Wyrok Trybunału Konstytucyjnego, sygn. akt P 16/05.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2006.61.438

Akt jednorazowy
Wersja od: 12 kwietnia 2006 r.

WYROK
TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 4 kwietnia 2006 r.
sygn. akt P 16/05

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Wiesław Johann - przewodniczący,

Biruta Lewaszkiewicz-Petrykowska - sprawozdawca,

Jerzy Stępień,

Mirosław Wyrzykowski,

Bohdan Zdziennicki,

protokolant: Krzysztof Zalecki,

po rozpoznaniu, z udziałem sądu przedstawiającego pytanie prawne oraz Sejmu, Ministra Transportu i Budownictwa i Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 4 kwietnia 2006 r., pytania prawnego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o zbadanie, czy:

1)
art. 18 ust. 1 pkt 4 i art. 31 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 42, ze zm.) są zgodne z art. 2 Konstytucji,
2)
§ 6 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 30 grudnia 1994 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie (Dz. U. z 1995 r. Nr 8, poz. 38, ze zm.) jest zgodny z ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414, ze zm.),

orzeka:

§ 6 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 30 grudnia 1994 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie (Dz. U. z 1995 r. Nr 8, poz. 38, z 2002 r. Nr 134, poz. 1130 oraz z 2003 r. Nr 175, poz. 1704) jest zgodny z ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016, z 2004 r. Nr 6, poz. 41, Nr 92, poz. 881, Nr 93, poz. 888 i Nr 96, poz. 959, z 2005 r. Nr 113, poz. 954, Nr 163, poz. 1362 i 1364 i Nr 169, poz. 1419 oraz z 2006 r. Nr 12, poz. 63).

Ponadto postanawia:

na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638, z 2001 r. Nr 98, poz. 1070 oraz z 2005 r. Nr 169, poz. 1417) umorzyć postępowanie w pozostałym zakresie ze względu na niedopuszczalność wydania wyroku.