§ 2. - Zmiana niektórych przepisów prawa przemysłowego dotyczących egzaminu na czeladnika.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1954.47.228

Akt utracił moc

Wersja od: 29 października 1954 r.

§  2.

1. Osoby pragnące przystąpić do egzaminu czeladniczego składają podanie o dopuszczenie do egzaminu do izby rzemieślniczej, w której okręgu odbywały naukę rzemiosła lub praktykę albo zamieszkują.

2. Do podania należy dołączyć:

1) świadectwo urodzenia;

2) świadectwo ukończenia nauki rzemiosła w czasie ustalonym dla danego zawodu lub odbycia co najmniej trzyletniej praktyki w zakładzie rzemieślniczym,

3) świadectwo szkolne z ukończenia nauki w publicznej szkole dokształcającej zawodowej lub świadectwo ukończenia innej szkoły zawodowej albo świadectwo ukończenia kursu teoretycznego przygotowującego do egzaminu czeladniczego, prowadzonego przez Zakład Doskonalenia Rzemiosła.

3. Od obowiązku złożenia świadectwa, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, zwolnieni są głuchoniemi i ociemniali.

4. Prezes izby rzemieślniczej może zwolnić kandydata do egzaminu od obowiązku przedstawienia świadectwa ukończenia kursu teoretycznego przygotowującego do egzaminu czeladniczego, o ile w okresie roku przed złożeniem podania o dopuszczenie do egzaminu ukończenie takiego kursu nie było możliwe z powodu niezorganizowania go dla województwa, na którego terenie kandydat odbywał naukę rzemiosła lub praktykę, albo z innych ważnych powodów.

5. Kandydaci zwolnieni w myśl ust. 4 od obowiązku przedstawienia świadectwa ukończenia kursu teoretycznego przygotowującego do egzaminu czeladniczego obowiązani są wykazać na egzaminie posiadanie niezbędnych wiadomości teoretycznych.

6. W skład komisji egzaminacyjnej przeprowadzającej egzamin czeladniczy osób wymienionych w ust. 5 powinien wejść przedstawiciel Zakładu Doskonalenia Rzemiosła.