Zmiana przepisów postępowania karnego.
Dz.U.1961.53.296
Akt utracił mocUSTAWA
z dnia 27 listopada 1961 r.
o zmianie przepisów postępowania karnego.
W kodeksie postępowania karnego wprowadza się następujące zmiany:
"Art. 17. § 1. Sąd wojewódzki rozpoznaje w pierwszej instancji sprawy:
1) o przestępstwa określone w rozdziałach XVIII, XIX oraz w art. 225-228 kodeksu karnego;
2) o przestępstwa określone w rozdziale I oraz w art. 32 i 39 dekretu z dnia 13 czerwca 1946 r. o przestępstwach w szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy Państwa, jednakże z wyjątkiem spraw o przestępstwa określone w art. 7 tego dekretu;
3) o przestępstwa określone w art. 78-81 kodeksu karnego Wojska Polskiego;
4) o przestępstwa określone w art. 3 ust. 1 i 2, w art. 4 ust. 1 i 2 oraz w art. 8 ust. 1 dekretu z dnia 26 października 1949 r. o ochronie tajemnicy państwowej i służbowej;
5) o przestępstwa określone w dekrecie z dnia 31 sierpnia 1944 r. o wymiarze kary dla faszystowsko-hitlerowskich zbrodniarzy winnych zabójstw i znęcania się nad ludnością cywilną i jeńcami oraz dla zdrajców Narodu Polskiego;
6) o przestępstwa określone w art. 3 § 2 ustawy z dnia 18 czerwca 1959 r. o odpowiedzialności karnej za przestępstwa przeciw własności społecznej;
7) o inne przestępstwa określone w ustawie z dnia 18 czerwca 1959 r. o odpowiedzialności karnej za przestępstwa przeciw własności społecznej, jeżeli szkoda przekracza 100.000 złotych;
8) o przestępstwa na szkodę Państwa lub jednostki gospodarki uspołecznionej, jeżeli interesy gospodarcze Państwa lub danej jednostki zostały narażone na szkodę przekraczającą 200.000 złotych;
9) o przestępstwa, które z mocy przepisu szczególnego należą do właściwości sądu wojewódzkiego.
§ 2. W sprawach o przestępstwa określone w art. 4 dekretu z dnia 13 czerwca 1946 r. o przestępstwach szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy Państwa prokurator wnosi akt oskarżenia do sądu powiatowego, jeżeli uzna, że zachodzą warunki do zastosowania art. 4 § 2.
§ 3. Sąd wojewódzki może na wniosek prokuratora rozpoznać jako sąd pierwszej instancji sprawę o każde przestępstwo, jeżeli uzna to za wskazane ze względu na okoliczności sprawy.
§ 4. Sąd wojewódzki rozpoznaje środki odwoławcze od orzeczeń sądów powiatowych oraz orzeka w innych wypadkach, przewidzianych w ustawie.";
"§ 2. Pełnomocnikiem organu państwowego, jednostki gospodarki uspołecznionej lub organizacji społecznej może być także ich pracownik albo pracownik ich organu nadrzędnego.";
"d) zebranie niezbędnych danych o osobie podejrzanego oraz o jego stanie majątkowym;";
"§ 1. Śledztwo prowadzi się w sprawach o przestępstwa wymienione w art. 17 § 1 oraz w sprawach:
1) o przestępstwa określone w art. 140, w rozdziale XXXIII, jeżeli zostały popełnione umyślnie, z wyjątkiem przestępstwa określonego w art. 215 § 1, chyba że z przestępstwa tego wynikła śmierć człowieka, jak również w art. 230, 240 § 2, 248 § 2 i 290 kodeksu karnego;
2) o przestępstwa określone w rozdziale II dekretu z dnia 13 czerwca 1946 r. o przestępstwach szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy Państwa;
3) o przestępstwa na szkodę Państwa lub jednostki gospodarki uspołecznionej, jeżeli interesy gospodarcze Państwa lub danej jednostki zostały narażone na szkodę przekraczającą 50.000 złotych.";
"§ 4. Jednocześnie z wniesieniem do sądu aktu oskarżenia prokurator zawiadamia o tym pokrzywdzoną instytucję państwową, jednostkę gospodarki uspołecznionej lub organizację społeczną w celu wytoczenia powództwa cywilnego, a w razie niewytoczenia - w celu wyjaśnienia prokuratorowi przyczyn.";
"Art. 3311. § 1. W razie skazania za przestępstwo zagarnięcia mienia społecznego, jeżeli powództwa cywilnego nie wytoczono, sąd na pokrycie wyrządzonej szkody zasądza z urzędu na podstawie ujawnionych w sprawie materiałów na rzecz pokrzywdzonej instytucji państwowej, jednostki gospodarki uspołecznionej lub organizacji społecznej odszkodowanie pieniężne odpowiadające wartości zagarniętego mienia.
