§ 3. - Zasady opodatkowania podatkiem gruntowym przychodów osiąganych przez rolników z działów specjalnych, z wód zamkniętych i z innych źródeł.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1968.6.40 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 5 marca 1968 r.

§ 3. Za prowadzone w większym rozmiarze działy specjalne uważa się:

1) uprawy gruntowe warzyw i nasiennictwa ogrodniczego tych warzyw, jeżeli obszar gruntu zajętego pod wymienione uprawy przekracza w strefach wielkomiejskiej i miejskiej - 2.000 m², a w pozostałych strefach - 3.000 m²,

2) uprawy gruntowe krzewów owocowych i roślin zielnych owocujących, jeżeli obszar gruntu zajętego pod wymienione uprawy przekracza w strefach wielkomiejskiej i miejskiej - 3.000 m², a w pozostałych strefach - 4.000 m²,

3) uprawy gruntowe warzyw i nasiennictwa ogrodniczego tych warzyw oraz uprawy krzewów owocowych i roślin zielnych owocujących - w razie zbiegu tych upraw w gospodarstwie, jeżeli łączny obszar gruntu zajętego pod wymienione uprawy przekracza w strefach wielkomiejskiej i miejskiej - 3.000 m², a w pozostałych strefach - 4.000 m², z tym jednak że uprawy warzyw i nasiennictwa ogrodniczego tych warzyw na obszarze przekraczającym granice określone w pkt 1 uważa się zawsze za dział specjalny, prowadzony w większym rozmiarze,

4) uprawy pod szkłem warzyw i kwiatów, tj. w inspektach jednospadowych i dwuspadowych (belgijkach) oraz w szklarniach zimnych i ogrzewanych - bez względu na powierzchnię inspektów i szklarni,

5) uprawy gruntowe kwiatów - bez względu na powierzchnię, jeżeli uprawa prowadzona jest na sprzedaż,

6) inne działy specjalne (§ 2 ust. 1 pkt 5), jeżeli różnica pomiędzy faktycznym przychodem osiągniętym z poszczególnego działu specjalnego a przychodem szacunkowym, obliczonym na podstawie norm przeciętnego przychodu szacunkowego za dany rok podatkowy z części gruntu zajętego pod dział specjalny, przekracza 15% przychodu szacunkowego.