Zm.: rozporządzenie w sprawie specyfikacji, kryteriów czystości, wymagań dotyczących pobierania próbek i metod analitycznych stosowanych w trakcie urzędowej kontroli żywności do oznaczania parametrów właściwych dla poszczególnych dozwolonych substancji dodatkowych, poszczególnych substancji pomagających w przetwarzaniu oraz zawartości zanieczyszczeń.
Dziennik Ustaw
Dz.U.2004.94.934
Akt jednorazowyWersja od: 30 kwietnia 2004 r.
ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA ZDROWIA1)
z dnia 23 kwietnia 2004 r.
zmieniające rozporządzenie w sprawie specyfikacji, kryteriów czystości, wymagań dotyczących pobierania próbek i metod analitycznych stosowanych w trakcie urzędowej kontroli żywności do oznaczania parametrów właściwych dla poszczególnych dozwolonych substancji dodatkowych, poszczególnych substancji pomagających w przetwarzaniu oraz zawartości zanieczyszczeń2)
Na podstawie art. 9 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz. U. Nr 63, poz. 634, z późn. zm.3)) zarządza się, co następuje:
W rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie specyfikacji, kryteriów czystości, wymagań dotyczących pobierania próbek i metod analitycznych stosowanych w trakcie urzędowej kontroli żywności do oznaczania parametrów właściwych dla poszczególnych dozwolonych substancji dodatkowych, poszczególnych substancji pomagających w przetwarzaniu oraz zawartości zanieczyszczeń (Dz. U. z 2003 r. Nr 59, poz. 530), w załączniku nr 1 wprowadza się następujące zmiany:
1)
w części II w pkt II pn. "Szczegółowe kryteria czystości barwników" poz. 46 otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 1 do niniejszego rozporządzenia;2)
część III pn. "Specyfikacje, kryteria czystości dla dozwolonych substancji dodatkowych innych niż substancje słodzące i barwniki oraz substancji pomagających w przetwarzaniu" otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 2 do niniejszego rozporządzenia.
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
______
1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 93, poz. 833 oraz z 2003 r. Nr 199, poz. 1941).
2) Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają postanowienia:
1) dyrektywy 81/712/EWG z dnia 28 lipca 1981 r. ustanawiającej wspólnotowe metody analiz w celu kontroli spełniania kryteriów czystości przez niektóre dodatki stosowane w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 257 z 10.09.1981),
2) dyrektywy 89/107/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczących dodatków do żywności dopuszczonych do użytku w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 40 z 11.02.1989),
3) dyrektywy 95/31/WE z dnia 5 lipca 1995 r. ustanawiającej szczegółowe kryteria czystości dotyczące substancji słodzących mogących mieć zastosowanie w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 178 z 28.07.1995),
4) dyrektywy 95/45/WE z dnia 26 lipca 1995 r. ustanawiającej szczególne kryteria czystości dla barwników mogących mieć zastosowanie w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 226 z 22.09.1995),
5) dyrektywy 96/77/WE z dnia 2 grudnia 1996 r. ustanawiającej szczególne kryteria czystości dla dodatków do żywności innych niż barwniki i substancje słodzące (Dz. Urz. WE L 339 z 30.12.1996),
6) dyrektywy 98/66/WE z dnia 4 września 1998 r. zmieniającej dyrektywę nr 95/31/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dotyczące substancji słodzących stosowanych w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 257 z 19.09.1998),
7) dyrektywy 98/86/WE z dnia 11 listopada 1998 r. zmieniającej dyrektywę Komisji 96/77/WE określającą szczegółowe kryteria czystości dla substancji dodatkowych do artykułów spożywczych innych niż barwniki i substancje słodzące (Dz. Urz. WE L 334 z 09.12.1998),
8) dyrektywy 1999/75/WE z dnia 22 lipca 1999 r. zmieniającej dyrektywę Komisji 95/45/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dotyczące barwników stosowanych w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 206 z 05.08.1999),
9) dyrektywy 2000/51/WE z dnia 26 lipca 2000 r. zmieniającej dyrektywę 95/31/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dotyczące substancji słodzących stosowanych w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 198 z 04.08.2000),
10) dyrektywy 2000/63/WE z dnia 5 października 2000 r. zmieniającej dyrektywę 96/77/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dla dodatków do żywności innych niż barwniki i substancje słodzące (Dz. Urz. WE L 277 z 30.10.2000),
11) dyrektywy 2001/30/WE z dnia 2 maja 2001 r. zmieniającej dyrektywę 96/77/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dla dodatków do środków spożywczych innych niż barwniki i substancje słodzące (Dz. Urz. WE L 146 z 31.05.2001),
12) dyrektywy 2001/50/WE z dnia 3 lipca 2001 r. zmieniającej dyrektywę 95/45/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dotyczące barwników stosowanych w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 190 z 12.07.2001),
13) dyrektywy 2001/52/WE zmieniającej dyrektywę 95/31/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dotyczące substancji słodzących stosowanych w środkach spożywczych (Dz. Urz. WE L 190 z 12.07.2001),
14) dyrektywy 2002/82/WE z dnia 15 października 2002 r. zmieniającej dyrektywę 96/77/WE ustanawiającą szczególne kryteria czystości dla dodatków do żywności innych niż barwniki i substancje słodzące (Dz. Urz. WE L 292 z 28.10.2002),
15) dyrektywy 2003/95/WE z dnia 27 października 2003 r. zmieniającej dyrektywę 96/77/EC określającej szczegółowe kryteria czystości dla dodatków do artykułów spożywczych innych niż barwniki i substancje słodzące (Dz. Urz. WE L 283 z 31.10.2003).
Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszym rozporządzeniu, z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.
3) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 128, poz. 1408, z 2002 r. Nr 135, poz. 1145 i Nr 166, poz. 1362, z 2003 r. Nr 52, poz. 450, Nr 122, poz. 1144, Nr 130, poz. 1187, Nr 199, poz. 1938 i Nr 208, poz. 2020 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 288.
(Załączniki do rozporządzenia stanowią oddzielny załącznik do niniejszego numeru)
ZAŁĄCZNIK
ZMIANY DO SPECYFIKACJI, KRYTERIÓW CZYSTOŚCI, WYMAGAŃ DOTYCZĄCYCH POBIERANIA PRÓBEK I METOD ANALITYCZNYCH STOSOWANYCH W TRAKCIE URZĘDOWEJ KONTROLI ŻYWNOŚCI
ZMIANY DO SPECYFIKACJI, KRYTERIÓW CZYSTOŚCI, WYMAGAŃ DOTYCZĄCYCH POBIERANIA PRÓBEK I METOD ANALITYCZNYCH STOSOWANYCH W TRAKCIE URZĘDOWEJ KONTROLI ŻYWNOŚCI
SPIS TREŚCI
Załącznik nr 1
Załącznik nr 2
ZAŁĄCZNIK Nr 1
"46. E 175 ZŁOTO
"46. E 175 ZŁOTO
| Nazwy synonimowe | Pigment Metaliczny 3, Aurum, Au |
| Klasa | Nieorganiczne |
| Numer wg Colour Index | 77480 |
| Numer wg Europejskiego | |
| Spisu Substancji Chemicznych | 231-165-9 |
| Nazwa chemiczna | Złoto |
| Wzór chemiczny | Au |
| Masa atomowa | 197,0 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 90 % Au |
| Opis | Złoty proszek lub drobne listki |
| Czystość | |
| Srebro Miedź | Nie więcej niż 7 % } } Po całkowitym roztworzeniu Nie więcej niż 4 % } |
| " |
ZAŁĄCZNIK Nr 2
"Część III
"Część III
Specyfikacje, kryteria czystości dla dozwolonych substancji dodatkowych innych niż substancje słodzące i barwniki oraz substancji pomagających w przetwarzaniu
1. E 170(i) WĘGLAN WAPNIA
Kryteria czystości dla tej substancji, w przypadku innego jej stosowania niż jako barwnik, określone są w części II załącznika nr 1 do rozporządzenia.
2. E 200 KWAS SORBOWY
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Kwas sorbowy Kwas trans, trans-2,4-heksadienowy |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 203-768-7 |
| Wzór chemiczny | C6H8O2 |
| Masa cząsteczkowa | 112,12 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Bezbarwne igiełki lub biały, sypki proszek o lekkim, charakterystycznym zapachu, niezmieniający barwy po ogrzewaniu w 105 °C przez 90 minut |
| Identyfikacja | |
| A. Zakres temperatur topnienia | Pomiędzy 133 °C a 135 °C, po suszeniu w próżni przez 4 godziny w eksykatorze z kwasem siarkowym |
| B. Spektrometria | Roztwór w izopropanolu (1 do 4.000.000) wykazuje maksimum absorbancji przy długości fali 254 ± 2 nm |
| C. Dodatni wynik próby na obecność podwójnych wiązań | |
| D. Punkt sublimacji | 80 °C |
| Czystość | |
| Zawartość wody | Nie więcej niż 0,5 % (metoda Karla Fischera) |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,2 % |
| Aldehydy | Nie więcej niż 0,1 % (jako formaldehyd) |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
3. E 202 SORBINIAN POTASU
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Sorbinian potasu (E,E)-2,4-heksadienian potasu Sól potasowa kwasu trans, trans-2,4-heksadienowego |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 246-376-1 |
| Wzór chemiczny | C6H7O2K |
| Masa cząsteczkowa | 150,22 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na suchą masę |
| Opis | Biały, krystaliczny proszek niezmieniający barwy po ogrzewaniu w 105 °C przez 90 minut |
| Identyfikacja | |
| A. Zakres temperatur topnienia kwasu sorbowego otrzymanego w wyniku zakwaszenia i niepoddanego rekrystalizacji wynosi od 133 °C do 135 °C, po suszeniu w próżni w eksykatorze z kwasem siarkowym | |
| B. Dodatni wynik próby na obecność potasu i podwójnych wiązań | |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 1,0 % (105 °C, 3 godziny) |
| Kwasowość lub alkaliczność | Nie więcej niż około 1,0 % (jako kwas sorbowy lub K2CO3) |
| Aldehydy | Nie więcej niż 0,1 % (wyrażone jako formaldehyd) |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
4. E 203 SORBINIAN WAPNIA
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Sorbinian wapnia Sól wapniowa kwasu trans, trans-2,4-heksadienowego |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 231-321-6 |
| Wzór chemiczny | C12H14O4Ca |
| Masa cząsteczkowa | 262,32 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 98 % w przeliczeniu na suchą masę |
| Opis | Drobny, biały, krystaliczny proszek niezmieniający barwy po ogrzewaniu w 105 °C przez 90 minut |
| Identyfikacja | |
| B. Zakres temperatur topnienia kwasu sorbowego otrzymanego w wyniku zakwaszenia i niepoddanego rekrystalizacji wynosi od 133 °C do 135 °C, po suszeniu w próżni w eksykatorze z kwasem siarkowym | |
| B. Dodatni wynik próby na obecność wapnia i podwójnych wiązań | |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 2,0 %, oznaczony po próżniowym suszeniu przez 4 godziny w eksykatorze z kwasem siarkowym |
| Aldehydy | Nie więcej niż 0,1 % (jako formaldehyd) |
| Fluorki | Nie więcej niż 10 mg/kg |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
5. E 210 KWAS BENZOESOWY
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Kwas benzoesowy Kwas benzenokarboksylowy Kwas fenylokarboksylowy |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 200-618-2 |
| Wzór chemiczny | C7H6O2 |
| Masa cząsteczkowa | 122,12 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 99,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Biały, krystaliczny proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Zakres temperatur topnienia | Od 121,5 °C do 123,5 °C |
| B. Dodatni wynik próby na zdolność sublimacji i obecność benzoesanu | |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 0,5 % po suszeniu przez 3 godziny nad kwasem siarkowym |
| pH | Około 4 (roztwór wodny) |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,05 % |
| Chlorowane związki organiczne | Nie więcej niż 0,07 % wyrażone jako chlorki, co odpowiada wartości 0,3 % wyrażonej jako kwas monochlorobenzoesowy |
| Substancje łatwo ulegające utlenieniu | Do 100 ml wody dodać 1,5 ml kwasu siarkowego, ogrzać do wrzenia i dodawać kroplami 0,1 N KMnO4, dopóki różowy kolor nie będzie utrzymywał się przez 30 sekund. 1 g próbki odważonej z dokładnością do mg rozpuścić w ogrzewanym roztworze i miareczkować 0,1 N KMnO4 do momentu, aż różowy kolor będzie się utrzymywał przez 15 sekund. Ilość zużytego KMnO4 nie powinna być większa niż 0,5 ml |
| Substancje łatwo ulegające zwęgleniu | Barwa chłodnego roztworu 0,5 g kwasu benzoesowego w 5 ml 94,5-95,5 % kwasu siarkowego nie może być intensywniejsza niż barwa wzorca zawierającego 0,2 ml chlorku kobaltu TSC(1), 0,3 ml chlorku żelazowego TSC(2), 0,1 ml siarczanu miedziowego TSC(3) i 4,4 ml wody |
| Kwasy wielopierścieniowe | Temperatura topnienia pierwszego osadu uzyskanego w wyniku frakcyjnego zakwaszania zobojętnionego roztworu kwasu benzoesowego nie może się różnić od temperatury topnienia kwasu benzoesowego |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
(1) Chlorek kobaltu TSC: rozpuścić około 65 g chlorku kobaltu CoCl2 x 6H2O w dostatecznej ilości mieszaniny 25 ml kwasu chlorowodorowego i 975 ml wody, aby całkowita objętość wynosiła 1 litr. Przenieść dokładnie 5 ml tego roztworu do kolby okrągłodennej zawierającej 250 ml roztworu jodu, dodać 5 ml 3 % nadtlenku wodoru, następnie 15 ml 20 % roztworu wodorotlenku sodu. Utrzymywać w stanie wrzenia przez 10 minut, ochłodzić, dodać 2 g jodku potasu i 20 ml 25 % kwasu siarkowego. Gdy osad całkowicie się rozpuści, miareczkować uwolniony jod, tiosiarczanem sodu (0,1 N) w obecności skrobi TS (*). 1 ml tiosiarczanu sodu (0,1 N) odpowiada 23,80 mg CoCl2 x 6H2O. Do roztworu dodać odpowiednią ilość mieszaniny kwasu chlorowodorowego i wody tak, aby roztwór zawierał 59,5 mg CoCl2 x 6H2O w 1 ml.
(2) Chlorek żelazowy TSC: rozpuścić około 55 g chlorku żelazowego w dostatecznej ilości mieszaniny 25 ml kwasu chlorowodorowego i 975 ml wody, aby całkowita objętość wynosiła 1 litr. Przenieść 10 ml tego roztworu do kolby okrągłodennej zawierającej 250 ml roztworu jodu, dodać 15 ml wody i 3 g jodku potasu; pozostawić mieszaninę na 15 minut. Rozcieńczyć 100 ml wody i miareczkować uwolniony jod tiosiarczanem sodu (0,1 N) w obecności skrobi TS (*). 1 ml tiosiarczanu sodu (0,1 N) odpowiada 27,03 mg FeCl3 x 6H2O. Do roztworu dodać odpowiednią ilość mieszaniny kwasu chlorowodorowego i wody tak, aby roztwór zawierał 45,0 mg FeCl3 x 6H2O w 1 ml.
(3) Siarczan miedziowy TSC: rozpuścić około 65 g siarczanu miedziowego CuSO4 x 5H2O w dostatecznej ilości mieszaniny 25 ml kwasu chlorowodorowego i 975 ml wody, aby całkowita objętość wynosiła 1 litr. Przenieść 10 ml tego roztworu do kolby okrągłodennej zawierającej 250 ml roztworu jodu, dodać 40 ml wody, 4 ml kwasu octowego i 3 g jodku potasu. Miareczkować uwolniony jod tiosiarczanem sodu (0,1 N) w obecności skrobi TS (*). 1 ml tiosiarczanu sodu (0,1 N) odpowiada 24,97 mg CuSO4 x 5H2O. Do roztworu dodać odpowiednią ilość mieszaniny kwasu chlorowodorowego i wody tak, aby roztwór zawierał 62,4 mg CuSO4 x 5H2O w 1 ml.
(*) Skrobia TS: rozetrzeć 0,5 g skrobi (rozpuszczalna skrobia ziemniaczana, kukurydziana) z 5 ml wody; do otrzymanej pasty dodać odpowiednią ilość wody tak, aby całkowita objętość wynosiła 100 ml, cały czas mieszając. Utrzymywać w stanie wrzenia przez kilka minut, ochłodzić, przefiltrować. Skrobia musi być świeżo przygotowana.
6. E 211 BENZOESAN SODU
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Benzoesan sodu Sól sodowa kwasu benzenokarboksylowego Sól sodowa kwasu fenylokarboksylowego |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 208-534-8 |
| Wzór chemiczny | C7H5O2Na |
| Masa cząsteczkowa | 144,11 |
| Analiza | Nie mniej niż 99 % C7H5O2Na, po suszeniu w 105 °C przez 4 godziny |
| Opis | Biały, prawie bezwonny, krystaliczny proszek lub granulki |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | Dobrze rozpuszczalny w wodzie, średnio rozpuszczalny w etanolu |
| B. Zakres temperatur topnienia dla kwasu benzoesowego | Zakres temperatur topnienia dla kwasu benzoesowego otrzymanego w wyniku zakwaszenia i niepoddanego rekrystalizacji wynosi od 121,5 °C do 123,5 °C, po suszeniu w eksykatorze z kwasem siarkowym |
| C. Dodatni wynik próby na obecność benzoesanu i sodu | |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 1,5 % po suszeniu w 105 °C przez 4 godziny |
| Substancje łatwo ulegające utlenieniu | Do 100 ml wody dodać 1,5 ml kwasu siarkowego, ogrzać do wrzenia i dodawać kroplami 0,1 N KMnO4, dopóki różowy kolor nie będzie utrzymywał się przez 30 sekund. 1 g próbki odważonej z dokładnością do mg rozpuścić w ogrzewanym roztworze i miareczkować 0,1 N KMnO4 do momentu, aż różowy kolor będzie się utrzymywał przez 15 sekund. Ilość zużytego KMnO4 nie powinna być większa niż 0,5 ml |
| Kwasy wielopierścieniowe | Zakres temperatur topnienia pierwszego osadu uzyskanego w wyniku frakcyjnego zakwaszania (zobojętnionego) roztworu benzoesanu sodu nie może się różnić od zakresu temperatur topnienia kwasu benzoesowego |
| Chlorowane związki organiczne | Nie więcej niż 0,06 % wyrażone jako chlorki, co odpowiada wartości 0,25 % wyrażonej jako kwas monochlorobenzoesowy |
| Stopień kwasowości lub alkaliczności | Ilość 0,1 N NaOH lub 0,1 N HCl potrzebna do zobojętnienia 1 g benzoesanu sodu w obecności fenoloftaleiny nie może być większa niż 0,25 ml |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
7. E 212 BENZOESAN POTASU
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Benzoesan potasu Sól potasowa kwasu benzenokarboksylowego Sól potasowa kwasu fenylokarboksylowego |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 209-481-3 |
| Wzór chemiczny | C7H5KO2 x 3H2O |
| Masa cząsteczkowa | 214,27 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 99 % C7H5O2K, po suszeniu w 105 °C do stałej masy |
| Opis | Biały, krystaliczny proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Zakres temperatur topnienia dla kwasu benzoesowego otrzymanego w wyniku zakwaszenia i niepoddanego rekrystalizacji wynosi od 121,5 °C do 123,5 °C, po suszeniu w eksykatorze z kwasem siarkowym | |
| B. Dodatni wynik próby na obecność benzoesanu i potasu | |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 26,5 % oznaczony po suszeniu w 105 °C |
| Chlorowane związki organiczne | Nie więcej niż 0,06 % wyrażone jako chlorki, co odpowiada wartości 0,25 % wyrażonej jako kwas monochlorobenzoesowy |
| Substancje łatwo ulegające utlenieniu | Do 100 ml wody dodać 1,5 ml kwasu siarkowego, ogrzać do wrzenia i dodawać kroplami 0,1 N KMnO4, dopóki różowy kolor nie będzie utrzymywał się przez 30 sekund. 1 g próbki odważonej z dokładnością do mg rozpuścić w ogrzewanym roztworze i miareczkować 0,1 N KMnO4 do momentu, aż różowy kolor będzie się utrzymywał przez 15 sekund. Ilość zużytego KMnO4 nie powinna być większa niż 0,5 ml |
| Substancje łatwo ulegające zwęgleniu | Barwa chłodnego roztworu 0,5 g kwasu benzoesowego w 5 ml 94,5-95,5 % kwasu siarkowego nie może być intensywniejsza niż barwa wzorca zawierającego 0,2 ml chlorku kobaltu TSC, 0,3 ml chlorku żelazowego TSC, 0,1 ml siarczanu miedziowego TSC i 4,4 ml wody |
| Kwasy wielopierścieniowe | Zakres temperatur topnienia pierwszego osadu uzyskanego w wyniku frakcyjnego zakwaszania (zobojętnionego) roztworu benzoesanu potasu nie może się różnić od zakresu temperatur topnienia kwasu benzoesowego |
| Stopień kwasowości lub alkaliczności | Ilość 0,1 N NaOH lub 0,1 N HCl potrzebna do zobojętnienia 1 g benzoesanu potasu w obecności fenoloftaleiny nie może być większa niż 0,25 ml |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
8. E 213 BENZOESAN WAPNIA
| Nazwy synonimowe | Benzoesan monowapniowy |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Benzoesan wapnia Dibenzoesan wapnia |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 218-235-4 |
| Wzór chemiczny | Bezwodny: C14H10O4Ca Monowodzian: C14H10O4Ca x H2O Triwodzian: C14H10O4Ca x 3H2O |
| Masa cząsteczkowa | Bezwodny: 282,31 Monowodzian: 300,32 Triwodzian: 336,36 |
| Analiza | Zawartość nie mniej niż 99 % po suszeniu w 105 °C |
| Opis | Białe lub bezbarwne kryształy lub biały proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Zakres temperatur topnienia dla kwasu benzoesowego otrzymanego w wyniku zakwaszenia i niepoddanego rekrystalizacji wynosi od 121,5 °C do 123,5 °C, po suszeniu w eksykatorze z kwasem siarkowym | |
| B. Dodatni wynik próby na obecność benzoesanu i wapnia | |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 17,5 % oznaczony po suszeniu w 105 °C do stałej masy |
| Substancje nierozpuszczalne w wodzie | Nie więcej niż 0,3 % |
| Chlorowane związki organiczne | Nie więcej niż 0,06 % wyrażone jako chlorki, co odpowiada wartości 0,25 % wyrażonej jako kwas monochlorobenzoesowy |
| Substancje łatwo ulegające utlenieniu | Do 100 ml wody dodać 1,5 ml kwasu siarkowego, ogrzać do wrzenia i dodawać kroplami 0,1 N KMnO4, dopóki różowy kolor nie będzie utrzymywał się przez 30 sekund. 1 g próbki odważonej z dokładnością do mg rozpuścić w ogrzewanym roztworze i miareczkować 0,1 N KMnO4 do momentu, aż różowy kolor będzie się utrzymywał przez 15 sekund. Ilość zużytego KMnO4 nie powinna być większa niż 0,5 ml |
| Substancje łatwo ulegające zwęgleniu | Barwa chłodnego roztworu 0,5 g kwasu benzoesowego w 5 ml 94,5-95,5 % kwasu siarkowego nie może być intensywniejsza niż barwa wzorca zawierającego 0,2 ml chlorku kobaltu TSC, 0,3 ml chlorku żelazowego TSC, 0,1 ml siarczanu miedziowego TSC i 4,4 ml wody |
| Kwasy wielopierścieniowe | Zakres temperatur topnienia pierwszego osadu uzyskanego w wyniku frakcyjnego zakwaszania (zobojętnionego) roztworu benzoesanu wapnia nie może się różnić od zakresu temperatur topnienia kwasu benzoesowego |
| Stopień kwasowości lub alkaliczności | Ilość 0,1 N NaOH lub 0,1 N HCl potrzebna do zobojętnienia 1 g benzoesanu wapnia w obecności fenoloftaleiny nie może być większa niż 0,25 ml |
| Fluorki | Nie więcej niż 10 mg/kg |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
9. E 214 p-HYDROKSYBENZOESAN ETYLU
| Nazwy synonimowe | Etyloparaben p-Oksybenzoesan etylu |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | p-Hydroksybenzoesan etylu Ester etylowy kwasu p-hydroksybenzoesowego |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 204-399-4 |
| Wzór chemiczny | C9H10O3 |
| Masa cząsteczkowa | 166,8 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 99,5 % po suszeniu w 80 °C przez 2 godziny |
| Opis | Prawie bezwonne, drobne, bezbarwne kryształy lub biały, krystaliczny proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Zakres temperatur topnienia | Od 115°C do 118°C |
| B. Dodatni wynik próby na obecność p- hydroksybenzoesanu | Zakres temperatur topnienia dla kwasu p-hydroksybenzoesowego otrzymanego w wyniku zakwaszenia i niepoddanego rekrystalizacji wynosi od 213 °C do 217 °C, po suszeniu w eksykatorze z kwasem siarkowym |
| C. Dodatni wynik próby na obecność alkoholu | |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 0,5 %, po suszeniu w 80 °C przez 2 godziny |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,05 % |
| Kwas p-hydroksybenzoesowy i kwas salicylowy | Nie więcej niż 0,35 % wyrażone jako kwas p-hydroksybenzoesowy |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
10. E 215 SÓL SODOWA p-HYDROKSYBENZOESANU ETYLU
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Sól sodowa p-hydroksybenzoesanu etylu Sól sodowa estru etylowego kwasu p-hydroksybenzoesowego |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 252-487-6 |
| Wzór chemiczny | C9H9O3Na |
| Masa cząsteczkowa | 188,8 |
| Analiza | Zawartość estru etylowego kwasu p-hydroksybenzoesowego nie mniej niż 83 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Biały, krystaliczny, higroskopijny proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Zakres temperatur topnienia | Od 115 °C do 118 °C, po próżniowym suszeniu w eksykatorze z kwasem siarkowym |
| B. Dodatni wynik próby na obecność p- hydroksybenzoesanu | Zakres temperatur topnienia dla kwasu p-hydroksybenzoesowego otrzymanego z próbki wynosi od 213°C do 217°C |
| C. Dodatni wynik próby na obecność sodu | |
| D. pH 0,1 % roztworu wodnego mieści się w granicach od 9,9 do 10,3 | |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 5 % oznaczony po próżniowym suszeniu w eksykatorze z kwasem siarkowym |
| Popiół siarczanowy | Od 37 do 39 % |
| Kwas p-hydroksybenzoesowy i kwas salicylowy | Nie więcej niż 0,35 % wyrażone jako kwas p-hydroksybenzoesowy |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
11. E 216 p-HYDROKSYBENZOESAN PROPYLU
| Nazwy synonimowe | Propyloparaben p-Oksybenzoesan propylu |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | p-Hydroksybenzoesan propylu Ester n-propylowy kwasu p-hydroksybenzoesowego |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 202-307-7 |
| Wzór chemiczny | C10H12O3 |
| Masa cząsteczkowa | 180,21 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 99,5 % po suszeniu przez 2 godziny w 80 °C |
| Opis | Prawie bezwonne, drobne, bezbarwne kryształy lub biały, krystaliczny proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Zakres temperatur topnienia | Od 95 °C do 97 °C po suszeniu przez 2 godziny w 80°C |
| B. Dodatni wynik próby na obecność p- hydroksybenzoesanu | Zakres temperatur topnienia dla kwasu p-hydroksybenzoesowego otrzymanego z próbki wynosi od 213 °C do 217 °C |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 0,5 % po suszeniu przez 2 godziny w 80°C |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,05 % |
| Kwas p-hydroksybenzoesowy i kwas salicylowy | Nie więcej niż 0,35 % wyrażone jako kwas p-hydroksybenzoesowy |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
12. E 217 SÓL SODOWA p-HYDROKSYBENZOESANU PROPYLU
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Sól sodowa p-hydroksybenzoesanu-n-propylu Sól sodowa estru n-propylowego kwasu p-hydroksybenzoesowego |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 252-488-1 |
| Wzór chemiczny | C10H11O3Na |
| Masa cząsteczkowa | 202,21 |
| Analiza | Zawartość estru propylowego kwasu p-hydroksybenzoesowego nie mniej niż 85 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Biały lub prawie biały, krystaliczny, higroskopijny proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Zakres temperatur topnienia estru otrzymanego w wyniku zakwaszenia i niepoddanego rekrystalizacji wynosi od 94 °C do 97 °C, po suszeniu w eksykatorze z kwasem siarkowym | |
| B. Dodatni wynik próby na obecność sodu | |
| C. pH 0,1 % roztworu wodnego mieści się w granicach od 9,8 do 10,2 | |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 5 % oznaczony po próżniowym suszeniu w eksykatorze z kwasem siarkowym |
| Popiół siarczanowy | Od 34 do 36 % |
| Kwas p-hydroksybenzoesowy i kwas salicylowy | Nie więcej niż 0,35 % wyrażone jako kwas p-hydroksybenzoesowy |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
13. E 218 p-HYDROKSYBENZOESAN METYLU
| Nazwy synonimowe | Metyloparaben p-Oksybenzoesan metylu |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | p-Hydroksybenzoesan metylu Ester metylowy kwasu p-hydroksybenzoesowego |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 243-171-5 |
| Wzór chemiczny | C8H8O3 |
| Masa cząsteczkowa | 152,15 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 99 % po suszeniu przez 2 godziny w 80 °C |
| Opis | Prawie bezwonne, drobne, bezbarwne kryształy lub biały, krystaliczny proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Zakres temperatur topnienia | Od 125 °C do 128 °C |
| B. Dodatni wynik próby na obecność p- hydroksybenzoesanu | Zakres temperatur topnienia dla kwasu p-hydroksybenzoesowego otrzymanego z próbki wynosi od 213 °C do 217°C, po suszeniu przez 2 godziny w 80 °C |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 0,5 % po suszeniu przez 2 godziny w 80 °C |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,05 % |
| Kwas p-hydroksybenzoesowy i kwas salicylowy | Nie więcej niż 0,35 % wyrażone jako kwas p-hydroksybenzoesowy |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
14. E 219 SÓL SODOWA p-HYDROKSYBENZOESANU METYLU
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Sól sodowa p-hydroksybenzoesanu metylu Sól sodowa estru metylowego kwasu p-hydroksybenzoesowego |
| Wzór chemiczny | C8H7O3Na |
| Masa cząsteczkowa | 174,15 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 99,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Biały, higroskopijny proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Zakres temperatur topnienia białego osadu otrzymanego w wyniku zakwaszenia kwasem chlorowodorowym 10 % (m/v) wodnego roztworu sodowej pochodnej p- hydroksybenzoesanu metylu (przy użyciu papierka lakmusowego jako wskaźnika), przemytego wodą i wysuszonego w 80 °C przez 2 godziny, wynosi od 125 °C do 128 °C | |
| B. Dodatni wynik próby na obecność sodu | |
| C. pH 0,1 % roztworu wodnego wolnego od dwutlenku węgla wynosi nie mniej niż 9,7 i nie więcej niż 10,3 | |
| Czystość | |
| Zawartość wody | Nie więcej niż 5 % (metoda Karla Fishera) |
| Popiół siarczanowy | Od 40 % do 44,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Kwas p-hydroksybenzoesowy i kwas salicylowy | Nie więcej niż 0,35 % wyrażone jako kwas p-hydroksybenzoesowy |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
15. E 220 DWUTLENEK SIARKI
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Dwutlenek siarki Bezwodnik kwasu siarkawego |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 231-195-2 |
| Wzór chemiczny | SO2 |
| Masa cząsteczkowa | 64,07 |
| Analiza | Zawartość nie mniej niż 99 % |
| Opis | Bezbarwny, niepalny gaz o silnym, ostrym, duszącym zapachu |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność związków siarkawych | |
| Czystość | |
| Zawartość wody | Nie więcej niż 0,05 % |
| Nielotna pozostałość | Nie więcej niż 0,01 % |
| Trójtlenek siarki | Nie więcej niż 0,1 % |
| Selen | Nie więcej niż 10 mg/kg |
| Inne gazy, które nie są normalnie obecne w powietrzu | Brak śladów |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
16. E 221 SIARCZYN SODU
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Siarczyn sodu (bezwodny lub heptawodzian) |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 231-821-4 |
| Wzór chemiczny | Bezwodny: Na2SO3 Heptawodzian: Na2SO3 x 7H2O |
| Masa cząsteczkowa | Bezwodny: 126,04 Heptawodzian : 252,16 |
| Analiza | Bezwodny: nie mniej niż 95 % Na2SO3 i nie mniej niż 48 % SO2 |
| Heptawodzian: nie mniej niż 48 % Na2SO3 i nie mniej niż 24 % SO2 | |
| Opis | Biały, krystaliczny proszek lub bezbarwne kryształy |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność siarczynów oraz sodu | |
| B. pH 10 % roztworu (związku bezwodnego) lub 20 % roztworu (heptawodzianu) mieści się w granicach od 8,5 do 11,5 | |
| Czystość | |
| Tiosiarczan | Nie więcej niż 0,1 % w przeliczeniu na zawartość SO2 |
| Żelazo | Nie więcej niż 50 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2 |
| Selen | Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2 |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
17. E 222 WODOROSIARCZYN SODU
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Kwaśny siarczyn sodu Wodorosiarczyn sodu |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 231-921-4 |
| Wzór chemiczny | NaHSO3 w roztworze wodnym |
| Masa cząsteczkowa | 104,06 |
| Analiza | Nie mniej niż 32 % m/m NaHSO3 |
| Opis | Klarowny roztwór, bezbarwny do żółtego |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność siarczynów oraz sodu | |
| B. pH 10% roztworu wodnego mieści się w granicach od 2,5 do 5,5 | |
| Czystość | |
| Żelazo | Nie więcej niż 50 mg/kg Na2SO3 w przeliczeniu na zawartość SO2 |
