Rozdział 2 - Uposażenie emerytalne. - Zaopatrzenie emerytalne wojskowych i ich rodzin.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.68.616

Akt utracił moc
Wersja od: 15 czerwca 1923 r.

ROZDZIAŁ  II.

Uposażenie emerytalne.

Zawodowy wojskowy otrzymuje uposażenie emerytalne po upływie conajmniej dziesięciu lat służby wojskowej, o ile z powodu trwałej niezdolności do dalszego pełnienia obowiązków służbowych przechodzi w stan spoczynku.

Prawo to przysługuje zawodowemu wojskowemu już po pięciu latach służby wojskowej, o ile stał się trwale niezdolnym do pełnienia obowiązków służbowych z powodu choroby lub kalectwa, nabytych bez własnej umyślnej winy po wstąpieniu do służby wojskowej.

Bez względu na czas odbytej służby wojskowej przysługuje zawodowemu wojskowemu prawo do uposażenia emerytalnego, o ile stał się trwale niezdolnym do pełnienia służby wojskowej wskutek:

a)
działań wojennych,
b)
nieszczęśliwego wypadku z powodu lub w cza się pełnienia obowiązków służbowych,
c)
chorób zakaźnych, panujących epidemicznie w wojsku lub w miejscu służbowego pobytu.

Uposażenie emerytalne otrzymuje również wojskowy zawodowy, do którego nie mają zastosowania postanowienia art. 3 i 4 niniejszej ustawy, lecz który zostaje przeniesiony w stan spoczynku z urzędu (art. 8) lub w wypadku, przewidzianym w p. b) art. 7 niniejszej ustawy w obu wypadkach, po przesłużeniu przynajmniej lat 10.

(skreślony).

Przeniesienie w stan spoczynku następuje na prośbę wojskowego zawodowego:

a)
bez względu na wiek, jeżeli z powodu ułomności cielesnej albo z powodu upadku sił fizycznych lub umysłowych stał się trwale niezdolnym do pełnienia służby wojskowej,
b)
bez względu na zdolność do służby, gdy przekroczył 55 rok życia,
c)
gdy uzyskał prawo do pełnego uposażenia emerytalnego (art. 11),
d)
bez względu na stan zdrowia, po ukończeniu u oficerów 30 lat, u szeregowych 20 lat służby wojskowej.

Odnośnie do zawodowych oficerów uwzględnienie prośby o przeniesienie w stan spoczynku w wypadku, przewidzianym w punkcie d), zależy od decyzji Ministra Spraw Wojskowych.

Dziesięcio, względnie pięcioletni okres służby wojskowej, wymagany w art. 3 i 5 oraz w pierwszym ustąpię art. 10, i trzydziesto, względnie dwudziestoletni okres, wymagany w art. 7 punkt d, obejmują faktyczną służbę wojskową według czasu kalendarzowego od dnia jej rozpoczęcia.

Do czasokresów, wymienionych w poprzednim ustąpię, wlicza się czas służby, przewidzianej w punktach b) i ci) art. 12 niniejszej ustawy.

Zawodowy wojskowy winien być przez władzę, która powołana jest do jego mianowania, z urzędu przeniesiony w stan spoczynku:

a)
gdy przekroczył wiek, przewidziany dla wojskowych zawodowych odnośnemi ustawami,
b)
gdy, pozostając w stanie nieczynnym z powodu niezdolności do służby, przekroczył termin, ustalony odnośnemi ustawami,
c)
w wypadku, przewidzianym w p. a) art. 7 niniejszej ustawy,
d)
(skreślona).

Podstawę do wymierzenia uposażenia emerytalnego stanowi płaca podstawowa wraz z dodatkami za wysługę, lat, rodzinnemi, na wyżywienie i kwaterę, przywiązanemi do ostatnio posiadanego stopnia w służbie czynnej.

Lotnikom, którzy z powodu nieszczęśliwego wypadku podczas wzlotów służbowych stali się niezdolnymi do służby wojskowej, uwzględnia się przy wymiarze uposażenia emerytalnego również dodatek lotniczy.

Zawodowemu wojskowemu, który po nieprzerwanej conajmniej 10-letniej służbie utraci! bez własnej winy trwale zdolność do zarobkowania conajmniej w 95%, dolicza się przy wymiarze uposażenia emerytalnego w granicach art. 11 niniejszej ustawy 10 lat do czasu służby, podlegającego normalnemu zaliczeniu do wysługi emerytalnej.

