Rozdział 3 - Renta inwalidzka. - Zaopatrzenie emerytalne pracowników kolejowych i ich rodzin.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1958.55.273 t.j.

Akt utracił moc
Wersja od: 10 września 1958 r.

Rozdział  3.

Renta inwalidzka.

1.
Do nabycia prawa do renty inwalidzkiej wymagany jest odpowiedni okres zatrudnienia na kolei na stanowiskach uprawniających do dodatku za wysługę lat. Okres ten wynosi dla pracowników w wieku:

powyżej 18 lat do 20 lat - 1 rok

powyżej 20 lat do 22 lat - 2 lata

powyżej 22 lat do 25 lat - 3 lata

powyżej 25 lat do 30 lat - 4 lata;

dla pracowników w wieku powyżej 30 lat okres zatrudnienia na kolei na stanowiskach uprawniających do dodatku za wysługę lat wymagany do uzyskania renty inwalidzkiej wynosi 5 lat, które powinny przypadać na okres ostatnich 10 lat przed ustaniem zatrudnienia. Do okresu dziesięcioletniego nie wlicza się okresów pobierania renty inwalidzkiej.

2.
Jeżeli pracownik nie ma okresu zatrudnienia ustalonego w ust. 1 dla grupy pracowników obejmującej jego wiek, ale ma krótszy okres zatrudnienia ustalony dla pracowników bezpośrednio poprzedzającej grupy, przyjmuje się, że ma okres zatrudnienia wymagany do uzyskania renty inwalidzkiej, jeżeli pracował bez przerwy od chwili przejścia z grupy pracowników młodszych do grupy pracowników starszych do daty powstania inwalidztwa.
3.
Okres zatrudnienia wymieniony w ust. 1 i 2 nie jest wymagany, jeżeli inwalidztwo powstało:
1)
wskutek wypadku w zatrudnieniu lub choroby zawodowej,
2)
w wieku poniżej 18 lat,
3)
w wieku poniżej 20 lat, jeżeli pracownik rozpoczął zatrudnienie przed ukończeniem 18 lat i pracował bez przerwy do daty powstania inwalidztwa.
1.
W zależności od przyczyny inwalidztwa i grupy inwalidów renta dla pracownika na stanowisku uprawniającym do dodatku za wysługę lat wynosi miesięcznie:
Grupa inwalidówProcent podstawy wymiaru renty od podstawy nie przekraczającej 1.400 zł
dla zatrudnionych lub posiadających dochody z innych źródeł w razie inwalidztwa powstałego wskutek wypadku lub choroby zawodowejdla nie zatrudnionych i nie posiadających dochodu z innych źródeł w razie:
inwalidztwa powstałego wskutek wypadku lub choroby zawodowejinwalidztwa powstałego wskutek innych przyczyn niż wypadek lub choroba zawodowa
I10010090
II758070
III506555
2.
Jeżeli podstawa wymiaru renty inwalidzkiej wynosi ponad 1.400 zł do 2.000 zł, renta obliczona w sposób podany w ust. 1 zwiększa się o 20% nadwyżki przekraczającej kwotę 1.400 zł, a jeżeli podstawa wynosi ponad 2.000 zł, zwiększa się nadto o 15% nadwyżki ponad 2.000 zł.
3.
Renta inwalidzka wraz ze wszystkimi dodatkami, z wyjątkiem dodatków dla żony, dzieci, wnuków i rodzeństwa, dla rencisty nie zatrudnionego i nie posiadającego dochodu z innych źródeł nie może wynosić miesięcznie mniej niż:
1)
600 zł dla rencisty zaliczonego do I grupy inwalidów,
2)
500 zł dla rencisty zaliczonego do II grupy inwalidów,
3)
260 zł dla rencisty zaliczonego do III grupy inwalidów.
4.
Pracownikom, którzy stali się inwalidami wskutek innych przyczyn niż wypadek w zatrudnieniu lub choroba zawodowa, jeżeli wykonują zatrudnienie z przeciętnym miesięcznym zarobkiem niższym niż 80% podstawy wymiaru renty, wymierza się inwalidzką rentę wyrównawczą w wysokości różnicy między podstawą wymiaru renty a przeciętnym miesięcznym zarobkiem, z tym że:
1)
renta ta bez dodatków nie może przekraczać miesięcznej kwoty obliczonej na podstawie poniższej tabeli:
Procent podstawy wymiaru renty
do 1.400 złod nadwyżki ponad