| Selen | Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2 |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
18. E 223 PIROSIARCZYN SODU
| Nazwy synonimowe | Pirosiarczyn |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Disiarczyn sodu Pentaoksodisiarczan disodowy |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 231-673-0 |
| Wzór chemiczny | Na2S2O5 |
| Masa cząsteczkowa | 190,11 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 95 % Na2S2O5 i nie mniej niż 64 % SO2 |
| Opis | Białe kryształy lub krystaliczny proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność siarczynów oraz sodu | |
| B. pH 10 % roztworu wodnego mieści się w granicach od 4,0 do 5,5 | |
| Czystość | |
| Tiosiarczan | Nie więcej niż 0,1 % w przeliczeniu na zawartość SO2 |
| Żelazo | Nie więcej niż 50 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2 |
| Selen | Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2 |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
19. E 224 PIROSIARCZYN POTASU
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Disiarczyn potasu Pentaoksodisiarczan potasu |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 240-795-3 |
| Wzór chemiczny | K2S2O5 |
| Masa cząsteczkowa | 222,33 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 90 % K2S2O5 i nie mniej niż 51,8 % SO2, pozostałość składa się prawie całkowicie z siarczanu potasu |
| Opis | Bezbarwne kryształy lub biały, krystaliczny proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność siarczynów oraz potasu | |
| Czystość | |
| Tiosiarczan | Nie więcej niż 0,1 % w przeliczeniu na zawartość SO2 |
| Żelazo | Nie więcej niż 50 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2 |
| Selen | Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2 |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
20. E 226 SIARCZYN WAPNIA
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Siarczyn wapnia |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 218-235-4 |
| Wzór chemiczny | CaSO3 x 2H2O |
| Masa cząsteczkowa | 156,17 |
| Analiza | Zawartość nie mniej niż 95 % CaSO3 x 2H2O i nie mniej niż 39 % SO2 |
| Opis | Białe kryształy lub biały, krystaliczny proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność siarczynów oraz wapnia | |
| Czystość | |
| Żelazo | Nie więcej niż 50 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2 |
| Selen | Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2 |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
21. E 227 WODOROSIARCZYN WAPNIA
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Wodorosiarczyn wapnia Kwaśny siarczyn wapnia |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 237-423-7 |
| Wzór chemiczny | Ca(HSO3)2 |
| Masa cząsteczkowa | 202,22 |
| Analiza | Od 6 do 8 % (m/v) dwutlenku siarki i od 2,5 do 3,5 % (m/v) dwutlenku wapnia, co odpowiada od 10 do 14 % (m/v) wodorosiarczynu wapnia [Ca(HSO3)2] |
| Opis | Klarowny, zielonkawożółty roztwór wodny o wyraźnym zapachu dwutlenku siarki |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność siarczynów oraz wapnia | |
| Czystość | |
| Żelazo | Nie więcej niż 50 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2 |
| Selen | Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2 |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
22. E 228 WODOROSIARCZYN POTASU
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Wodorosiarczyn potasu Kwaśny siarczyn potasu |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 231-870-1 |
| Wzór chemiczny | KHSO3 w roztworze wodnym |
| Masa cząsteczkowa | 120,17 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 280 g KHSO3 w litrze (lub 150 g SO2 w litrze) |
| Opis | Klarowny, bezbarwny roztwór wodny |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność siarczynów oraz potasu | |
| Czystość | |
| Żelazo | Nie więcej niż 50 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2 |
| Selen | Nie więcej niż 10 mg/kg w przeliczeniu na zawartość SO2 |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
23. E 230 BIFENYL
| Nazwy synonimowe | Difenyl |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | 1,1'-bifenyl Fenylobenzen |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 202-163-5 |
| Wzór chemiczny | C12H10 |
| Masa cząsteczkowa | 154,20 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 99,8 % |
| Opis | Białe lub bladożółte do bursztynowego, krystaliczne ciało stałe o charakterystycznym zapachu |
| Identyfikacja | |
| A. Zakres temperatur topnienia | Od 68,5 °C do 70,5 °C |
| B. Zakres temperatur destylacji | Oddestylowuje całkowicie w przedziale 2,5 °C pomiędzy 252,5 °C a 257,5 °C |
| Czystość | |
| Benzen | Nie więcej niż 10 mg/kg |
| Aminy aromatyczne | Nie więcej niż 2 mg/kg (wyrażone jako anilina) |
| Pochodne fenolu | Nie więcej niż 5 mg/kg (wyrażone jako fenol) |
| Substancje łatwo ulegające zwęgleniu | Barwa chłodnego roztworu 0,5 g bifenylu w 5 ml 94,5 - 95,5 % kwasu siarkowego nie może być intensywniejsza niż barwa wzorca zawierającego 0,2 ml chlorku kobaltu TSC, 0,3 ml chlorku żelazowego TSC, 0,1 ml siarczanu miedziowego TSC i 4,4 ml wody |
| Pochodne terfenylu i wyższych polifenoli | Nie więcej niż 0,2 % |
| Wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne | Nieobecne |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
24. E 231 ORTOFENYLOFENOL
| Nazwy synonimowe | Ortoheksenol |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | (1,1'-Bifenylo)-2-ol 2-Hydroksydifenyl o-Hydroksydifenyl |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 201-993-5 |
| Wzór chemiczny | C12H10O |
| Masa cząsteczkowa | 170,20 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 99 % |
| Opis | Biały lub lekko żółtawy, krystaliczny proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Zakres temperatur topnienia | Od 56 °C do 58 °C |
| B. Dodatni wynik próby na obecność fenolanu | Dodanie 10 % roztworu chlorku żelazowego do etanolowego roztworu próbki (1g w 10 ml) powoduje powstanie zielonej barwy |
| Czystość | |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,05 % |
| Eter difenylu | Nie więcej niż 0,3 % |
| p-Fenylofenol | Nie więcej niż 0,1 % |
| 1-Naftol | Nie więcej niż 0,01 % |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
25. E 232 SÓL SODOWA ORTOFENYLOFENOLU
| Nazwy synonimowe | Ortofenylofenolan sodu Sól sodowa o-fenylofenolu |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Ortofenylofenol sodu |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 205-055-6 |
| Wzór chemiczny | C12H9ONa x 4H2O |
| Masa cząsteczkowa | 264,26 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 97 % C12H9ONa x 4H2O |
| Opis | Biały lub lekko żółtawy, krystaliczny proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność fenolanu i sodu | |
| B. Zakres temperatur topnienia ortofenylofenolu otrzymanego z próbki w wyniku zakwaszenia i niepoddanego rekrystalizacji wynosi od 56 °C do 58 °C, po suszeniu w eksykatorze z kwasem siarkowym | |
| C. pH 2 % roztworu wodnego musi mieścić się w granicach od 11,1 do 11,8 | |
| Czystość | |
| Eter difenylu | Nie więcej niż 0,3 % |
| p-Fenylofenol | Nie więcej niż 0,1 % |
| 1-Naftol | Nie więcej niż 0,01 % |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
26. E 233 TIABENDAZOL
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | 4-(2-Benzoimidazolilo)tiazol 2-(4-Tiazolilo)- 1H-benzoimidazol |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 1205-725-8 |
| Wzór chemiczny | C10H7N3S |
| Masa cząsteczkowa | 201,26 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 98 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Biały lub prawie biały, bezwonny proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Zakres temperatur topnienia | Od 296 °C do 303 °C |
| B. Spektrometria | Maksima absorpcji w 0,1 N HCl (0,0005% m/v) przy długościach fali 302 nm, 258 nm i 243 nm E 1%/1 cm przy 302 nm ± 2 nm: około 1230 E 1%/1 cm przy 258 nm ± 2 nm: około 200 E 1%/1 cm przy 243 nm ± 2 nm: około 620 Stosunek absorpcji 243 nm/302 nm = od 0,47 do 0,53 Stosunek absorpcji 258 nm/302 nm = od 0,14 do 0,18 |
| Czystość | |
| Zawartość wody | Nie więcej niż 0,5 % (metoda Karla Fishera) |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,2 % |
| Selen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
27. E 234 NIZYNA
| Definicja | Nizyna składa się z szeregu ściśle powiązanych polipeptydów wytwarzanych przez naturalne szczepy Streptococcus lactis, grupa N Lancefielda |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 215-807-5 |
| Wzór chemiczny | C143H230N42O37S7 |
| Masa cząsteczkowa | 3354,12 |
| Analiza | Koncentrat nizyny zawiera nie mniej niż 900 jednostek na mg mieszaniny składającej się z substancji stałych odtłuszczonego mleka w proszku i co najmniej 50% chlorku sodu |
| Opis | Biały proszek |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 3 % podczas suszenia do stałej masy w temperaturze od 102 °C do 103 °C |
| Arsen | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
28. E 235 NATAMYCYNA
| Nazwy synonimowe | Pimarycyna |
| Definicja | Natamycyna jest środkiem grzybobójczym z grupy makrolidów polienowych i jest wytwarzana przez naturalne szczepy Streptomyces natalensis lub Streptococcus lactis |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 231-683-5 |
| Wzór chemiczny | C33H47O13N |
| Masa cząsteczkowa | 665,74 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 95 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Biały do kremowobiałego, krystaliczny proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Reakcje barwne | W wyniku dodania kilku kryształów natamycyny na szkiełko zegarkowe do kropli: - stężonego kwasu chlorowodorowego, powstaje niebieski kolor, - stężonego kwasu fosforowego, powstaje zielony kolor, który po kilku minutach przechodzi w bladoczerwony |
| B. Spektrometria | 0,0005% m/v roztwór w 1% metanolowym roztworze kwasu octowego wykazuje maksima absorpcji przy długościach fali około 290 nm, 303 nm i 318 nm, punkt przegięcia przy około 280 nm i minima przy około 250 nm, 295,5 nm i 311 nm |
| C. pH | Od 5,5 do 7,5 (1 % m/v roztwór w uprzednio zobojętnionej mieszaninie 20 części dimetyloformamidu i 80 części wody) |
| D. Skręcalność właściwa | [α]20D = od + 250°do + 295° (1 % m/v roztwór w lodowatym kwasie octowym, w temperaturze 20 °C i w przeliczeniu na suchą masę) |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 8 % (nad P2O5, w próżni w 60 °C do stałej masy) |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,5 % |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
| Wymagania mikrobiologiczne: ogólna liczba drobnoustrojów | Nie więcej niż 100/g |
29. E 239 HEXAMETYLENOCZTEROAMINA
| Nazwy synonimowe | Heksamina Urotropina |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | 1,3,5,7-Tetraazatricyklo [3.3.1.13,7]-dekan, heksametylenoczteroamina |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 202-905-8 |
| Wzór chemiczny | C6H12N4 |
| Masa cząsteczkowa | 140,19 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Bezbarwny lub biały krystaliczny proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność formaldehydu i amoniaku | |
| B. Punkt sublimacji około 260 °C | |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 0,5 % po suszeniu w 105 °C w próżni nad P2O5 przez 2 godziny |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,05 % |
| Siarczany | Nie więcej niż 0,005 % wyrażone jako SO4 |
| Chlorki | Nie więcej niż 0,005 % wyrażone jako Cl |
| Sole amonowe | Niewykrywalne |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
30. E 242 DIMETYLODIWĘGLAN
| Nazwy synonimowe | DMDC Pirowęglan dimetylowy |
| Definicja | |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 224-859-8 |
| Nazwa chemiczna | Diwęglan dimetylu Ester dimetylowy kwasu pirowęglowego |
| Wzór chemiczny | C4H6O5 |
| Masa cząsteczkowa | 134,09 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 99,8 % |
| Opis | Bezbarwna ciecz rozkładająca się w roztworze wodnym. Wykazuje właściwości żrące w stosunku do skóry i oczu oraz toksyczne w przypadku wdychania lub spożycia |
| Identyfikacja | |
| B. Rozkład | Po rozpuszczeniu dodatni wynik próby na obecność CO2 i metanolu |
| B. Punkt topnienia Punkt wrzenia | 17 °C 172 °C wraz z rozkładem |
| C. Gęstość w 20°C | Około 1,25 g/cm3 |
| D. Widmo w podczerwieni | Maksimum w 1156 i 1832 cm-1 |
| Czystość | |
| Węglan dimetylu | Nie więcej niż 0,2 % |
| Chlor ogółem | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
31. E 249 AZOTYN POTASU
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Azotyn potasu |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 231-832-4 |
| Wzór chemiczny | KNO2 |
| Masa cząsteczkowa | 85,11 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 95 % w przeliczeniu na bezwodną masę (1 |
| Opis | Białe lub lekko żółte, rozpływające się granulki |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność azotynów i potasu | |
| B. pH 5 % roztworu: nie mniej niż 6,0 i nie więcej niż 9,0 | |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 3 % po suszeniu przez 4 godziny nad żelem krzemionkowym |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
(1) Azotyn potasu przeznaczony do żywności może być sprzedawany wyłącznie w postaci mieszaniny z solą spożywczą lub substytutami soli.
32. E 250 AZOTYN SODU
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Azotyn sodu |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 231-555-9 |
| Wzór chemiczny | NaNO2 |
| Masa cząsteczkowa | 69,00 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 97 % w przeliczeniu na bezwodną masę (1) |
| Opis | Biały, krystaliczny proszek lub żółtawe grudki |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność azotynów i sodu | |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 0,25 % po suszeniu przez 4 godziny nad żelem krzemionkowym |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
(1) Azotyn sodu przeznaczony do żywności może być sprzedawany wyłącznie w postaci mieszaniny z solą spożywczą lub substytutami soli.
33. E 251 AZOTAN SODU
1. AZOTAN SODU W FORMIE STAŁEJ
| Nazwy synonimowe | Saletra chilijska Saletra sodowa |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Azotan sodu |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 231-554-3 |
| Wzór chemiczny | NaNO3 |
| Masa cząsteczkowa | 85,00 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 99 % po suszeniu |
| Opis | Biały, krystaliczny, lekko higroskopijny proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność azotanów i sodu | |
| B. pH 5 % roztworu | Nie mniej niż 5,5 i nie więcej niż 8,3 |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 2 % po suszeniu w 105 °C przez 4 godziny |
| Azotyny | Nie więcej niż 30 mg/kg wyrażone jako NaNO2 |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
2. AZOTAN SODU W FORMIE PŁYNNEJ
| Definicja | Płynny azotan sodu jest wodnym roztworem azotanu sodu otrzymanym w wyniku reakcji chemicznej wodorotlenku sodu i kwasu azotowego w ilościach stechiometrycznych, bez późniejszej krystalizacji. Standaryzowane formy przygotowane z płynnego azotanu sodu spełniające te specyfikacje mogą zawierać kwas azotowy w nadmiernej ilości, jeżeli jest to wyraźnie zadeklarowane i oznakowane. |
| Nazwa chemiczna | Azotan sodu |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 231-554-3 |
| Wzór chemiczny | NaNO3 |
| Masa cząsteczkowa | 85,00 |
| Analiza | Zawiera pomiędzy 33,5 % a 40,0 % NaNO3 |
| Opis | Jasna, bezbarwna ciecz |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność azotanów i sodu | |
| B. pH | Nie mniej niż 1,5 i nie więcej niż 3,5 |
| Czystość | |
| Wolny kwas azotowy | Nie więcej niż 0,01 % |
| Azotyny | Nie więcej niż 10 mg/kg wyrażone jako NaNO2 |
| Arsen | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 0,3 mg/kg |
| Uwaga: Niniejsza specyfikacja dotyczy 35 % roztworu wodnego |
34. E 252 AZOTAN POTASU
| Nazwy synonimowe | Saletra indyjska Saletra potasowa Sól potasowa kwasu azotowego |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Azotan potasu |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 231-818-8 |
| Wzór chemiczny | KNO3 |
| Masa cząsteczkowa | 101,11 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Biały, krystaliczny proszek lub przezroczyste graniastosłupy o orzeźwiającym, słonym, ostrym smaku |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność azotanów i potasu | |
| B. pH 5 % roztworu | Nie mniej niż 4,5 i nie więcej niż 8,5 |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 1 % po suszeniu w 105 °C przez 4 godziny |
| Azotyny | Nie więcej niż 20 mg/kg wyrażone jako KNO2 |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
35. E 260 KWAS OCTOWY
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Kwas octowy Kwas etanowy |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 200-580-7 |
| Wzór chemiczny | C2H4O2 |
| Masa cząsteczkowa | 60,05 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 99,8 % |
| Opis | Klarowna, bezbarwna ciecz o ostrym, charakterystycznym zapachu |
| Identyfikacja | |
| A. Punkt wrzenia | 118 °C przy ciśnieniu 760 mm słupa rtęci |
| B. Ciężar właściwy | Około 1,049 |
| C. Roztwór trzykrotnie rozcieńczony daje dodatni wynik próby na obecność octanu | |
| D. Temperatura krzepnięcia | Nie niższa niż 14,5 °C |
| Czystość | |
| Nielotna pozostałość | Nie więcej niż 100 mg/kg |
| Kwas mrówkowy, mrówczany i inne substancje utleniające się | Nie więcej niż 1.000 mg/kg wyrażone jako kwas mrówkowy |
| Substancje łatwo utleniające się | W naczyniu ze szklanym korkiem rozpuścić 2 ml próbki w 10 ml wody i dodać 0,1 ml 0,1 N nadmanganianu potasu. Różowy kolor nie powinien zmienić się na brązowy przez 30 minut |
| Arsen | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
36. E 261 OCTAN POTASU
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Octan potasu |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 204-822-2 |
| Wzór chemiczny | C2H3O2K |
| Masa cząsteczkowa | 98,14 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Bezbarwne, rozpływające się kryształy lub biały, krystaliczny proszek, bezwonny lub o słabym, octowym zapachu |
| Identyfikacja | |
| A. pH 5 % roztworu wodnego | Nie mniej niż 7,5 i nie więcej niż 9,0 |
| B. Dodatni wynik próby na obecność octanów i potasu | |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 8 % po suszeniu w 150 °C przez 2 godziny |
| Kwas mrówkowy, mrówczany i inne substancje utleniające się | Nie więcej niż 1.000 mg/kg wyrażone jako kwas mrówkowy |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
37. E 262 (i) OCTAN SODU
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Octan sodu |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 204-823-8 |
| Wzór chemiczny | C2H3NaO2 x nH2O (n = 0 lub 3) |
| Masa cząsteczkowa | Bezwodny: 82,03 Triwodzian: 136,08 |
| Analiza | Zawiera (dla obu form: bezwodnego i triwodzianu) nie mniej niż 98,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Bezwodny: biały, bezwonny, ziarnisty, higroskopijny proszek Triwodzian: bezbarwne, przezroczyste kryształy lub ziarnisty, krystaliczny proszek, bezwonny lub o słabym, octowym zapachu. W ciepłym, suchym powietrzu tworzy krystaliczny nalot |
| Identyfikacja | |
| A. pH 1 % roztworu wodnego | Nie mniej niż 8,0 i nie więcej niż 9,5 |
| B. Dodatni wynik próby na obecność octanów i sodu | |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Bezwodny: nie więcej niż 2 % (120 °C, 4 godziny) Triwodzian: pomiędzy 36 i 42 % (120 °C, 4 godziny) |
| Kwas mrówkowy, mrówczany i inne substancje utleniające się | Nie więcej niż 1.000 mg/kg wyrażone jako kwas mrówkowy |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
38. E 262 (ii) DIOCTAN SODU
| Definicja | Dioctan sodu jest molekularnym związkiem octanu sodu i kwasu octowego |
| Nazwa chemiczna | Wodorodioctan sodu |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 204-814-9 |
| Wzór chemiczny | C4H7NaO4 x nH2O (n = 0 lub 3) |
| Masa cząsteczkowa | 142,09 (bezwodny) |
| Analiza | Zawiera od 39 do 41 % wolnego kwasu octowego i od 58 do 60 % octanu sodu |
| Opis | Białe, higroskopijne, krystaliczne ciało stałe o octowym zapachu |
| Identyfikacja | |
| A. pH 10 % roztworu wodnego | Nie mniej niż 4,5 i nie więcej niż 5,0 |
| B. Dodatni wynik próby na obecność octanów i sodu | |
| Czystość | |
| Zawartość wody | Nie więcej niż 2 % (metoda Karla Fischera) |
| Kwas mrówkowy, mrówczany i inne substancje utleniające się | Nie więcej niż 1.000 mg/kg wyrażone jako kwas mrówkowy |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
39. E 263 OCTAN WAPNIA
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Octan wapnia |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 200-540-9 |
| Wzór chemiczny | Bezwodny: C4H6O4Ca Monowodzian: C4H6O4Ca x H2O |
| Masa cząsteczkowa | Bezwodny: 158,17 Monowodzian: 176,18 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 98 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Bezwodny octan wapnia jest białym, higroskopijnym, zbrylającym się, krystalicznym ciałem stałym o lekko gorzkim smaku. Może posiadać słaby zapach kwasu octowego. Monowodzian występuje w postaci igiełek, granulek lub proszku |
| Identyfikacja | |
| A. pH 10 % roztworu wodnego | Nie mniej niż 6,0 i nie więcej niż 9,0 |
| B. Dodatni wynik próby na obecność octanów i wapnia | |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 11 % po suszeniu (155 °C do stałej masy, dla monowodzianu) |
| Substancje nierozpuszczalne w wodzie | Nie więcej niż 0,3 % |
| Kwas mrówkowy, mrówczany i inne substancje utleniające się | Nie więcej niż 1.000 mg/kg wyrażone jako kwas mrówkowy |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
40. E 270 KWAS MLEKOWY
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Kwas mlekowy Kwas 2-hydroksypropionowy Kwas 1-hydroksyetano-1-karboksylowy |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 200-018-0 |
| Wzór chemiczny | C3H6O3 |
| Masa cząsteczkowa | 90,08 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 76 % i nie więcej niż 84 % |
| Opis | Bezbarwna lub żółtawa, prawie bezwonna ciecz o konsystencji syropu i kwaśnym smaku, składająca się z mieszaniny kwasu mlekowego (C3H6O3) i mleczanu kwasu mlekowego (C6H10O5). Jest otrzymywana w wyniku fermentacji mlekowej cukrów lub jest wytwarzana chemicznie. |
| Uwaga: Kwas mlekowy jest higroskopijny i kiedy jest zagęszczany przez gotowanie, kondensuje w formie mleczanu kwasu mlekowego, który w wyniku rozcieńczenia i ogrzania hydrolizuje do kwasu mlekowego | |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność mleczanów | |
| Czystość | |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,1 % |
| Chlorki | Nie więcej niż 0,2 % |
| Siarczany | Nie więcej niż 0,25 % |
| Żelazo | Nie więcej niż 10 mg/kg |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
| Uwaga: Niniejsza specyfikacja dotyczy 80 % roztworu wodnego; dla rozcieńczonych roztworów wodnych należy wyliczyć wartości w zależności od zawartości kwasu mlekowego |
41. E 280 KWAS PROPIONOWY
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Kwas propionowy Kwas propanowy |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 201-176-3 |
| Wzór chemiczny | C3H6O2 |
| Masa cząsteczkowa | 74,08 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 99,5 % |
| Opis | Bezbarwna lub żółtawa, oleista ciecz o lekko ostrym zapachu |
| Identyfikacja | |
| A. Punkt topnienia | -22 °C |
| B. Zakres temperatur destylacji | Od 138,5 °C do 142,5 °C |
| Czystość | |
| Nielotna pozostałość | Nie więcej niż 0,01 % po suszeniu w 140 °C do stałej masy |
| Aldehydy | Nie więcej niż 0,1 % wyrażone jako formaldehyd |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
42. E 281 PROPIONIAN SODU
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Propionian sodu Propanian sodu |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 205-290-4 |
| Wzór chemiczny | C3H5O2Na |
| Masa cząsteczkowa | 96,06 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 99 % po suszeniu przez 2 godziny w 105 °C |
| Opis | Biały, krystaliczny, higroskopijny proszek lub miałki, biały proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność propionianów i sodu | |
| B. pH 10 % roztworu wodnego | Nie mniej niż 7,5 i nie więcej niż 10,5 |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 4 % oznaczony po suszeniu przez 2 godziny w 105 °C |
| Substancje nierozpuszczalne w wodzie | Nie więcej niż 0,1 % |
| Żelazo | Nie więcej niż 50 mg/kg |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
43. E 282 PROPIONIAN WAPNIA
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Propionian wapnia |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 223-795-8 |
| Wzór chemiczny | C6H10O4Ca |
| Masa cząsteczkowa | 186,22 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 99 % po suszeniu przez 2 godziny w 105 °C |
| Opis | Biały, krystaliczny proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność propionianów i wapnia | |
| B. pH 10 % roztworu wodnego | Pomiędzy 6,0 a 9,0 |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 4 % oznaczony w wyniku suszenia przez 2 godziny w 105 °C |
| Substancje nierozpuszczalne w wodzie | Nie więcej niż 0,3 % |
| Żelazo | Nie więcej niż 50 mg/kg |
| Fluorki | Nie więcej niż 10 mg/kg |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
44. E 283 PROPIONIAN POTASU
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Propionian potasu Propanian potasu |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 206-323-5 |
| Wzór chemiczny | C3H5KO2 |
| Masa cząsteczkowa | 112,17 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 99 % po suszeniu przez 2 godziny w 105 °C |
| Opis | Biały, krystaliczny proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność propionianów i potasu | |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 4 % oznaczony w wyniku suszenia przez 2 godziny w 105 °C |
| Substancje nierozpuszczalne w wodzie | Nie więcej niż 0,3 % |
| Żelazo | Nie więcej niż 30 mg/kg |
| Fluorki | Nie więcej niż 10 mg/kg |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
45. E 284 KWAS BOROWY
| Nazwy synonimowe | Kwas borny Kwas ortoborowy Borofaks |
| Definicja | |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 233-139-2 |
| Wzór chemiczny | H3BO3 |
| Masa cząsteczkowa | 61,84 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 99,5 % |
| Opis | Bezbarwne, bezwonne, przezroczyste kryształy lub białe granulki lub proszek, lekko oleiste w dotyku; w naturze występują jako minerał sassolin |
| Identyfikacja | |
| A. Punkt topnienia | Około 171 °C |
| B. Pali się delikatnym, zielonym płomieniem | |
| C. pH 3,3 % roztworu wodnego | Pomiędzy 3,8 a 4,8 |
| Czystość | |
| Nadtlenki | Po dodaniu roztworu KJ nie pojawia się zabarwienie |
| Arsen | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
46. E 285 TETRABORAN SODU (BORAKS)
| Nazwy synonimowe | Boran sodu |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Tetraboran sodu Biboran sodu Piroboran sodu Bezwodny tetraboran |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 215-540-4 |
| Wzór chemiczny | Na2B4O7 Na2B4O7 x 10H2O |
| Masa cząsteczkowa | 201,27 |
| Opis | Proszek lub podobne do szkła tafle, pod wpływem powietrza stające się nieprzezroczyste, powoli rozpuszczalny w wodzie |
| Identyfikacja | |
| A. Punkt topnienia | Pomiędzy 171 °C i 175 °C łącznie z rozkładem |
| Czystość | |
| Nadtlenki | Po dodaniu roztworu KJ nie pojawia się zabarwienie |
| Arsen | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
47. E 290 DWUTLENEK WĘGLA
| Nazwy synonimowe | Gazowy dwutlenek węgla Suchy lód (w postaci ciała stałego) Bezwodnik węglowy |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Dwutlenek węgla |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 204-696-9 |
| Wzór chemiczny | CO2 |
| Masa cząsteczkowa | 44,01 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 99 % v/v w przeliczeniu na substancję gazową |
| Opis | W normalnych warunkach otoczenia bezbarwny gaz o lekko gryzącym zapachu. Dwutlenek węgla jako produkt handlowy jest transportowany i sprzedawany w postaci ciekłej w butlach ciśnieniowych lub w systemie magazynowania luzem, lub jako ciało stałe w sprasowanych blokach "suchego lodu". W formie stałej (suchy lód) zawiera zazwyczaj dodane substancje, takie jak glikol propylenowy lub olej mineralny, jako substancje wiążące |
| Identyfikacja | |
| A. Strącanie się (tworzenie osadu) | Podczas przepuszczania strumienia próbki przez roztwór wodorotlenku baru powstaje biały osad, który musując rozpuszcza się w rozcieńczonym kwasie octowym |
| Czystość | |
| Kwasowość | 915 ml gazu przepuszczonego przez 50 ml świeżo przegotowanej wody nie może wytworzyć więcej kwasu oznaczanego przy użyciu oranżu metylowego niż jest zawarte w 50 ml świeżo przegotowanej wody, do której dodano 1 ml kwasu chlorowodorowego (0,01 N) |
| Substancje redukujące, wodorofosforki i siarczki | 915 ml gazu przepuszczonego przez 25 ml amoniakalnego azotanu srebra, do którego dodano 3 ml amoniaku, nie może powodować zmętnienia lub sczernienia tego roztworu |
| Tlenek węgla | Nie więcej niż 10 µg/l |
| Zawartość oleju | Nie więcej niż 0,1 mg/l |
48. E 296 KWAS JABŁKOWY
| Nazwy synonimowe | Kwas DL-jabłkowy, kwas hydroksybutanodiowy |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Kwas DL-jabłkowy, kwas hydroksybutanodiowy, kwas hydroksybursztynowy |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 230-022-8 |
| Wzór chemiczny | C4H6O5 |
| Masa cząsteczkowa | 134,09 |
| Analiza | Zawartość nie mniejsza niż 99,0 % |
| Opis | Proszek krystaliczny lub granulki o barwie białej lub prawie białej |
| Identyfikacja | |
| A. Zakres temperatur topnienia pomiędzy 127 °C a 132 °C | |
| B. Dodatni wynik próby na obecność jabłczanu | |
| C. Roztwory tej substancji w każdej koncentracji są optycznie nieaktywne | |
| Czystość | |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,1 % |
| Kwas fumarowy | Nie więcej niż 1 % |
| Kwas maleinowy | Nie więcej niż 0,05 % |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
49. E 297 KWAS FUMAROWY
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Kwas trans-butenediowy, kwas trans- 1,2-etylenodikarboksylowy |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 203-743-0 |
| Wzór chemiczny | C4H4O4 |
| Masa cząsteczkowa | 116,07 |
| Analiza | Zawartość nie mniejsza niż 99,0 % w bezwodnej masie |
| Opis | Proszek krystaliczny lub granulki o barwie białej |
| Identyfikacja | |
| A. Zakres temperatur topnienia | 286 °C - 302 °C (zamknięta kapilara, szybkie podgrzewanie) |
| B. Dodatni wynik próby na obecność podwójnych wiązań i na kwas 1,2- dikarboksylowy | |
| C. pH roztworu 0,05 % w temperaturze 25 °C | 3,0-3,2 |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 0,5 % (120 °C, 4 godziny) |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,1 % |
| Kwas maleinowy | Nie więcej niż 0,1 % |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
50. E 300 KWAS ASKORBINOWY
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Kwas L-askorbinowy Kwas askorbinowy 2,3-Didehydro-L-treo-heksono-1,4-lakton 3-Keto-L-gulofuranolakton |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 200-066-2 |