Zawodowemu wojskowemu, który wskutek przyczyn, określonych w art. 4 niniejszej ustawy, utracił zdolność do pracy zarobkowej, wymierza się uposażenie emerytalne według norm art. 11 niniejszej ustawy, doliczając ponadto do wysługi emerytalnej w granicach tegoż artykułu zależnie od stopnia trwałej utraty zdolności do zarobkowania, a mianowicie:

przy

utracie

zdolności

od

35%- 54%

-

2

lata

"

"

"

"

55%- 74%

-

4

"

"

"

"

"

75%- 84%

-

6

"

"

"

"

"

85%- 94%

-

8

"

"

"

"

"

95%-100%

-

10

"

Minister Spraw Wojskowych zarządzi conajmniej 3 razy w okresach rocznych w przeciągu trzech lat od dnia przeniesienia w stan spoczynku ponowne zbadanie przez komisję wojskowo-lekarską emeryta, któremu przyznano uposażenie emerytalne 2 doliczeniem lat na mocy niniejszego artykułu. Komisja stwierdzi stopień utraty zdolności do pracy zarobkowej w celu ponownego ustalenia uposażenia emerytalnego.

O ile emeryt, któremu komisja odliczyła w części lub w całości, w myśl powyższego ustępu, dodatkowe lata, nie może być przyjęty z powrotem do służby wojskowej, otrzymuje po upływie trzech lat od dnia przeniesienia w stan spoczynku stałe uposażenie emerytalne z uwzględnieniem utraty zdolności do pracy zarobkowej, ustalonej ostatecznie przez badającą go ostatnio komisję, w wymiarze nieprzekraczającym jednak pierwotnego wymiaru, lub w wymiarze normalnym nie niższym od 40%.

Uposażenie emerytalne zawodowych wojskowych wynosi do dziesięciu lat służby włącznie-czterdzieści procent (40%), wzrasta za każdy następny rok służby o dwa całe i cztery dziesiąte procent (2,4%), w żadnym jednak razie nie może przenosić sto procent (100%) uposażenia w stanie czynnym, służącego za podstawę do wymiaru uposażenia emerytalnego (art. 9).

Czas służby, podlegającej normalnemu zaliczeniu do wysługi emerytalnej, liczy się od dnia rozpoczęcia czynnej służby wojskowej.

Do tego czasu służby dolicza się:

a)
czas czynnej służby cywilno-państwowej lub samorządowej, nie spełnianej równocześnie ze służbą wojskową, obliczony według odnośnych przepisów służby cywilnej, o ile zajmowana posada w służbie cywilno-państwowej lub samorządowej uprawniała do emerytury,
b)
czas, przebyty w stanie nieczynnym i uposażeniem czynnem,
c)
minimalny czas studjów wyższych w zakładzie naukowym poza służbą wojskową lub cywilno-państwową (samorządową), mogących podnieść kwalifikacje do pełnienia poruczonych mu czynności służbowych, w tym tylko jednak wypadku, jeżeli studja te zostały całkowicie ukończone,
d)
czas, przebyty w niewoli.

Wyjątkowo może Minister Spraw Wojskowych za zgodą Ministra Skarbu zaliczyć do wysługi emerytalnej także czas, spędzony w charakterze państwowego pracownika kontraktowego.

Nie wlicza się do czasu wysługi emerytalnej:

a)
czasu trwania dezercji lub samowolnego opuszczenia służby,
b)
czasu odbywania kary pozbawienia wolności, wymierzonej na podstawie wyroku sądowego prawomocnego,
c)
czasu, spędzonego w stanie nieczynnym bez uposażenia czynnego,
d)
czasu służby, za który wojskowy zawodowy otrzymał przy zwolnieniu odprawę w myśl odnośnych przepisów o uposażeniu wojska, o ile odprawa ta nie zostanie zwrócona,
e)
czasu czynnej służby wojskowej przed ukończeniem 18 lat życia; wyjątek stanowi służba z bronią w ręku przed nieprzyjacielem;

Przy wymierzaniu uposażenia emerytalnego zawodowym wojskowym, zatrudnionym w lotnictwie, czas przydziału do personelu latającego w czasie pokoju zalicza się do wysługi emerytalnej podwójnie.

Przy wymierzaniu uposażenia emerytalnego zawodowym wojskowym marynarzom zaokrętowanym, oraz zawodowym wojskowym armji lądowej, pełniącym służbę na statkach, znajdujących się w kampanji, liczy się do wysługi emerytalnej podczas pokoju za jeden miesiąc czterdzieści dni.

