Część 4 - FUNKCJE KONSULARNE - ZSRR-Polska. Konwencja konsularna. Warszawa.1971.05.27.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1972.15.106

Akt obowiązujący
Wersja od: 29 marca 1972 r.

CZĘŚĆ  IV

FUNKCJE KONSULARNE

Zadaniem urzędnika konsularnego jest przyczynianie się do umacniania przyjacielskich stosunków między Państwem wysyłającym a Państwem przyjmującym oraz popieranie rozwoju stosunków ekonomicznych, handlowych, kulturalnych, naukowych i turystyki między nimi.

1.
Urzędnik konsularny ma prawo wykonywać funkcje wymienione w części IV niniejszej Konwencji, a także inne funkcje konsularne, jeżeli nie są one sprzeczne z ustawodawstwem Państwa przyjmującego.
2.
Urzędnik konsularny jest uprawniony do wykonywania swoich funkcji tylko w granicach okręgu konsularnego. Poza jego granicami urzędnik konsularny może wykonywać swoje funkcje jedynie za zgodą organów Państwa przyjmującego, w każdym konkretnym przypadku.
3.
W związku z wykonywaniem swoich funkcji urzędnik konsularny może zwracać się pisemnie lub ustnie do właściwych organów w granicach okręgu konsularnego.

Urzędnik konsularny uprawniony jest do ochrony praw i interesów Państwa wysyłającego oraz jego obywateli, zarówno osób fizycznych, jak i prawnych.

1.
Urzędnik konsularny ma prawo:
a)
prowadzić rejestr obywateli Państwa wysyłającego;
b)
przyjmować wszelkie oświadczenia w sprawach obywatelstwa;
c)
rejestrować i przyjmować zawiadomienia i dokumenty dotyczące urodzeń lub zgonów obywateli Państwa wysyłającego;
d)
przyjmować, zgodnie z ustawodawstwem Państwa wysyłającego, oświadczenia o wstąpieniu w związek małżeński, pod warunkiem, że obie strony posiadają obywatelstwo tego Państwa;
e)
przyjmować oświadczenia w sprawach rodzinnych obywateli Państwa wysyłającego.
2.
Urzędnik konsularny będzie powiadamiał właściwe organy Państwa przyjmującego o zarejestrowaniu w urzędzie konsularnym urodzeń, małżeństw i zgonów obywateli Państwa wysyłającego, jeśli jest to wymagane przez ustawodawstwo Państwa przyjmującego.
3.
Postanowienia punktów c) i d) ustępu 1 niniejszego artykułu nie zwalniają zainteresowanych osób od obowiązku przestrzegania formalności wymaganych przez ustawodawstwo Państwa przyjmującego.

Urzędnik konsularny jest uprawniony do:

a)
wydawania obywatelom Państwa wysyłającego paszportów lub innych podobnych dokumentów, wznawiania ich lub unieważniania;
b)
wydawania wiz.
1.
Urzędnik konsularny ma prawo wykonywać następujące czynności:
a)
przyjmować, sporządzać i uwierzytelniać oświadczenia obywateli Państwa wysyłającego oraz wydawać im odpowiednie dokumenty;
b)
sporządzać, uwierzytelniać i przyjmować do depozytu testamenty obywateli Państwa wysyłającego;
c)
sporządzać lub uwierzytelniać umowy zawierane między obywatelami Państwa wysyłającego lub uwierzytelniać ich jednostronne akty, jeżeli te umowy bądź akty nie są sprzeczne z ustawodawstwem Państwa przyjmującego; jednakże urzędnik konsularny nie możę sporządzać i uwierzytelniać takich umów lub aktów, które ustanawiają, znoszą lub ograniczają prawa rzeczowe na mieniu nieruchomym, znajdującym się w Państwie przyjmującym;
d)
sporządzać lub uwierzytelniać umowy zawierane między obywatelami Państwa wysyłającego o obywatelami Państwa przyjmującego, jeżeli te umowy dotyczą wyłącznie interesów istniejących na terytorium Państwa wysyłającego względnie podlegają wykonaniu na terytorium tego Państwa, pod warunkiem, że takie umowy nie są sprzeczne z ustawodawstwem Państwa przyjmującego;
e)
legalizować dokumenty wydane przez organy lub osoby urzędowe Państwa wysyłającego lub Państwa przyjmującego, a także poświadczać odpisy, tłumaczenia i wyciągi z tych dokumentów;
f)
tłumaczyć dokumenty i uwierzytelniać zgodność tłumaczeń;
g)
uwierzytelniać podpisy obywateli Państwa wysyłającego na wszelkiego rodzaju dokumentach, jeżeli treść tych dokumentów nie jest sprzeczna z ustawodawstwem Państwa przyjmującego;
h)
przyjmować do depozytu przedmioty i dokumenty od obywateli Państwa wysyłającego lub dla tych obywateli, jeżeli nie jest to sprzeczne z ustawodawstwem Państwa przyjmującego.
2.
Dokumenty sporządzone, uwierzytelnione lub przetłumaczone przez urzędnika konsularnego zgodnie z postanowieniami ustępu 1 niniejszego artykułu będą miały w Państwie przyjmującym taką samą moc prawną i dowodową, jak gdyby były sporządzone, uwierzytelnione lub przetłumaczone przez właściwe organy lub osoby urzędowe Państwa przyjmującego.
1.
Właściwe organy Państwa przyjmującego będą, w możliwie bliskim terminie, powiadamiały urzędnika konsularnego o zgonie obywatela Państwa wysyłającego i będą przekazywały temu urzędnikowi informacje o masie spadkowej, spadkobiercach, zapisobiercach, a także o ostatniej woli zmarłego.
2.
Właściwe organy Państwa przyjmującego będą, w możliwie bliskim terminie, powiadamiały urzędnika konsularnego o otwarciu spadku w Państwie przyjmującym, jeżeli spadkobiercą lub zapisobiercą jest obywatel Państwa wysyłającego. Dotyczy to także przypadków, gdy właściwe organy Państwa przyjmującego dowiedzą się o otwarciu spadku na rzecz obywatela Państwa wysyłającego, przebywającego na terytorium państwa trzeciego.
3.
Funkcje urzędników konsularnych w sprawach spadkowych są określone w postanowieniach obowiązującej Umowy między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych.

