Art. 4. - Zm.: ustawa o dochodach jednostek samorządu terytorialnego w latach 1999 i 2000 oraz niektóre inne ustawy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2000.95.1041

Akt jednorazowy

Wersja od: 9 listopada 2000 r.

Art.  4.

W ustawie z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 9, poz. 31 i Nr 101, poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 86, z 1994 r. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 91, poz. 409 i Nr 149, poz. 704, z 1997 r. Nr 5, poz. 24, Nr 107, poz. 689, Nr 121, poz. 770 i Nr 123, poz. 780, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 150, poz. 983 i Nr 160, poz. 1058 oraz z 2000 r. Nr 88, poz. 983) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 7 w ust. 1:

a) w pkt 4 skreśla się wyrazy "oraz budowle wykorzystywane wyłącznie na potrzeby lotnisk, portów morskich i rzecznych",

b) skreśla się pkt 5,

c) skreśla się pkt 12;

2) po art. 7 dodaje się art. 7a w brzmieniu:

"Art. 7a. 1. W roku podatkowym 2001 wysokość stawki podatku od nieruchomości, którą określa rada gminy, nie może przekroczyć rocznie - od budowli wykorzystywanych bezpośrednio do wytwarzania energii elektrycznej lub ciepła, linii elektroenergetycznych przesyłowych i rozdzielczych, rurociągów i przewodów sieci rozdzielczej gazów, ciepła, paliw i wody, od budowli służących do odprowadzania i oczyszczania ścieków - 1% ich wartości ustalonej na dzień 1 stycznia danego roku podatkowego, stanowiącej podstawę obliczenia amortyzacji w tym roku, a w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych - ich wartość z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego.

2. Jeżeli obowiązek podatkowy od budowli, o których mowa w ust. 1, powstał w ciągu roku podatkowego - podstawę opodatkowania stanowi wartość ustalona do obliczania amortyzacji na dzień powstania obowiązku podatkowego.

3. Jeżeli od budowli, o których mowa w ust. 1, nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych - podstawę opodatkowania stanowi ich wartość rynkowa określona przez podatnika.

4. Jeżeli podatnik nie określił wartości budowli, o których mowa w ust. 1, lub podał wartość nie odpowiadającą wartości rynkowej, organ podatkowy powoła biegłego, który ustali tę wartość. W przypadku gdy podatnik nie określił wartości budowli, o których mowa w ust. 1, lub wartość ustalona przez biegłego jest wyższa co najmniej o 33% od wartości określonej przez podatnika, koszty ustalenia wartości przez biegłego ponosi podatnik."