Przy ogólnej mobilizacji czas czynnej służby wojskowej, odbytej podczas wojny w czasie od dnia mobilizacji do dnia zawarcia zawieszenia broni, poprzedzającego zawarcie pokoju, liczy się przy wymiarze uposażenia emerytalnego wojskowym zawodowym podwójnie.

Przy częściowej mobilizacji oblicza się w ten sposób czas służby, odbytej podczas wojny, tylko pełniącym służbę w formacjach mobilizowanych, w Ministerstwie Spraw Wojskowych i Naczelnem Dowództwie.

Emeryt wojskowy, powołany do czynnej służby wojskowej w czasie wojny, otrzymuje przy ponownem przeniesieniu go w stan spoczynku uposażenie emerytalne, obliczone z uwzględnieniem czasu ponownej służby.

Przy ostatecznem obliczeniu lat wysługi emerytalnej nie uwzględnia się części roku do sześciu miesięcy włącznie, natomiast okres czasu, przekraczający sześć miesięcy, liczy się jako cały rok.

Uposażenie emerytalne płatne jest miesięcznie zgóry, począwszy od pierwszego dnia miesiąca, następującego po wstrzymaniu uposażenia czynnego.

Prawo do pobierania uposażenia emerytalnego gaśnie:

a)
ze śmiercią emeryta,
b)
gdy emeryta prawomocnym wyrokiem sądowym skazano za czyn karygodny, a skazanie pociąga za sobą utratę, prawa do uposażenia emerytalnego.

Minister Spraw Wojskowych może w razie stwierdzenia okoliczności, zasługujących na szczególne uwzględnienie, przyznać żonie i dzieciom skazanego odpowiedni zasiłek na czas, przez który rodzina pozostawałaby bez środków utrzymania. Zasiłek ten nie może przekraczać normalnego zaopatrzenia (art. 29 i 30).

Prawo do pobierania uposażenia emerytalnego zawiesza się na czas:

a)
pobierania zaopatrzenia z tytułu niezdolności do służby (pracy) na zasadzie innych ustaw, o ile świadczenia te płyną ze Skarbu Państwa; w tym wypadku służy uprawnionemu prawo wyboru między powyższemi zaopatrzeniami;
b)
przebywania bez zezwolenia Ministra Spraw Wojskowych i Ministra Skarbu dłużej niż pół roku poza granicami Rzeczypospolitej;
c)
utraty obywatelstwa polskiego.

Jeżeli emeryt wojskowy obejmuje stanowisko w służbie wojskowej, cywilno-państwowej lub samorządowej za wynagrodzeniem, może pobierać tylko taką część uposażenia emerytalnego, która wraz z tem wynagrodzeniem nie przewyższa uposażenia, przywiązanego do stanowiska, piastowanego ostatnio przez emeryta w służbie czynnej.

1 Art. 5 zmieniony przez art. 1 ustawy z dnia 17 maja 1923 r. (Dz.U.23.59.416) zmieniającej nin. ustawę z dniem 15 czerwca 1923 r.
2 Art. 6 skreślony przez art. 2 ustawy z dnia 17 maja 1923 r. (Dz.U.23.59.416) zmieniającej nin. ustawę z dniem 15 czerwca 1923 r.
3 Art. 7 zmieniony przez art. 3 ustawy z dnia 17 maja 1923 r. (Dz.U.23.59.416) zmieniającej nin. ustawę z dniem 15 czerwca 1923 r.
4 Art. 8 zmieniony przez art. 4 ustawy z dnia 17 maja 1923 r. (Dz.U.23.59.416) zmieniającej nin. ustawę z dniem 15 czerwca 1923 r.
5 Art. 9 zmieniony przez art. 5 ustawy z dnia 17 maja 1923 r. (Dz.U.23.59.416) zmieniającej nin. ustawę z dniem 15 czerwca 1923 r.
6 Art. 10 zmieniony przez art. 6 ustawy z dnia 17 maja 1923 r. (Dz.U.23.59.416) zmieniającej nin. ustawę z dniem 15 czerwca 1923 r.
7 Art. 15 zmieniony przez art. 7 ustawy z dnia 17 maja 1923 r. (Dz.U.23.59.416) zmieniającej nin. ustawę z dniem 15 czerwca 1923 r.
8 Art. 16 zmieniony przez art. 8 ustawy z dnia 17 maja 1923 r. (Dz.U.23.59.416) zmieniającej nin. ustawę z dniem 15 czerwca 1923 r.
9 Art. 20 zmieniony przez art. 9 ustawy z dnia 17 maja 1923 r. (Dz.U.23.59.416) zmieniającej nin. ustawę z dniem 15 czerwca 1923 r.