| Wzór chemiczny | C6H8O6 |
| Masa cząsteczkowa | 176,13 |
| Analiza | Kwas askorbinowy, po suszeniu w eksykatorze próżniowym nad kwasem siarkowym przez 24 godziny, zawiera nie mniej niż 99 % C6H8O6 |
| Opis | Białe do jasnożółtego bezwonne, krystaliczne ciało stałe |
| Identyfikacja | |
| Punkt topnienia Dodatni wynik próby na obecność kwasu askorbinowego | Pomiędzy 189 °C a 193 °C łącznie z rozkładem |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 0,4 % po suszeniu w eksykatorze próżniowym nad kwasem siarkowym przez 24 godziny |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,1 % |
| Skręcalność właściwa | [α]20D pomiędzy + 20,5 ° a + 21,5 ° (10 % m/v roztwór wodny) |
| pH 2 % roztworu wodnego | Pomiędzy 2,4 a 2,8 |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
51. E 301 ASKORBINIAN SODU
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Askorbinian sodu L-askorbinian sodu 2,3-Didehydro-L-treo-heksono- 1,4-lakton enolanu sodowego 3-Keto-L-gulofurano-lakton enolanu sodowego |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 205-126-1 |
| Wzór chemiczny | C6H7O6Na |
| Masa cząsteczkowa | 198,11 |
| Analiza | Askorbinian sodu, po suszeniu w eksykatorze próżniowym nad kwasem siarkowym przez 24 godziny, zawiera nie mniej niż 99 % C6H7O6Na |
| Opis | Białe lub prawie białe, bezwonne, krystaliczne ciało stałe, które ciemnieje pod wpływem światła |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność askorbinianu i sodu | |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 0,25 % po suszeniu w eksykatorze próżniowym nad kwasem siarkowym przez 24 godziny |
| Skręcalność właściwa | [α]20D pomiędzy + 103 ° a + 106 ° (10 % m/v roztwór wodny) |
| pH 10 % roztworu wodnego | Pomiędzy 6,5 a 8,0 |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
52. E 302 ASKORBINIAN WAPNIA
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Askorbinian wapnia, diwodzian Sól wapniowa 2,3-didehydro-L-treo-heksono-1,4-laktonu, diwodzian |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 227-261-5 |
| Wzór chemiczny | C12H14O12Ca x 2H2O |
| Masa cząsteczkowa | 426,35 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 98 % w przeliczeniu na masę wolną od substancji lotnych |
| Opis | Biały do lekko bladoszarawożółtego, bezwonny, krystaliczny proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność askorbinianu i wapnia | |
| Czystość | |
| Fluorki | Nie więcej niż 10 mg/kg (wyrażone jako fluor) |
| Skręcalność właściwa | [α]20D pomiędzy + 95 ° a + 97 ° (5 % m/v roztwór wodny) |
| pH 10 % roztworu wodnego | Pomiędzy 6,0 a 7,5 |
| Substancje lotne | Nie więcej niż 0,3 % oznaczone przez suszenie w temperaturze pokojowej przez 24 godziny w eksykatorze zawierającym kwas siarkowy lub pięciotlenek fosforu |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
53. E 304(i) PALMITYNIAN ASKORBYLU
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Palmitynian askorbylu Palmitynian L-askorbylu 2,3-Didehydro-L-treo-heksono-1,4-laktono-6-palmitynian 6-Palmitoilo-3-keto-L-gulofuranolakton |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 205-305-4 |
| Wzór chemiczny | C22H38O7 |
| Masa cząsteczkowa | 414,55 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 98 % w przeliczeniu na suchą masę |
| Opis | Białe lub żółtawobiałe ciało stałe o cytrusowym zapachu |
| Identyfikacja | |
| A. Punkt topnienia | Pomiędzy 107 °C a 117 °C |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 2,0 % po suszeniu w komorze próżniowej w 56 °C do 60 °C przez 1 godzinę |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,1 % |
| Skręcalność właściwa | [α]20D pomiędzy + 21 ° a + 24 ° (5 % m/v roztwór w metanolu) |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
54. E 304(ii) STEARYNIAN ASKORBYLU
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Stearynian askorbylu Stearynian L-askorbylu 2,3-Didehydro-L-treo-heksono-1,4-laktono-6-stearynian 6-Stearoilo-3-keto-L-gulofuranolakton |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 246-944-9 |
| Wzór chemiczny | C24H42O7 |
| Masa cząsteczkowa | 442,6 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 98 % |
| Opis | Białe lub żółtawobiałe ciało stałe o cytrusowym zapachu |
| Identyfikacja | |
| A. Punkt topnienia | Około 116 °C |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 2,0 % po suszeniu w komorze próżniowej w 56 °C do 60 °C przez 1 godzinę |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,1 % |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
55. E 306 MIESZANINA TOKOFEROLI
| Definicja | Produkt otrzymany w wyniku destylacji próżniowej z parą wodną jadalnych produktów zawierających oleje roślinne, składający się ze skoncentrowanych tokoferoli i tokotrienoli. Zawiera tokoferole, takie jak: d-α, d-β, d-γ i d-ζ-tokoferole |
| Masa cząsteczkowa | 430,71 (d-α-tokoferol) |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 34 % tokoferoli ogółem |
| Opis | Brązowawoczerwony do czerwonego, klarowny, lepki olej o łagodnym, charakterystycznym zapachu i smaku. Może wykazywać nieznaczne rozdzielenie podobnych do wosku składników w formie mikrokrystalicznej. |
| Identyfikacja | |
| A. Przez odpowiednią metodę chromatografii gazowo- cieczowej | |
| B. Testy rozpuszczalności | Nierozpuszczalna w wodzie. Rozpuszczalna w etanolu. Miesza się z eterem. |
| Czystość | |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,1 % |
| Skręcalność właściwa | [α]20D nie mniej niż + 20 ° |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
56. E 307 ALFA - TOKOFEROL
| Nazwy synonimowe | dl-α-Tokoferol |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | dl-5,7,8-Trimetylotokol dl-2,5,7,8-Tetrametylo-2-(4',8',12'-trimetylotridecylo)-6-chromanol |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 200-412-2 |
| Wzór chemiczny | C29H50O2 |
| Masa cząsteczkowa | 430,71 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 96 % |
| Opis | Lekko żółty do bursztynowego, prawie bezwonny, klarowny, lepki olej, który utlenia się i ciemnieje w wyniku działania powietrza lub światła |
| Identyfikacja | |
| A. Testy rozpuszczalności | Nierozpuszczalny w wodzie, dobrze rozpuszczalny w etanolu, miesza się z eterem. |
| B. Spektrofotometria | W etanolu absolutnym maksimum absorpcji jest około 292 nm |
| Czystość | |
| Współczynnik załamania | n 20D 1,503-1,507 |
| Współczynnik absorpcji E 1%1 cm w etanolu | E 1%1 cm (292 nm) 72-76 (0,01 g w 200 ml etanolu absolutnego) |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,1 % |
| Skręcalność właściwa | [α]20D 0 ° ± 0,05 ° (1 do 10 roztwór w chloroformie) |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
57. E 308 GAMMA - TOKOFEROL
| Nazwy synonimowe | dl-γ-Tokoferol |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | 2,7,8-Trimetylo-2-(4',8',12'-trimetylotridecylo)-6-chromanol |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 231-523-4 |
| Wzór chemiczny | C28H48O2 |
| Masa cząsteczkowa | 416,69 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 97 % |
| Opis | Krystaliczny, lepki, bladożółty olej, który utlenia się i ciemnieje w wyniku działania powietrza lub światła |
| Identyfikacja | |
| A. Spektrometria | W etanolu absolutnym maksimum absorpcji jest około 298 nm i 257 nm |
| Czystość | |
| Współczynnik absorpcji E 1%1cm w etanolu | E 1%1cm (298 nm) pomiędzy 91 a 97 E 1%1cm (257 nm) pomiędzy 5,0 a 8,0 |
| Współczynnik załamania | n20D 1,503-1,507 |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,1 % |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
58. E 309 DELTA - TOKOFEROL
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | 2,8-Dimetylo-2-(4',8',12' -trimetylotridecylo)-6-chromanol |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 204-299-0 |
| Wzór chemiczny | C27H46O2 |
| Masa cząsteczkowa | 402,7 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 97 % |
| Opis | Klarowny, lepki, bladożółtawy lub pomarańczowy olej, który utlenia się i ciemnieje w wyniku działania powietrza lub światła |
| Identyfikacja | |
| A. Spektrometria | W etanolu absolutnym maksimum absorpcji jest około 298 nm i 257 nm |
| Czystość | |
| Współczynnik absorpcji E1%1cm w etanolu | E1%1cm (298 nm) pomiędzy 89 a 95 E1%1cm (257 nm) pomiędzy 3,0 a 6,0 |
| Współczynnik załamania | n 20D 1,500-1,504 |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,1 % |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
59. E 310 GALUSAN PROPYLU
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Galusan propylu Ester propylowy kwasu galusowego Ester n-propylowy kwasu 3,4,5-trihydroksybenzoesowego |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 204-498-2 |
| Wzór chemiczny | C10H12O5 |
| Masa cząsteczkowa | 212,20 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 98 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Białe do kremowobiałego, krystaliczne, bezwonne ciało stałe |
| Identyfikacja | |
| A. Testy rozpuszczalności | Słabo rozpuszczalny w wodzie, dobrze rozpuszczalny w etanolu, eterze i propan- 1,2-diolu |
| B. Zakres temperatur topnienia | Pomiędzy 146 °C a 150 °C po suszeniu w 110 °C przez 4 godziny |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 1,0 % (110 °C, 4 godziny) |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,1 % |
| Wolny kwas | Nie więcej niż 0,5 % (jako kwas galusowy) |
| Chlorowane związki organiczne | Nie więcej niż 100 mg/kg (jako Cl) |
| Współczynnik absorpcji E1%1cm w etanolu | E1%1cm (275 nm) nie mniej niż 485 i nie więcej niż 520 |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
60. E 311 GALUSAN OKTYLU
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Galusan oktylu Ester oktylowy kwasu galusowego Ester n-oktylowy kwasu 3,4,5-trihydroksybenzoesowego |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 213-853-0 |
| Wzór chemiczny | C15H22O5 |
| Masa cząsteczkowa | 282,34 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 98 % po suszeniu w 90 °C przez 6 godzin |
| Opis | Białe do kremowobiałego, bezwonne ciało stałe |
| Identyfikacja | |
| A. Testy rozpuszczalności | Nierozpuszczalny w wodzie, dobrze rozpuszczalny w etanolu, eterze i propan-1,2-diolu |
| B. Zakres temperatur topnienia | Pomiędzy 99 °C a 102 °C po suszeniu w 90 °C przez 6 godzin |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 0,5 % (90 °C, 6 godzin) |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,05 % |
| Wolny kwas | Nie więcej niż 0,5 % (jako kwas galusowy) |
| Chlorowane związki organiczne | Nie więcej niż 100 mg/kg (jako Cl) |
| Współczynnik absorpcji E1%1cm w etanolu | E1%1cm (275 nm) nie mniej niż 375 i nie więcej niż 390 |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
61. E 312 GALUSAN DODECYLU
| Nazwy synonimowe | Galusan laurylu |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Galusan dodecylu Ester n-dodecylowy (lub laurylowy) kwasu 3,4,5-trihydroksybenzoesowego Ester dodecylowy kwasu galusowego |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 214-620-6 |
| Wzór chemiczny | C19H30O5 |
| Masa cząsteczkowa | 338,45 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 98 % po suszeniu w 90 °C przez 6 godzin |
| Opis | Białe lub kremowobiałe, bezwonne ciało stałe |
| Identyfikacja | |
| A. Testy rozpuszczalności | Nierozpuszczalny w wodzie, dobrze rozpuszczalny w etanolu i eterze |
| B. Zakres temperatur topnienia | Pomiędzy 95 °C a 98 °C po suszeniu w 90 °C przez 6 godzin |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 0,5 % (90 °C, 6 godzin) |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,05 % |
| Wolny kwas | Nie więcej niż 0,5 % (jako kwas galusowy) |
| Chlorowane związki organiczne | Nie więcej niż 100 mg/kg (jako Cl) |
| Współczynnik absorpcji E1%1cm w etanolu | E1%1cm (275 nm) nie mniej niż 300 i nie więcej niż 325 |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 10 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 30 mg/kg |
62. E 315 KWAS IZOASKORBINOWY
| Nazwy synonimowe | Kwas d-araboaskorbinowy |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | γ-Lakton kwasu D-erytro-heks-2-enowego Kwas izoaskorbinowy Kwas d-izoaskorbinowy |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 201-928-0 |
| Wzór chemiczny | C6H8O6 |
| Masa cząsteczkowa | 176,13 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 98 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Białe do lekko żółtego, krystaliczne ciało stałe, które stopniowo ciemnieje pod wpływem światła |
| Identyfikacja | |
| A. Zakres temperatur topnienia | Około 164 °C do 172 °C łącznie z rozkładem |
| B. Pozytywny wynik testu na obecność kwasu askorbinowego/reakcja barwna | |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 0,4 % po suszeniu pod zmniejszonym ciśnieniem nad żelem krzemionkowym przez 3 godziny |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,3 % |
| Skręcalność właściwa | [α]25D 10 % (m/v) roztworu wodnego pomiędzy - 16,5° do - 18° |
| Szczawiany | Do roztworu 1 g w 10 ml wody dodać 2 krople lodowatego kwasu octowego i 5 ml 10 % roztworu octanu wapnia. Roztwór powinien pozostać klarowny |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
63. E 316 IZOASKORBINIAN SODU
| Nazwy synonimowe | |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Izoaskorbinian sodu Sól sodowa kwasu D-izoaskorbinowego Sól sodowa 2,3-didehydro-D-erytro-heksono-1,4-laktonu 3-Keto-D-gulofuranolakton enolanu sodowego, monowodzian |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 228-973-9 |
| Wzór chemiczny | C6H7O6Na x H2O |
| Masa cząsteczkowa | 216,13 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 98 % po suszeniu w eksykatorze próżniowym nad kwasem siarkowym przez 24 godziny, w przeliczeniu na masę monowodzianu |
| Opis | Białe, krystaliczne ciało stałe |
| Identyfikacja | |
| A. Testy rozpuszczalności | Dobrze rozpuszczalny w wodzie, bardzo słabo rozpuszczalny w etanolu |
| B. Dodatni wynik próby na obecność kwasu askorbinowego/reakcja barwna | |
| C. Dodatni wynik próby na obecność sodu | |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 0,25 % po suszeniu w eksykatorze próżniowym nad kwasem siarkowym przez 24 godziny |
| Skręcalność właściwa | [α]25D 10 % (m/v) roztworu wodnego pomiędzy + 95° a + 98° |
| pH 10 % roztworu wodnego | Pomiędzy 5,5 a 8,0 |
| Szczawian | Do roztworu 1 g w 10 ml wody dodać 2 krople lodowatego kwasu octowego i 5 ml 10 % roztworu octanu wapnia. Roztwór powinien pozostać klarowny |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
64. E 320 BUTYLOHYDROKSYANIZOL (BHA)
| Nazwy synonimowe | BHA |
| Definicja | |
| Nazwy chemiczne | 3-Trzeciorzędowy-butylo-4-hydroksyanisol Mieszanina 2-trzeciorzędowego-butylo-4-hydroksyanisolu z 3-trzeciorzędowym-butylo-4-hydroksyanisolem |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 246-563-8 |
| Wzór chemiczny | C11H16O2 |
| Masa cząsteczkowa | 180,25 |
| Analiza | Zawartość C11H16O2 nie mniejsza niż 98,5 %, a izomeru 3-trzeciorzędowego-butylo-4-hydroksyanisolu nie mniejsza niż 85 % |
| Opis | Kryształy o barwie białej lub lekko żółtej albo ciało stałe o konsystencji wosku o lekkim aromatycznym zapachu |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | Nierozpuszczalny w wodzie, łatwo rozpuszczalny w etanolu |
| B. Zakres temperatur topnienia | Pomiędzy 48 °C a 63 °C |
| C. Reakcja powstawania barw | Pozytywna próba dla grup fenoli |
| Czystość | |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,05 % po spalaniu w 800 ±25 °C |
| Zanieczyszczenia fenolowe | Nie więcej niż 0,5 % |
| Absorpcja właściwa E1%1 cm | E1%1 cm (290 nm) nie mniej niż 190 i nie więcej niż 210 |
| Absorpcja właściwa E1%1 cm | E1%1 cm (228 nm) nie mniej niż 326 i nie więcej niż 345 |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
65. E 321 BUTYLOHYDROKSYTOLUEN (BHT
| Nazwy synonimowe | BHT |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | 2,6-Ditert-butylo-p-krezol 4-Metylo-2,6-ditertbutylofenol |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 204-881-4 |
| Wzór chemiczny | C15H24O |
| Masa cząsteczkowa | 220,36 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 99 % |
| Opis | Białe, krystaliczne lub w formie płatków ciało stałe, bezwonne lub o charakterystycznym, mdłym zapachu |
| Identyfikacja | |
| A. Testy rozpuszczalności | Nierozpuszczalny w wodzie i propan-1,2-diolu. Dobrze rozpuszczalny w etanolu |
| B. Punkt topnienia | W 70°C |
| C. Maksimum absorbancji | Absorpcja w zakresie od 230 do 320 nm 2 cm warstwy roztworu 1 w 100.000 bezwodnego etanolu wykazuje maksimum tylko przy 278 nm |
| Czystość | |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,005 % |
| Zanieczyszczenia fenolowe | Nie więcej niż 0,5 % |
| Współczynnik absorpcji E1%1 cm w etanolu | E1%1 cm (278 nm) nie mniej niż 81 i nie więcej niż 88 |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
66. E 322 LECYTYNY
| Nazwy synonimowe | Fosfatydy Fosfolipidy |
| Definicja | Lecytyny są mieszaninami lub frakcjami fosfatydów otrzymanymi w wyniku procesów fizycznych ze środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego, łącznie z produktami hydrolizy otrzymanymi w wyniku użycia właściwych, bezpiecznych enzymów. Produkt końcowy nie może wykazywać oznak pozostałości aktywności enzymów. Lecytyny w środowisku wodnym mogą być lekko wybielane przy użyciu nadtlenku wodoru. Utlenianie nie może zmieniać chemicznie fosfatydów lecytynowych. |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 232-307-2 |
| Analiza | - Lecytyny: nie mniej niż 60,0 % substancji nierozpuszczalnych w acetonie - Hydrolizowane lecytyny: nie mniej niż 56,0 % substancji nierozpuszczalnych w acetonie |
| Opis | - Lecytyny: brązowa ciecz lub lepka, półpłynna masa lub proszek - Hydrolizowane lecytyny: jasnobrązowa do brązowej, lepka ciecz lub pasta |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność choliny, fosforu i kwasów tłuszczowych | |
| B. Próba na obecność hydrolizowanej lecytyny | Do zlewki o pojemności 800 ml wlać 500 ml wody (30 °C - 35 °C). Następnie powoli dodawać 50 ml próbki, stale mieszając. Lecytyna hydrolizowana utworzy homogenną emulsję. Lecytyna niehydrolizowana utworzy oddzielną masę około 50 g. |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 2,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 105 °C przez 1 godzinę |
| Substancje nierozpuszczalne w toluenie | Nie więcej niż 0,3 % |
| Liczba kwasowa | - Lecytyny: nie więcej niż 35 mg wodorotlenku potasu na gram - Hydrolizowane lecytyny: nie więcej niż 45 mg wodorotlenku potasu na gram |
| Liczba nadtlenkowa | Równa lub mniejsza niż 10 |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
67. E 325 MLECZAN SODU
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Mleczan sodu 2-Hydroksypropionian sodu |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 200-772-0 |
| Wzór chemiczny | C3H5NaO3 |
| Masa cząsteczkowa | 112,06 (bezwodny) |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 57 % i nie więcej niż 66 % |
| Opis | Bezbarwna, przezroczysta ciecz, bezwonna lub o słabym, charakterystycznym zapachu |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność mleczanów | |
| B. Dodatni wynik próby na obecność potasu | |
| Czystość | |
| Kwasowość | Nie więcej niż 0,5 % po suszeniu, wyrażona jako kwas mlekowy |
| pH 20% roztworu wodnego | 6,5 do 7,5 |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
| Substancje redukujące | Brak redukcji roztworu Fehlinga |
| Uwaga: Niniejsza specyfikacja dotyczy 60 % roztworu wodnego |
68. E 326 MLECZAN POTASU
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Mleczan potasu 2-Hydroksypropionian potasu |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 213-631-3 |
| Wzór chemiczny | C3H5O3K |
| Masa cząsteczkowa | 128,17 (bezwodny) |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 57 % i nie więcej niż 66 % |
| Opis | Lekko lepka, prawie bezwonna, klarowna ciecz. Bezwonna lub o słabym, charakterystycznym zapachu |
| Identyfikacja | |
| A. Spalanie | Spalić roztwór mleczanu potasu do uzyskania popiołu. Popiół jest alkaliczny, musuje w momencie dodania kwasu |
| B. Reakcja barwna | Nanieść 2 ml roztworu mleczanu potasu na 5 ml roztworu 1 w 100 katechiny w kwasie siarkowym. W miejscu kontaktu powstaje ciemnoczerwony kolor |
| C. Dodatni wynik próby na obecność potasu i mleczanów | |
| Czystość | |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
| Kwasowość | Rozpuścić 1 g roztworu mleczanu potasu w 20 ml wody, dodać 3 krople fenoloftaleiny TS i miareczkować 0,1 N wodorotlenkiem sodu. Nie powinno zostać zużyte więcej niż 0,2 ml |
| Substancje redukujące | Mleczan potasu nie powinien redukować roztworu Fehlinga |
| Uwaga: Niniejsza specyfikacja dotyczy 60 % roztworu wodnego |
69. E 327 MLECZAN WAPNIA
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Dimleczan wapnia Dimleczan wapnia, wodzian Sól wapniowa kwasu 2-hydroksypropionowego |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 212-406-7 |
| Wzór chemiczny | (C3H5O2)2Ca x nH2O (n = 0-5) |
| Masa cząsteczkowa | 218,22 (bezwodny) |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 98 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Prawie bezwonny, biały, krystaliczny proszek lub granulki |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność mleczanów i wapnia | |
| B. Testy rozpuszczalności | Rozpuszczalny w wodzie i praktycznie nierozpuszczalny w etanolu |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Oznaczony przez suszenie w 120 °C przez 4 godziny: - Bezwodny: nie więcej niż 3,0 % - z 1 cząsteczką wody: nie więcej niż 8,0 % - z 3 cząsteczkami wody: nie więcej niż 20,0 % - z 4,5 cząsteczkami wody: nie więcej niż 27,0 % |
| Kwasowość | Nie więcej niż 0,5 % w przeliczeniu na suchą masę, wyrażona jako kwas mlekowy |
| Fluorki | Nie więcej niż 30 mg/kg (wyrażone jako fluor) |
| pH 5 % roztworu | Pomiędzy 6,0 a 8,0 |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
| Substancje redukujące | Brak redukcji roztworu Fehlinga |
70. E 330 KWAS CYTRYNOWY
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Kwas cytrynowy Kwas 2-hydroksy-1,2,3-propanotrikarboksylowy Kwas β-hydroksytrikarbalitykowy |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 201-069-1 |
| Wzór chemiczny | (a) C6H8O7 (bezwodny) (b) C6H8O7 x H2O (monowodzian) |
| Masa cząsteczkowa | (a) 192, 13 (bezwodny) (b) 210,15 (monowodzian) |
| Analiza | Kwas cytrynowy może występować w formie bezwodnej lub może zawierać 1 cząsteczkę wody. Kwas cytrynowy zawiera nie mniej niż 99,5 % C6H8O7, w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Kwas cytrynowy jest białym lub bezbarwnym, bezwonnym, krystalicznym ciałem stałym o bardzo kwaśnym smaku. Monowodzian traci wodę krystalizacyjną w suchym powietrzu |
| Identyfikacja | |
| A. Testy rozpuszczalności | Bardzo dobrze rozpuszczalny w wodzie; dobrze rozpuszczalny w etanolu; rozpuszczalny w eterze |
| Czystość | |
| Zawartość wody | Bezwodny kwas cytrynowy zawiera nie więcej niż 0,5 % wody; kwas cytrynowy w formie monowodzianu zawiera nie więcej niż 8,8 % wody (metoda Karla Fischera) |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,05 % po prażeniu w 800 °C ± 25 °C |
| Arsen | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Szczawiany | Nie więcej niż 100 mg/kg, wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu |
| Substancje łatwo ulegające zwęgleniu | 1 g sproszkowanej próbki z 10 ml minimum 98 % kwasu siarkowego ogrzewać w łaźni wodnej o temp. 90 °C, w ciemności, przez 1 godzinę. Nie powinny powstać żadne zmiany, oprócz co najwyżej jasnobrązowego zabarwienia (Płyn porównawczy K) |
71. E 331 (i) CYTRYNIAN MONOSODOWY
| Nazwy synonimowe | Cytrynian monosodowy Cytrynian sodu, monozasadowy |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Cytrynian monosodowy Sól monosodowa kwasu 2-hydroksy-1,2,3-propano-trikarboksylowego |
| Wzór chemiczny | (a) C6H7O7Na (bezwodny) (b) C6H7O7Na x H2O (monowodzian) |
| Masa cząsteczkowa | (a) 214,11 (bezwodny) (b) 232,23 (monowodzian) |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Krystaliczny, biały proszek lub bezbarwne kryształy |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność cytrynianów i sodu | |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Oznaczony w wyniku suszenia w 180 °C przez 4 godziny: - bezwodny: nie więcej niż 1,0 % - monowodzian: nie więcej niż 8,8 % |
| Szczawiany | Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu |
| pH 1 % roztworu wodnego | Pomiędzy 3,5 a 3,8 |
| Arsen | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 5 mg/kg |
72. E 331 (ii) CYTRYNIAN DISODOWY
| Nazwy synonimowe | Cytrynian disodowy Cytrynian sodu, dizasadowy |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Cytrynian disodowy Sól disodowa kwasu 2-hydroksy-1,2,3-propano-trikarboksylowego Sól disodowa kwasu cytrynowego z 1,5 cząsteczki wody |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 205-623-3 |
| Wzór chemiczny | C6H6O7Na2 x 1,5H2O |
| Masa cząsteczkowa | 263,11 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Krystaliczny, biały proszek lub bezbarwne kryształy |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność cytrynianów i sodu | |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 13,0 % w wyniku suszenia w 180 °C przez 4 godziny |
| Szczawiany | Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu |
| pH 1 % roztworu wodnego | Pomiędzy 4,9 a 5,2 |
| Arsen | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 5 mg/kg |
73. E 331 (iii) CYTRYNIAN TRISODOWY
| Nazwy synonimowe | Cytrynian trisodowy Cytrynian sodu, trizasadowy |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Cytrynian trisodowy Sól trisodowa kwasu 2-hydroksy-1,2,3-propano-trikarboksylowego Sól trisodowa kwasu cytrynowego w formie bezwodnej, diwodzianu lub pentawodzianu |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 200-675-3 |
| Wzór chemiczny | Bezwodny: C6H5O7Na3 Uwodniony: C6H5O7Na3 x nH2O (n = 2 lub 5) |
| Masa cząsteczkowa | 258,07 (bezwodny) |
| Analiza | Nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Krystaliczny, biały proszek lub bezbarwne kryształy |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność cytrynianów i sodu | |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Oznaczony w wyniku suszenia w 180 °C przez 4 godziny: - bezwodny: nie więcej niż 1,0 % - diwodzian: nie więcej niż 13,5 % - pentawodzian: nie więcej niż 30,3 % |
| Szczawiany | Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu |
| pH 5 % roztworu wodnego | Pomiędzy 7,5 a 9,0 |
| Arsen | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 5 mg/kg |
74. E 332 (i) CYTRYNIAN MONOPOTASOWY
| Nazwy synonimowe | Cytrynian monopotasowy Cytrynian potasu, monozasadowy |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Cytrynian monopotasowy Sól monopotasowa kwasu 2-hydroksy-1,2,3-propano-trikarboksylowego Bezwodna sól monopotasowa kwasu cytrynowego |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 212-753-4 |
| Wzór chemiczny | C6H7O7K |
| Masa cząsteczkowa | 230,21 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Biały, higroskopijny, ziarnisty proszek lub przezroczyste kryształy |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność cytrynianów i potasu | |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 1,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 180 °C przez 4 godziny |
| Szczawiany | Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy po suszeniu |
| pH 1 % roztworu wodnego | Pomiędzy 3,5 a 3,8 |
| Arsen | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 5 mg/kg |
75. E 332 (ii) CYTRYNIAN TRIPOTASOWY
| Nazwy synonimowe | Cytrynian tripotasowy Cytrynian potasu, trizasadowy |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Cytrynian tripotasowy Sól tripotasowa kwasu 2-hydroksy-1,2,3-propano-trikarboksylowego Sól tripotasowa kwasu cytrynowego, monowodzian |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 212-755-5 |
| Wzór chemiczny | C6H5O7K3 x H2O |
| Masa cząsteczkowa | 324,42 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Biały, higroskopijny, ziarnisty proszek lub przezroczyste kryształy |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność cytrynianów i potasu | |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 6,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 180 °C przez 4 godziny |
| Szczawiany | Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu |
| pH 5 % roztworu wodnego | Pomiędzy 7,5 a 9,0 |
| Arsen | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 5 mg/kg |
76. E 333 (i) CYTRYNIAN MONOWAPNIOWY
| Nazwy synonimowe | Cytrynian monowapniowy Cytrynian wapnia, monozasadowy |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Cytrynian monowapniowy Sól monowapniowa kwasu 2-hydroksy-1,2,3-propano-trikarboksylowego Sól monowapniowa kwasu cytrynowego, monowodzian |
| Wzór chemiczny | (C6H7O7)2Ca x H2O |
| Masa cząsteczkowa | 440,32 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 97,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Drobny, biały proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność cytrynianów i wapnia | |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 7,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 180 °C przez 4 godziny |
| Szczawiany | Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu |
| pH 1 % roztworu wodnego | Pomiędzy 3,2 a 3,5 |
| Fluorki | Nie więcej niż 30 mg/kg (wyrażone jako fluor) |
| Arsen | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Węglany | Podczas rozpuszczania 1 g cytrynianu wapnia w 10 ml 2 N kwasu chlorowodorowego nie może uwolnić się więcej niż kilka oddzielnych pęcherzyków |
77. E 333 (ii) CYTRYNIAN DIWAPNIOWY
| Nazwy synonimowe | Cytrynian diwapniowy Cytrynian wapnia, dizasadowy |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Cytrynian diwapniowy Sól diwapniowa kwasu 2-hydroksy-1,2,3-propano-trikarboksylowego Sól diwapniowa kwasu cytrynowego, triwodzian |
| Wzór chemiczny | (C6H7O7)2Ca2 x 3H2O |
| Masa cząsteczkowa | 530,42 |
| Analiza | Nie mniej niż 97,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Drobny, biały proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność cytrynianów i wapnia | |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 20,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 180 °C przez 4 godziny |
| Szczawiany | Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu |
| Fluorki | Nie więcej niż 30 mg/kg (wyrażone jako fluor) |
| Arsen | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Węglany | Podczas rozpuszczania 1 g cytrynianu wapnia w 10 ml 2 N kwasu chlorowodorowego nie może uwolnić się więcej niż kilka oddzielnych pęcherzyków |
78. E 333 (iii) CYTRYNIAN TRIWAPNIOWY
| Nazwy synonimowe | Cytrynian triwapniowy Cytrynian wapnia, trizasadowy |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Cytrynian triwapniowy Sól triwapniowa kwasu 2-hydroksy-1,2,3-propano-trikarboksylowego Sól triwapniowa kwasu cytrynowego, triwodzian |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 212-391-7 |
| Wzór chemiczny | (C6H6O7)2Ca3 x 4H2O |
| Masa cząsteczkowa | 570,51 |
| Analiza | Nie mniej niż 97,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Drobny, biały proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność cytrynianów i wapnia | |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 14,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 180 °C przez 4 godziny |