§ 2. W razie skazania za inne przestępstwo, w którego wyniku została wyrządzona szkoda w mieniu społecznym, sąd może z urzędu zasądzić odpowiednie odszkodowanie pieniężne.
§ 3. Jeżeli wartość zagarniętego mienia (§ 1) lub wyrządzona w mieniu społecznym szkoda (§ 2) jest wyższa od zasądzonego odszkodowania, pokrzywdzona instytucja państwowa, jednostka gospodarki uspołecznionej lub organizacja społeczna może dochodzić różnicy na drodze cywilnej.
§ 4. Przepisów § 1 i 2 nie stosuje się:
1) jeżeli wyjdzie na jaw, że proces o te same roszczenia już się toczy w postępowaniu cywilnym lub został rozstrzygnięty w tym postępowaniu;
2) w postępowaniu w sprawach nieletnich;
3) w postępowaniu doraźnym.
§ 5. Sąd może zabezpieczyć na mieniu oskarżonego odszkodowanie pieniężne, o którym mowa w § 1 i 2. Koszty związane z wykonaniem postanowienia o zabezpieczeniu uiszcza strona, na rzecz której nastąpiło zabezpieczenie.
§ 6. W razie zasądzenia odszkodowania, o którym mowa w § 1 lub 2, sąd zasądza od skazanego na rzecz Skarbu Państwa opłaty sądowe stosując odpowiednio przepisy kodeksu postępowania cywilnego.";
"§ 3. Do rewizji sporządzonej przez prokuratora lub przez osobę uprawnioną do występowania przed sądem na podstawie przepisów prawa o ustroju adwokatury należy dołączyć odpowiednią ilość odpisów dla stron, ich pełnomocników i obrońców, a w wypadku rewizji wniesionej do Sądu Najwyższego nadto jeden odpis dodatkowy.";
"§ 2. Brak potwierdzenia zawiadomienia oskarżonego o rozprawie rewizyjnej, jeżeli stawił się jego obrońca, nie tamuje rozpoznania sprawy.",
W sprawach o przestępstwa, które na podstawie przepisów niniejszej ustawy zostały przekazane do właściwości sądu powiatowego, udział prokuratora na rozprawie w tym sądzie, jako też na rozprawie przed sądem rewizyjnym, jest obowiązkowy.
W ustawie z dnia 20 lipca 1950 r. o zmianie przepisów postępowania karnego (Dz. U. Nr 38, poz. 348 z późniejszymi zmianami) wprowadza się następujące zmiany:
"Art. 4. W szczególnych przypadkach w sprawach mniej zawiłych prezes sądu wojewódzkiego może zarządzić rozpoznanie rewizji przez jednego sędziego.";
"3) zarządy lasów państwowych, nadleśnictwa państwowe i parki narodowe w sprawach o przestępstwa z art. 5 ustawy z dnia 18 czerwca 1959 r. o odpowiedzialności karnej za przestępstwa przeciw własności społecznej (Dz. U. Nr 36, poz. 228),".
Art. 3 § 1 ustawy z dnia 18 czerwca 1959 r. o zmianie przepisów postępowania karnego (Dz. U. Nr 36, poz. 229) otrzymuje brzmienie:
"§ 1. W razie wyrządzenia czynem przestępnym szkody w mieniu społecznym Milicja Obywatelska może w toku dochodzenia lub śledztwa dokonać u podejrzanego tymczasowego zajęcia mienia ruchomego dla zabezpieczenia roszczeń o naprawienie szkody, grożącej mu kary grzywny lub przepadku majątku, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo usunięcia tego mienia. U osoby nie występującej w charakterze podejrzanego, lecz będącej z nim w bliskim stosunku (art. 288 § 3 kodeksu zobowiązań) tymczasowemu zajęciu podlegają rzeczy i prawa majątkowe, których na podstawie art. 6 i 7 ustawy z dnia 21 stycznia 1958 r. o wzmożeniu ochrony mienia społecznego przed szkodami wynikającymi z przestępstwa (Dz. U. Nr 4, poz. 11) dotyczy domniemanie, że należą do podejrzanego."
Przepisy niniejszej ustawy stosuje się do spraw wszczętych przed dniem jej wejścia w życie, z tym że sprawy, w których przed tym dniem wpłynął akt oskarżenia, toczą się według dotychczasowych przepisów.
Uchyla się art. 14 dekretu z dnia 26 października 1949 r. o ochronie tajemnicy państwowej i służbowej (Dz. U. Nr 55, poz. 437).
Upoważnia się Ministra Sprawiedliwości do ogłoszenia w Dzienniku Ustaw Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej jednolitego tekstu kodeksu postępowania karnego z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »