Dział 4 - Przepisy szczegółowe. - Zakwaterowanie Sił Zbrojnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1951.26.194

Akt utracił moc

Wersja od: 12 maja 1951 r.

DZIAŁ  IV.

Przepisy szczegółowe.

Rozdział  1.

Uprawnienia żołnierzy do zakwaterowania.

Art.  26.

Zakwaterowanie żołnierzy odbywa się w kwaterach stałych (wspólnych lub osobnych) oraz w kwaterach przejściowych.

Art.  27.

1. Kwatery stałe otrzymują żołnierze w czynnej służbie wojskowej.

2. W przypadkach, wymienionych w art. 7 ust. 1 pkt 5, kwatery przejściowe otrzymują:

1) żołnierze w czynnej służbie wojskowej,

2) pracownicy cywilni zatrudnieni w Siłach Zbrojnych.

3. Żołnierze w czynnej służbie wojskowej zachowują prawo do kwatery stałej niezależnie od otrzymania kwatery przejściowej.

4. Minister Obrony Narodowej lub władze wojskowe przez niego upoważnione mogą przyznać osobne lub wspólne kwatery stałe pracownikom cywilnym, zatrudnionym w Siłach Zbrojnych, oraz osobne kwatery stałe żołnierzom zawodowym, zwolnionym z czynnej służby wojskowej.

Art.  28.

1. Żołnierzom zawodowym, uprawnionym do osobnej kwatery stałej, może być przyznany równoważnik pieniężny w przypadku, gdy władze wojskowe nie mają możności przydzielenia im osobnej kwatery stałej w miejscu pełnienia służby.

2. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Finansów określi wysokość oraz zasady wypłaty równoważnika, wymienionego w ust. 1.

Art.  29.

Powstawanie, czas trwania i wygaśnięcie uprawnienia do kwatery stałej i przejściowej, sposób przydziału i użytkowania tych kwater oraz sposób i terminy ich zwalniania jak również władze wojskowe, właściwe do przydzielania kwater i zarządzania ich zwalniania, określi Minister Obrony Narodowej.

Rozdział  2.

Wspólne kwatery stałe.

Art.  30.

1. Szeregowców i podoficerów, odbywających zasadniczą służbę wojskową, ćwiczenia lub przeszkolenie wojskowe albo inną czynną służbę wojskową, oraz podoficerów zawodowych nieżonatych i nie mających na utrzymaniu dzieci kwateruje się na koszt władzy wojskowej we wspólnych kwaterach stałych.

2. Przepis ust. 1 może mieć zastosowanie również do oficerów oraz do podoficerów zawodowych żonatych lub mających na utrzymaniu dzieci w przypadkach skierowania ich na studia (szkolenie) do wojskowych zakładów szkoleniowych. Do utrzymujących rodziny oficerów i podoficerów zawodowych stosuje się w tych przypadkach odpowiednio przepisy art. 27 ust. 3.

Art.  31.

Wspólna kwatera stała obejmuje - poza pomieszczeniem - jej urządzenie, oświetlenie, ogrzewanie oraz dostarczanie wody.

Art.  32.

Minister Obrony Narodowej określi rozmiar wspólnych kwater stałych, ich urządzenie, normy oświetlenia, ogrzewania i wody, sposób wspólnego zakwaterowania żołnierzy oraz władze, właściwe do zarządzenia wspólnego zakwaterowania żołnierzy, wymienionych w art. 30 ust. 2.

Rozdział  3.

Osobne kwatery stałe.

Art.  33.

1. Generałów i oficerów zawodowych oraz podoficerów zawodowych żonatych lub mających na utrzymaniu dzieci kwateruje się w osobnych kwaterach stałych (mieszkaniach).

2. Minister Obrony Narodowej lub władze wojskowe przez niego upoważnione mogą przyznać osobne kwatery stałe również podoficerom zawodowym nieżonatym i nie mającym na utrzymaniu dzieci.

Art.  34.

W miejscowościach, w których istnieją przejściowe trudności w zakwaterowaniu Sił Zbrojnych, Minister Obrony Narodowej może zarządzić zakwaterowanie oficerów młodszych i podoficerów zawodowych nieżonatych i nie mających na utrzymaniu dzieci lub niezdolnych do zarobkowania rodziców - w osobnych kwaterach stałych po dwóch oficerów, względnie podoficerów, w jednej izbie mieszkalnej.

Art.  35.

1. Przydziału osobnych kwater stałych dokonuje się na podstawie pisemnego nakazu, wydanego przez wojskowe władze kwaterunkowe. Nakaz ten określa zarazem osoby, uprawnione do zamieszkania wspólnie z żołnierzem.

2. Od zamieszkania z żołnierzem nie mogą być wyłączeni członkowie jego rodziny, żyjący we wspólnym gospodarstwie domowym, oraz osoba, prowadząca gospodarstwo domowe, jeżeli warunki rodzinne uzasadniają konieczność jej zatrudnienia.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się również do osobnych kwater stałych, przyznanych pracownikom cywilnym, zatrudnionym w Siłach Zbrojnych (art. 27 ust. 4).

