Zasady obliczenia i przerachowania roszczeń z tytułu umów ubezpieczeniowych, zawartych z byłą rosyjską Kasą emerytalną pracowników państwowych kolei żelaznych, przekształconą od dnia 1 stycznia 1917 r. na mocy ustawy z dnia 9 września 1916 r. (Zbiór praw i rozporządzeń Rządu Nr 257, poz. 1974 z 1916 r.) na kasę oszczędnościowo-zapomogową dla pracowników, rzemieślników i robotników państwowych kolei żelaznych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1939.56.362

Akt utracił moc

Wersja od: 28 czerwca 1939 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SKARBU

z dnia 15 czerwca 1939 r.

o zasadach obliczenia i przerachowania roszczeń z tytułu umów ubezpieczeniowych, zawartych z byłą rosyjską Kasą emerytalną pracowników państwowych kolei żelaznych, przekształconą od dnia 1 stycznia 1917 r. na mocy ustawy z dnia 9 września 1916 r. (Zbiór praw i rozporządzeń Rządu Nr 257, poz. 1974 z 1916 r.) na kasę oszczędnościowo - zapomogową dla pracowników, rzemieślników i robotników państwowych kolei żelaznych.

Na podstawie art. 9 ust. (2) ustawy z dnia 14 marca 1933 r. o likwidacji mienia byłych rosyjskich kas emerytalnych i przezorności (Dz. U. R. P. Nr 21, poz. 146) zarządzam co następuje:

§  1.

1. Za wartość zgłoszonego roszczenia w rublach przyjmuje się iloczyn z pomnożenia miesięcznej składki taryfowej, uwidocznionej w treści polisy, przez ilość miesięcy, za które te składki były rzeczywiście potrącane lub opłacane.

2. W przypadkach, gdy suma ubezpieczenia stała się wymagalna przed dniem 1 stycznia 1918 r., za wartość zgłoszonego roszczenia przyjmuje się całkowitą sumę ubezpieczenia, uwidocznioną w treści polisy.

§  2.

1. Sumy, uzyskane z realizacji aktywów działu ubezpieczeń na życie, po pokryciu z nich kosztów likwidacji, zostaną użyte na zaspokojenie roszczeń z tytułu ubezpieczeń na życie.

2. Zgłoszone przez uprawnionych i przyjęte przez Komisję Likwidacyjną do spraw byłych rosyjskich kas emerytalnych roszczenia, obliczone w rublach według zasad, wskazanych w § 1, zostaną przerachowane na złote według stosunku sumy tych roszczeń do sum, wymienionych w ust. 1.

§  3.

1. Jako końcowy termin opłacania składek ubezpieczeniowych przyjmuje się dla osób, które:

a) nie były ewakuowane - dzień 31 lipca 1915 r.,

b) były ewakuowane - dzień 31 grudnia 1917 r.

z tym zastrzeżeniem, że osoby, te przed terminami, określonymi pod lit. a) i b), nie opuściły służby, uprawniającej do zawarcia ubezpieczenia z kasą emerytalną.

2. Zastrzeżenie, wymienione w ust. 1, nie dotyczy osób, które udowodnią oryginalnymi pokwitowaniami, że po terminach wymienionych w tym ustępie, względnie po opuszczeniu służby, opłacały nadal składki ubezpieczeniowe.

3. Dla osób, wymienionych w ust. 2, jako końcowy termin przyjmuje się ostatni dzień miesiąca, za który opłaciły ostatnią składkę ubezpieczeniową.

§ 4. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.