Rozdział 9 - Przepisy przejściowe i końcowe. - Zaopatrzenie emerytalne funkcjonariuszów organów bezpieczeństwa publicznego oraz ich rodzin.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1955.31.184

Akt utracił moc

Wersja od: 1 lipca 1958 r.

Rozdział  9.

Przepisy przejściowe i końcowe.

Art.  35.

Przepisy dekretu stosuje się do praw do zaopatrzenia powstałych po dniu 1 lipca 1954 r.

Art.  36.

1. Funkcjonariuszom zwolnionym ze służby po dniu 1 lipca 1954 r., którzy nie nabywają prawa do renty za wysługę lat przewidzianej w dekrecie, przysługuje prawo do renty starczej przewidzianej w przepisach o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, jeżeli w myśl tych przepisów nabywają prawo do tej renty przy zaliczeniu im okresów odbytej przez nich służby w organach bezpieczeństwa publicznego jako okresów zatrudnienia z uwzględnieniem przepisu art. 9.

2. Służbę generałów i oficerów bezpieczeństwa publicznego zalicza się do I kategorii zatrudnienia, a służbę podoficerów bezpieczeństwa publicznego do II kategorii zatrudnienia. Przewodniczący Komitetu do Spraw Bezpieczeństwa Publicznego określi przypadki, w których służbę podoficerów bezpieczeństwa publicznego ze względu na szczególne warunki jej odbywania zalicza się do I kategorii zatrudnienia.

3. Funkcjonariuszom wymienionym w ust. 1 zaopatrzenie ustalają i wypłacają organy określone przez Ministra Pracy i Opieki Społecznej.

Art.  37-41. ¹

(uchylone).

Art.  42.

1. Do zaopatrzeń emerytalnych przewidzianych w dekrecie stosuje się odpowiednio art. 17-23, 27, 40, 42, 43, 46-51, 54, 68-74 i 98 dekretu z dnia 25 czerwca 1954 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 30, poz. 116).

2. Przewidziane w przepisach wymienionych w ust. 1 uprawnienia Ministra Pracy i Opieki Społecznej przysługują Przewodniczącemu Komitetu do Spraw Bezpieczeństwa Publicznego.

Art.  43.

Zaopatrzenie emerytalne funkcjonariuszów nie objętych art. 1 oraz pracowników zatrudnionych w organach bezpieczeństwa publicznego na podstawie umowy o pracę reguluje dekret z dnia 25 czerwca 1954 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 30, poz. 116).

Art.  44.

1. Tracą moc wszystkie dotychczasowe przepisy dotyczące zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszów organów bezpieczeństwa publicznego.

2. W szczególności tracą moc:

1) dekret z dnia 14 kwietnia 1948 r. o zasiłkach i pomocy dla żołnierzy Wojska Polskiego, żołnierzy i funkcjonariuszów służby bezpieczeństwa publicznego, członków Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej - oraz ich rodzin (Dz. U. z 1948 r. Nr 21, poz. 139 i z 1950 r. Nr 6, poz. 46) - w zakresie zasiłków jednorazowych i zasiłków miesięcznych przysługujących funkcjonariuszom oraz członkom ich rodzin,

2) dekret z dnia 3 lutego 1947 r. o odszkodowaniu dla funkcjonariuszów służby bezpieczeństwa publicznego, żołnierzy Wojska Polskiego i członków Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej, którzy utracili zdolność do pracy w walce z wrogami Polski Demokratycznej, oraz dla osób pozostałych po poległych w tej walce (Dz. U. Nr 14, poz. 54) - w zakresie jednorazowej odprawy i zasiłków miesięcznych przysługujących funkcjonariuszom oraz członkom ich rodzin.

3. Jednakże dekrety wymienione w ust. 2 stosuje się nadal do praw do zasiłków i pomocy powstałych przed dniem 1 lipca 1954 r., lecz do tego dnia jeszcze nie ustalonych, jeżeli roszczenie o zasiłki zostanie zgłoszone w ciągu 6 miesięcy od dnia ogłoszenia niniejszego dekretu.

Art.  45.

Dekret wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca 1954 r.

¹ Art. 37-41 uchylone przez art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 marca 1958 r. o zmianie przepisów o rentach i zaopatrzeniach (Dz.U.58.21.93) z dniem 1 lipca 1958 r.