Art. 7. - Zaopatrzenie emerytalne wojskowych i ich rodzin.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.68.616

Akt utracił moc

Wersja od: 15 czerwca 1923 r.

Art.  7. ³

Przeniesienie w stan spoczynku następuje na prośbę wojskowego zawodowego:

a) bez względu na wiek, jeżeli z powodu ułomności cielesnej albo z powodu upadku sił fizycznych lub umysłowych stał się trwale niezdolnym do pełnienia służby wojskowej,

b) bez względu na zdolność do służby, gdy przekroczył 55 rok życia,

c) gdy uzyskał prawo do pełnego uposażenia emerytalnego (art. 11),

d) bez względu na stan zdrowia, po ukończeniu u oficerów 30 lat, u szeregowych 20 lat służby wojskowej.

Odnośnie do zawodowych oficerów uwzględnienie prośby o przeniesienie w stan spoczynku w wypadku, przewidzianym w punkcie d), zależy od decyzji Ministra Spraw Wojskowych.

Dziesięcio, względnie pięcioletni okres służby wojskowej, wymagany w art. 3 i 5 oraz w pierwszym ustąpię art. 10, i trzydziesto, względnie dwudziestoletni okres, wymagany w art. 7 punkt d, obejmują faktyczną służbę wojskową według czasu kalendarzowego od dnia jej rozpoczęcia.

Do czasokresów, wymienionych w poprzednim ustąpię, wlicza się czas służby, przewidzianej w punktach b) i ci) art. 12 niniejszej ustawy.

³ Art. 7 zmieniony przez art. 3 ustawy z dnia 17 maja 1923 r. (Dz.U.23.59.416) zmieniającej nin. ustawę z dniem 15 czerwca 1923 r.