Zniesienie izb lekarskich i lekarsko-dentystycznych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1950.36.326

Akt utracił moc
Wersja od: 26 sierpnia 1950 r.

USTAWA
z dnia 18 lipca 1950 r.
o zniesieniu izb lekarskich i lekarsko-dentystycznych.

Znosi się Naczelną Izbę Lekarską i Naczelną Izbę Lekarsko-Dentystyczną oraz okręgowe izby lekarskie i okręgowe izby lekarsko-dentystyczne.

Równocześnie ulegają likwidacji czynne przy izbach lekarskich i lekarsko-dentystycznych instytucje ubezpieczeniowe (kasy pośmiertne), nie podlegające przepisom dekretu z dnia 3 stycznia 1947 r. o uregulowaniu ubezpieczeń rzeczowych i osobowych (Dz. U. R. P. Nr 5, poz. 23) oraz instytucje wzajemnej pomocy członków izb i ich rodzin.

1.
Należne od likwidowanych instytucji ubezpieczeniowych (kas pośmiertnych) jednorazowe świadczenia ubezpieczeniowe, nie wypłacone do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, wypłaca się osobom uprawnionym w wysokości, przewidzianej w dotychczasowych przepisach.
2.
Przyznaje się jednorazowe odprawy ubezpieczonym likwidowanych instytucji ubezpieczeniowych (kas pośmiertnych), którzy przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy:
1)
nabyli uprawnienia do okresowych świadczeń bądź
2)
osiągnęli wiek 65 lat i pozostawali w ubezpieczeniu

przez okres co najmniej lat dziesięciu.

3.
Odprawy przyznane na podstawie ust. 2 pkt 1, wypłaca się osobom uprawnionym, a odprawy, przyznane na podstawie ust. 2 pkt 2, przelewa się na Społeczny Fundusz Oszczędnościowy jako wkład osób uprawnionych do odprawy.
4.
Do odpraw, przelanych do Społecznego Funduszu Oszczędnościowego, stosuje się obowiązujące przepisy, dotyczące tego funduszu, a w szczególności dotyczące zwrotu części wkładu, zwrotu oszczędności i zakupu renty dożywotniej.
5.
Minister Zdrowia w porozumieniu z Ministrami Pracy i Opieki Społecznej oraz Finansów po zasięgnięciu opinii Centralnej Rady Związków Zawodowych ustali w drodze rozporządzenia wysokość odpraw dla osób, określonych w ust. 2.
1.
Na pokrycie wymienionych w art. 3 zobowiązań tworzy się fundusz lekarskich odpraw ubezpieczeniowych wspólny dla wszystkich likwidowanych izb.
2.
Do funduszu lekarskich odpraw ubezpieczeniowych przelewa się fundusze izb lekarskich i izb lekarsko-dentystycznych, przeznaczone na podstawie dotychczasowych przepisów na pokrywanie świadczeń ubezpieczeniowych, a pozostałe po pokryciu nie wynikających ze stosunku ubezpieczeniowego zobowiązań likwidowanych instytucji ubezpieczeniowych.
3.
W trybie przewidzianym w art. 8 Minister Zdrowia w porozumieniu z Ministrem Finansów po zasięgnięciu opinii Centralnej Rady Związków Zawodowych może przeznaczyć na fundusz lekarskich odpraw ubezpieczeniowych także inny majątek izb.

Umarza się:

1)
zobowiązania likwidowanych instytucyj ubezpieczeniowych (kas pośmiertnych) w stosunku do ubezpieczonych, nie objętych przepisami art. 3, jak również
2)
niewymagalne przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy wierzytelności likwidowanych instytucyj ubezpieczeniowych w stosunku do ubezpieczonych z wyjątkiem wierzytelności prolongowanych.
1.
Członkom izb i ich rodzinom, którzy przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy nabyli prawa do świadczeń ze strony likwidowanych instytucji wzajemnej pomocy, wypłaca się jednorazowe odprawy.
2.
Minister Zdrowia w porozumieniu z Ministrem Finansów po zasięgnięciu opinii Centralnej Rady Związków Zawodowych ustali w drodze zarządzenia zasady wypłacania i wysokość odpraw dla osób uprawnionych.
3.
Umarza się zobowiązania i wierzytelności instytucji wzajemnej pomocy w stosunku do członków izb i ich rodzin, niewymagalne w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, z wyjątkiem zobowiązań i wierzytelności prolongowanych.
1.
Na pokrycie zobowiązań likwidowanych instytucji wzajemnej pomocy tworzy się fundusz odpraw instytucji wzajemnej pomocy wspólny dla wszystkich izb lekarskich i izb lekarsko-dentystycznych.
2.
Na fundusz odprawy instytucji wzajemnej pomocy przelewa się majątek, przeznaczony na podstawie statutów na pokrycie zobowiązań tych instytucji.
3.
W trybie przewidzianym w art. 8 Minister Zdrowia w porozumieniu z Ministrem Finansów po zasięgnięciu opinii Centralnej Rady Związków Zawodowych może przeznaczyć na fundusz odprawy instytucji wzajemnej pomocy także inny majątek izb.

