Zmiany względnie uzupełnienia niektórych postanowień niemieckich rozporządzeń, dotyczących demobilizacji gospodarczej w górnośląskiej części Województwa Śląskiego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1924.58.587

Akt jednorazowy
Wersja od: 2 czerwca 1926 r.

ROZPORZĄDZENIE
RADY MINISTRÓW
z dnia 4 czerwca 1924 r.
w sprawie zmiany względnie uzupełnienia niektórych postanowień niemieckich rozporządzeń, dotyczących demobilizacji gospodarczej w górnośląskiej czyści Województwa Śląskiego.

Na podstawie § 1 rozporządzenia Rady Związkowej w przedmiocie demobilizacji gospodarczej z dnia 7 listopada 1918 r. (Dz. U. R. str. 1292) i § 5 niemieckiej ustawy przejściowej z dnia 4 marca 1919 r. (Dz. U. R. str. 285) oraz na podstawie art. 1 i punktu 9 art. 2 ustawy z dnia 16 czerwca 1922 r. o rozciągnięciu na ziemie górnośląskie Województwo Śląskiego Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z niektórych innych ustaw oraz w przedmiocie zmian w ustawodawstwie na tych ziemiach (Dz. U. R. P. № 46, poz. 388) zarządza się co następuje:
§ 2 niemieckiego rozporządzenia z dnia 8 listopada 1920 r. o środkach przeciwko zwijaniu i unieruchomieniu przedsiębiorstw (Dz. U. R. str. 1901) uzupełnia się przez dodanie następujących ustępów.

Ustęp 2. Wydalania, wychodzące poza ramy § 1 ustęp 1 lit. 2 są w okresach, przewidzianych w § 1 ustęp 2, dopuszczalne jedynie za zgodą Ministra Pracy i Opieki Społecznej względnie: osoby, prze,: niego upoważnionej. Jeżeli pracodawca w powyższych okresach nie może w pełni zatrudnić pracowników, zarządzi Minister Pracy i Opieki Społecznej, względnie osoba, przez niego upoważniona, skrócenie czasu pracy poszczególnego pracownika (rozłożenie pracy) na przeciąg tych okresów. Przy takiem rozłożeniu czas pracy -pracownika nie może jednak wynosić mniej, niż 24 godziny na tydzień.

Ustęp 3. W razie rozłożenia pracy, pracodawca ma prawo obniżyć zarobki lub płace pracowników odpowiednio do skrócenia czasu pracy, jednak dopiero od chwili, w której dopuszczalna jest zmiana warunków pracy w myśl ogólnych postanowień ustawowych lub umownych.

Ustęp 4. Utrzymuje się w mocy prawo do zwolnienia bez wypowiedzenia z przyczyn, uprawniających ustawowo do wypowiedzenia stosunku pracy bez przestrzegania terminu wypowiedzenia.

Ustęp 5. Zwolnienia, które byłyby nieważne przy przestrzeganiu obowiązku ich zgłaszania, są również nieważne wówczas, jeżeli temu obowiązkowi zadość nie uczyniono.

§ 12-emu rozporządzenia Ministra Pracy o przyjmowaniu i wydalaniu robotników i pracowników podczas okresu demobilizacji gospodarczej z dnia 12 lutego 1920 r. (Dz. U. Rz. str. 218), podanego w załączniku do rozporządzenia Ministra Pracy i Opieki Społecznej z dnia 15 lipca 1924 r. (Dz. U. R. P. № 65, poz. 643) nadaje się brzmienie następujące: "Wydalenia celem zmniejszenia liczby pracowników są dopuszczalne, o ile komisarz demobilizacyjny zawczasu zawiadomiony został na piśmie o tych wydaleniach i w ciągu dni 10 od otrzymania zawiadomienia nie zgłosił sprzeciwu. Wydalenia te przeprowadzone być mogą tylko z zachowaniem przepisów, przewidzianych ustawą o radach załogowych z dnia 4 lutego 1920 r. (Dz. U. Rz. str. 147) i to w wypadkach, gdy pracodawca z powodu warunków produkcji nie może zatrudnić dotychczasowej liczby robotników przy jednoczesnem skróceniu ich czasu pracy (rozłożeniu pracy) nie poniżej 24 godzin tygodniowo.

W razie rozłożenia pracy pracodawca jest uprawniony do odpowiedniego zmniejszenia płacy lub poborów pracowników, zatrudnionych przez czas skrócony. Zmniejszenie to jednak nastąpić może dopiero od chwili, w której, w mysi obowiązujących ogólnych przepisów ustawowych lub umownych, poza przepisami ustępu 1, dopuszczalne byłoby wydalenie danych pracowników.

Przepisy ustępu 1 nie mają zastosowania przy wydalaniu pracowników, przyjętych tylko do chwilowego zastępstwa lub dla jakiegoś celu przejściowego.

Przepisy te nie dotyczą również osób, które mają zapewnioną, wystarczającą na utrzymanie, rentą inwalidzką lub stałą zapomogę, rentę zastępująca. Kategorje pracowników, które podlegają temu przepisowi, określi Minister Pracy i Opieki Społecznej lub osoba do tego upoważniona,

Przepisy ustępu 4 nie ograniczają praw inwalidów, zastrzeżonych w obowiązujących w górnośląskiej części województwa śląskiego ustawach i przepisach prawnych o zaopatrzeniu i zatrudnieniu inwalidów wojennych.

§ 14 rozporządzenia Ministra Pracy o przyjmowania i wydalaniu robotników i pracowników podczas okresu demobilizacji gospodarczej z dnia 12 lutego 1920 r. (Dz. U. R. str. 218) skreśla się.

W pierwszym ustępie § 19 tego rozporządzenia skreśla się po słowie: "postanowienia §" - "§ 14 i".

Ustęp 1 § 22 tego rozporządzenia otrzymuje brzmienie następujące:

Spory, wynikła przy stosowaniu § 12 w wypadkach wydaleń celem zmniejszenia ilości pracowników oraz § 13 rozstrzyga Minister Pracy, i Opieki Społecznej lub osoba przez niego upoważniona; dla pozostałych zaś sporów, wynikłych przy zastosowaniu niniejszego rozporządzenia, właściwy jest wydział Pojednawczy przewidziany w § 15 rozporządzenia o umowach zbiorowych, komitetach robotników i pracowników i o załatwianiu sporów z dziedziny pracy z d. 23 grudnia 1918 r. (Dz. U. R. str. 1456) i to wyłącznie, o ile spory dotyczą pretensji o ponowne przyjęcie (§§ 3 do 8 ust. 1, § 11) lub o przedłużenie albo wznowienie stosunku pracy (§§ 10, 12 i 19). Właściwość terytorjalną Wydziału określa siedziba zakładu lub biura przedsiębiorstwa.

W § 23 w ustępie 2 tego rozporządzenia skreśla się w nawiasie "(§§. 10, 12, 13, 19)" paragraf "13".

Ministra Pracy i Opieki Społecznej upoważnia się do wydawania niezbędnych przepisów wykonawczych, jako też do wydawania rozporządzeń, zmieniających rozporządzenie niniejsze, jako właściwą władzę centralną w rozumieniu § 2 rozporządzenia Rady Związkowej z dnia 7 listopada 1918 r. (Dz. U. Rz. str. 1292).

Uprawnienia komisarzy demobilizacyjnych, przewidziane w obowiązujących przepisach prawnych, będą wykonywane od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia przez Ministra Pracy i Opieki Społecznej, który może je przekazywać w całości lub w części osobom, przez niego wyznaczonym.

Upoważnia się Ministra Pracy i Opieki Społecznej do wydania jednolitego tekstu rozporządzeń z d. 8 listopada 1920 r. (Dz. U. R. str. 1901) i z d. 12 lutego 1920 r. (Dz. U. R. str. 218) z uwzględnieniem wyżej wprowadzonych zmian.
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
1 § 2 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 30 kwietnia 1926 r. (Dz.U.26.53.312) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 2 czerwca 1926 r.