| Szczawiany | Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu |
| Fluorki | Nie więcej niż 30 mg/kg (wyrażone jako fluor) |
| Arsen | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Węglany | Podczas rozpuszczania 1 g cytrynianu wapnia w 10 ml 2 N kwasu chlorowodorowego nie może uwolnić się więcej niż kilka oddzielnych pęcherzyków |
79. E 334 KWAS L(+) -WINOWY
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Kwas L-winowy Kwas L-2,3-dihydroksybutanodiowy d-α,β-dihydroksybursztynowy |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 201-766-0 |
| Wzór chemiczny | C4H6O6 |
| Masa cząsteczkowa | 150,09 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 99,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Bezbarwne lub przezroczyste ciało stałe lub biały, krystaliczny proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Zakres temperatur topnienia B. Dodatni wynik próby na obecność winianów | Pomiędzy 168°C a 170°C |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 0,5 % (nad P2O5, 3 godziny) |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 1.000 mg/kg po prażeniu w 800 °C ± 25 °C |
| Skręcalność właściwa 20 % m/v roztworu wodnego | [α]20D pomiędzy + 11,5 ° a + 13,5 ° |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
| Szczawiany | Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu |
80. E 335 (i) WINIAN MONOSODOWY
| Nazwy synonimowe | Sól monosodowa kwasu L(+)-winowego |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Sól monosodowa kwasu L-2,3-dihydroksybutanodiowego Sól monosodowa kwasu L(+)-winowego, monowodzian |
| Wzór chemiczny | C4H5O6Na x H2O |
| Masa cząsteczkowa | 194,05 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Przezroczyste, bezbarwne kryształy |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność winianów i sodu | |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 10,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 105 °C przez 4 godziny |
| Szczawiany | Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
81. E 335 (ii) WINIAN DISODOWY
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | L-winian disodowy (+)- Winian disodowy Sól disodowa kwasu (+)-2,3-dihydroksybutanodiowego Sól disodowa kwasu L (+)-winowego, diwodzian |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 212-773-3 |
| Wzór chemiczny | C4H4O6Na2 x 2H2O |
| Masa cząsteczkowa | 230,8 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Przezroczyste, bezbarwne kryształy |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność winianów i sodu | |
| B. Testy rozpuszczalności | 1 gram jest nierozpuszczalny w 3 ml wody. Nierozpuszczalny w etanolu |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 17,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 150 °C przez 4 godziny |
| Szczawiany | Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu |
| pH 1 % roztworu wodnego | Pomiędzy 7,0 a 7,5 |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
82. E 336 (i) WINIAN MONOPOTASOWY
| Nazwy synonimowe | Winian potasu, monozasadowy |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Bezwodna sól monopotasowa kwasu L (+)-winowego Sól monopotasowa kwasu L-2,3-dihydroksybutanodiowego |
| Wzór chemiczny | C4H5O6K |
| Masa cząsteczkowa | 188,16 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 98 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Biały, krystaliczny lub ziarnisty proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność winianów i potasu | |
| B. Punkt topnienia | 230 °C |
| Czystość | |
| pH 1 % roztworu wodnego | 3,4 |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 1,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 105 °C przez 4 godziny |
| Szczawiany | Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
83. E 336 (ii) WINIAN DIPOTASOWY
| Nazwy synonimowe | Winian potasu, dizasadowy |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Sól dipotasowa kwasu L-2,3-dihydroksybutanodiowego Sól dipotasowa kwasu L (+)-winowego z połówką cząsteczki wody |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 213-067-8 |
| Wzór chemiczny | C4H4O6K2 x 1/2H2O |
| Masa cząsteczkowa | 235,2 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Biały, krystaliczny lub ziarnisty proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność winianów i potasu | |
| Czystość | |
| pH 1 % roztworu wodnego Ubytek po suszeniu | Pomiędzy 7,0 a 9,0 Nie więcej niż 4,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 150 °C przez 4 godziny |
| Szczawiany | Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
84. E 337 WINIAN POTASOWO-SODOWY
| Nazwy synonimowe | L (+)-winian potasowo-sodowy Sól z Rochelle Sól Seignette'a |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Sól potasowo-sodowa kwasu L-2,3-dihydroksy-butanodiowego L (+)-winian potasowo-sodowy |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 206-156-8 |
| Wzór chemiczny | C4H4O6KNa x 4H2O |
| Masa cząsteczkowa | 282,23 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Bezbarwne kryształy lub biały, krystaliczny proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność winianów, potasu i sodu | |
| B. Testy rozpuszczalności | 1 gram jest rozpuszczalny w 1 ml wody, nierozpuszczalny w etanolu |
| C. Zakres temperatur topnienia | Pomiędzy 70 a 80 °C |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 26,0 % i nie mniej niż 21,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 150 °C przez 3 godziny |
| Szczawiany | Nie więcej niż 100 mg/kg wyrażone jako kwas szczawiowy, po suszeniu |
| pH 1 % roztworu wodnego | Pomiędzy 6,5 a 8,5 |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
85. E 338 KWAS FOSFOROWY
| Nazwy synonimowe | Kwas ortofosforowy Kwas monofosforowy |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Kwas fosforowy |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 231-633-2 |
| Wzór chemiczny | H3PO4 |
| Masa cząsteczkowa | 98,00 |
| Analiza | Kwas fosforowy jest dostępny na rynku jako wodny roztwór o różnych stężeniach Zawiera nie mniej niż 67,0 % i nie więcej niż 85,7 % |
| Opis | Klarowna, bezbarwna, lepka ciecz |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność kwasu i fosforanów | |
| Czystość | |
| Lotne kwasy | Nie więcej niż 10 mg/kg (jako kwas octowy) |
| Chlorki | Nie więcej niż 200 mg/kg (wyrażone jako chlor) |
| Azotany | Nie więcej niż 5 mg/kg (jako NaNO3) |
| Siarczany | Nie więcej niż 1.500 mg/kg (jako CaSO4) |
| Fluorki | Nie więcej niż 10 mg/kg (wyrażone jako fluor) |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 4 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Uwaga: Niniejsza specyfikacja dotyczy 75 % roztworu wodnego |
86. E 339 (i) FOSFORAN MONOSODOWY
| Nazwy synonimowe | Monofosforan monosodowy Kwaśny monofosforan monosodowy Ortofosforan monosodowy Fosforan sodu, jednozasadowy Diwodoromonofosforan sodu |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Diwodoromonofosforan sodu |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 231-449-2 |
| Wzór chemiczny | Bezwodny: NaH2PO4 Monowodzian: NaH2PO4 x H2O Diwodzian: NaH2PO4 x 2H2O |
| Masa cząsteczkowa | Bezwodny: 119,98 Monowodzian: 138,00 Diwodzian: 156,01 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 97 % NaH2PO4 po suszeniu w 60 °C przez jedną godzinę i następnie w 105 °C przez cztery godziny |
| Zawartość P2O5 | Pomiędzy 58,0 % a 60,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Biały, bezwonny, lekko rozpływający się proszek, kryształy lub granulki |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność fosforanów i sodu | |
| B. Rozpuszczalność | Dobrze rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu lub eterze |
| C. pH 1 % roztworu | Pomiędzy 4,1 a 5,0 |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Dla bezwodnej soli nie więcej niż 2,0 %, dla monowodzianu nie więcej niż 15,0 % i dla diwodzianu nie więcej niż 25 %, po suszeniu w 60 °C przez 1 godzinę i następnie w 105 °C przez 4 godziny |
| Substancje nierozpuszczalne w wodzie | Nie więcej niż 0,2 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Fluorki | Nie więcej niż 10 mg/kg (wyrażone jako fluor) |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 4 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
87. E 339 (ii) FOSFORAN DISODOWY
| Nazwy synonimowe | Monofosforan disodowy Drugorzędowy fosforan sodu Ortofosforan disodowy Kwaśny fosforan disodowy |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Wodoromonofosforan disodowy Wodoroortofosforan disodowy |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 231-448-7 |
| Wzór chemiczny | Bezwodny: Na2HPO4 Wodzian: Na2HPO4 x nH2O (n=2, 7 lub 12) |
| Masa cząsteczkowa | 141,98 (bezwodny) |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 98 % Na2HPO4 po suszeniu w 40 °C przez 3 godziny i następnie w 105 °C przez 5 godzin |
| Zawartość P2O5 | Pomiędzy 49 % a 51 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Bezwodny wodorofosforan disodowy jest białym, higroskopijnym, bezwonnym proszkiem. Dostępne formy uwodnione obejmują diwodzian: białe, krystaliczne, bezwonne ciało stałe; heptawodzian: białe, bezwonne, wykwitające kryształy lub ziarnisty proszek; dodekawodzian: biały, wykwitający, bezwonny proszek lub kryształy |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność fosforanów i sodu | |
| B. Rozpuszczalność | Dobrze rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu. |
| C. pH 1 % roztworu | Pomiędzy 8,4 a 9,6 |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Po suszeniu w 40 °C przez 3 godziny i następnie w 105 °C przez 5 godzin, ubytki masy są następujące: bezwodny nie więcej niż 5,0 %, diwodzian nie więcej niż 22,0 %, heptawodzian nie więcej niż 50,0 %, dodekawodzian nie więcej niż 61,0 % |
| Substancje nierozpuszczalne w wodzie | Nie więcej niż 0,2 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Fluorki | Nie więcej niż 10 mg/kg (wyrażone jako fluor) |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 4 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
88. E 339 (iii) FOSFORAN TRISODOWY
| Nazwy synonimowe | Fosforan sodu Fosforan sodu, trizasadowy Ortofosforan trisodowy |
| Definicja | Fosforan trisodowy jest otrzymywany z wodnego roztworu - krystalizuje w postaci bezwodnej z 1/2, 1, 6, 8 lub 12 cząsteczkami H2O. Dodecawodzian krystalizuje zwykle z wodnych roztworów przy nadmiarze wodorotlenku sodu. Zawiera on % cząsteczki NaOH. |
| Nazwa chemiczna | Monofosforan trisodowy Fosforan trisodowy Ortofosforan trisodowy |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 231-509-8 |
| Wzór chemiczny | Bezwodny: Na3PO4 Uwodniony: Na3PO4 x nH2O (n = 1/2, 1, 6, 8 lub 12) |
| Masa cząsteczkowa | 163,94 (bezwodny) |
| Analiza | Bezwodny fosforan sodu i uwodnione formy, z wyjątkiem dodekawodzianu, zawierają nie mniej niż 97,0 % Na3PO4 w przeliczeniu na suchą masę. Dodekawodzian fosforanu sodu zawiera nie mniej niż 92,0 % Na3PO4 w przeliczeniu na pozostałość po prażeniu |
| Zawartość P2O5 | Pomiędzy 40,5 % a 43,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Białe, bezwonne kryształy, granulki lub krystaliczny proszek. |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność fosforanów i sodu | |
| B. Rozpuszczalność | Dobrze rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu. |
| C. pH 1 % roztworu | Pomiędzy 11,5 a 12,5 |
| Czystość | |
| Ubytek po prażeniu | Po suszeniu w 120 °C przez 2 godziny i następnie prażeniu w około 800 °C przez 30 minut, ubytki masy są następujące: bezwodny nie więcej niż 2,0 %, monowodzian: nie więcej niż 11,0 %, dodekawodzian: pomiędzy 45,0 % a 58,0 % |
| Substancje nierozpuszczalne w wodzie | Nie więcej niż 0,2 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Fluorki | Nie więcej niż 10 mg/kg (wyrażone jako fluor) |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 4 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
89. E 340 (i) FOSFORAN MONOPOTASOWY
| Nazwy synonimowe | Fosforan potasu, monozasadowy Monofosforan monopotasowy Ortofosforan potasu |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Diwodorofosforan potasu Diwodoroortofosforan monopotasowy Diwodoromonofosforan monopotasowy |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 231-913-4 |
| Wzór chemiczny | KH2PO4 |
| Masa cząsteczkowa | 136,09 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 98,0 % po suszeniu w 105 °C przez 4 godziny |
| Zawartość P2O5 | Pomiędzy 51,0 % a 53,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Bezwonne, bezbarwne kryształy lub biały, ziarnisty lub krystaliczny proszek, higroskopijny |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność fosforanów i potasu | |
| B. Rozpuszczalność | Dobrze rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu. |
| C. pH 1 % roztworu | Pomiędzy 4,2 a 4,8 |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 2,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 105 °C przez 4 godziny |
| Substancje nierozpuszczalne w wodzie | Nie więcej niż 0,2 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Fluorki | Nie więcej niż 10 mg/kg (wyrażone jako fluor) |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 4 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
90. E 340 (ii) FOSFORAN DIPOTASOWY
| Nazwy synonimowe | Monofosforan dipotasowy Drugorzędowy fosforan potasu Kwaśny fosforan dipotasowy Ortofosforan dipotasowy Fosforan potasu, dizasadowy |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Wodoromonofosforan dipotasowy Wodorofosforan dipotasowy Wodoroortofosforan dipotasowy |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 231-834-5 |
| Wzór chemiczny | K2HPO4 |
| Masa cząsteczkowa | 174,18 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 98 % po suszeniu w 105 °C przez 4 godziny |
| Zawartość P2O5 | Pomiędzy 40,3 % a 41,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Bezbarwny lub biały, ziarnisty proszek, kryształy lub masa; substancja rozpływająca się pod wpływem wilgoci |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność fosforanów i potasu | |
| B. Rozpuszczalność | Dobrze rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu. |
| C. pH 1 % roztworu | Pomiędzy 8,7 a 9,4 |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 2,0 % oznaczony w wyniku suszenia w 105 °C przez 4 godziny |
| Substancje nierozpuszczalne w wodzie | Nie więcej niż 0,2 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Fluorki | Nie więcej niż 10 mg/kg (wyrażone jako fluor) |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 4 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
91. E 340 (iii) FOSFORAN TRIPOTASOWY
| Nazwy synonimowe | Fosforan potasu Fosforan potasu, trizasadowy Ortofosforan tripotasowy |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Monofosforan tripotasowy Fosforan tripotasowy Ortofosforan tripotasowy |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 231-907-1 |
| Wzór chemiczny | Bezwodny: K3PO4 Uwodniony: K3PO4 x nH2O (n = 1 lub 3) |
| Masa cząsteczkowa | 212,27 (bezwodny) |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 97 % w przeliczeniu na pozostałość po prażeniu |
| Zawartość P2O5 | Pomiędzy 30,5 % a 33,0 % w przeliczeniu na pozostałość po prażeniu |
| Opis | Bezbarwne lub białe, bezwonne, higroskopijne kryształy lub granulki. Dostępne formy uwodnione obejmują monowodzian i triwodzian |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność fosforanów i potasu | |
| B. Rozpuszczalność | Dobrze rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu |
| C. pH 1 % roztworu | Pomiędzy 11,5 a 12,3 |
| Czystość | |
| Ubytek po prażeniu | Bezwodny: nie więcej niż 3,0 %; uwodniony: nie więcej niż 23,0 %. Oznaczony w wyniku suszenia w 105 °C przez 1 godzinę i następnie prażenie w około 800 °C ± 25 °C przez 30 minut |
| Substancje nierozpuszczalne w wodzie | Nie więcej niż 0,2 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Fluorki | Nie więcej niż 10 mg/kg (wyrażone jako fluor) |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 4 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
92. E 341 (i) FOSFORAN MONOWAPNIOWY
| Nazwy synonimowe | Fosforan wapnia, monozasadowy Ortofosforan monowapniowy |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Diwodorofosforan wapnia |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 231-837-1 |
| Wzór chemiczny | Bezwodny: Ca(H2PO4)2 Uwodniony: Ca(H2PO4)2 x H2O |
| Masa cząsteczkowa | 234,05 (bezwodny) 252,08 (monowodzian) |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 95 % w przeliczeniu na suchą masę |
| Zawartość P2O5 | Pomiędzy 55,5 % a 61,1 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Ziarnisty proszek lub białe, rozpływające się kryształy lub granulki |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność fosforanów i wapnia | |
| B. Zawartość CaO | Pomiędzy 23,0 % a 27,5 % (bezwodny) Pomiędzy 19,0 % a 24,8 % (monowodzian) |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 14 % oznaczony w wyniku suszenia w 105 °C przez 4 godziny (bezwodny) Nie więcej niż 17,5 % oznaczony w wyniku suszenia w 60 °C przez 1 godzinę i następnie w 105 °C przez 4 godziny (monowodzian) |
| Ubytek po prażeniu | Nie więcej niż 17,5 % po prażeniu w 800 °C ± 25 °C przez 30 minut (bezwodny) Nie więcej niż 25,0 % oznaczony przez suszenie w 105 °C przez jedną godzinę i następnie prażenie w 800 °C ± 25 °C przez 30 minut (monowodzian) |
| Fluorki | Nie więcej niż 30 mg/kg (wyrażone jako fluor) |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 4 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
93. E 341 (ii) FOSFORAN DIWAPNIOWY
| Nazwy synonimowe | Fosforan wapnia, dizasadowy Ortofosforan diwapniowy |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Monowodorofosforan wapnia Wodoroortofosforan wapnia Drugorzędowy fosforan wapnia |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 231-826-1 |
| Wzór chemiczny | Bezwodny: CaHPO4 Diwodzian: CaHPO4 x 2H2O |
| Masa cząsteczkowa | 136,06 (bezwodny) 172,09 (diwodzian) |
| Analiza | Fosforan diwapniowy, po suszeniu w 200 °C przez 3 godziny, zawiera nie mniej niż 98 % i nie więcej niż równoważnik 102 % CaHPO4 |
| Zawartość P2O5 | Pomiędzy 50,0 % a 52,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Białe kryształy lub granulki, ziarnisty proszek lub proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność fosforanów i wapnia | |
| B. Rozpuszczalność | Trudno rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu |
| Czystość | |
| Ubytek po prażeniu | Nie więcej niż 8,5 % (bezwodny) lub 26,5 % (diwodzian) po prażeniu w 800 °C ± 25 °C przez 30 minut |
| Fluorki | Nie więcej niż 50 mg/kg (wyrażone jako fluor) |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 4 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
94. E 341 (iii) FOSFORAN TRIWAPNIOWY
| Nazwy synonimowe | Fosforan wapnia, trizasadowy Ortofosforan wapnia Hydroksymonofosforan pięciowapniowy Hydroksyapatyt wapnia |
| Definicja | Fosforan triwapniowy jest mieszaniną fosforanów wapnia w różnych proporcjach, otrzymaną w wyniku neutralizacji kwasu fosforowego wodorotlenkiem wapnia i posiada przybliżony skład: 10CaO x 3P2O5 x H2O |
| Nazwa chemiczna | Hydroksymonofosforan pięciowapniowy Monofosforan triwapniowy |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 235-330-6 (hydroksymonofosforan pięciowapniowy) 231-840-8 (ortofosforan wapnia) |
| Wzór chemiczny | Ca5(PO4)3 x OH lub Ca3(PO4)2 |
| Masa cząsteczkowa | 502 lub 310 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 90 % w przeliczeniu na pozostałość po prażeniu |
| Zawartość P2O5 | Pomiędzy 38,5 % a 48,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Biały, bezwonny proszek stabilny na powietrzu |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność fosforanów i wapnia | |
| B. Rozpuszczalność | Praktycznie nierozpuszczalny w wodzie; nierozpuszczalny w etanolu, rozpuszczalny w rozcieńczonych kwasach: chlorowodorowym i azotowym |
| Czystość | |
| Ubytek po prażeniu | Nie więcej niż 8 % po prażeniu w 800 °C ± 25 °C do stałej masy |
| Fluorki | Nie więcej niż 50 mg/kg (wyrażone jako fluor) |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 4 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
95. E 343(i) FOSFORAN MONOMAGNEZU
| Nazwy synonimowe | Diwodorofosforan magnezu Fosforan magnezu, monozasadowy Ortofosforan monomagnezu |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Diwodoromonofosforan monomagnezu |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 236-004-6 |
| Wzór chemiczny | Mg(H2PO4)2 x nH2O (gdzie n = 0 do 4) |
| Masa cząsteczkowa | 218,30 (bezwodny) |
| Analiza | Zawartość nie mniejsza niż 51,0 % po prażeniu |
| Opis | Bezwonny proszek krystaliczny o barwie białej, słabo rozpuszczalny w wodzie |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność magnezu i fosforanu | |
| B. Zawartość MgO | Nie mniej niż 21,5 % po prażeniu |
| Czystość | |
| Fluorki | Nie więcej niż 10 mg/kg (wyrażone jako fluor) |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 4 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
96. E 343(ii) FOSFORAN DIMAGNEZU
| Nazwy synonimowe | Wodorofosforan magnezu Fosforan magnezu, dizasadowy Ortofosforan dimagnezu Drugorzędowy fosforan magnezu |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Monowodoromonofosforan dimagnezu |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 231-823-5 |
| Wzór chemiczny | MgHPO4 x nH2O (gdzie n = 0 - 3) |
| Masa cząsteczkowa | 120,30 (bezwodny) |
| Analiza | Zawartość nie mniejsza niż 96 % po prażeniu |
| Opis | Bezwonny proszek krystaliczny o barwie białej, słabo rozpuszczalny w wodzie |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność magnezu i fosforanu | |
| B. Zawartość MgO | Nie mniej niż 33,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Czystość | |
| Fluorki | Nie więcej niż 10 mg/kg (wyrażone jako fluor) |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 4 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
97. E 350(i) JABŁCZAN SODU
| Nazwy synonimowe | Sól sodowa kwasu jabłkowego |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | DL-jabłczan disodowy Sól disodowa kwasu hydroksybutanodiowego |
| Wzór chemiczny | Półwodzian: C4H4Na2O5 x 1/2H2O Trójwodzian: C4H4Na2O5 x 3H2O |
| Masa cząsteczkowa | Półwodzian: 187,5 Trójwodzian: 232,10 |
| Analiza | Zawartość nie mniejsza niż 98,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Proszek krystaliczny lub grudki o barwie białej |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność kwasu 1,2- dikarboksylowego i sodu | |
| B. Tworzenie barwnika azowego | Dodatnie |
| C. Rozpuszczalność | Łatwo rozpuszczalny w wodzie |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 7,0 % (130 °C, 4 godziny) w przypadku półwodzianu, lub 20,5 % - 23,5 % (130 °C, 4 godziny) w przypadku triwodzianu |
| Zasadowość | Nie więcej niż 0,2 % jako Na2CO3 |
| Kwas fumarowy | Nie więcej niż 1,0 % |
| Kwas maleinowy | Nie więcej niż 0,05 % |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
98. E 350(ii) WODOROJABŁCZAN SODU
| Nazwy synonimowe | Sól monosodowa kwasu DL-jabłkowego |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | DL-jabłczan monosodowy, 2-DL-hydroksybursztynian monosodowy |
| Wzór chemiczny | C4H5NaO5 |
| Masa cząsteczkowa | 156,07 |
| Analiza | Zawartość nie mniejsza niż 99,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Biały proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność kwasu 1,2- dikarboksylowego i sodu | |
| B. Tworzenie barwnika azowego | Dodatnie |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 2,0 % (110 °C, 3 godziny) |
| Kwas maleinowy | Nie więcej niż 0,05 % |
| Kwas fumarowy | Nie więcej niż 1,0 % |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
99. E 351 JABŁCZAN POTASU
| Nazwy synonimowe | Sól potasowa kwasu jabłkowego |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | DL-jabłczan dipotasowy Sól dipotasowa kwasu hydroksybutanodiowego |
| Wzór chemiczny | C4H4K2O5 |
| Masa cząsteczkowa | 210,27 |
| Analiza | Zawartość nie mniejsza niż 59,5 % |
| Opis | Roztwór wodny bezbarwny lub prawie bezbarwny |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność kwasu 1,2- dikarboksylowego i potasu | |
| B. Tworzenie barwnika azowego | Dodatnie |
| Czystość | |
| Zasadowość | Nie więcej niż 0,2 % jako K2CO3 |
| Kwas fumarowy | Nie więcej niż 1,0 % |
| Kwas maleinowy | Nie więcej niż 0,05 % |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
100. E 352(1) JABŁCZAN WAPNIA
| Nazwy synonimowe | Sól wapniowa kwasu jabłkowego |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | DL-jabłczan wapniowy α-Hydroksybursztynian wapniowy Sól wapniowa kwasu hydroksybutanodiowego |
| Wzór chemiczny | C4H5CaO5 |
| Masa cząsteczkowa | 172,14 |
| Analiza | Zawartość nie mniejsza niż 97,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Biały proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność jabłczanu, kwasu 1,2-dikarboksylowego i wapnia | |
| B. Tworzenie barwnika azowego | Dodatnie |
| C. Rozpuszczalność | Słabo rozpuszczalny w wodzie |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 2 % (100 °C, 3 godziny) |
| Zasadowość | Nie więcej niż 0,2 % jako CaCO3 |
| Kwas maleinowy | Nie więcej niż 0,05 % |
| Kwas fumarowy | Nie więcej niż 1,0 % |
| Fluorki | Nie więcej niż 30 mg/kg |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
101. E 352(ii) WODOROJABŁCZAN WAPNIA
| Nazwy synonimowe | Sól monowapniowa kwasu DL-jabłkowego |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | DL-jabłczan monowapniowy, 2-DL-hydroksybursztynian monowapniowy |
| Wzór chemiczny | (C4H5O5)2Ca |
| Analiza | Zawartość nie mniejsza niż 97,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Biały proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność kwasu 1,2- dikarboksylowego i wapnia | |
| B. Tworzenie barwnika azowego | Dodatnie |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 2 % (110 °C, 3 godziny) |
| Kwas maleinowy | Nie więcej niż 0,05 % |
| Kwas fumarowy | Nie więcej niż 1,0 % |
| Fluorki | Nie więcej niż 30 mg/kg |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
102. E 353 KWAS METAWINOWY
| Nazwy synonimowe | Kwas diwinowy |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Kwas metawinowy |
| Wzór chemiczny | C4H6O6 |
| Analiza | Nie mniej niż 99,5% |
| Opis | Białe lub żółtawe kryształy lub proszek. Dobrze rozpływający się o mdłym zapachu karmelu |
| Identyfikacja | |
| A. Dobrze rozpuszczalny w wodzie i etanolu | |
| B. Umieścić 1 mg do 10 mg próbkę tej substancji w probówce z 2 ml stężonego kwasu siarkowego i 2 kroplami sulfo-rezorcinolu jako odczynnika. Następnie ogrzewać do 150 °C, pojawia się intensywne fioletowe zabarwienie | |
| Czystość | |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
103. E 354 WINIAN WAPNIA
| Nazwy synonimowe | Winian L-wapniowy |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | L(+)-2,3 dihydroksybutanodionian wapnia, diwodzian |
| Wzór chemiczny | C4H4CaO6 x 2H2O |
| Masa cząsteczkowa | 224,18 |
| Analiza | Nie mniej niż 98,0 % |
| Opis | Drobny krystaliczny proszek o barwie białej lub zbliżonej do białej. |
| Identyfikacja | |
| A. Słabo rozpuszczalny w wodzie. Rozpuszczalność odpowiednia 0,01 g/100 ml wody (20 °C). Trudno rozpuszczalny w etanolu. Słabo rozpuszczalny w eterze dietylowym. Rozpuszczalny w kwasach | |
| B. Skręcalność właściwa [α]20D | +7,0 do + 7,4 (0,1% w 1N roztworze HCl) |
| C. pH 5 % zawiesiny | Pomiędzy 6,0 a 9,0 |
| Czystość | |
| Siarczany (jako H2SO4) | Nie więcej niż 1 g/kg |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
104. E 355 KWAS ADYPINOWY
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Kwas heksanodiowy, kwas 1,4-butanodikarboksylowy |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 204-673-3 |
| Wzór chemiczny | C6H10O4 |
| Masa cząsteczkowa | 146,14 |
| Analiza | Zawartość nie mniejsza niż 99,6 % |
| Opis | Bezwonne kryształy lub proszek krystaliczny o barwie białej |
| Identyfikacja | |
| A. Zakres temperatur topnienia | 151,5 - 154,0 °C |
| B. Rozpuszczalność | Słabo rozpuszczalny w wodzie. Łatwo rozpuszczalny w etanolu |
| Czystość | |
| Woda | Nie więcej niż 0,2 % (metoda Karla Fischera) |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 20 mg/kg |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
105. E 356 ADYPINIAN SODU
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Adypinian sodu |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 231-293-5 |
| Wzór chemiczny | C6H8Na2O4 |
| Masa cząsteczkowa | 190,11 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 99,0% (w przeliczeniu na bezwodną masę) |
| Opis | Białe kryształy bez zapachu lub krystaliczny proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Zakres temperatur topnienia | Od 151 °C do 152 °C (dla kwasu adypinowego) |
| B. Rozpuszczalność | Odpowiednio 50 g/100 ml wody ( 20 °C) |
| C. Dodatni wynik próby na obecność sodu | |
| Czystość | |
| Woda | Nie więcej niż 3% (Karl Fischer) |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
106. E 357 ADYPINIAN POTASU
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Adypinian potasu |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 242-838-1 |
| Wzór chemiczny | C6H8K2O4 |
| Masa cząsteczkowa | 222,32 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 99,0 % (w przeliczeniu na bezwodną masę) |
| Opis | Białe kryształy bez zapachu lub krystaliczny proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Zakres temperatur topnienia | Od 151 °C do 152 °C (dla kwasu adypinowego) |
| B. Rozpuszczalność | Odpowiednio 60 g/100 ml wody ( 20 °C) |
| C. Dodatni wynik próby na obecność sodu | |
| Czystość | |
| Woda | Nie więcej niż 3 % (Karl Fischer) |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
107. E 363 KWAS BURSZTYNOWY
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Kwas butanodiowy |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 203-740-4 |
| Wzór chemiczny | C4H6O4 |
| Masa cząsteczkowa | 118,09 |
| Analiza | Zawartość nie mniejsza niż 99,0 % |
| Opis | Bezwonne bezbarwne kryształy lub o barwie białej |
| Identyfikacja | |
| A. Zakres temperatur topnienia | Pomiędzy 185,0 °C a 190,0 °C |
| Czystość | |
| Pozostałość po prażeniu | Nie więcej niż 0,025 % (800 °C, 15 min) |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
108. E 380 CYTRYNIAN TRIAMONU
| Nazwy synonimowe | Trizasadowy cytrynian amonu |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Sól triamonowa kwasu 2-hydroksypropano-1,2,3-trikarboksylowego |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 222-349-5 |
| Wzór chemiczny | C6H17N3O7 |
| Masa cząsteczkowa | 243,22 |
| Analiza | Zawartość nie mniejsza niż 97,0 % |
| Opis | Kryształy lub proszek o barwie białej lub złamanej bieli |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność amonu i cytrynianów | |
| B. Rozpuszczalność | Łatwo rozpuszczalny w wodzie |
| Czystość | |
| Szczawiany | Nie więcej niż 0,04 % (wyrażone jako kwas szczawiowy) |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
109. E 385 SÓL WAPNIOWO-DISODOWA KWASU ETYLENODIAMINOTETRAOCTOWEGO