Zasady i sposób likwidacji majątku izb lekarskich i lekarsko-dentystycznych, przeznaczonego na pokrycie zobowiązań instytucji ubezpieczeniowych i instytucji wzajemnej pomocy członków izb i ich rodzin, ustali Minister Zdrowia w porozumieniu z Ministrami Finansów oraz Pracy i Opieki Społecznej.

Koszty, związane z likwidacją izb lekarskich i izb lekarsko-dentystycznych, pokrywa się z majątku izb.

1.
Majątek ruchomy izb lekarskich i izb lekarsko-dentystycznych, nie przeznaczony w myśl art. 4 i 7 na fundusz lekarskich odpraw ubezpieczeniowych bądź na fundusz odpraw instytucji wzajemnej pomocy, przekazuje się po pokryciu kosztów likwidacji Związkowi Zawodowemu Pracowników Służby Zdrowia.
2.
Majątek nieruchomy izb lekarskich i izb lekarsko-dentystycznych, nie przeznaczony w myśl przepisów art. 4, 7 i 8 na fundusz lekarskich odpraw ubezpieczeniowych bądź odpraw instytucji wzajemnej pomocy, przechodzi na własność Skarbu Państwa.
1.
Minister Zdrowia powoła likwidatora majątku izb lekarskich i izb lekarsko-dentystycznych oraz w porozumieniu z Ministrami Finansów oraz Pracy i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Centralnej Rady Związków Zawodowych ustali jego prawa i obowiązki.
2.
Na wniosek likwidatora Minister Zdrowia w porozumieniu z Ministrami Finansów oraz Pracy i Opieki Społecznej po zasięgnięciu opinii Centralnej Rady Związków Zawodowych ustali:
1)
wykaz instytucji ubezpieczeniowych i zestawienie majątku, podlegającego przelaniu na fundusz odpraw ubezpieczeniowych,
2)
wykaz instytucji wzajemnej pomocy członków izb i ich rodzin i zestawienie majątku, podlegającego przelaniu na fundusz odpraw,
3)
wykaz podlegających pokryciu zobowiązań izb,
4)
koszty, związane z likwidacją izb, oraz
5)
wykazy majątku, podlegającego przekazaniu na rzecz Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia i na rzecz Skarbu Państwa.
3.
Zatwierdzony przez Ministra Zdrowia wykaz nieruchomości, podlegających przekazaniu na własność Skarbu Państwa i innych osób, stanowi podstawę do przepisania tytułu własności w księgach wieczystych.
4.
Ustalone przez likwidatora zaległe wierzytelności izb lekarskich i izb lekarsko-dentystycznych z tytułu składek i opłat na rzecz izb oraz na rzecz prowadzonych przez izby instytucji ubezpieczeniowych i instytucji wzajemnej pomocy członków izb i ich rodzin podlegają ściągnięciu w trybie egzekucji administracyjnej świadczeń pieniężnych.

Uchyla się:

1)
ustawę z dnia 15 marca 1934 r. o izbach lekarskich (Dz. U. R. P. z 1934 r. Nr 31, poz. 275 i z 1949 r. Nr 25, poz. 176),
2)
ustawę z dnia 11 stycznia 1938 r. o izbach lekarsko-dentystycznych (Dz. U. R. P. Nr 6, poz. 33) oraz
3)
dekret z dnia 8 listopada 1946 r. o organizacji samorządu zawodowego lekarskiego, lekarsko-dentystycznego i aptekarskiego (Dz. U. R. P. z 1946 r. Nr 64, poz. 354 i z 1948 r. Nr 50, poz. 385) w zakresie unormowanym niniejszą ustawą.

Wykonanie ustawy porucza się Ministrowi Zdrowia w porozumieniu z Ministrem Finansów.

Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.