Art.  36.

Osobna kwatera stała nie obejmuje jej urządzenia, oświetlenia, ogrzewania i dostarczania wody.

Art.  37.

Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Przewodniczącym Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego określi rozmiar osobnych kwater stałych w zależności od zajmowanego stanowiska służbowego, stopnia wojskowego i stanu rodzinnego osoby zakwaterowanej oraz warunków miejscowych.

Art.  38.

1. Osoby zakwaterowane w osobnych kwaterach stałych uiszczają za te kwatery opłatę w wysokości i w terminach, określonych przez Ministra Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Finansów.

2. Opłaty, nie uiszczone w terminach, określonych w zarządzeniu, wymienionym w ust. 1, podlegają potrąceniu z uposażenia (wynagrodzenia) osób zakwaterowanych w całości, niezależnie od potrąceń, dokonywanych w myśl przepisów szczególnych z innych tytułów.

3. W przypadku niemożności potrącenia opłat z uposażenia (wynagrodzenia) osób zakwaterowanych zaległe opłaty mogą być z nich ściągnięte w trybie przepisów o egzekucji administracyjnej świadczeń pieniężnych. W tym przypadku tytułem wykonawczym jest wykaz zaległych opłat, wystawiony przez wojskowe władze kwaterunkowe.

Rozdział  4.

Kwatery przejściowe.

Art.  39.

Sposób zakwaterowania przejściowego żołnierzy oraz pracowników cywilnych, zatrudnionych w Siłach Zbrojnych, jak również urządzeń, niezbędnych dla Sił Zbrojnych, określa Minister Obrony Narodowej.

Art.  40.

Oficerom rezerwy, powołanym na ćwiczenia wojskowe, nie przysługuje prawo do kwatery przejściowej lub do równoważnika pieniężnego za tę kwaterę, jeżeli odbywają ćwiczenia w miejscowościach, położonych w miejscu ich stałego zamieszkania i za zezwoleniem władz przełożonych korzystają w tym czasie ze swoich mieszkań.

Rozdział  5.

Zwalnianie kwater stałych i przejściowych.

Art.  41.

1. Na żądanie właściwej władzy wojskowej kwatera stała lub przejściowa powinna być opróżniona przez osobę zakwaterowaną wraz z osobami wspólnie z nią zamieszkałymi w terminie, wyznaczonym przez władzę zgodnie z zarządzeniem, wymienionym w art. 29.

2. W przypadku nieopróżnienia kwatery w terminie wyznaczonym właściwa władza wojskowa może zarządzić usunięcie w drodze przymusowej (eksmisję) osoby zakwaterowanej i osób wspólnie z nią zamieszkałych.

3. Eksmisję przeprowadza się w trybie administracyjnym za pośrednictwem organów wojskowych. Eksmisję osób cywilnych przeprowadzają na wniosek władz wojskowych prezydia gminnych (miejskich, dzielnicowych) rad narodowych.

4. Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Bezpieczeństwa Publicznego i za zgodą Prezesa Rady Ministrów określi w drodze rozporządzenia właściwość władz i tryb postępowania w sprawach eksmisji z kwater.

Art.  42.

Usunięcie z kwatery stałej osoby, uprawnionej do kwatery stałej (przekwaterowanie), może nastąpić tylko pod warunkiem uprzedniego dostarczenia tej osobie przez wojskową władzę kwaterunkową innej kwatery stałej, odpowiadającej normom zakwaterowania, określonym w zarządzeniu, wymienionym w art. 37.

Art.  43.

1. Usunięcie z kwatery stałej (eksmisja) osoby, której prawo do kwatery wygasło, oraz osób wspólnie z nią zamieszkałych (art. 35) może być przeprowadzone po uprzednim dostarczeniu tym osobom mieszkania zastępczego, odpowiadającego obowiązującym normom zaludnienia i nadającego się do zajęcia ze względu na stan techniczny.

2. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadkach, gdy:

1) prawo żołnierza do kwatery stałej wygasa wskutek zwolnienia go ze służby w trybie karnym lub dyscyplinarnym w myśl przepisów, normujących służbę wojskową żołnierzy,

2) usunięcie pracownika cywilnego administracji wojskowej z kwatery stałej spowodowane zostało okolicznościami, które w myśl przepisów szczególnych uzasadniają usunięcie pracownika z mieszkania pracowniczego bez obowiązku dostarczenia mu mieszkania zastępczego,

3) usunięcie z kwatery, znajdującej się w mieście (osiedlu), dotyczy osób, nie mających w myśl przepisów szczególnych prawa zamieszkania w danym mieście (osiedlu),

4) osoba podlegająca usunięciu ma inne mieszkanie.

Art.  44.

Prezydia gminnych (miejskich) rad narodowych obowiązane są na żądanie władz wojskowych dostarczyć osobom, podlegającym eksmisji, mieszkań zastępczych stosownie do obowiązujących przepisów.