| Nazwy synonimowe | EDTA wapniowo-disodowy |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | N,N'-1,2-Etanodiylbis[N-(karboksymetylo)-glicynian] [(4-)-O,O',ON,ON]wapnian(2)-disodowy Sól wapniowo-disodowa kwasu etylenodiaminotetraoctowego Sól wapniowo-disodowa kwasu (etylenodinitrilo)tetraoctowego |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 200-529-9 |
| Wzór chemiczny | C10H12O8CaN2Na2 x 2H2O |
| Masa cząsteczkowa | 410,31 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 97 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Białe, bezwonne, krystaliczne granulki lub biały do prawie białego proszek, lekko higroskopijny |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność sodu i wapnia | |
| B. Działanie chelatujące w stosunku do jonów metali | |
| C. pH 1 % roztworu pomiędzy 6,5 a 7,5 | |
| Czystość | |
| Zawartość wody | 5-13 % (metoda Karla Fischera) |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (wyrażone jako ołów) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
110. E 400 KWAS ALGINOWY
| Definicja | Glukuronoglikan o budowie liniowej zawierający głównie jednostki kwasu D-mannurowego połączone w pozycji β-(l-4) oraz jednostki kwasu L-glukuronowego przyłączone w pozycji α(l-4) pierścieni piranozy. Związek z grupy węglowodanów o charakterze hydrofilowego koloidu wyekstrahowany przy użyciu rozcieńczonego ługu z naturalnych odmian różnych gatunków brązowych alg morskich (Phaeophyceae). |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 232-680-1 |
| Wzór chemiczny | (C6H8O6)n |
| Masa cząsteczkowa | 10.000 - 600.000 (typowa średnia) |
| Analiza | Z bezwodnej substancji wydziela się nie mniej niż 20 % i nie więcej niż 23 % dwutlenku węgla (CO2), co odpowiada nie mniej niż 91 % i nie więcej niż 104,5 % kwasu alginowego (C6H8O6)n (obliczonego na podstawie ciężaru równoważnikowego równego 200) |
| Opis | Kwas alginowy występuje w postaci włóknistej, ziarnistej, granulatu i proszku. Barwa biała do żółtawobrązowej, prawie bezwonny |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | Nierozpuszczalny w wodzie i rozpuszczalnikach organicznych, powoli rozpuszcza się w roztworach węglanu sodu, wodorotlenku sodowego i fosforanu(V) trisodu |
| B. Próba strącania chlorkiem wapnia | Do 0,5 % roztworu próbki w 1 M roztworze wodorotlenku sodowego dodać 2,5 % roztworu chlorku sodowego w ilości równej jednej piątej objętości próbki. Powstaje galaretowaty osad o dużej objętości. Ta próba pozwala na odróżnienie kwasu alginowego od gumy arabskiej, soli sodowej karboksymetylocelulozy, skrobi karboksymetylowej, karagenu, żelatyny, gumy ghatti, gumy karaya, mączki chleba świętojańskiego, metylocelulozy i tragakanty |
| C. Próba strącania siarczanem amonu | Do 0,5 % roztworu próbki w 1 M roztworze wodorotlenku sodowego dodać nasyconego roztwory siarczanu amonowego w ilości równej połowie objętości próbki. Osad nie powstaje. Ta próba pozwala na odróżnienie kwasu alginowego od agaru, soli sodowej karboksymetylocelulozy, karagenu, deestryfikowanej pektyny, żelatyny, mączki chleba świętojańskiego, metylocelulozy i skrobi |
| D. Reakcja barwna | 0,01 g próbki wytrząsać z 0,15 ml 0,1N wodorotlenku sodowego do jak najlepszego rozpuszczenia i dodać 1 ml roztworu siarczanu żelaza(III) w kwasie. W ciągu 5 minut powstaje wiśniowo-czerwone zabarwienie, które następnie przechodzi w intensywnie purpurowe. |
| Czystość | |
| pH 3 % zawiesiny | Pomiędzy 2,0 a 3,5 |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 15 % (105 °C, 4 godziny) |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 8 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Wodorotlenek sodowy (roztwór 1M) | Nie więcej niż 2 % w stosunku do nierozpuszczalnej, bezwodnej masy |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 20 mg/kg |
| Ogólna liczba drobnoustrojów | Nie więcej niż 5.000 kolonii w 1 gramie |
| Drożdże i pleśnie | Nie więcej niż 500 kolonii w 1 gramie |
| E. coli | Nieobecne w 5 g |
| Salmonella spp. | Nieobecne w 10 g |
111. E 401 ALGINIAN SODOWY
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Sól sodowa kwasu alginowego |
| Wzór chemiczny | (C6H7NaO6)n |
| Masa cząsteczkowa | 10.000 - 600.000 (typowa średnia) |
| Analiza | Z bezwodnej substancji wydziela się nie mniej niż 18 % i nie więcej niż 21 % dwutlenku węgla, co odpowiada nie mniej niż 90,8 % i nie więcej niż 106,0 % alginianu sodu (obliczonego na podstawie ciężaru równoważnikowego równego 222) |
| Opis | Ziarnisty lub włóknisty proszek, prawie bezwonny, barwa od białej do żółtawej |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność sodu i kwasu alginowego | |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 15% (105 °C, 4 godziny) |
| Substancje nierozpuszczalne w wodzie | Nie więcej niż 2 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 20 mg/kg |
| Ogólna liczba drobnoustrojów | Nie więcej niż 5.000 kolonii w 1 gramie |
| Drożdże i pleśnie | Nie więcej niż 500 kolonii w 1 gramie |
| E. coli | Nieobecne w 5 g |
| Salmonella spp. | Nieobecne w 10 g |
112. E 402 ALGINIAN POTASU
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Sól potasowa kwasu alginowego |
| Wzór chemiczny | (C6H7KO6)n |
| Masa cząsteczkowa | 10.000 - 600.000 (typowa średnia) |
| Analiza | Z bezwodnej substancji wydziela się nie mniej niż 16,5 % i nie więcej niż 19,5 % dwutlenku węgla, co odpowiada nie mniej niż 89,2 % i nie więcej niż 105,5 % alginianu potasu (obliczonego na podstawie ciężaru równoważnikowego równego 228) |
| Opis | Włóknisty lub ziarnisty proszek, prawie bezwonny, barwa biała do żółtawej |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność potasu i kwasu alginowego | |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 15 % (105 °C, 4 godziny) |
| Substancje nierozpuszczalne w wodzie | Nie więcej niż 2 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 20 mg/kg |
| Ogólna liczba drobnoustrojów | Nie więcej niż 5.000 kolonii w 1 gramie |
| Drożdże i pleśnie | Nie więcej niż 500 kolonii w 1 gramie |
| E. coli | Nieobecne w 5 g |
| Salmonella spp. | Nieobecne w 10 g |
113. E 403 ALGINIAN AMONU
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Sól amonowa kwasu alginowego |
| Wzór chemiczny | (C6H11NO6)n |
| Masa cząsteczkowa | 10.000 - 600.000 (typowa średnia) |
| Analiza | Z bezwodnej substancji wydziela się nie mniej niż 18 % i nie więcej niż 21 % dwutlenku węgla, co odpowiada nie mniej niż 88,7 % i nie więcej niż 103,6 % alginianu amonu (obliczonego na podstawie ciężaru równoważnikowego równego 217) |
| Opis | Włóknisty lub ziarnisty proszek, barwa biała do żółtawej |
| Identyfikacja | |
| Dodatni wynik próby na obecność amoniaku i kwasu alginowego | |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 15 % (105 °C, 4 godziny) |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 7 % w przeliczeniu na suchą masę |
| Substancje nierozpuszczalne w wodzie | Nie więcej niż 2 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 20 mg/kg |
| Ogólna liczba drobnoustrojów | Nie więcej niż 5.000 kolonii w 1 gramie |
| Drożdże i pleśnie | Nie więcej niż 500 kolonii w 1 gramie |
| E. coli | Nieobecne w 5 g |
| Salmonella spp. | Nieobecne w 10 g |
114. E 404 ALGINIAN WAPNIA
| Nazwy synonimowe | Sól wapniowa alginianu |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Sól wapniowa kwasu alginowego |
| Wzór chemiczny | (C6H7Ca1/2O6)n |
| Masa cząsteczkowa | 10.000 - 600.000 (typowa średnia) |
| Analiza | Z bezwodnej substancji wydziela się nie mniej niż 18 % i nie więcej niż 21 % dwutlenku węgla, co odpowiada nie mniej niż 89,6 % i nie więcej niż 104,5 % alginianu wapnia (obliczonego na podstawie ciężaru równoważnikowego równego 219) |
| Opis | Włóknisty lub ziarnisty proszek, prawie bezwonny, barwa biała do żółtawej |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność wapnia i kwasu alginowego | |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 15 % (105 °C, 4 godziny) |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 20 mg/kg |
| Ogólna liczba drobnoustrojów | Nie więcej niż 5.000 kolonii w 1 gramie |
| Drożdże i pleśnie | Nie więcej niż 500 kolonii w 1 gramie |
| E. coli | Nieobecne w 5 g |
| Salmonella spp. | Nieobecne w 10 g |
115. E 405 ALGINIAN GLIKOLU PROPYLENOWEGO
| Nazwy synonimowe | Alginian hydroksypropylu Ester 1,2-propanodiolu i kwasu alginowego Alginian 1,2-propanodiolu |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Ester 1,2-propanodiolu i kwasu alginowego; różny skład chemiczny w zależności od stopnia estryfikacji i procentowego udziału wolnych i zobojętnionych grup karboksylowych w cząsteczce |
| Wzór chemiczny | (C6H14O7)n (zestryfikowany) |
| Masa cząsteczkowa | 10.000 - 600.000 (typowa średnia) |
| Analiza | Z bezwodnej substancji wydziela się nie mniej niż 16 % i nie więcej niż 20 % dwutlenku węgla (CO2) |
| Opis | Włóknisty lub ziarnisty proszek, prawie bezwonny, barwa biała do żółtawobrązowej |
| Identyfikacja | |
| Po hydrolizie dodatni wynik próby na obecność 1,2- propanodiolu i kwasu alginowego | |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 20 % (105 °C, 4 godziny) |
| Całkowita zawartość 1,2- propanodiolu | Nie mniej niż 15 % i nie więcej niż 45 % |
| Zawartość wolnego 1,2- propanodiolu | Nie więcej niż 15 % |
| Substancje nierozpuszczalne w wodzie | Nie więcej niż 2 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 20 mg/kg |
| Ogólna liczba drobnoustrojów | Nie więcej niż 5.000 kolonii w 1 gramie |
| Drożdże i pleśnie | Nie więcej niż 500 kolonii w 1 gramie |
| E. coli | Nieobecne w 5 g |
| Salmonella spp. | Nieobecne w 10 g |
116. E 406 AGAR
| Nazwy synonimowe | Geloza Agar japoński Karuk bengalski, cejloński, chiński lub japoński Layor Carang |
| Definicja | Agar jest hydrofilowym, koloidalnym polisacharydem składającym się głównie z jednostek D-galaktozy. W mniej więcej co 10. jednostce galaktozy występującej w cząsteczce agaru, jedna grupa hydroksylowa jest zestryfikowana kwasem siarkowym, do którego przyłączony jest wapń, magnez, potas lub sód. Agar ekstrahuje się z niektórych naturalnie występujących odmian alg morskich z rodzin Gelidiaceae i Sphaerococcaceae oraz z alg czerwonych należących do klasy Rhodophyceae |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 232-658-1 |
| Analiza | Stężenie progowe żelu nie powinno być wyższe niż 0,25 % |
| Opis | Agar jest bezwonny lub posiada lekki charakterystyczny zapach. Agar niezmielony zwykle występuje w postaci wiązek składających się z cienkich, błoniastych, zlepionych taśm, lub w formie pociętej, w postaci płatków, czy granulatu. Może być bezbarwny lub mieć lekkie zabarwienie żółtawopomarańczowe, żółtawoszare bądź jasnożółte. Wilgotny jest ciągliwy a suchy - łamliwy. Agar sproszkowany ma barwę białą do żółtawobiałej lub jasnożółtą. W badaniu mikroskopowym po zawieszeniu w wodzie agar wykazuje budowę ziarnistą i w pewnym sensie włóknistą. Mogą być obecne nieliczne fragmenty igieł szkieletowych gąbek oraz nieliczne pancerzyki okrzemek. W roztworze wodzianu chloralu sproszkowany agar jest bardziej przezroczysty niż w wodzie, ma bardziej lub mniej strukturę ziarnistą, prążkowaną, graniastą, a niekiedy zawiera pancerzyki okrzemek. Moc żelu można standaryzować przez dodanie dekstrozy i maltodekstryn lub sacharozy |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | Nierozpuszczalny w zimnej wodzie; rozpuszczalny we wrzącej wodzie |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 22 % (105 °C, 5 godzin) |
| Zawartość popiołu | Nie więcej niż 6,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę, po prażeniu w temperaturze 550 °C |
| Popiół nierozpuszczalny w kwasie (nierozpuszczalny w ok. 3N kwasie solnym) | Nie więcej niż 0,5% w przeliczeniu na bezwodną substancję, po prażeniu w temperaturze 550 °C |
| Substancje nierozpuszczalne (w gorącej wodzie) | Nie więcej niż 1,0 % |
| Skrobia | Niewykrywalna przy zastosowaniu następującej metody: do roztworu próbki 1 w 10 dodać kilka kropel roztworu jodu. Nie powstaje niebieskie zabarwienie. |
| Żelatyna i inne białka | Ok. 1 g agaru rozpuścić w 100 ml wrzącej wody i pozostawić do ostygnięcia do temperatury około 50 °C. Do 5 ml tego roztworu dodać 5 ml roztworu trinitrofenolu (1 g bezwodnego trinitrofenolu/ 100 ml wrzącej wody). W ciągu 10 minut nie powstaje zmętnienie. |
| Absorbcja wody | 5 g agaru umieścić w cylindrze miarowym o pojemności 100 ml, napełnić do kreski wodą, zamieszać i pozostawić na 24 godziny w temperaturze 25 °C. Zawartość cylindra przesączyć przez zwilżoną watę szklaną do drugiego cylindra miarowego o tej samej pojemności. Otrzymuje się nie więcej niż 75 ml wody. |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 20 mg/kg |
117. E 407 KARAGEN
| Nazwy synonimowe | Produkt handlowy jest wprowadzany do obrotu pod różnymi nazwami, takimi jak: - mech irlandzki - eucheuman (z gat. Euchema spp.) - irydofykan (z gat. Irdidaea spp.) - hypnean (z gat. Hypnea spp.) - furcellaran lub agar duński (z Furcellaria fastigiata) - karagen (z gat. Chondrus i Gigartina spp.) |
| Definicja | Karagen otrzymuje się na drodze wodnej ekstrakcji naturalnie występujących odmian wodorostów morskich z rodzin Gigartinaceae, Solieriaceae, Hypneaceae i Furcellariaceae należących do klasy Rhodophyceae (algi czerwone). Nie należy stosować innego organicznego środka strącającego poza metanolem, etanolem i 2-propanolem. Karagen składa się głównie z soli potasu, sodu, magnezu i wapnia estrów siarczanowych polisacharydów, które po hydrolizie dają galaktozę i 3,6-anhydrogalaktozę. Karagen nie powinien być hydrolizowany ani w jakikolwiek inny sposób rozkładany chemicznie |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 232-524-2 |
| Opis | Gruby lub miałki proszek, barwa żółtawa do bezbarwnej, praktycznie bez zapachu |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność galaktozy, anhydrogalaktozy i siarczanów | |
| Czystość | |
| Zawartość metanolu, etanolu i 2-propanolu | Nie więcej niż 0,1 % pojedynczo lub w mieszaninie |
| Lepkość 1,5 % roztworu w temperaturze 75 °C | Nie mniej niż 5mPa.s |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 12 % (105 °C, 4 godziny) |
| Siarczany | Nie mniej niż 15 % i nie więcej niż 40 % w przeliczeniu na bezwodną masę (jako SO4) |
| Popiół | Nie mniej niż 15 % i nie więcej niż 40 % w przeliczeniu na bezwodną masę, po prażeniu w temperaturze 550 °C |
| Popiół nierozpuszczalny w kwasie | Nie więcej niż 1 % w przeliczeniu na bezwodną masę, (popiół nierozpuszczalny w 10 % kwasie solnym) |
| Substancje nierozpuszczalne w kwasie | Nie więcej niż 2,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę (substancje nierozpuszczalne w 1 % v/v kwasie siarkowym) |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 20 mg/kg |
| Ogólna liczba drobnoustrojów | Nie więcej niż 5.000 kolonii w 1 gramie |
| Drożdże i pleśnie | Nie więcej niż 300 kolonii w 1 gramie |
| E. coli | Nieobecne w 5 g |
| Salmonella spp. | Nieobecne w 10 g |
118. E 407a PRZETWORZONE WODOROSTY MORSKIE Z GATUNKU EUCHEUMA
| Nazwy synonimowe | PES (akronim angielskiego odpowiednika terminu "przetworzone wodorosty morskie") |
| Definicja | Przetworzone wodorosty morskie otrzymuje się przez obróbkę wodnym alkalicznym roztworem (KOH) naturalnie występujących odmian alg morskich ze szczepu Eucheuma cottonii i Eucheuma spinosum należących do klasy Rhodophyceae (algi czerwone) w celu usunięcia zanieczyszczeń, a następnie przemycie czystą wodą i suszenie w celu otrzymania produktu handlowego. Bardziej czysty produkt można uzyskać przez przemywanie metanolem, etanolem lub 2-propanolem i suszenie. Produkt zawiera głównie sole potasowe estrów siarczanowych polisacharydów, które po hydrolizie dają galaktozę i 3,6-anhydro-galaktozę. Sole sodowe, wapniowe i magnezowe estrów siarczanowych polisacharydów występują w mniejszych ilościach. Karagen obecny w przetworzonych wodorostach morskich nie powinien być hydrolizowany ani w jakikolwiek inny sposób rozkładany chemicznie |
| Opis | Gruboziarnisty lub miałki proszek, barwa beżowa do żółtawej, praktycznie bez zapachu |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność galaktozy, anhydrogalaktozy i siarczanów | |
| B. Rozpuszczalność | W wodzie tworzy mętne, lepkie zawiesiny. Nierozpuszczalny w etanolu |
| Czystość | |
| Zawartość metanolu, etanolu i 2-propanolu | Nie więcej niż 0,1 % pojedynczo lub w mieszaninie |
| Lepkość 1,5 % roztworu w temperaturze 75 °C | Nie mniej niż 5mPa.s |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 12 % (105 °C, 4 godziny) |
| Siarczany | Nie mniej niż 15 % i nie więcej niż 40 % w przeliczeniu na suchą masę (jako SO4) |
| Popiół | Nie mniej niż 1 % i nie więcej niż 40 % w przeliczeniu na suchą masę, po prażeniu w temperaturze 550 °C |
| Popiół nierozpuszczalny w kwasie | Nie więcej niż 1 % w przeliczeniu na suchą masę, (popiół nierozpuszczalny w 10% kwasie solnym) |
| Substancje nierozpuszczalne w kwasie | Nie mniej niż 8 % i nie więcej niż 2,0 % w przeliczeniu na suchą masę (substancje nierozpuszczalne w 1 % v/v kwasie siarkowym) |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 20 mg/kg |
| Ogólna liczba drobnoustrojów | Nie więcej niż 5.000 kolonii w 1 gramie |
| Drożdże i pleśnie | Nie więcej niż 300 kolonii w 1 gramie |
| E. coli | Nieobecne w 5 g |
| Salmonella spp. | Nieobecne w 10 g |
119. E 410 MĄCZKA CHLEBA ŚWIĘTOJAŃSKIEGO
| Nazwy synonimowe | Guma z ziaren szarańczyna strąkowego Guma Algaroba |
| Definicja | Mączkę chleba świętojańskiego otrzymuje się przez zmielenie bielma nasion naturalnie występujących odmian drzewa, szarańczyna strąkowego, Cerationia siliqua (L.) Taub. (rodzina Leguminosae). Produkt zawiera głównie wielkocząsteczkowe polisacharydy o charakterze hydrokoloidów, składające się z jednostek galaktopiranozy i mannopiranozy połączonych wiązaniami glikozydowymi. Chemicznie związki te można określić jako galaktomannany. |
| Masa cząsteczkowa | 50.000 - 3.000.000 |
| Numer Wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 232-541-5 |
| Analiza | Zawartość galaktomannanu nie mniejsza niż 75% |
| Opis | Proszek barwy białej lub biało-żółtej, prawie bez zapachu |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność galaktozy i mannozy | |
| B. Badanie mikroskopowe | Niewielką część zmielonej próbki umieścić na szkiełku w roztworze wodnym zawierającym 0,5 % jodu oraz 1 % jodku potasu i zbadać pod mikroskopem. Mączka chleba świętojańskiego zawiera długie, rozciągnięte komórki w kształcie rurek, oddzielone lub tworzące niewielkie szczeliny. Ich brązowa zawartość jest znacznie mniej regularnie ukształtowana niż w przypadku gumy guar. Guma guar składa się ze ściśle przylegających do siebie grup komórek o kształcie od kulistego do przypominającego gruszkę. Ich zawartość ma zabarwienie żółte do brązowego |
| C. Rozpuszczalność | Rozpuszczalna w gorącej wodzie, nierozpuszczalna w etanolu |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 15 % (105 °C, 5 godzin) |
| Popiół | Nie więcej niż 1,2 %, oznaczenie w temperaturze 800 °C |
| Białko (N x 6,25) | Nie więcej niż 7 % |
| Substancje nierozpuszczalne w kwasie | Nie więcej niż 4 % |
| Skrobia | Niewykrywalna następującą metodą: do roztworu próbki 1 w 10 dodać kilka kropel roztworu jodu Nie powstaje niebieskie zabarwienie |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 20 mg/kg |
| Zawartość etanolu i 2- propanolu | Nie więcej niż 1 % pojedynczo lub w mieszaninie |
120. E 412 GUMA GUAR
| Nazwy synonimowe | Guma cyamopsis Mąka guar |
| Definicja | Gumę guar otrzymuje się przez zmielenie bielma nasion naturalnie występujących odmian drzewa guar, Cyamopsis tetragonolobus (L.) Taub. (rodzina Leguminosae). Produkt zawiera głównie wielkocząsteczkowe polisacharydy o charakterze hydrokoloidów, składające się z jednostek galaktopiranozy i mannopiranozy połączonych wiązaniami glikozydowymi. Chemicznie związki te można określić jako galaktomannany |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 232-536-0 |
| Masa cząsteczkowa | 50.000 - 8.000.000 |
| Analiza | Zawartość galaktomannanu nie mniejsza niż 75 % |
| Opis | Proszek barwy białej lub żółtawobiałej, prawie bez zapachu |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność galaktozy i mannozy | |
| B. Rozpuszczalność | Rozpuszczalna w zimnej wodzie |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 15 % (105 °C, 5 godzin) |
| Popiół | Nie więcej niż 1,5 %, oznaczenie w temperaturze 800 °C |
| Substancje nierozpuszczalne w kwasie | Nie więcej niż 7 % |
| Białka (N x 6,25) | Nie więcej niż 10 % |
| Skrobia | Niewykrywalna następującą metodą: do roztworu próbki o stężeniu 1 w 10 dodać kilka kropel roztworu jodu. (Nie powstaje niebieskie zabarwienie) |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 20 mg/kg |
121. E 413 TRAGAKANTA
| Nazwy synonimowe | Guma tragakantowa Tragant |
| Definicja | Tragakanta jest wysuszoną wydzieliną otrzymywaną z pni i gałęzi naturalnych odmian Astragalus gummifer Labillardiere i innych azjatyckich gatunków Astragalus (rodzina Leguminosae). Produkt zawiera głównie wielkocząsteczkowe polisacharydy (galaktoarabany i wielocukry kwaśne), które po hydrolizie dają kwas galakturonowy, galaktozę, arabinozę, ksylozę i fukozę. Mogą również występować niewielkie ilości ramnozy i glukozy (pochodzące ze śladowych ilości skrobi lub celulozy) |
| Masa cząsteczkowa | Około 800.000 |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 232-252-5 |
| Opis | Tragakanta w postaci niezmielonej występuje w formie spłaszczonych, płytkowych, prostych lub nieregularnych okruchów albo w postaci spiralnie skręconych odłamków o grubości 0,5-2,5 mm i długości do 3 centymetrów. Produkt ma barwę białą do jasnożółtej, ale niektóre okruchy mogą mieć czerwony odcień. Poszczególne kawałki są zrogowaciałą teksturą z krótkimi pęknięciami. Tragakanta jest bezwonna a roztwory mają mdły, śluzowaty smak. Sproszkowana tragakanta ma barwę białą do jasnożółtej lub różowawobrązową (jasny beż) |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | 1 g próbki rozpuszczony w 50 ml wody pęcznieje, tworząc gładki, sztywny, opalizujący kleik; Nie rozpuszcza się w etanolu i nie pęcznieje w 60 % m/v wodnym roztworze etanolu |
| Czystość | |
| Ujemny wynik próby na gumę karaya | 1 g próbki ogrzewać do wrzenia w 20 ml wody aż utworzy się kleista zawiesina. Dodać 5 ml kwasu solnego i ponownie utrzymywać mieszaninę w stanie wrzenia przez 5 minut. Nie powstaje trwałe różowe lub czerwone zabarwienie |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 16 % (105 °C, 5 godzin) |
| Popiół całkowity | Nie więcej niż 4 % |
| Popiół nierozpuszczalny w kwasie | Nie więcej niż 0,5 % |
| Substancje nierozpuszczalne w kwasie | Nie więcej niż 2 % |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 20 mg/kg |
| Salmonella spp. | Nieobecne w 10 g |
| E. coli | Nieobecne w 5 g |
122. E 414 GUMA ARABSKA
| Nazwy synonimowe | Guma akacjowa |
| Definicja | Guma arabska jest wysuszoną wydzieliną otrzymywaną z pni i gałęzi naturalnie występujących odmian Acacia senegal (L) Willdenow lub blisko spokrewnionych gatunków Acacia (rodzina Leguminosae). Produkt zawiera głównie wielkocząsteczkowe polisacharydy oraz ich sole wapniowe, magnezowe i potasowe, które po hydrolizie dają arabinozę, galaktozę, ramnozę i kwas glukuronowy |
| Masa cząsteczkowa | Około 350.000 |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 232-519-5 |
| Opis | Guma arabska w postaci niezmielonej występuje w formie białych lub jasnożółtych sferoidalnych kropel o zróżnicowanej wielkości lub w formie nieregularnych okruchów niekiedy wymieszanych z ciemniejszymi odłamkami. Jest również dostępna w postaci białych lub jasnożółtych płatków, ziaren, proszku lub materiału suszonego metodą rozpyłową. |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | 1 g substancji rozpuszcza się w 2 ml zimnej wody, tworząc roztwór, który łatwo płynie i w badaniu papierkiem lakmusowym wykazuje odczyn kwaśny, nie rozpuszcza się w etanolu |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 17 % (105 °C, 5 godzin) dla produktu w postaci ziaren i nie więcej niż 10% (105 °C, 4 godziny) w przypadku produktu suszonego metodą rozpyłową |
| Popiół całkowity | Nie więcej niż 4 % |
| Popiół nierozpuszczalny w kwasie | Nie więcej niż 0,5 % |
| Substancje nierozpuszczalne w kwasie | Nie więcej niż 1 % |
| Skrobia i dekstryny | Roztwór gumy arabskiej sporządzony w stosunku 1 w 50 ogrzać do wrzenia i ostudzić. Do 5 ml tego roztworu dodać 1 kroplę roztworu jodu. Nie powstaje niebieskawe ani czerwonawe zabarwienie |
| Tanina | Do 10 ml roztworu gumy arabskiej sporządzonego w stosunku 1 w 50 dodać około 0,1 ml roztworu chlorku żelaza(III) (9 g FeCl3x6H2O uzupełnić wodą do 100 ml). Nie powstaje czarne zabarwienie ani nie wytrąca się czarny osad |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 20 mg/kg |
| Produkty hydrolizy | Nie stwierdza się obecności mannozy, ksylozy i kwasu galakturonowego (oznaczanych metodą chromatograficzną) |
| Salmonella spp. | Nieobecne w 10 g |
| E. coli | Nieobecna w 5 g |
123. E 415 GUMA KSANTANOWA
| Definicja | Guma ksantanowa jest zbudowana z wielkocząsteczkowych polisacharydów, wytwarzana na drodze fermentacji węglowodanu przy zastosowaniu naturalnych szczepów bakterii Xanthomonas campestris, oczyszczana przez wytrącenie etanolem lub 2-propanolem, wysuszona i zmielona. Zawiera jako dominujące jednostki, heksozy: D-glukozę i D-mannozę, którym towarzyszy kwas glukuronowy i kwas pirogronowy. Jest produkowana w postaci soli sodu, potasu lub wapnia. Roztwory mają odczyn obojętny |
| Masa cząsteczkowa | Około 1.000.000 |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 234-394-2 |
| Analiza | Daje, w przeliczeniu na suchą masę, nie mniej niż 4,2 % i nie więcej niż 5 % CO2 co odpowiada 91 % do 108 % gumy ksantanowej |
| Opis | Proszek barwy kremowej |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | Rozpuszczalna w wodzie. Nierozpuszczalna w etanolu |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 15 % (105 °C, 21/2 godziny) |
| Popiół całkowity | Nie więcej niż 16 % w przeliczeniu na suchą masę po suszeniu w temperaturze 105 °C przez cztery godziny i oznaczeniu w temperaturze 650 °C |
| Kwas pirogronowy | Nie mniej niż 1,5 % |
| Azot | Nie więcej niż 1,5 % |
| 2-propanol | Nie więcej niż 500 mg/kg |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 20 mg/kg |
| Ogólna liczba drobnoustrojów | Nie więcej niż 10.000 kolonii w 1 gramie |
| Drożdże i pleśnie | Nie więcej niż 300 kolonii w 1 gramie |
| E. coli | Nieobecna w 5 g |
| Salmonella spp. | Nieobecne w 10 g |
| Xanthomonas campestris | Komórki zdolne do życia nie występują |
124. E 416 GUMA KARAYA
| Nazwy synonimowe | Katilo Kadaya Guma sterculia Sterculia Karaya Kullo Kuterra |
| Definicja | Guma karaya jest wysuszoną wydzieliną otrzymywaną z pni i gałęzi naturalnych odmian Sterculia urens Roxburg i innych gatunków Sterculia (z rodziny Sterculiaceae) lub z Cochlospermum gossypium A.P. De Candolle bądź z innych gatunków rodzaju Cochlospermum (rodzina Bixaceae). Produkt składa się głównie z wielkocząsteczkowych acetylowanych polisacharydów, które po hydrolizie dają galaktozę, ramnozę i kwas galakturonowy oraz w mniejszych ilościach, kwas glukuronowy |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 232-539-4 |
| Opis | Guma karaya występuje w postaci kropli o zróżnicowanej wielkości oraz w formie nieregularnych okruchów mających charakterystyczną budowę częściowo krystaliczną. Barwa jasnożółta do różowobrązowej, produkt półprzezroczysty, zrogowaciały. W formie sproszkowanej barwa jasnoszara do różowobrązowej. Guma posiada wyraźną woń kwasu octowego |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | Nierozpuszczalna w etanolu |
| B. Pęcznienie w roztworze etanolu | Guma karaya, w odróżnieniu od innych gum, pęcznieje w 60 % roztworze etanolu |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 20 % (105 °C, 5 godzin) |
| Popiół całkowity | Nie więcej niż 8 % |
| Popiół nierozpuszczalny w kwasie | Nie więcej niż 1 % |
| Substancje nierozpuszczalne w kwasie | Nie więcej niż 3 % |
| Lotne kwasy | Nie mniej niż 10% (w przeliczeniu na kwas octowy) |
| Skrobia | Niewykrywalna |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 20 mg/kg |
| Salmonella spp. | Nieobecne w 10 g |
| E. coli | Nieobecna w 5 g |
125. E 417 GUMA TARA
| Definicja | Gumę tara otrzymuje się przez zmielenie bielma nasion naturalnych odmian Caesalpinia spinosa (rodzina Leguminoseae). Składa się w głównej mierze z polisacharydów o dużej masie cząsteczkowej tworzących przede wszystkim galaktomannany. Główny składnik jest zbudowany z liniowych łańcuchów jednostek (1-4)-β-D-mannopiranozy z przyłączonymi poprzez wiązania (1-6) jednostkami α-D-galaktopiranozy. W gumie tara stosunek zawartości mannozy do galaktozy wynosi 3:1. (W mączce chleba świętojańskiego ten stosunek wynosi 4:1, a w gumie guar 2:1) |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 254-409-6 |
| Opis | Proszek, barwa biała lub jasnożółta, bez zapachu |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | Rozpuszczalna w wodzie, nierozpuszczalna w etanolu |
| B. Tworzenie żelu | Do wodnego roztwory próbki dodać niewielką ilość boranu sodowego. Powstaje żel. |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 15 % |
| Popiół | Nie więcej niż 1,5 % |
| Substancje nierozpuszczalne w kwasie | Nie więcej niż 2 % |
| Białka | Nie więcej niż 3,5 % (współczynnik przeliczania N x 5,7) |
| Skrobia | Niewykrywalna |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 20 mg/kg |
126. E 418 GUMA GELLAN
| Definicja | Guma gellan jest zbudowana z wielkocząsteczkowych polisacharydów, wytwarzana na drodze fermentacji węglowodanu przez czystą kulturę bakterii z naturalnego szczepu Pseudomonas elodea, następnie oczyszczana przez wytrącanie alkoholem izopropylowym, suszona i mielona. Cząsteczka polisacharydu składa się głównie z powtarzających się jednostek tetrasacharydu zbudowanego z jednej jednostki ramnozy, jednej jednostki kwasu glukuronowego i dwóch jednostek glukozy, podstawionych grupami acylowymi (gliceryl i acetyl) jak estry połączone wiązaniami O-glikozydowymi. Kwas glukuronowy jest zobojętniony i stanowi mieszaninę soli potasu, sodu, wapnia i magnezu |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 275-117-5 |
| Masa cząsteczkowa | Około 500.000 |
| Analiza | Wydziela, w przeliczeniu na suchą masę, nie mniej niż 3,3 % i nie więcej niż 6,8 % CO2 |
| Opis | Białawy proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | Rozpuszczalna w wodzie z utworzeniem lepkiego roztworu. Nierozpuszczalna w etanolu |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 15 % (105 °C, 21/2 godziny) |
| Azot | Nie więcej niż 3 % |
| 2-propanol | Nie więcej niż 750 mg/kg |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 2 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 20 mg/kg |
| Ogólna liczba drobnoustrojów | Nie więcej niż 10.000 kolonii w 1 gramie |
| Drożdże i pleśnie | Nie więcej niż 400 kolonii w 1 gramie |
| E. coli | Nieobecne w 5 g |
| Salmonella spp. | Nieobecne w 10 g |
127. E 420(i) SORBITOL
Kryteria czystości dla tej substancji, w przypadku innego jej stosowania niż jako substancja słodząca, określone są w części I załącznika nr 1.
