. 48 pkt 10 ustawy z dnia 23 sierpnia 2001 r. o środkach żywienia zwierząt (Dz.U.01.123.1350) z dniem 26 października 2002 r. Zmiana nie została naniesiona na tekst ze względu na swą bezprzedmiotowość.

¹⁸⁸ Art. 49 ust. 2 pkt 4 lit. d) zmieniona przez art. 1 pkt 42 ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. (Dz.U.03.52.450) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 kwietnia 2003 r.

¹⁸⁹ Art. 49a dodany przez art. 2 pkt 48 ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. (Dz.U.01.129.1438) zmieniającej nin. ustawę z dniem 12 listopada 2001 r.

¹⁹⁰ Art. 50 zmieniony przez art. 2 pkt 49 ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. (Dz.U.01.129.1438) zmieniającej nin. ustawę z dniem 13 lutego 2002 r.

¹⁹¹ Art. 50 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 43 ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. (Dz.U.03.52.450) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 kwietnia 2003 r.

¹⁹² Art. 50a dodany przez art. 2 pkt 50 ustawy z dnia 25 lipca 2001 r. (Dz.U.01.129.1438) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 2002 r.

¹⁹³ Art. 50a ust. 3 dodany przez art. 1 pkt 44 ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. (Dz.U.03.52.450) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 kwietnia 2003 r.

¹⁹⁴ Art. 50a ust. 4 dodany przez art. 1 pkt 44 ustawy z dnia 14 lutego 2003 r. (Dz.U.03.52.450) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 kwietnia 2003 r.