1.400 zł do 2.000 zł

od nadwyżki ponad

2.000 zł

402015
2)
renta ta wraz z dodatkami nie może przekraczać miesięcznej kwoty obliczonej według powyższej tabeli, zwiększonej o kwotę przysługujących dodatków.
5.
Wypłata kolejowej renty inwalidzkiej z tytułu inwalidztwa powstałego z innych przyczyn niż wypadek w zatrudnieniu lub choroba zawodowa ulega zawieszeniu, jeżeli rencista wykonuje zatrudnienie z przeciętnym miesięcznym zarobkiem wynoszącym co najmniej 80% podstawy wymiaru renty lub posiada dochody z innych źródeł.
6.
Przepisy wydane na podstawie art. 39 ust. 7 i 8 dekretu z dnia 25 czerwca 1954 r. mają odpowiednie zastosowanie do kolejowych rent inwalidzkich.

Pracownik kolejowy przeniesiony ze względu na stan zdrowia na stanowisko, które nie uprawnia do dodatku za wysługę lat, nabywa prawo do renty inwalidzkiej w wysokości określonej w art. 15, jeżeli odpowiada pozostałym warunkom, przewidzianym w art. 14.

1.
W zależności od czasu trwania nieprzerwanego okresu zatrudnienia po wyzwoleniu przysługuje pracownikom pobierającym kolejową rentę inwalidzką dodatek do renty inwalidzkiej według następującej tabeli:
za nieprzerwany okres zatrudnieniadodatek wynosi
powyżej 15 do 20 lat15% renty
powyżej 20 lat20% renty
2.
Dodatek nie przysługuje w razie pobierania renty inwalidzkiej z tytułu wypadku w zatrudnieniu lub choroby zawodowej.
1.
Kolejowa renta inwalidzka ulega na wniosek rencisty zamianie na kolejową rentę starczą, jeżeli rencista osiągnął wiek przewidziany do renty starczej i przebył w zatrudnieniu na kolei - mężczyzna 25 lat, a kobieta 20 lat, albo jeżeli spełniły się warunki określone w art. 8.
2.
Renta inwalidzka wypłacana przez organ administracji rent i pomocy społecznej prezydium rady narodowej ulega na wniosek rencisty zamianie na kolejową rentę starczą, jeżeli rencista przepracował na kolei co najmniej 3 lata i w tym czasie uzyskał warunki wymagane do przyznania renty starczej.

Wysokość renty inwalidzkiej ulega ponownemu ustaleniu na wniosek zainteresowanego, jeżeli po przyznaniu renty był zatrudniony na kolei oraz:

1)
spełnił warunki określone w art. 12 niniejszego dekretu albo
2)
uległ wypadkowi w zatrudnieniu na kolei lub zachorował na chorobę zawodową powstałą w zatrudnieniu na kolei, których następstwa uzasadniają zaliczenie co najmniej do III grupy inwalidów.
1.
Rencista uprawniony do kolejowej renty inwalidzkiej, którego komisja lekarska do spraw inwalidztwa i zatrudnienia zaliczy do wyższej grupy inwalidów, ma prawo do wyższej kolejowej renty inwalidzkiej, jeżeli po nabyciu prawa do kolejowej renty inwalidzkiej nigdzie nie pracował lub:
1)
po nabyciu prawa do renty inwalidzkiej był zatrudniony na kolei i stan jego zdrowia uległ pogorszeniu w czasie tego zatrudnienia albo
2)
pobiera kolejową rentę inwalidzką z powodu wypadku w zatrudnieniu lub choroby zawodowej, a stan jego zdrowia uległ pogorszeniu w związku z tym wypadkiem lub chorobą zawodową.
2.
Renciście uprawnionemu do kolejowej renty, którego komisja lekarska do spraw inwalidztwa i zatrudnienia zaliczyła do niższej grupy inwalidztwa, kolej ustala ponownie prawo do renty lub jej wysokość.