128. E 420(ii) SYROP SORBITOLOWY
Kryteria czystości dla tej substancji, w przypadku innego jej stosowania niż jako substancja słodząca, określone są w części I załącznika nr 1.
129. E 421 MANNITOL
Kryteria czystości dla tej substancji, w przypadku innego jej stosowania niż jako substancja słodząca, określone są w części I załącznika nr 1.
130. E 422 GLICEROL
| Nazwy synonimowe | Gliceryna |
| Definicja | |
| Nazwy chemiczne | 1,2,3-propanotriol Glicerol Trihydroksypropan |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 200-289-5 |
| Wzór chemiczny | C3H8O3 |
| Masa cząsteczkowa | 92,10 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 98 % glicerolu w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Ciecz o konsystencji syropu, przezroczysta, bezbarwna, higroskopijna, o lekkim charakterystycznym zapachu, który nie jest ani przykry ani niemiły |
| Identyfikacja | |
| A. Powstawanie akroleiny podczas ogrzewania | Kilka kropli próbki ogrzewać w probówce z około 0,5 g wodorosiarczanu(VI) potasu. Powstają pary akroleiny o charakterystycznej gryzącej woni |
| B. Ciężar właściwy (25/25 °C) | Nie mniej niż 1,257 |
| C. Współczynnik załamania światła [n] D20 | Pomiędzy 1,471 i 1,474 |
| Czystość | |
| Woda | Nie więcej niż 5 % (metoda Karla Fischera) |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,01 % po oznaczeniu w temperaturze 800 ± 25°C |
| Butanotriole | Nie więcej niż 0,2 % |
| Zawartość akroleiny, glukozy i związków amonowych | Mieszaninę 5 ml glicerolu i 5 ml roztworu wodorotlenku potasu (1 w 10) ogrzewać w temperaturze 60 °C przez pięć minut. Roztwór nie zmienia zabarwienia na żółte ani nie wydziela się woń amoniaku |
| Kwasy tłuszczowe i estry | Nie więcej niż 0,1 % w przeliczeniu na kwas masłowy |
| Zawartość związków chlorowanych | Nie więcej niż 30 mg/kg (w przeliczeniu na chlor) |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 2 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 5 mg/kg |
131. E 425(i) GUMA KONJAC
| Definicja | Guma Konjac jest rozpuszczalnym w wodzie hydrokoloidem, otrzymanym z mączki Konjac poprzez ekstrakcję wodą. Mączka Konjac jest nieoczyszczonym surowcem z korzenia rośliny (byliny) Amorphophallus konjac. Głównym składnikiem gumy Konjac jest rozpuszczalny w wodzie polisacharyd glukomannan o wysokiej masie cząsteczkowej, zawierający jednostki D-mannozy i D-glukozy w stosunku molarnym 1,6: 1,0, połączone wiązaniami β(1-4) glikozydowymi. Krótsze części łańcuchów są przywiązane wiązaniami β(1-3) glikozydowymi, a grupy acetylowe występują wyrywkowo (niesymetrycznie) w stosunku 1 grupa na 9 do 19 jednostek cukru. |
| Masa cząsteczkowa | Główny składnik - glukomannan posiada przeciętną masę cząsteczkową od 200.000 do 2.000.000 |
| Analiza | Nie mniej niż 75 % węglowodanów |
| Opis | Proszek o barwie białej do kremowej do jasnobrązowej |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | Dysperguje w gorącej lub zimnej wodzie, tworząc roztwór o wysokiej lepkości i pH pomiędzy 4,0 a 7,0 |
| B. Tworzenie żelu | Do 1-procentowego roztworu próbki w probówce dodać 5 ml 4-procentowego roztworu boranu sodu i energicznie mieszać. Tworzy się żel |
| C. Tworzenie trwałego żelu w wysokiej temperaturze | Przygotować 2-procentowy roztwór próbki przez ogrzanie jej we wrzącej łaźni wodnej przez 30 min, stale poruszając, a następnie ochłodzić roztwór do temperatury pokojowej. Dla każdego grama próbki użytej do badania przygotować 30 g roztworu 2-procentowego, następnie dodać 1 ml 10-procentowego roztworu węglanu potasu do pełnego uwodnienia próbki w temperaturze otoczenia. Ogrzewać mieszaninę w łaźni wodnej o temp. 85 °C i utrzymywać tak przez 2 godz. bez poruszania. W takich warunkach tworzy się ciepłostabilny żel. |
| D. Lepkość ( 1 % roztworu) | Nie mniej niż 3 kgm-1s-1 w temp. 25 °C |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 12 % (105 °C, 5 godzin) |
| Skrobia | Nie więcej niż 3 % |
| Białko | Nie więcej niż 3 % (N x 5,7) Oznaczanie azotu metodą Kjeldahla. Procentowa zawartość azotu w próbce pomnożona przez 5,7 daje w wyniku procentową zawartość białka w próbce |
| Substancja rozpuszczalna w eterze | Nie więcej niż 0,1 % |
| Popiół całkowity | Nie więcej niż 5,0 % (800 °C, od 3 do 4 godzin) |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 2 mg/kg |
| Salmonella spp. | Nieobecne w 12,5 g |
| E. coli | Nieobecne w 5 g |
132. E 425(ii) GLUKOMANNAN KONJAC
| Definicja | Glukomannan Konjac jest rozpuszczalnym w wodzie hydrokoloidem, otrzymanym z mączki Konjac przez przemywanie wodą zawierającą etanol. Mączka Konjac jest nieoczyszczonym surowcem pochodzącym z bulwy rośliny (byliny) Amorphophallus konjac. Głównym składnikiem jest rozpuszczalny w wodzie polisacharyd glukomannan o wysokiej masie cząsteczkowej, zawierający jednostki D-mannozy i D-glukozy w stosunku molarnym 1,6: 1,0, połączone wiązaniami β (1-4) glikozydowymi z odgałęzieniem przy mniej więcej każdej 50. lub 60. jednostce. Acetylowana jest prawie każda 19. pozostałość cukrowa. |
| Masa cząsteczkowa | 500.000 do 2.000.000 |
| Analiza | Całkowita zawartość błonnika pokarmowego: nie mniej niż 95 % w przeliczeniu na suchą masę |
| Opis | Proszek o barwie białej do nieznacznie brązowawej, o drobnych cząstkach, sypki i bez zapachu |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | Dysperguje w gorącej lub zimnej wodzie, tworząc roztwór o wysokiej lepkości i pH pomiędzy 5,0 a 7,0. Rozpuszczalność wzrasta przy ogrzewaniu i mechanicznym poruszaniu |
| B. Tworzenie trwałego żelu w wysokiej temperaturze | Przygotować 2-procentowy roztwór próbki przez ogrzanie jej we wrzącej łaźni wodnej przez 30 min, stale poruszając, a następnie ochłodzić roztwór do temperatury pokojowej. Dla każdego grama próbki użytej do badania przygotować 30 g roztworu 2-procentowego, następnie dodać 1 ml 10-procentowego roztworu węglanu potasu do pełnego uwodnienia próbki w temperaturze otoczenia. Ogrzewać mieszaninę w łaźni wodnej o temp. 85 °C i utrzymywać tak przez 2 godz. bez poruszania. W takich warunkach tworzy się ciepłostabilny żel. |
| D. Lepkość (1 % roztworu) | Nie mniej niż 20 kgm-1s-1 w temp. 25 °C |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 8 % (105 °C, 3 godziny) |
| Skrobia | Nie więcej niż 1 % |
| Białko | Nie więcej niż 1,5 % (N x 5,7) Oznaczanie azotu metodą Kjeldahla. Procentowa zawartość azotu w próbce pomnożona przez 5,7 daje w wyniku procentową zawartość białka w próbce |
| Substancja rozpuszczalna w eterze | Nie więcej niż 0,5 % |
| Siarczany (jako SO2) | Nie więcej niż 4 mg/kg |
| Chlorek | Nie więcej niż 0,02 % |
| Rozpuszczalność w 50 % roztworze alkoholu | Nie więcej niż 2,0 % substancji |
| Popiół całkowity | Nie więcej niż 2,0 % (800 °C, od 3 do 4 godzin) |
| Ołów | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Salmonella spp. | Nieobecne w 12,5 g |
| E. coli | Nieobecne w 5 g |
133. E 431 STEARYNIAN POLIOKSYETYLENU-40
| Nazwy synonimowe | Stearynian polioksylu-40 Monostearynian polioksyetylenu-40 |
| Definicja | Mieszanina mono- i diestrów spożywczego, handlowego kwasu stearynowego i mieszanych dioli polioksyetylenu (o średniej długości łańcucha polimeru około 40 jednostek tlenku etylenu) z wolnym poliolem |
| Analiza | Nie mniej niż 97,5 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Kremowe płatki lub substancja o charakterze wosku, w temperaturze 25 °C stała, zapach słaby |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | Rozpuszczalny w wodzie, etanolu, metanolu i octanie etylu. Nierozpuszczalny w oleju mineralnym |
| B. Zakres temperatur krzepnięcia | 39-44 °C |
| C. Widmo absorpcji w podczerwieni | Charakterystyczne dla niepełnego estru polioksyetylowanego poliolu i kwasu tłuszczowego |
| Czystość | |
| Woda | Nie więcej niż 3 % (metoda Karla Fischera) |
| Liczba kwasowa | Nie większa niż 1 |
| Liczba zmydlania | Nie mniejsza niż 25 i nie większa niż 35 |
| Liczba hydroksylowa | Nie mniejsza niż 27 i nie większa niż 40 |
| 1,4-dioksan | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Tlenek etylenu | Nie więcej niż 0,2 mg/kg |
| Glikole etylenowe (mono- i di-) | Nie więcej niż 0,25 % |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
134. E 432 MONOLAURYNIAN POLIOKSYETYLENOSORBITOLU (POLISORBAT 20)
| Nazwy synonimowe | Polisorbat 20 Monolaurynian polioksyetyleno(20)sorbitolu |
| Definicja | Mieszanina niepełnych estrów sorbitolu i mono- oraz dibezwodników sorbitolu skondensowanych z tlenkiem etylenu w stosunku: około 20 moli tlenku etylenu na jeden mol sorbitolu i jego bezwodników ze spożywczym, handlowym kwasem laurynowym |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 70 % grup oksyetylenowych, co odpowiada nie mniej niż 97,3 % monolaurynianu polioksyetylenosorbitolu w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | W temperaturze 25 °C oleista ciecz, barwa cytrynowa do bursztynowej, zapach słaby, charakterystyczny |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | Rozpuszczalny w wodzie, etanolu, metanolu, octanie etylu i dioksanie. Nierozpuszczalny w oleju mineralnym i eterze naftowym |
| B. Widmo absorpcji w podczerwieni | Charakterystyczne dla niepełnego estru polioksyetylowanego poliolu i kwasu tłuszczowego |
| Czystość | |
| Woda | Nie więcej niż 3 % (metoda Karla Fischera) |
| Liczba kwasowa | Nie większa niż 2 |
| Liczba zmydlania | Nie mniejsza niż 40 i nie większa niż 50 |
| Liczba hydroksylowa | Nie mniejsza niż 96 i nie większa niż 108 |
| 1,4-dioksan | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Tlenek etylenu | Nie więcej niż 0,2 mg/kg |
| Glikole etylenowe (mono- i di-) | Nie więcej niż 0,25 % |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
135. E 433 MONOOLEINIAN POLIOKSYETYLENOSORBITOLU (POLISORBAT 80)
| Nazwy synonimowe | Polisorbat 80 Monooleinian polioksyetyleno(80)sorbitolu |
| Definicja | Mieszanina niepełnych estrów sorbitolu oraz mono- i dibezwodników sorbitolu kopolimeryzowanych tlenkiem etylenu w stosunku: około 20 moli tlenku etylenu na jeden mol sorbitolu i jego bezwodników ze spożywczym, handlowym kwasem oleinowym |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 65 % grup oksyetylenowych, co odpowiada nie mniej niż 96,5 % monooleinianu polioksyetylenosorbitolu w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | W temperaturze 25 °C oleista ciecz, barwa cytrynowa do bursztynowej, zapach słaby, charakterystyczny |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | Rozpuszczalny w wodzie, etanolu, metanolu, octanie etylu i toluenie. Nierozpuszczalny w oleju mineralnym i eterze naftowym |
| B. Widmo absorpcji w podczerwieni | Charakterystyczne dla niepełnego estru polioksyetylowanego poliolu i kwasu tłuszczowego |
| Czystość | |
| Woda | Nie więcej niż 3 % (metoda Karla Fischera) |
| Liczba kwasowa | Nie większa niż 2 |
| Liczba zmydlania | Nie mniejsza niż 45 i nie większa niż 55 |
| Liczba hydroksylowa | Nie mniejsza niż 65 i nie większa niż 80 |
| 1,4-dioksan | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Tlenek etylenu | Nie więcej niż 0,2 mg/kg |
| Glikole etylenowe (mono- i di-) | Nie więcej niż 0,25 % |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
136. E 434 MONOPALMITYNIAN POLIOKSYETYLENOSORBITOLU (POLISORBAT 40)
| Nazwy synonimowe | Polisorbat 40 Monopalmitynian polioskyetyleno(20)sorbitolu |
| Definicja | Mieszanina niepełnych estrów sorbitolu oraz mono- i dibezwodników sorbitolu kopolimeryzowanych tlenkiem etylenu w stosunku: około 20 moli tlenku etylenu na jeden mol sorbitolu i jego bezwodników ze spożywczym, handlowym kwasem palmitynowym |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 66 % grup oksyetylenowych, co odpowiada nie mniej niż 97 % monopalmitynianu polioksyetyleno(20)sorbitolu w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | W temperaturze 25 °C oleista ciecz lub półżel, barwa cytrynowa do pomarańczowej, zapach słaby, charakterystyczny |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | Rozpuszczalny w wodzie, etanolu, metanolu, octanie etylu i acetonie. Nierozpuszczalny w oleju mineralnym |
| B. Widmo absorpcji w podczerwieni | Charakterystyczne dla niepełnego estru polioksyetylowanego poliolu i kwasu tłuszczowego |
| Czystość | |
| Woda | Nie więcej niż 3 % (metoda Karla Fischera) |
| Liczba kwasowa | Nie większa niż 2 |
| Liczba zmydlania | Nie mniejsza niż 41 i nie większa niż 52 |
| Liczba hydroksylowa | Nie mniejsza niż 90 i nie większa niż 107 |
| 1,4-dioksan | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Tlenek etylenu | Nie więcej niż 0,2 mg/kg |
| Glikole etylenowe (mono- i di-) | Nie więcej niż 0,25 % |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
137. E 435 MONOSTEARYNIAN POLIOKSYETYLENOSORBITOLU (POLISORBAT 60)
| Nazwy synonimowe | Polisorbat 60 Monostearynian polioskyetyleno(20)sorbitolu |
| Definicja | Mieszanina niepełnych estrów sorbitolu oraz mono- i dibezwodników sorbitolu kopolimeryzowanych tlenkiem etylenu w stosunku: około 20 moli tlenku etylenu na jeden mol sorbitolu i jego bezwodników ze spożywczym, handlowym kwasem stearynowym |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 65 % grup oksyetylenowych, co odpowiada nie mniej niż 97 % monostearynianu polioksyetyleno(20)sorbitolu w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | W temperaturze 25 °C oleista ciecz lub półżel, barwa cytrynowa do pomarańczowej, zapach słaby, charakterystyczny |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | Rozpuszczalny w wodzie, octanie etylu i toluenie. Nierozpuszczalny w oleju mineralnym i w olejach roślinnych |
| B. Widmo absorpcji w podczerwieni | Charakterystyczne dla niepełnego estru polioksyetylowanego poliolu i kwasu tłuszczowego |
| Czystość | |
| Woda | Nie więcej niż 3 % (metoda Karla Fischera) |
| Liczba kwasowa | Nie większa niż 2 |
| Liczba zmydlania | Nie mniejsza niż 45 i nie większa niż 55 |
| Liczba hydroksylowa | Nie mniejsza niż 81 i nie większa niż 96 |
| 1,4-dioksan | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Tlenek etylenu | Nie więcej niż 0,2 mg/kg |
| Glikole etylenowe (mono- i di-) | Nie więcej niż 0,25 % |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
138. E 436 TRISTEARYNIAN POLIOKSYTYLENOSORBITOLU (POLISORBAT 65)
| Nazwy synonimowe | Polisorbat 65 Tristearynian polioskyetyleno(20)sorbitolu |
| Definicja | Mieszanina niepełnych estrów sorbitolu oraz mono- i dibezwodników sorbitolu ze spożywczym, handlowym kwasem stearynowym, skondensowanych z tlenkiem etylenu w stosunku: około 20 moli tlenku etylenu na jeden mol sorbitolu i jego bezwodników |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 46 % grup oksyetylenowych, co odpowiada nie mniej niż 96 % tristearynianiu polioksyetyleno(20)sorbitolu w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | W temperaturze 25 °C substancja stała o konsystencji wosku, barwa beżowa, zapach słaby, charakterystyczny |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | Z wodą tworzy zawiesiny, rozpuszczalny w oleju mineralnym, olejach roślinnych, eterze naftowym, acetonie, eterze, dioksanie, etanolu i metanolu |
| B. Zakres temperatur krzepnięcia | 29-33 °C |
| C. Widmo absorpcji w podczerwieni | Charakterystyczne dla niepełnego estru polioksyetylowanego poliolu i kwasu tłuszczowego |
| Czystość | |
| Woda | Nie więcej niż 3 % (metoda Karla Fischera) |
| Liczba kwasowa | Nie większa niż 2 |
| Liczba zmydlania | Nie mniejsza niż 88 i nie większa niż 98 |
| Liczba hydroksylowa | Nie mniejsza niż 40 i nie większa niż 60 |
| 1,4-dioksan | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Tlenek etylenu | Nie więcej niż 0,2 mg/kg |
| Glikole etylenowe (mono- i di-) | Nie więcej niż 0,25 % |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
139. E 440 (i) PEKTYNA
| Definicja | Pektyna składa się głównie z niepełnych estrów metylowych kwasu poligalakturonowego oraz jego soli amonowych, sodowych, potasowych i wapniowych. Otrzymywana przez ekstrakcję wodną naturalnych odmian odpowiednich jadalnych części roślin, zwykle owoców cytrusowych lub jabłek. Nie może być stosowany żaden inny środek strąceniowy poza metanolem, etanolem i 2-propanolem |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 232-553-0 |
| Analiza | Po przemyciu kwasem i alkoholem zawiera nie mniej niż 65 % kwasu galakturonowego w przeliczeniu na substancję wolną od popiołu i na suchą masę |
| Opis | Proszek, barwa jasnożółta, jasnoszara lub jasnobrązowa |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | Rozpuszczalna w wodzie, tworzy koloidalny, opalizujący roztwór. Nierozpuszczalna w etanolu |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 12 % (105 °C, 2 godziny) |
| Popiół nierozpuszczalny w kwasie | Nie więcej niż 1 % (nierozpuszczalny w ok. 3N kwasie solnym) |
| Dwutlenek siarki | Nie więcej niż 50 mg/kg w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Zawartość azotu | Nie więcej niż 1,0 % po przemyciu kwasem i etanolem |
| Wolny metanol, etanol i 2- propanol | Nie więcej niż 1,0 % pojedynczo lub w mieszaninie, w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 20 mg/kg |
140. E 440 (ii) PEKTYNA AMIDOWANA
| Definicja | Pektyna amidowana składa się głównie z niepełnych estrów metylowych i amidów kwasu poligalakturonowego oraz jego soli amonowych, sodowych, potasowych i wapniowych. Otrzymywana przez ekstrakcję wodną jadalnego materiału roślinnego z odpowiednich naturalnych odmian, zwykle owoców cytrusowych lub jabłek i reakcję z amoniakiem w środowisku alkalicznym. Nie może być stosowany żaden inny środek strąceniowy poza metanolem, etanolem i 2-propanolem. |
| Analiza | Po przemyciu kwasem i alkoholem zawiera nie mniej niż 65 % kwasu galakturonowego w przeliczeniu na substancję wolną od popiołu i na suchą masę |
| Opis | Proszek, barwa biała, jasnożółta, jasnoszara lub jasnobrązowa |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | Rozpuszczalna w wodzie, tworzy koloidalny, opalizujący roztwór. Nierozpuszczalna w etanolu |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 12 % (105 °C, 2 godziny) |
| Popiół nierozpuszczalny w kwasie | Nie więcej niż 1 % (nierozpuszczalnego w ok. 3N kwasie solnym) |
| Stopień amidacji | Nie więcej niż 25 % wszystkich grup karboksylowych |
| Pozostałość dwutlenku siarki | Nie więcej niż 50 mg/kg w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Zawartość azotu | Nie więcej niż 2,5 % po przemyciu kwasem i etanolem |
| Wolny metanol, etanol i 2- propanol | Nie więcej niż 1,0 % pojedynczo lub w mieszaninie, w przeliczeniu na substancję wolną od związków lotnych |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 20 mg/kg |
141. E 442 FOSFATYDY AMONU
| Nazwy synonimowe | Sole amonowe kwasu fosfatydowego, mieszanina soli amonowych fosforylowanych glicerydów. |
| Definicja | Mieszanina związków amonowych kwasów fosfatydowych wyodrębniona z jadalnych tłuszczów i olejów (zwykle z częściowo utwardzonego oleju rzepakowego). Do atomu fosforu może być przyłączona jedna, dwie lub trzy części glicerydowe. Ponadto dwie cząsteczki estru fosforowego mogą być połączone ze sobą i występować jako fosfatydylo-fosfatydy. |
| Analiza | Zawartość fosforu nie mniejsza niż 3 % i nie większa niż 3,4 % w procentach wagowych; zawartość amoniaku nie mniej niż 1,2 % i nie więcej niż 1,5 % (w przeliczeniu na azot) |
| Opis | Substancja półstała, oleista |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | Rozpuszczalna w tłuszczach. Nierozpuszczalna w wodzie. Częściowo rozpuszczalna w etanolu i w acetonie |
| B. Dodatni wynik próby na obecność glicerolu, kwasów tłuszczowych i fosforanów | |
| Czystość | |
| Substancje nierozpuszczalne w eterze naftowym | Nie więcej niż 2,5 % |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
142. E 444 OCTAN IZOMAŚLANU SACHAROZY
| Nazwy synonimowe | SAIB |
| Definicja | Octan izomaślanu sacharozy jest mieszaniną produktów powstających w wyniku reakcji estryfikacji sacharozy spożywczej z bezwodnikami kwasu octowego i izomasłowego, i otrzymaną po destylacji mieszaniny reakcyjnej. Produkt zawiera wszystkie możliwe warianty estrów, w których stosunek molowy octanu do izomaślanu jest bliski 2:6 |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 204-771-6 |
| Nazwa chemiczna | Dioctan heksaizomaślanu sacharozy |
| Wzór chemiczny | C40H62O19 |
| Masa cząsteczkowa | Około 832-856, C40H62O19: 846,9 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 98,8 % i nie więcej niż 101,9 % C40H62O19 |
| Opis | Przezroczysta ciecz wolna od osadu, barwa jasno-słomkowa, słodki zapach |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | Nierozpuszczalna w wodzie. Rozpuszczalna w większości rozpuszczalników organicznych. |
| B. Współczynnik załamania światła | [n] 40D: 1,4492 - 1,4504 |
| C. Ciężar właściwy | [d]25D: 1,141 - 1,151 |
| Czystość | |
| Triacetyna | Nie więcej niż 0,1 % |
| Liczba kwasowa | Nie większa niż 0,2 |
| Liczba zmydlania | Nie mniejsza niż 524 i nie większa niż 540 |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 5 mg/kg |
143. E 445 ESTRY GLICEROLU I ŻYWICY ROŚLINNEJ
| Nazwy synonimowe | Żywica estrowa |
| Definicja | Złożona mieszanina estrów tri- oraz diglicerolu i kwasów żywicznych kalafonii ekstrakcyjnej. Kalafonię otrzymuje się przez ekstrakcję rozpuszczalnikiem wiekowych pni sosny, po której przeprowadza się proces oczyszczania rozpuszczalnikiem w układzie ciecz-ciecz. Z niniejszej specyfikacji wyklucza się substancje otrzymane z kalafonii destylacyjnej i będące wydzieliną z pni żyjących sosen, a także substancje pochodzące z kalafonii oleju talowego i produkty uboczne powstałe przy produkcji pulpy na papier pakowy. Produkt finalny zawiera około 90 % kwasów żywicznych i 10 % substancji o charakterze obojętnym (związki o budowie niekwasowej). |
| Frakcja kwasów żywicznych stanowi złożoną mieszaninę izomerycznych diterpenoidów kwasów monokarboksylowych o empirycznym wzorze cząsteczki C20H30O2, głównie kwasu abietynowego. Substancję oczyszcza się przez odpędzanie z parą wodną lub przez przeciwprądową destylację z parą wodną. | |
| Opis | Substancja stała, twarda, barwa jasnobursztynowa |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | Nierozpuszczalna w wodzie. Rozpuszczalna w acetonie |
| B. Widmo absorpcji w podczerwieni | Charakterystyczne dla związku |
| Czystość | |
| Ciężar właściwy roztworu | [d]2025 nie mniej niż 0,935 przy oznaczeniu w 50 % roztworze d-limonenu (dipentenu) (97%, temperatura wrzenia 175,5-176 °C, [d]204: 0,84) |
| Temperatura mięknienia metodą pierścienia i kuli | Pomiędzy 82 °C i 90 °C |
| Liczba kwasowa | Nie mniejsza niż 3 i nie większa niż 9 |
| Liczba hydroksylowa | Nie mniejsza niż 15 i nie większa niż 45 |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 2 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
| Próba na nieobecność kalafonii z oleju talowego (próba na siarkę) | Podczas ogrzewania związków organicznych zawierających siarkę w obecności mrówczanu sodu przekształcona w siarkowodór siarka może być łatwo wykryta za pomocą papierka nasyconego octanem ołowiu. Dodatni wynik próby wskazuje na zastosowanie kalafonii z oleju talowego zamiast kalafonii ekstrakcyjnej |
144. E 450 (i) DIFOSFORAN DISODU
| Nazwy synonimowe | Difosforan diwodoro-disodowy Pirofosforan diwodoro-disodowy Kwaśny pirofosforan sodu Pirofosforan disodowy |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Diwodorodifosforan disodu |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 231-835-0 |
| Wzór chemiczny | Na2H2P2O7 |
| Masa cząsteczkowa | 221,94 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 95 % difosforanu disodu. |
| Zawartość P2O5 | Nie mniej niż 63,0 % i nie więcej niż 64,5 % |
| Opis | Biały proszek lub granulat |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność sodu i fosforanów | |
| B. Rozpuszczalność | Rozpuszczalny w wodzie |
| C. pH 1 % roztworu | Pomiędzy 3,7 a 5,0 |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 0,5 % (105 °C, 4 godziny) |
| Substancje nierozpuszczalne w wodzie | Nie więcej niż 1 % |
| Fluorki | Nie więcej niż 10 mg/kg (w przeliczeniu na fluor) |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 4 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
145. E 450 (ii) DIFOSFORAN TRISODOWY
| Nazwy synonimowe | Kwaśny pirofosforan trójsodowy Monowodorodifosforan trisodu |
| Definicja | |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 238-735-6 |
| Wzór chemiczny | Monowodzian: Na3HP2O7 x H2O Bezwodny: Na3HP2O7 |
| Masa cząsteczkowa | Monowodzian: 261,95 Bezwodny: 243,93 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 95 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Zawartość P2O5 | Nie mniej niż 57 % i nie więcej niż 59 % |
| Opis | Biały proszek lub granulat, występuje w postaci bezwodnej lub jako monohydrat |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność sodu i fosforanów | |
| B. Rozpuszczalny w wodzie | |
| C. pH 1 % roztworu | Pomiędzy 6,7 a 7,5 |
| Czystość | |
| Ubytek po prażeniu | Nie więcej niż 4,5 % dla związku bezwodnego Nie więcej niż 11,5 % dla monowodzianu |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 0,5 % (105 °C, 4 godziny) |
| Substancje nierozpuszczalne w wodzie | Nie więcej niż 0,2 % |
| Fluorki | Nie więcej niż 10 mg/kg (w przeliczeniu na fluor) |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 4 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
146. E 450 (iii) DIFOSFORAN TETRASODU
| Nazwy synonimowe | Pirofosforan czterosodowy Pirofosforan sodu |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Difosforan tetrasodu |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 231-767-1 |
| Wzór chemiczny | Bezwodny: Na4P2O7 Dekawodzian: Na4P2O7 x 10H2O |
| Masa cząsteczkowa | Bezwodny: 265,94 Dekawodzian: 446,09 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 95 % Na4P2O7, w przeliczeniu na pozostałość po prażeniu |
| Zawartość P2O5 | Nie mniej niż 52,5 % i nie więcej niż 54,0 % |
| Opis | Bezbarwne lub białe kryształy bądź biały krystaliczny proszek lub granulat. W suchym otoczeniu dekawodzian pokrywa się krystalicznym nalotem |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność sodu i fosforanów | |
| B. Rozpuszczalność | Rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu |
| C. pH 1 % roztworu | Pomiędzy 9,8 a 10,8 |
| Czystość | |
| Ubytek po prażeniu | Nie więcej niż 0,5 % dla soli bezwodnej, nie mniej niż 38 % i nie więcej niż 42 % w przypadku dekawodzianu, w obu przypadkach oznaczenie po suszeniu w temperaturze 105 °C przez 4 godziny, a następnie prażeniu w temperaturze 550 °C przez 30 minut |