Urzędnik konsularny ma prawo zastępować przed sądami i innymi właściwymi organami Państwa przyjmującego obywateli Państwa wysyłającego, jeżeli osoby te z powodu nieobecności lub na skutek innych istotnych przyczyn nie były w stanie w odpowiednim czasie bronić swych praw i interesów. Zastępstwo to trwa do chwili wyznaczenia przez osoby zastępowane swoich pełnomocników lub podjęcia przez nie obrony swych praw i interesów.

1.
Urzędnik konsularny ma prawo spotykać się i porozumiewać z każdym obywatelem Państwa wysyłającego, udzielać mu rady i wszelkiej pomocy, włącznie z podjęciem kroków w celu zapewnienia mu opieki prawnej. Państwo przyjmujące nie będzie w żaden sposób ograniczać takiemu obywatelowi porozumiewania się z urzędem konsularnym i dostępu do tego urzędu.
2.
Właściwe organy Państwa przyjmującego będą niezwłocznie informować urzędnika konsularnego Państwa wysyłającego o aresztowaniu lub zatrzymaniu w innej formie obywatela Państwa wysyłającego.
3.
Urzędnik konsularny ma prawo do niezwłocznego odwiedzenia obywatela Państwa wysyłającego, aresztowanego lub zatrzymanego w innej formie albo odbywającego karę pozbawienia wolności, oraz do porozumiewania się z nim. Uprawnienia określone w niniejszym ustępie powinny być wykonywane zgodnie z ustawami i przepisami Państwa przyjmującego, z zastrzeżeniem jednak, że wspomniane ustawy i przepisy powinny umożliwiać pełną realizację celów, którym one służą.
1.
Urzędnik konsularny jest uprawniony do udzielania wszelkiej opieki i pomocy statkom Państwa wysyłającego znajdującym się na wodach terytorialnych lub wewnętrznych Państwa przyjmującego, włącznie z portami.
2.
Urzędnik konsularny może wchodzić na pokład statku jak tylko zostanie dokonana odprawa statku przy jego wejściu, a kapitan i członkowie załogi statku mają prawo kontaktowania się z urzędnikiem konsularnym.
3.
Urzędnik konsularny może zwracać się do właściwych organów Państwa przyjmującego z prośbą o udzielenie pomocy w jakichkolwiek sprawach dotyczących wykonywania jego funkcji w stosunku do statków Państwa wysyłającego kapitanów i członków załóg tych statków.

Urzędnik konsularny ma prawo:

a)
przeprowadzać, bez uszczerbku dla uprawnień organów Państwa przyjmującego, dochodzenia w sprawie zdarzeń, które miały miejsce na statku Państwa wysyłającego podczas rejsu i w czasie postoju w portach, przesłuchiwać kapitana lub jakiegokolwiek członka załogi statku, sprawdzać dokumenty statku, przyjmować oświadczenia dotyczące podróży statku i jej celu, a także ułatwiać wejście, wyjście i pobyt statku w porcie;
b)
rozstrzygać, bez uszczerbku dla uprawnień organów Państwa przyjmującego, wszelkie spory między kapitanem a jakimkolwiek członkiem załogi statku, a w szczególności spory w zakresie umów o pracę i warunków pracy, jeżeli jest to przewidziane przez ustawodawstwo Państwa wysyłającego;
c)
podejmować właściwe kroki w zakresie leczenia szpitalnego i repatriacji kapitana lub jakiegokolwiek członka załogi statku;
d)
przyjmować, sporządzać lub poświadczać wszelkie oświadczenia albo inne dokumenty w odniesieniu do statków, jeżeli jest to przewidziane przez ustawodawstwo Państwa wysyłającego;
e)
wydawać tymczasowe świadectwa o banderze Państwa wysyłającego dla nabytych lub wybudowanych statków.
1.
W przypadku, gdy sądy lub inne właściwe organy Państwa przyjmującego zamierzają podjąć jakiekolwiek środki przymusu lub rozpocząć jakiekolwiek urzędowe dochodzenie na pokładzie statku Państwa wysyłającego, właściwe organy Państwa przyjmującego powinny powiadomić o tym urzędnika konsularnego. Wspomniane powiadomienie należy przekazać przed podjęciem tych czynności w taki sposób, aby urzędnikowi konsularnemu umożliwić uczestniczenie przy ich wykonywaniu. Jeżeli urzędnik konsularny nie uczestniczył przy tych czynnościach, właściwe organy Państwa przyjmującego przedstawią mu, na jego prośbę, pełną informację o podjętych krokach.
2.
Postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu będą miały zastosowanie także w przypadku przesłuchiwania kapitana lub jakiegokolwiek członka załogi statku na lądzie przez organy Państwa przyjmującego.
3.
Postanowień niniejszego artykułu nie stosuje się jednakże do zwykłej kontroli paszportowej, celnej lub sanitarnej, a także do wszelkich czynności podejmowanych na prośbę lub za zgodą kapitana statku.
1.
Jeżeli statek Państwa wysyłającego rozbije się, osiądzie na mieliźnie, zostanie wyrzucony na brzeg lub ulegnie jakiejkolwiek innej awarii na terytorium Państwa przyjmującego albo jeżeli jakikolwiek przedmiot, stanowiący część ładunku statku, który uległ awarii, będący własnością obywatela Państwa wysyłającego, zostanie znaleziony na brzegu lub w pobliżu brzegu Państwa przyjmującego bądź dostarczony do portu tego Państwa, to właściwe jego organy poinformują o tym możliwie jak najszybciej urzędnika konsularnego. Organy te zawiadomią także urzędnika konsularnego o środkach już podjętych dla uratowania ludzi, statku, ładunku i innego mienia znajdującego się na pokładzie statku oraz przedmiotów przynależnych do statku lub stanowiących część jego ładunku, które oddzieliły się od statku.
2.
Urzędnik konsularny może udzielać wszelkiej pomocy statkowi, który uległ awarii, jego członkom załogi i pasażerom; w tym celu może on zwracać się do właściwych organów Państwa przyjmującego z prośbą o udzielenie pomocy. Urzędnik konsularny może zastosować środki wymienione w ustępie 1 niniejszego artykułu oraz podjąć kroki w sprawie remontu statku, a także zwracać się do właściwych organów z prośbą o podjęcie lub dalsze stosowanie takich środków.
3.
Jeżeli statek Państwa przyjmującego, który uległ awarii, albo jakikolwiek przedmiot, należący do tego statku, zostaną znalezione na brzegu lub w pobliżu brzegu Państwa przyjmującego albo zostaną dostarczone do portu tego Państwa i ani kapitan statku, ani właściciel, ani jego agent, ani odpowiedni ubezpieczyciele nie są w stanie podjąć kroków w celu zabezpieczenia takiego statku lub przedmiotu względnie rozporządzenia nim, urzędnik konsularny jest uprawniony do podejmowania w imieniu właściciela statku takich kroków, jakie mógłby w tym celu podjąć sam właściciel. Postanowienia niniejszego ustępu stosują się odpowiednio do jakiegokolwiek przedmiotu, stanowiącego część ładunku statku Państwa wysyłającego i będącego własnością obywatela tego Państwa.
4.
Jeżeli jakikolwiek przedmiot, stanowiący część ładunku statku Państwa przyjmującego lub państwa trzeciego, który uległ awarii, jest własnością obywatela Państwa wysyłającego i zostanie znaleziony na brzegu lub w pobliżu brzegu Państwa przyjmującego albo zostanie dostarczony do portu tego Państwa i ani kapitan statku, ani właściciel przedmiotu, ani agent, ani odpowiedni ubezpieczyciele nie są w stanie podjąć kroków w celu zabezpieczenia takiego przedmiotu względnie rozporządzenia nim, urzędnik konsularny jest uprawniony do podejmowania w imieniu właściciela takich kroków, jakie mógłby w tym celu podjąć sam właściciel.

Postanowienia artykułów 37, 38, 39 i 40 niniejszej Konwencji mają odpowiednie zastosowanie także do statków powietrznych.

Urząd konsularny może pobierać na terytorium Państwa przyjmującego opłaty konsularne zgodnie z ustawami i przepisami Państwa wysyłającego.