Zm.: rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 lutego 1946 r. o należnościach funkcjonariuszów służby bezpieczeństwa publicznego w razie pełnienia czynności służbowych poza zwykłym miejscem służbowym oraz w razie przeniesienia na inne miejsce służbowe.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1947.60.334

Akt jednorazowy
Wersja od: 9 czerwca 1947 r.

ROZPORZĄDZENIE
RADY MINISTRÓW
z dnia 21 sierpnia 1947 r.
o zmianie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 lutego 1946 r. o należnościach funkcjonariuszów służby bezpieczeństwa publicznego w razie pełnienia czynności służbowych poza zwykłym miejscem służbowym oraz w razie przeniesienia na inne miejsce służbowe.

Na podstawie art. 10 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 28 października 1933 r. o uposażeniu funkcjonariuszów państwowych (Dz.U.R.P. Nr 86, poz. 663) zarządza się, co następuje:
W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 lutego 1946 r. o należnościach funkcjonariuszów służby bezpieczeństwa publicznego w razie pełnienia czynności służbowych poza zwykłym miejscem służbowym oraz w razie przeniesienia na inne miejsce służbowe (Dz. U. R. P. Nr 12, poz. 79) w brzmieniu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 marca 1947 r. (Dz. U. R. P. Nr 31, poz. 134), wprowadza się następujące zmiany:
1)
§ 15 otrzymuje brzmienie:

"Diety wynoszą dziennie 450 zł. Przy podróżach do m. st. Warszawy, do m. Gdańska i pow. gdańskiego, do m. Gdyni lub pow. morskiego oraz na teren Ziem Odzyskanych, z wyjątkiem powiatu gliwickiego, bytomskiego i zabrskiego, diety wynoszą 500 zł dziennie".

2)
§ 37b otrzymuje brzmienie:

"Jeżeli funkcjonariusz służby bezpieczeństwa z braku miejsca nie mógł korzystać i nie korzystał z noclegów służbowych w domu noclegowym, przysługuje mu zwrot kosztów noclegu w wysokości rzeczywiście poniesionej. Fakt niemożności korzystania z noclegów w służbowym domu noclegowym powinien być uwidoczniony w postaci adnotacji służbowej na delegacji".

3)
§ 37d otrzymuje brzmienie:

"W przypadku nieprzedłożenia rachunku funkcjonariuszowi służby bezpieczeństwa służy prawo tylko do ryczałtu w wysokości zł 100 za każdą noc spędzoną w miejscowości, będącej celem podróży służbowej lub delegacji albo w innej miejscowości w warunkach określonych w § 37a ust. 2",

Wykonanie rozporządzenia niniejszego porucza się Ministrowi Bezpieczeństwa Publicznego oraz Ministrowi Skarbu.
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą obowiązującą od dnia 9 czerwca 1947 r.