| Substancje nierozpuszczalne w wodzie | Nie więcej niż 0,2 % |
| Fluorki | Nie więcej niż 10 mg/kg (w przeliczeniu na fluor) |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 4 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
147. E 450 (v) DIFOSFORAN TETRAPOTASU
| Nazwy synonimowe | Pirofosforan potasu Pirofosforan tetrapotasowy |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Difosforan tetrapotasu |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 230-785-7 |
| Wzór chemiczny | K4P2O7 |
| Masa cząsteczkowa | 330,34 (bezwodny) |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 95 % w przeliczeniu na pozostałość po prażeniu |
| Zawartość P2O5 | Nie mniej niż 42,0 % i nie więcej niż 43,7 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Bezbarwne kryształy lub biały bardzo higroskopijny proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność potasu i fosforanów | |
| B. Rozpuszczalność | Rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu |
| C. pH 1 % roztworu | Pomiędzy 10,0 a 10,8 |
| Czystość | |
| Ubytek po prażeniu | Nie więcej niż 2 % po suszeniu w temperaturze 105 °C przez 4 godziny, a następnie prażeniu w temperaturze 550 °C przez 30 minut |
| Substancje nierozpuszczalne w wodzie | Nie więcej niż 0,2 % |
| Fluorki | Nie więcej niż 10 mg/kg (w przeliczeniu na fluor) |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 4 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
148. E 450 (vi) DIFOSFORAN DIWAPNIA
| Nazwy synonimowe | Pirofosforan wapniowy |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Difosforan diwapnia Pirofosforan diwapnia |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 232-221-5 |
| Wzór chemiczny | Ca2P2O7 |
| Masa cząsteczkowa | 254,12 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 96 % |
| Zawartość P2O5 | Nie mniej niż 55 % i nie więcej niż 56 % |
| Opis | Drobny, biały proszek bez zapachu |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność wapnia i fosforanów | |
| B. Rozpuszczalność | Nierozpuszczalny w wodzie. Rozpuszczalny w rozcieńczonych kwasach: solnym i azotowym |
| C. pH 10 % zawiesiny w wodzie | Pomiędzy 5,5 a 7,0 |
| Czystość | |
| Ubytek po prażeniu | Nie więcej niż 1,5 % po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C przez 30 minut |
| Fluorki | Nie więcej niż 50 mg/kg (w przeliczeniu na fluor) |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 4 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
149. E 450 (vii) DIWODORO-DIFOSFORAN WAPNIA
| Nazwy synonimowe | Kwaśny pirofosforan wapnia Pirofosforan diwodorowapniowy |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Diwodorodifosforan wapnia |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 238-933-2 |
| Wzór chemiczny | CaH2P2O7 |
| Masa cząsteczkowa | 215,97 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 90 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Zawartość P2O5 | Nie mniej niż 61 % i nie więcej niż 64 % |
| Opis | Białe kryształy lub proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność wapnia i fosforanów | |
| Czystość | |
| Substancje nierozpuszczalne w kwasie | Nie więcej niż 0,4 % |
| Fluorki | Nie więcej niż 30 mg/kg (w przeliczeniu na fluor) |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 4 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
150. E 451 (i) TRIFOSFORAN PENTASODU
| Nazwy synonimowe | Trójpolifosforan pięciosodowy Trójpolifosforan sodowy |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Trifosforan pentasodu |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 231-838-7 |
| Wzór chemiczny | Na5O10P3 x nH2O (n = 0 lub 6) |
| Masa cząsteczkowa | 367,86 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 85,0 % (w przypadku formy bezwodnej) lub 65,0 % (w przypadku heksawodzianu) |
| Zawartość P2O5 | Nie mniej niż 56 % i nie więcej niż 59 % (w przypadku formy bezwodnej) lub nie mniej niż 43 % i nie więcej niż 45 % (w przypadku heksawodzianu) |
| Opis | Białe, nieco higroskopijne granulki lub proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | Dobrze rozpuszczalny w wodzie. Nierozpuszczalny w etanolu |
| B. Dodatni wynik próby na obecność sodu i fosforanów | |
| C. pH 1 % roztworu | Pomiędzy 9,1 a 10,2 |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Bezwodny: nie więcej niż 0,7 % (105 °C, 1 godzina) Heksawodzian: Nie więcej niż 23,5 % (60 °C, 1 godzina i następnie w temperaturze 105 °C, 4 godziny) |
| Substancje nierozpuszczalne w wodzie | Nie więcej niż 0,1 % |
| Wyższe polifosforany | Nie więcej niż 1 % |
| Fluorki | Nie więcej niż 10 mg/kg (w przeliczeniu na fluor) |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 4 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
151. E 451 (ii) TRIFOSFORAN PENTAPOTASU
| Nazwy synonimowe | Trójpolifosforan pięciopotasowy Trójfosforan potasu Trójpolifosforan potasowy |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Trifosforan pentapotasu Tripolifosforan pentapotasu |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 237-574-9 |
| Wzór chemiczny | K5O10P3 |
| Masa cząsteczkowa | 448,42 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 85 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Zawartość P2O5 | Nie mniej niż 46,5 % i nie więcej niż 48 % |
| Opis | Biały, higroskopijny proszek lub granulki |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | Bardzo dobrze rozpuszczalny w wodzie |
| B. Dodatni wynik próby na obecność potasu i fosforanów | |
| C. pH 1 % roztworu | Pomiędzy 9,2 a 10,5 |
| Czystość | |
| Ubytek po prażeniu | Nie więcej niż 0,4 % (105 °C, 4 godziny i następnie prażenie w temperaturze 550 °C przez 30 minut) |
| Substancje nierozpuszczalne w wodzie | Nie więcej niż 2 % |
| Fluorki | Nie więcej niż 10 mg/kg (w przeliczeniu na fluor) |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 4 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
152. E 452 (i) POLIFOSFORAN SODU
1. ROZPUSZCZALNY POLIFOSFORAN
| Nazwy synonimowe | Heksametafosforan sodowy Tetrapolifosforan sodowy Sól Grahama Polifosforany sodu, szklisty Polimetafosforan sodowy Metafosforan sodowy |
| Definicja | Rozpuszczalne polifosforany sodu otrzymuje się przez stapianie i następnie chłodzenie ortofosforanów sodu. Związki te stanowią grupę składającą się z kilku amorficznych, rozpuszczalnych w wodzie polifosforanów zbudowanych z liniowych łańcuchów jednostek metafosforanu, (NaPO3)x gdzie x≥2, zakończonych grupami Na2PO4. Substancje te zwykle identyfikuje się na podstawie stosunku Na2O/P2O5 lub zawartości P2O5. Stosunek Na2O/P2O5 waha się od 1,3 dla tetrapolifosforanu sodu, gdzie x = około 4; do około 1,1 dla soli Grahama, często nazywanej heksametafosforanem sodu, gdzie x = 13 do 18; oraz wynosi około 1,0 w przypadku polifosforanów sodu o większych masach cząsteczkowych, gdzie x = 20 do 100 lub więcej. Wartość pH roztworów tych soli waha się od 3,0 do 9,0 |
| Nazwa chemiczna | Polifosforan sodu |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 272-808-3 |
| Wzór chemiczny | Niejednorodna mieszanina soli sodowych liniowo skondensowanych kwasów polifosforowych o ogólnym wzorze H(n + 2)PnO(3n+ 1), gdzie "n" jest nie mniejsze od 2 |
| Masa cząsteczkowa | (102)n |
| Zawartość P2O5 | Nie mniej niż 60 % i nie więcej niż 71 % w przeliczeniu na pozostałość po prażeniu |
| Opis | Bezbarwne lub białe, przezroczyste płatki, granulki lub proszki |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | |
| B. Dodatni wynik próby na obecność sodu i fosforanów | Bardzo dobrze rozpuszczalny w wodzie |
| C. pH 1 % roztworu | Pomiędzy 3,0 a 9,0 |
| Czystość | |
| Ubytek po prażeniu | Nie więcej niż 1 % |
| Substancje nierozpuszczalne w wodzie | Nie więcej niż 0,1 % |
| Fluorki | Nie więcej niż 10 mg/kg (w przeliczeniu na fluor) |
| Arsen | Nie więcej niż 3mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 4 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
2. NIEROZPUSZCZALNY POLIFOSFORAN
| Nazwy synonimowe | Nierozpuszczalny metafosforan sodowy Sól Maddrella Nierozpuszczalny polifosforan sodu, IMP |
| Definicja | Nierozpuszczalny metafosforan sodu jest polifosforanem sodu o dużej masie cząsteczkowej zbudowanym z dwóch długich łańcuchów metafosforanów (NaPO3)x które są spiralnie skręcone wokół wspólnej osi w przeciwnych kierunkach. Stosunek Na2O/P2O5 wynosi około 1,0. Wartość pH wodnej zawiesiny sporządzonej w stosunku 1 do 3 wynosi około 6,5 |
| Nazwa chemiczna | Polifosforan sodu |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 272-808-3 |
| Wzór chemiczny | Niejednorodna mieszanina soli sodowych liniowo skondensowanych kwasów polifosforowych o ogólnym wzorze H(n + 2)PnO(3n + 1), gdzie "n" jest nie mniejsze od 2 |
| Masa cząsteczkowa | (102)n |
| Zawartość P2O5 | Nie mniej niż 68,7 % i nie więcej niż 70 % |
| Opis | Biały, krystaliczny proszek |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | Nierozpuszczalny w wodzie, rozpuszczalny w kwasach mineralnych i w roztworach chlorków potasu i amonu (ale nie sodu) |
| B. Dodatni wynik próby na obecność sodu i fosforanów | |
| C. pH zawiesiny wodnej sporządzonej w stosunku 1 do 3 | Około 6,5 |
| Czystość | |
| Fluorki | Nie więcej niż 10 mg/kg (w przeliczeniu na fluor) |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 4 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
153. E 452 (ii) POLIFOSFORAN POTASU
| Nazwy synonimowe | Metafosforan potasu Polimetafosforan potasu Sól Kurrola |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Polifosforan potasu |
| Numer Wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 232-212-6 |
| Wzór chemiczny | (KPO3)n Niejednorodna mieszanina soli potasowych liniowo skondensowanych kwasów polifosforowych o ogólnym wzorze H(n + 2)PnO(3n + 1), gdzie "n" jest nie mniejsze od 2 |
| Masa cząsteczkowa | (118)n |
| Zawartość P2O5 | Nie mniej niż 53,5 % i nie więcej niż 61,5 % w przeliczeniu na pozostałość po prażeniu |
| Opis | Drobny biały proszek lub kryształy albo szkliste bezbarwne płatki |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | 1 g rozpuszcza się w 100 ml roztworu octanu sodowego o stężeniu 1 w 25 |
| B. Dodatni wynik próby na obecność potasu i fosforanów | |
| C. pH 1 % roztworu | Nie więcej niż 7,8 |
| Czystość | |
| Ubytek po prażeniu | Nie więcej niż 2 % (105 °C, 4 godziny i następnie prażenie w temperaturze 550 °C przez 30 minut) |
| Cykliczne fosforany | Nie więcej niż 8 % zawartości P2O5 |
| Fluorki | Nie więcej niż 10 mg/kg (w przeliczeniu na fluor) |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 4 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
154. E 452(iii) POLIFOSFORAN SODOWO-WAPNIOWY
| Nazwy synonimowe | Polifosforan sodowo-wapniowy, szklisty |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Polifosforan sodowo-wapniowy |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 233-782-9 |
| Wzór chemiczny | (NaPO3)nCaO, gdzie n wynosi przeważnie 5 |
| Analiza | Nie mniej niż 61 % i nie więcej niż 69 % w przeliczeniu na P2O5 |
| Opis | Szkliste kryształy lub kulki o barwie białej |
| Identyfikacja | |
| A. pH 1% m/m. zawiesiny | Pomiędzy 5 a 7 |
| B. Zawartość CaO | 7%-15%m/m. |
| Czystość | |
| Fluorki | Nie więcej niż 10 mg/kg |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 4 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
155. E 452 (iv) POLIFOSFORANY WAPNIA
| Nazwy synonimowe | Metafosforan wapnia Polimetafosforan wapnia |
| Definicja | |
| Nazwa chemiczna | Polifosforan wapnia |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 236-769-6 |
| Wzór chemiczny | (CaP2O6)n |
| Niejednorodna mieszanina soli wapniowych liniowo skondensowanych kwasów polifosforowych o ogólnym wzorze H(n + 2)PnO(n + 1), gdzie "n" jest nie mniejsze od 2 | |
| Masa cząsteczkowa | (198)n |
| Zawartość P2O5 | Nie mniej niż 71 % i nie więcej niż 73 % w przeliczeniu na pozostałość po prażeniu |
| Opis | Bezbarwne kryształy lub biały proszek, bez zapachu |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | Zazwyczaj trudno rozpuszczalny w wodzie. Rozpuszczalny w środowisku kwaśnym |
| B. Dodatni wynik próby na obecność wapnia i fosforanów | |
| C. Zawartość CaO | 27-29,5% |
| Czystość | |
| Ubytek po prażeniu | Nie więcej niż 2 % (105 °C, 4 godziny i następnie prażenie w temperaturze 550 °C przez 30 minut) |
| Cykliczne fosforany | Nie więcej niż 8 % zawartości P2O5 |
| Fluorki | Nie więcej niż 30 mg/kg (w przeliczeniu na fluor) |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 4 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
156. E 459 BETA-CYKLODEKSTRYNA
| Definicja | Beta-cyklodekstryna jest nieredukującym cyklicznym sacharydem składającym się z 7 członów D-gluko-piranozylowych przyłączonych wiązaniami 1,4-α. Jest wytwarzana w wyniku działania enzymu cykloglikozylotransferazy (CGTaza) otrzymywanego z Bacillus circulans, Paenibacillus macerans lub rekombinowanego szczepu Bacillus licheniformis SJ1608 na częściowo hydrolizowanych skrobiach |
| Nazwa chemiczna | Cykloheptoamyloza |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 231-439-2 |
| Wzór chemiczny | (C6H10O5)7 |
| Masa cząsteczkowa | 1135 |
| Analiza | Zawartość (C6H10O5)7 nie mniejsza niż 98,0 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Ciało stałe o strukturze krystalicznej o barwie białej lub prawie białej, w zasadzie bezwonne. |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | Trudno rozpuszczalny w wodzie, łatwo rozpuszczalny w wodzie gorącej, słabo rozpuszczalny w etanolu |
| B. Skręcalność właściwa | [α] 25D : od + 160° do + 164° (1 % roztworu) |
| Czystość | |
| Woda | Nie więcej niż 14 % (metoda Karla Fischera) |
| Inne cyklodekstryny | Nie więcej niż 2 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Pozostałości rozpuszczalników (toluen i trichloroetylen) | Nie więcej niż 1 mg/kg dla każdego rozpuszczalnika |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,1 % |
| Arsen | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 1 mg/kg |
157. E 460 (i) CELULOZA MIKROKRYSTALICZNA
| Nazwy synonimowe | Żel celulozowy |
| Definicja | Celuloza mikrokrystaliczna to oczyszczona, częściowo zdepolimeryzowana celuloza uzyskana przez chemiczną obróbkę alfa-celulozy otrzymanej w postaci pulpy z naturalnych odmian włóknistego surowca roślinnego przy użyciu kwasów mineralnych. Stopień polimeryzacji zwykle nie przekracza 400 |
| Nazwa chemiczna | Celuloza |
| Numer Wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 232-674-9 |
| Wzór chemiczny | (C6H10O5)n |
| Masa cząsteczkowa | Około 36.000 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 97 % celulozy w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Drobny, biały lub prawie biały proszek, bez zapachu |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | Nierozpuszczalna w wodzie, etanolu, eterze i rozcieńczonych kwasach mineralnych. Nieznacznie rozpuszczalna w roztworze wodorotlenku sodowego. |
| B. Reakcja barwna | Do 1 mg próbki dodać 1 ml kwasu fosforowego i ogrzewać na łaźni wodnej przez 30 minut. Dodać 4 ml roztworu pirokatecholu w kwasie fosforowym, sporządzonego w stosunku 1 w 4 i ogrzewać przez 30 minut. Powstaje czerwone zabarwienie |
| C. Identyfikacja metodą spektroskopii w podczerwieni | |
| D. Test zawiesinowy | 30 g próbki mieszać z 270 ml wody w wysokoobrotowym (12.000 obrotów /minutę) mikserze przez 5 minut. Powstała mieszanina będzie albo łatwo płynącą, albo ciężką, grudkowatą zawiesiną, która słabo płynie, o ile w ogóle jest płynna, słabo sedymentuje i zawiera liczne pęcherzyki powietrza. W przypadku otrzymania łatwo płynącej zawiesiny, przenieść 100 ml tej zawiesiny do cylindra miarowego o pojemności 100 ml i pozostawić na 1 godzinę. Substancje stałe osiadają na dnie i pojawia się sklarowana ciecz. |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 7 % (105 °C, 3 godziny) |
| Substancje rozpuszczalne w wodzie | Nie więcej niż 0,24 % |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,5 % po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C |
| pH 10 % zawiesiny w wodzie | pH sklarowanej cieczy wynosi pomiędzy 5,0 a 7,5 |
| Skrobia | Niewykrywalna |
| Do 20 ml zawiesiny otrzymanej w próbie identyfikacyjnej D dodać kilka kropel roztworu jodu i wymieszać. Nie powinno powstać purpurowe, przechodzące w niebieskie, ani niebieskie zabarwienie | |
| Wielkość cząstek | Nie mniejsza niż 5µm (nie więcej niż 10 % cząstek mniejszych niż 5µm) |
| Grupy karboksylowe | Nie więcej niż 1 % |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
158. E 460 (ii) CELULOZA SPROSZKOWANA
| Definicja | Oczyszczona, mechanicznie rozdrobniona celuloza otrzymana przez przetwarzanie alfa-celulozy otrzymanej w postaci pulpy z naturalnych odmian włóknistego surowca roślinnego |
| Nazwa chemiczna | Celuloza |
| Numer wg Europejskiego Spisu Substancji Chemicznych | 232-674-9 |
| Wzór chemiczny | (C6H10O5)n (162)n (n przeważnie równe 1.000 lub więcej) |
| Masa cząsteczkowa | |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 92 % |
| Opis | Biały proszek, bez zapachu |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | Nierozpuszczalna w wodzie, etanolu, eterze i rozcieńczonych kwasach mineralnych. Nieznacznie rozpuszczalna w roztworze wodorotlenku sodowego. |
| B. Próba zawiesinowa | 30 g próbki mieszać z 270 ml wody w wysokoobrotowym (12.000 obrotów /minutę) mikserze przez 5 minut. Powstała mieszanina będzie albo łatwo płynącą, albo ciężką, grudkowatą zawiesiną, która słabo płynie, o ile w ogóle jest płynna, słabo sedymentuje i zawiera liczne pęcherzyki powietrza. W przypadku otrzymania łatwo płynącej zawiesiny, przenieść 100 ml tej zawiesiny do cylindra miarowego o pojemności 100 ml i pozostawić na 1 godzinę. Substancje stałe osiadają na dnie i pojawia się sklarowana ciecz |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 7 % (105 °C, 3 godziny) |
| Substancje rozpuszczalne w wodzie | Nie więcej niż 1,0 % |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,3 % po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C |
| pH 10 % zawiesiny w wodzie | pH sklarowanej cieczy wynosi pomiędzy 5,0 a 7,5 |
| Skrobia | Niewykrywalna Do 20 ml zawiesiny otrzymanej w próbie identyfikacyjnej B dodać kilka kropel roztworu jodu i wymieszać. Nie powinno powstać purpurowe przechodzące w niebieskie ani niebieskie zabarwienie |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
| Wielkość cząstek | Nie mniejsza niż 5µm (nie więcej niż 10 % cząstek mniejszych niż 5µm) |
159. E 461 METYLOCELULOZA
| Nazwy synonimowe | Eter metylowy celulozy |
| Definicja | Metyloceluloza jest celulozą otrzymaną bezpośrednio z naturalnych odmian włóknistego surowca roślinnego i częściowo eteryfikowaną grupami metylowymi |
| Nazwa chemiczna | Eter metylowy celulozy |
| Wzór chemiczny | Polimery zawierające podstawione jednostki anhydroglukozy o następującym wzorze ogólnym: C6H7O2(OR1)(OR2)(OR3) gdzie R1, R2, R3 mogą zamiennie oznaczać jeden z następujących podstawników: - H - CH3 lub - CH2CH3 |
| Masa cząsteczkowa | Od około 20.000 do 380.000 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 25 % i nie więcej 33 % grup metoksylowych (-OCH3) oraz nie więcej niż 5 % grup hydroksyetoksylowych(-OCH2CH2OH) |
| Opis | Lekko higroskopijny biały lub jasnożółty bądź szarawy włóknisty lub ziarnisty proszek, bez smaku i bez zapachu |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | Pęcznieje w wodzie, tworząc przezroczysty do opalizującego, lepki roztwór koloidalny. Nierozpuszczalna w etanolu, eterze i chloroformie. Rozpuszczalna w lodowatym kwasie octowym. |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 10 % (105 °C, 3 godziny) |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 1,5 % po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C |
| pH 1 % roztworu koloidalnego | Nie mniej niż 5,0 i nie więcej niż 8,0 |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 20 mg/kg |
160. E 463 HYDROKSYPROPYLOCELULOZA
| Nazwy synonimowe | Eter hydroksypropylowy celulozy |
| Definicja | Hydroksypropyloceluloza jest celulozą otrzymaną bezpośrednio z naturalnych odmian włóknistego surowca roślinnego i częściowo eteryfikowaną grupami hydroksypropylowymi |
| Nazwa chemiczna | Eter hydroksypropylowy celulozy |
| Wzór chemiczny | Polimery zawierające podstawione jednostki anhydroglukozy o następującym wzorze ogólnym: C6H7O2(OR1)(OR2)(OR3) gdzie R1, R2, R3 mogą zamiennie oznaczać jeden z następujących podstawników: - H - CH2CHOHCH3 - CH2CHO(CH2CHOHCH3)CH3 - CH2CHO[CH2CHO(CH2CHOHCH3)CH3] CH3 |
| Masa cząsteczkowa | Od około 30.000 do 1.000.000 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 80,5 % grup hydroksypropyloksylowych (-OCH2CHOHCH3), co stanowi równowartość nie więcej niż 4,6 % grup hydroksypropyloksylowych na jednostkę anhydroglukozy w przeliczeniu na suchą masę |
| Opis | Lekko higroskopijny włóknisty lub ziarnisty proszek, barwa biała, jasnożółta lub szarawa, bez smaku i bez zapachu |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | Pęcznieje w wodzie, tworząc przezroczysty do opalizującego, lepki roztwór koloidalny. Rozpuszczalna w etanolu. Nierozpuszczalna w eterze. |
| B. Chromatografia gazowa | Oznaczyć podstawniki metodą chromatografii gazowej |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 10 % (105 °C, 3 godziny) |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,5 % po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C |
| pH 1 % roztworu koloidalnego | Nie mniej niż 5,0 i nie więcej niż 8,0 |
| Chlorohydryny propylenu | Nie więcej niż 0,1 mg/kg |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 20 mg/kg |
161. E 464 HYDROKSYPROPYLOMETYLOCELULOZA
| Definicja | Hydroksypropylometyloceluloza jest celulozą otrzymaną bezpośrednio z naturalnych odmian włóknistego surowca roślinnego i częściowo eteryfikowaną grupami metylowymi oraz w niewielkim stopniu podstawioną grupami hydroksypropylowymi |
| Nazwa chemiczna | Eter 2-hydroksypropylowy metylocelulozy |
| Wzór chemiczny | Polimery zawierające podstawione jednostki anhydroglukozy o następującym wzorze ogólnym: C6H7O2(OR1)(OR2)(OR3), gdzie R1, R2, R3 mogą zamiennie oznaczać jeden z następujących podstawników: |
| - H | |
| - CH3 | |
| - CH2CHOHCH3 | |
| - CH2CHO(CH2CHOHCH3)CH3 | |
| - CH2CHO[CH2CHO(CH2CHOHCH3)CH3] CH3 | |
| Masa cząsteczkowa | Od około 13.000 do 200.000 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 19 % i nie więcej niż 30 % grup metoksylowych (-OCH3) oraz nie mniej niż 3 % i nie więcej niż 12 % grup hydroksypropyloksylowych (-OCH2CHOHCH3) w przeliczeniu na suchą masę |
| Opis | Lekko higroskopijny włóknisty lub ziarnisty proszek, barwa biała, jasnożółta lub szarawa, bez smaku i bez zapachu |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | Pęcznieje w wodzie, tworząc przezroczysty do opalizującego, lepki roztwór koloidalny. |
| Nierozpuszczalna w etanolu | |
| B. Chromatografia gazowa | Oznaczyć podstawniki metodą chromatografii gazowej |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 10 % (105 °C, 3 godziny) |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 1,5 % w przypadku produktów o lepkości 50mPa.s lub większej |
| Nie więcej niż 3 % w przypadku produktów o lepkości poniżej 50mPa.s | |
| pH 1 % roztworu koloidalnego | Nie mniej niż 5,0 i nie więcej niż 8,0 |
| Chlorohydryny propylenu | Nie więcej niż 0,1 mg/kg |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 20 mg/kg |
162. E 465 ETYLOMETYLOCELULOZA
| Nazwy synonimowe | Metyloetyloceluloza |
| Definicja | Etylometyloceluloza jest celulozą otrzymaną bezpośrednio z naturalnych odmian włóknistego surowca roślinnego i częściowo eteryfikowaną grupami metylowymi i etylowymi |
| Nazwa chemiczna | Eter metyloetylowy celulozy |
| Wzór chemiczny | Polimery zawierające podstawione jednostki anhydroglukozy o następującym wzorze ogólnym: C6H7O2(OR1)(OR2)(OR3), gdzie R1, R2, R3 mogą zamiennie oznaczać jeden z następujących podstawników: - H - CH3 - CH2CH3 |
| Masa cząsteczkowa | Od około 30.000 do 40.000 |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 3,5 % i nie więcej niż 6,5 % grup metoksylowych (-OCH3) oraz nie mniej niż 14,5 % i nie więcej niż 19 % grup etoksylowych (-OCH2CH3), a także nie mniej niż 13,2 % i nie więcej niż 19,6 % grup alkoksylowych ogółem wyrażonych jako grupy metoksylowe, w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Lekko higroskopijny włóknisty lub ziarnisty proszek, barwa biała, jasnożółta lub szarawa, bez smaku i bez zapachu |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | Pęcznieje w wodzie, tworząc przezroczysty do opalizującego, lepki roztwór koloidalny. Rozpuszczalna w etanolu. Nierozpuszczalna w eterze |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 15 % dla postaci włóknistej i nie więcej niż 10 % dla formy sproszkowanej (105 °C, do stałej masy) |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,6 % |
| pH 1 % roztworu koloidalnego | Nie mniej niż 5,0 i nie więcej niż 8,0 |
| Chlorohydryny propylenu | Nie więcej niż 0,1 mg/kg |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 20 mg/kg |
163. E 466 SÓL SODOWA KARBOKSYMETYLOCELULOZY
| Nazwy synonimowe | Karboksymetyloceluloza CMC NaCMC CMC sodowa Guma celulozowa |
| Definicja | Karboksymetyloceluloza jest niepełną solą sodową eteru karboksymetylowego celulozy otrzymywanej bezpośrednio z naturalnych odmian włóknistego surowca roślinnego |
| Nazwa chemiczna | Sól sodowa eteru karboksymetylowego celulozy |
| Wzór chemiczny | Polimery zawierające podstawione jednostki anhydroglukozy o następującym wzorze ogólnym: C6H7O2(OR1)(OR2)(OR3), gdzie R1, R2, R3 mogą zamiennie oznaczać jeden z następujących podstawników: - H - CH2COONa - CH2COOH |
| Masa cząsteczkowa | Większa niż około 17.000 (stopień polimeryzacji - około 100) |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 99,5 % soli sodowej karboksymetylocelulozy w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Lekko higroskopijny ziarnisty lub włóknisty proszek, barwa biała, jasnożółta lub szarawa, bez smaku i bez zapachu |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | W wodzie daje lepki roztwór koloidalny. Nierozpuszczalna w etanolu |
| B. Próba tworzenia piany | 0,1 % roztwór próbki energicznie wstrząsnąć. Nie tworzy się warstwa piany. (Próba ta pozwala odróżnić sól sodową karboksymetylocelulozy od innych eterów celulozy). |
| C. Tworzenie osadu | Do 5 ml 0,5 % roztworu próbki dodać 5 ml 5 % roztworu siarczanu miedzi lub siarczanu glinu. Wytrąca się osad. (Próba ta pozwala odróżnić sól sodową karboksymetylocelulozy od innych eterów celulozy oraz od żelatyny, mączki chleba świętojańskiego i tragakanty) |
| D. Reakcja barwna | Do 0,5 g sproszkowanej próbki soli sodowej karboksymetylocelulozy dodać, mieszając, 50 ml wody, w celu otrzymania jednorodnej zawiesiny. Kontynuować mieszanie aż do uzyskania klarownego roztworu, który należy wykorzystać do wykonania następującej próby: do 1 mg próbki rozcieńczonej w małej probówce taką samą objętością wody dodać 5 kropli roztworu 1-naftolu. Probówkę pochylić i ostrożnie wprowadzić na dno tej probówki 2 ml kwasu siarkowego w taki sposób, aby utworzył on dolną warstwę. Na granicy faz powstaje czerwonopurpurowe zabarwienie |
| Czystość | |
| Stopień podstawienia grupami karboksymetylowymi | Nie mniej niż 0,2 i nie więcej niż 1,5 grup karboksymetylowych (-CH2COOH) na jednostkę anhydroglukozy |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 12 % (105 °C, do stałej masy) |
| pH 1 % roztworu koloidalnego | Nie mniej niż 5,0 i nie więcej niż 8,5 |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 20 mg/kg |
| Całkowita zawartość glikolanów | Nie więcej niż 0,4 % w przeliczeniu na glikolan sodu i bezwodną masę |
| Sód | Nie więcej niż 12,4 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
164. E 468 SÓL SODOWA KARBOKSYMETYLCELULOZY USIECIOWANA
| Nazwy synonimowe | Usieciowana karboksymetylceluloza Usieciowana związana CMC Usieciowana sól sodowa CMC Usieciowana guma celulozowa |
| Definicja | Usieciowana karboksymetylceluloza jest solą sodową celulozy termicznie usieciowionej częściowo O-karboksymetylowanej |
| Nazwa chemiczna | Sól sodowa usieciowanego karboksymetyloeteru celulozy |
| Wzór chemiczny | Polimery zawierające zastępcze jednostki bezwodnej glukozy o wzorze ogólnym: C6H7O2(OR1)(OR2)(OR3), Gdzie R1, R2 i R3 mogą być każdą z poniższych grup: - H - CH2COONa - CH2COOH |
| Opis | Bezwonny proszek słabo higroskopijny o barwie białej do bieli złamanej |
| Identyfikacja | |
| A. | Wymieszać, wstrząsając 1 g z 100 ml roztworu zawierającego 4 mg/kg błękitu metylowego i pozostawić do odstania. Substancja badana wchłania błękit metylowy i osadza się w postaci masy włóknistej o barwie niebieskiej |
| B. | Wymieszać wstrząsając 1 g z 50 ml wody. Przelać 1 ml mieszaniny do probówki, dodać 1 ml wody i 0,05 ml świeżo przygotowanego roztworu 40 g/l alfa-naptolu w metanolu. Pochylić probówkę i ostrożnie dolać po ściance 2 ml kwasu siarkowego, tak aby powstała dolna warstwa. Na powierzchni pojawia się zabarwienie czerwonofioletowe |
| C. | Reaguje z sodem |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 6 % (105 °C, 3 godziny) |
| Rozpuszczalność w wodzie | Nie więcej niż 10 % |
| Stopień podstawienia | Nie mniej niż 0,2 i nie więcej niż 1,5 grup karboksymetylowych na jednostkę bezwodnej glukozy |
| pH w 1 % roztworze | Nie mniej niż 5,0 i nie więcej niż 7,0 |
| Zawartość sodu | Nie więcej niż 12,4 % w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
165. E 469 ENZYMATYCZNIE ZHYDROLIZOWANA KARBOKSYMETYLOCELULOZA
| Nazwy synonimowe | Karboksymetyloceluloza sodu, hydrolizowana enzymatycznie |
| Definicja | Karboksymetyloceluloza hydrolizowana enzymatycznie otrzymywana z karboksymetylocelulozy w wyniku enzymatycznego trawienia celulazą wytwarzaną przez Trichoderma longibrachiatum (dawniej T. reesei) |
| Nazwa chemiczna | Karboksymetyloceluloza sodu, częściowo hydrolizowana enzymatycznie |
| Wzór chemiczny | Sole sodowe polimerów zawierających podstawione jednostki bezwodnej glukozy o wzorze ogólnym: C6H7O2(OH)x(OCH2COONa)y]n gdzie n jest stopniem polimeryzacji x= 1,50 do 2,80 y = 0,20 do 1,5 x + y = 3,0 (y = stopień podstawienia) |
| Masa cząsteczkowa | 178,14, gdzie y = 0,20 282,18, gdzie y = 1,50 Makrocząsteczki: nie mniej niż 800 (n około 4) |
| Analiza | Nie mniej niż 99,5 %, łącznie z mono- i dicukrami, w przeliczeniu na suchą masę |
| Opis | Bezwonny proszek ziarnisty lub włóknisty, słabo higroskopijny o barwie białej, lekko żółtej lub szarej |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | Rozpuszczalny w wodzie, nierozpuszczalny w etanolu |
| B. Próba tworzenia piany | Wymieszać, wstrząsając energicznie roztwór 0,1 % próbki. Nie powinna pojawić się żadna warstwa piany. Próba ta rozróżnia karboksymetylocelulozę sodu, niezależnie od tego, czy była ona hydrolizowana, czy nie, od innych eterów celulozowych oraz alginianów i gum naturalnych |
| C. Wytrącanie się osadu | Do 5 ml roztworu 0,5 % próbki dolać 5 ml roztworu 0,5 % siarczanu miedzi lub aluminium. Pojawia się osad. Próba ta rozróżnia karboksymetylocelulozę sodu, niezależnie od tego, czy była ona hydrolizowana, czy nie, od innych eterów celulozowych oraz od żelatyny, mączki chleba świętojańskiego i gumy tragakanta. |
| D. Reakcja barwna | 0,5 g sproszkowanej próbki wsypać do 50 ml wody, jednocześnie mieszając do wytworzenia jednolitej zawiesiny. Kontynuować aż do otrzymania czystego roztworu. Rozcieńczyć 1 ml roztworu w 1 ml wody w małej probówce. Dodać 5 kropli 1-naftolu TS. Pochylić probówkę i ostrożnie dolać po jej ściance 2 ml kwasu siarkowego, tak aby powstała dolna warstwa. Na powierzchni pojawia się zabarwienie czerwonopurpurowe |
| E. Lepkość (60 % stanu stałego) | Nie mniej niż 2,500 kgm-1s-1 w temperaturze 25 °C dla średniej masy cząsteczkowej 5.000 D |
| Czystość | |
| Ubytek po suszeniu | Nie więcej niż 12 % (105 °C w odniesieniu do stałej masy) |
| Stopień podstawienia | Nie mniej niż 0,2 i nie więcej niż 1,5 grup karboksymetylowych na jednostkę anhydroglukozy w przeliczeniu na suchą masę |
| pH w 1 % roztworze koloidalnym | Nie mniej niż 6,0 i nie więcej niż 8,5 |
| Chlorek sodu i glikolan sodu | Nie więcej niż 0,5 % pojedynczo lub łącznie |
| Pozostała aktywność enzymatyczna | Przechodzi próby z wynikiem zadowalającym. Roztwór badany nie wykazuje żadnych zmian lepkości, które wskazują na hydrolizę karboksymetylocelulozy sodu |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
166. E 470a SOLE SODOWE, POTASOWE I WAPNIOWE KWASÓW TŁUSZCZOWYCH
| Definicja | Sole sodu, potasu i wapnia kwasów tłuszczowych występujące w jadalnych tłuszczach i olejach, sole te otrzymuje się albo z jadalnych tłuszczów i olejów, albo z destylowanych spożywczych kwasów tłuszczowych. |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 99,5 % soli sodu, potasu i wapnia kwasów tłuszczowych, w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Biały lub kremowobiały lekki proszek, płatki bądź substancja półstała |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | Sole sodowe i potasowe: rozpuszczalne w wodzie i etanolu; sole wapniowe: nierozpuszczalne w wodzie, etanolu i eterze |
| B. Dodatni wynik prób na obecność kationów i kwasów tłuszczowych | |
| Czystość | |
| Sód | Nie mniej niż 9 % i nie więcej niż 14 % w przeliczeniu na Na2O |
| Potas | Nie mniej niż 13 % i nie więcej niż 21,5 % w przeliczeniu na K2O |
| Wapń | Nie mniej niż 8,5 % i nie więcej niż 13 % w przeliczeniu na CaO |
| Zawartość substancji niezmydlających się | Nie więcej niż 2 % |
| Wolne kwasy tłuszczowe | Nie więcej niż 3 % w przeliczeniu na kwas oleinowy |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
| Substancje alkaliczne niezwiązane | Nie więcej niż 0,1 % w przeliczeniu na NaOH |
| Substancje nierozpuszczalne w alkoholu | Nie więcej niż 0,2 % (wyłącznie sole sodu i potasu) |
167. E 470b SOLE MAGNEZOWE KWASÓW TŁUSZCZOWYCH
| Definicja | Sole magnezowe kwasów tłuszczowych występujące w jadalnych tłuszczach i olejach; sole te otrzymuje się albo z jadalnych tłuszczów i olejów, albo z destylowanych spożywczych kwasów tłuszczowych. |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 95 % soli magnezowych kwasów tłuszczowych w przeliczeniu na bezwodną masę |
| Opis | Białe lub kremowobiałe lekkie proszki, płatki bądź substancje półstałe |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność | Nierozpuszczalne w wodzie, częściowo rozpuszczalne w etanolu i eterze |
| B. Dodatni wynik prób na obecność magnezu i kwasów tłuszczowych | |
| Czystość | |
| Magnez | Nie mniej niż 6,5 % i nie więcej niż 11 % w przeliczeniu na MgO |
| Substancje alkaliczne niezwiązane | Nie więcej niż 0,1 % w przeliczeniu na MgO |
| Substancje niezmydlające się | Nie więcej niż 2 % |
| Wolne kwasy tłuszczowe | Nie więcej niż 3 % w przeliczeniu na kwas oleinowy |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
168. E 471 MONO- I DIGLICERYDY KWASÓW TŁUSZCZOWYCH
| Nazwy synonimowe | Monostearynian glicerolu Monopalmitynian glicerolu Monooleinian glicerolu itp. Monostearynian, monopalmitynian, monooleinian itp. GMS (dla monostearynianu glicerolu) |
| Definicja | Mono- i diglicerydy kwasów tłuszczowych składają się z mieszaniny mono-, di- i triestrów glicerolu i kwasów tłuszczowych występujących w jadalnych tłuszczach i olejach. Produkt handlowy może zawierać niewielkie ilości wolnych kwasów tłuszczowych i glicerolu. |
| Analiza | Zawiera mono- i diestry kwasów tłuszczowych: nie mniej niż 70% |
| Opis | Produkt ma zmienną postać, od jasnożółtej do jasnobrązowej oleistej cieczy do białej lub zbliżonej do białej twardej woskowej masy. Postać stała może mieć formę płatków, proszków lub niewielkich kulek. |
| Identyfikacja | |
| A. Widmo w podczerwieni | Charakterystyczne dla niepełnego estru poliolu i kwasu tłuszczowego |
| B. Dodatni wynik próby na obecność glicerolu i kwasów tłuszczowych | |
| C. Rozpuszczalność | Nierozpuszczalne w wodzie, rozpuszczalne w etanolu i toluenie |
| Czystość | |
| Zawartość wody | Nie więcej niż 2 % (metoda Karla Fischera) |
| Liczba kwasowa | Nie większa niż 6 |
| Wolny glicerol | Nie więcej niż 7 % |
| Poliglicerole | Nie więcej niż 4 % diglicerolu i nie więcej niż 1 % wyższych poligliceroli, w obu przypadkach w przeliczeniu na całkowitą zawartość glicerolu |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
| Całkowita zawartość glicerolu | Nie mniej niż 16 % i nie więcej niż 33 % |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,5 %, oznaczenie po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C |
Kryteria czystości mają zastosowanie do substancji dodatkowej niezawierającej soli sodowych, potasowych i wapniowych kwasów tłuszczowych, niemniej jednak te substancje mogą być obecne w ilościach nieprzekraczających maksymalnego poziomu 6 % (w przeliczeniu na oleinian sodowy)
169. E 472a MONO- I DIGLICERYDY KWASÓW TŁUSZCZOWYCH ESTRYFIKOWANE KWASEM OCTOWYM
| Nazwy synonimowe | Mono- i diglicerydy estryfikowane kwasem octowym Acetoglicerydy Acetylowane mono- i diglicerydy Estry glicerolu, kwasu octowego i kwasu tłuszczowego |
| Definicja | Estry glicerolu i kwasu octowego oraz kwasów tłuszczowych występujące w jadalnych tłuszczach i olejach. Mogą one zawierać niewielkie ilości wolnego glicerolu, wolnych kwasów tłuszczowych, wolnego kwasu octowego i wolnych glicerydów |
| Opis | Przezroczyste, ruchliwe ciecze lub substancje stałe, barwa od białej do jasnożółtej |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność glicerolu, kwasów tłuszczowych i kwasu octowego | |
| B. Rozpuszczalność | Nierozpuszczalne w wodzie. Rozpuszczalne w etanolu |
| Czystość | |
| Obecność innych kwasów poza kwasem octowym i kwasami tłuszczowymi | Niewykrywalna |
| Wolny glicerol | Nie więcej niż 2 % |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
| Zawartość kwasu octowego ogółem | Nie mniej niż 9 % i nie więcej niż 32 % |
| Wolne kwasy tłuszczowe (i kwas octowy) | Nie więcej niż 3 % w przeliczeniu na kwas oleinowy |
| Całkowita zawartość glicerolu | Nie mniej niż 14 % i nie więcej niż 31 % |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,5 %, oznaczenie po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C |
Kryteria czystości mają zastosowanie do substancji dodatkowej niezawierającej soli sodowych, potasowych i wapniowych kwasów tłuszczowych, niemniej jednak te substancje mogą być obecne w ilościach nieprzekraczających maksymalnego poziomu 6 % (w przeliczeniu na oleinian sodu)
170. E 472b MONO- I DIGLICERYDY KWASÓW TŁUSZCZOWYCH ESTRYFIKOWANE KWASEM MLEKOWYM
| Nazwy synonimowe | Estry mono- i diglicerydów z kwasem mlekowym Laktoglicerydy Estry mono- i diglicerydów kwasów tłuszczowych i kwasu mlekowego |
| Definicja | Estry glicerolu z kwasem mlekowym i kwasami tłuszczowymi występujące w jadalnych tłuszczach i olejach. Mogą one zawierać niewielkie ilości wolnego glicerolu, wolnych kwasów tłuszczowych, wolnego kwasu mlekowego i wolnych glicerydów |
| Opis | Przezroczyste, ruchliwe ciecze lub substancje stałe, woskowe, o zmiennej konsystencji; barwa od białej do jasnożółtej |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecnośćglicerolu, kwasów tłuszczowych i kwasu mlekowego | |
| B. Rozpuszczalność | Nierozpuszczalne w zimnej wodzie, ale w gorącej wodzie tworzą zawiesiny |
| Czystość | |
| Obecność innych kwasów poza kwasem mlekowym i kwasami tłuszczowymi | Niewykrywalna |
| Wolny glicerol | Nie więcej niż 2 % |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
| Zawartość kwasu mlekowego ogółem | Nie mniej niż 13 % i nie więcej niż 45 % |
| Wolne kwasy tłuszczowe (i kwas mlekowy) | Nie więcej niż 3 % w przeliczeniu na kwas oleinowy |
| Zawartość glicerolu ogółem | Nie mniej niż 13 % i nie więcej niż 30 % |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,5 %, oznaczenie po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C |
Kryteria czystości mają zastosowanie do substancji dodatkowej niezawierającej soli sodowych, potasowych i wapniowych kwasów tłuszczowych, niemniej jednak te substancje mogą być obecne w ilościach nieprzekraczających maksymalnego poziomu 6 % (w przeliczeniu na oleinian sodu)
171. E 472c MONO- I DIGLICERYDY KWASÓW TŁUSZCZOWYCH ESTRYFIKOWANE KWASEM CYTRYNOWYM
| Nazwy synonimowe | Estry mono- oraz diglicerydów i kwasu cytrynowego Cytroglicerydy Estry kwasu cytrynowego mono- i diglicerydów kwasów tłuszczowych |
| Definicja | Estry glicerolu i kwasu cytrynowego oraz kwasów tłuszczowych występujące w jadalnych tłuszczach i olejach. Mogą one zawierać niewielkie ilości wolnego glicerolu, wolnych kwasów tłuszczowych, wolnego kwasu cytrynowego i wolnych glicerydów. Związki te mogą być częściowo lub całkowicie zobojętnione wodorotlenkiem sodu lub wodorotlenkiem potasu |
| Opis | Ciecze o barwie od jasnożółtej do jasnobrązowej bądź półstałe lub stałe substancje o konsystencji wosku |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność glicerolu, kwasów tłuszczowych i kwasu cytrynowego | |
| B. Rozpuszczalność | Nierozpuszczalne w zimnej wodzie, w gorącej wodzie tworzą zawiesiny Rozpuszczalne w tłuszczach i olejach Nierozpuszczalne w zimnym etanolu |
| Czystość | |
| Obecność innych kwasów poza kwasem cytrynowym i kwasami tłuszczowymi | Niewykrywalna |
| Wolny glicerol | Nie więcej niż 2 % |
| Zawartość glicerolu ogółem | Nie mniej niż 8 % i nie więcej niż 33 % |
| Zawartość kwasu cytrynowego ogółem | Nie mniej niż 13 % i nie więcej niż 50 % |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,5 %, oznaczony po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
| Wolne kwasy tłuszczowe | Nie więcej niż 3 % w przeliczeniu na kwas oleinowy |
Kryteria czystości mają zastosowanie do substancji dodatkowej niezawierającej soli sodowych, potasowych i wapniowych kwasów tłuszczowych, niemniej jednak te substancje mogą być obecne w ilościach nieprzekraczających maksymalnego poziomu 6 % (w przeliczeniu na oleinian sodu)
172. E 472d MONO- I DIGLICERYDY KWASÓW TŁUSZCZOWYCH ESTRYFIKOWANE KWASEM WINOWYM
| Nazwy synonimowe | Estry mono- oraz diglicerydów i kwasu winowego Cytroglicerydy Estry winowe mono- i diglicerydów kwasów tłuszczowych |
| Definicja | Estry glicerolu i kwasu winowego oraz kwasów tłuszczowych występujące w tłuszczach i olejach jadalnych. Mogą one zawierać niewielkie ilości wolnego glicerolu, wolnych kwasów tłuszczowych, wolnego kwasu winowego i wolnych glicerydów |
| Opis | Gęste, lepkie jasnożółte ciecze do twardych, żółtych wosków |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność glicerolu, kwasów tłuszczowych i kwasu winowego | |
| Czystość | |
| Obecność innych kwasów poza kwasem winowym i kwasami tłuszczowymi | Niewykrywalna |
| Wolny glicerol | Nie więcej niż 2 % |
| Zawartość glicerolu ogółem | Nie mniej niż 12 % i nie więcej niż 29 % |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
| Całkowita zawartość kwasu winowego | Nie mniej niż 15 % i nie więcej niż 50 % |
| Wolne kwasy tłuszczowe | Nie więcej niż 3 % w przeliczeniu na kwas oleinowy |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,5 %, oznaczony po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C |
Kryteria czystości mają zastosowanie do substancji dodatkowej niezawierającej soli sodowych, potasowych i wapniowych kwasów tłuszczowych, niemniej jednak te substancje mogą być obecne w ilościach nieprzekraczających maksymalnego poziomu 6 % (w przeliczeniu na oleinian sodu)
173. E 472e MONO- I DIGLICERYDY KWASÓW TŁUSZCZOWYCH ESTRYFIKOWANE KWASEM MONO- I DIACETYLOWINOWYM
| Nazwy synonimowe | Estry mono- i diglicerydów i kwasu diacetylowinowego Estry kwasu diacetylowinowego i kwasów tłuszczowych z glicerolem |
| Definicja | Mieszanina estrów glicerolu z kwasami mono- i diacetylowinowymi (otrzymanymi z kwasu winowego) oraz z kwasami tłuszczowymi występująca w tłuszczach i olejach jadalnych. Mogą one zawierać niewielkie ilości wolnego glicerolu, wolnych kwasów tłuszczowych, wolnego kwasu winowego i octowego oraz ich kombinacji, a także wolnych glicerydów. Produkt zawiera również estry kwasu octowego i winowego z kwasami tłuszczowymi |
| Opis | Gęste, lepkie ciecze, substancje o konsystencji tłuszczu, lub żółte i woskowate, które w kontakcie z wilgotnym powietrzem hydrolizują z uwalnianiem kwasu octowego |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność glicerolu, kwasów tłuszczowych, kwasu winowego i kwasu octowego | |
| Czystość | |
| Obecność innych kwasów poza kwasem octowym, winowym i kwasami tłuszczowymi | Niewykrywalna |
| Wolny glicerol | Nie więcej niż 2 % |
| Zawartość glicerolu ogółem | Nie mniej niż 11% i nie więcej niż 28 % |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,5 %, oznaczony po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
| Zawartość kwasu winowego ogółem | Nie mniej niż 10 % i nie więcej niż 40 % |
| Zawartość kwasu octowego ogółem | Nie mniej niż 8 % i nie więcej niż 32 % |
| Wolne kwasy tłuszczowe | Nie więcej niż 3 % w przeliczeniu na kwas oleinowy |
Kryteria czystości mają zastosowanie do substancji dodatkowej niezawierającej soli sodowych, potasowych i wapniowych kwasów tłuszczowych, niemniej jednak te substancje mogą być obecne w ilościach nieprzekraczających maksymalnego poziomu 6 % (w przeliczeniu na oleinian sodu)
174. E 472f MONO- I DIGLICERYDY KWASÓW TŁUSZCZOWYCH ESTRYFIKOWANE MIESZANINĄ KWASU OCTOWEGO I WINOWEGO
| Nazwy synonimowe | Mieszanina estrów mono- oraz diglicerydów i kwasów tłuszczowych i kwasów octowego oraz winowego |
| Definicja | Estry glicerolu i kwasów octowego i winowego oraz kwasów tłuszczowych występujące w tłuszczach i olejach jadalnych. Mogą one zawierać niewielkie ilości wolnego glicerolu, wolnych kwasów tłuszczowych, wolnego kwasu winowego i octowego oraz wolnych glicerydów. Produkt może zawierać estry mono- i diglicerydów kwasów tłuszczowych i kwasu mono- i diacetylowinowego |
| Opis | Gęste, lepkie ciecze lub substancje stałe, barwa od białej do jasnożółtej |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność glicerolu, kwasów tłuszczowych, kwasu winowego i kwasu octowego | |
| Czystość | |
| Obecność innych kwasów poza kwasem octowym, winowym i kwasami tłuszczowymi | Niewykrywalna |
| Wolny glicerol | Nie więcej niż 2 % |
| Zawartość glicerolu ogółem | Nie mniej niż 12 % i nie więcej niż 27 % |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,5 %, oznaczony po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
| Zawartość kwasu octowego ogółem | Nie mniej niż 10 % i nie więcej niż 20 % |
| Zawartość kwasu winowego ogółem | Nie mniej niż 20 % i nie więcej niż 40 % |
| Wolne kwasy tłuszczowe | Nie więcej niż 3 % w przeliczeniu na kwas oleinowy |
Kryteria czystości mają zastosowanie do substancji dodatkowej niezawierającej soli sodowych, potasowych i wapniowych kwasów tłuszczowych, niemniej jednak te substancje mogą być obecne w ilościach nieprzekraczających maksymalnego poziomu 6 % (w przeliczeniu na oleinian sodu)
175. E 473 ESTRY KWASÓW TŁUSZCZOWYCH I SACHAROZY
| Nazwy synonimowe | Cukroestry Estry cukrowe |
| Definicja | Przede wszystkim mono-, di- i triestry sacharozy i kwasów tłuszczowych występujących w tłuszczach i olejach jadalnych. Mogą być otrzymywane z sacharozy oraz estrów metylowych i etylowych spożywczych kwasów tłuszczowych bądź przez ekstrakcję z cukroglicerydów. Do otrzymywania tych związków nie mogą być stosowane żadne inne rozpuszczalniki organiczne poza dimetylosulfotlenkiem, dimetyloformamidem, octanem etylu, 2-propanolem, 2-metylo-l-propanolem, glikolem propylenowym i metyloetyloketonem |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 80 % |
| Opis | Gęste żele, miękkie substancje stałe lub proszki, barwa biała do jasnoszarobiałej |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność sacharozy i kwasów tłuszczowych | |
| B. Rozpuszczalność | Trudno rozpuszczalne w wodzie, rozpuszczalne w etanolu |
| Czystość | |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 2 %, oznaczony po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C |
| Wolne cukry | Nie więcej niż 5 % |
| Wolne kwasy tłuszczowe | Nie więcej niż 3 % w przeliczeniu na kwas oleinowy |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
| Metanol | Nie więcej niż 10 mg/kg |
| Dimetylosulfotlenek | Nie więcej niż 2 mg/kg |
| Dimetyloformamid | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| 2-metylo-1-propanol | Nie więcej niż 10 mg/kg |
| Octan etylu } 2-propanol } Glikol propylenowy } | Nie więcej niż 350 mg/kg, pojedynczo lub w mieszaninie |
| Metyloetyloketon (butanon) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
Kryteria czystości mają zastosowanie do substancji dodatkowej niezawierającej soli sodowych, potasowych i wapniowych kwasów tłuszczowych, niemniej jednak te substancje mogą być obecne w ilościach nieprzekraczających maksymalnego poziomu 6 % (w przeliczeniu na oleinian sodu)
176. E 474 CUKROGLICERYDY
| Nazwy synonimowe | Glicerydy cukrowe |
| Definicja | Cukroglicerydy otrzymuje się w reakcji sacharozy z jadalnymi tłuszczami i olejami, w której powstaje mieszanina przede wszystkim mono-, di- oraz triestrów sacharozy i kwasów tłuszczowych oraz pozostałych mono-, di- i triglicerydów występujących w tłuszczach i olejach jadalnych. Do otrzymywania tych związków nie mogą być stosowane żadne inne rozpuszczalniki organiczne poza cykloheksanem, dimetyloformamidem, octanem etylu, 2-metylo-1-propanolem i 2-propanolem |
| Analiza | Zawiera nie mniej niż 40 % i nie więcej niż 60 % estrów sacharozy i kwasów tłuszczowych |
| Opis | Miękkie masy o konsystencji stałej, gęste żele lub proszki, barwa biała lub zbliżona do białej |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność cukru i kwasów tłuszczowych | |
| B. Rozpuszczalność | Nierozpuszczalne w zimnej wodzie, rozpuszczalne w etanolu |
| Czystość | |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 2 %, oznaczony po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C |
| Cukry niezwiązane | Nie więcej niż 5 % |
| Wolne kwasy tłuszczowe | Nie więcej niż 3 % w przeliczeniu na kwas oleinowy |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
| Metanol | Nie więcej niż 10 mg/kg |
| Dimetyloformamid | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| 2-metylo-1-propanol } Cykloheksan } | Nie więcej niż 10 mg/kg, pojedynczo lub w mieszaninie |
| Octan etylu } 2-propanol } | Nie więcej niż 350 mg/kg, pojedynczo lub w mieszaninie |
Kryteria czystości mają zastosowanie do substancji dodatkowej niezawierającej soli sodowych, potasowych i wapniowych kwasów tłuszczowych, niemniej jednak te substancje mogą być obecne w ilościach nieprzekraczających maksymalnego poziomu 6 % (w przeliczeniu na oleinian sodu)
177. E 475 ESTRY KWASÓW TŁUSZCZOWYCH I POLIGLICEROLU
| Nazwy synonimowe | Estry poliglicerolu i kwasów tłuszczowych |
| Definicja | Estry poliglicerolu i kwasów tłuszczowych otrzymuje się w wyniku estryfikacji poliglicerolu jadalnymi tłuszczami i olejami, lub kwasami tłuszczowymi występującymi w jadalnych tłuszczach i olejach. Poliglicerol jest mieszaniną przede wszystkim di-, tri- i tetragliceroli i zawiera nie więcej niż 10 % poligliceroli równorzędnych lub wyższych od heptaglicerolu |
| Opis | Ciecze oleiste do bardzo lepkich, barwa jasnożółta do bursztynowej; Plastyczne lub miękkie substancje o stałej konsystencji, barwa jasnobeżowa do średnio brązowej Twarde substancje stałe o charakterze wosku, barwa jasnobeżowa do brązowej |
| Identyfikacja | |
| A. Dodatni wynik próby na obecność glicerolu, poliglicerolu i kwasów tłuszczowych | |
| B. Rozpuszczalność | Estry mają różne powinowactwo, od mocno hydrofilowego do mocno lipofilowego, ale jako grupa wykazują skłonność do tworzenia zawiesin z wodą i są rozpuszczalne w rozpuszczalnikach organicznych i olejach |
| Czystość | |
| Popiół siarczanowy | Nie więcej niż 0,5 %, oznaczony po prażeniu w temperaturze 800 °C ± 25 °C |
| Kwasy inne niż kwasy tłuszczowe | Niewykrywalne |
| Wolne kwasy tłuszczowe | Nie więcej niż 6 % w przeliczeniu na kwas oleinowy |
| Zawartość glicerolu i poliglicerolu ogółem | Nie mniej niż 18 % i nie więcej niż 60 % |
| Wolny glicerol i poliglicerol | Nie więcej niż 7 % |
| Arsen | Nie więcej niż 3 mg/kg |
| Ołów | Nie więcej niż 5 mg/kg |
| Rtęć | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Kadm | Nie więcej niż 1 mg/kg |
| Metale ciężkie (w przeliczeniu na Pb) | Nie więcej niż 10 mg/kg |
Kryteria czystości mają zastosowanie do substancji dodatkowej niezawierąjącej soli sodowych, potasowych i wapniowych kwasów tłuszczowych, niemniej jednak te substancje mogą być obecne w ilościach nieprzekraczających maksymalnego poziomu 6 % (w przeliczeniu na oleinian sodu)
178. E 476 POLIRYCYNOOLEINIAN POLIGLICEROLU
| Nazwy synonimowe | Estry glicerolu i kwasów tłuszczowych skondensowanego oleju rycynowego Estry poliglicerolu i poliskondensowanych kwasów tłuszczowych oleju rycynowego Estry poliglicerolu i wewnątrzestryfikowanego kwasu rycynooleinowego PGPR |
| Definicja | Polirycynooleinian poliglicerolu otrzymuje się przez estryfikację poliglicerolu skondensowanymi kwasami tłuszczowymi oleju rycynowego |
| Opis | Przezroczysta, bardzo lepka ciecz |
| Identyfikacja | |
| A. Rozpuszczalność |