Art. 3. - Wynagrodzenie za nieruchomości ziemskie, przejęte na własność Państwa z mocy ustawy z dnia 17 grudnia 1920 r. o przejęciu na własność Państwa ziemi w niektórych powiatach Rzeczypospolitej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1933.32.277

Akt utracił moc

Wersja od: 28 października 1934 r.

Art. 3.

(1)

Jeżeli w skład przejętej nieruchomości wchodzą działki, użytkowane przez osoby, które posiadanie tych działek uzyskały przed dniem 1 stycznia 1927 r. na warunkach, określonych w art. 1 ustawy z dnia 13 marca 1929 r. o umowach sprzedaży lub przyrzeczeniach sprzedaży nieruchomości ziemskich na obszarze sądów apelacyjnych w Warszawie, Lublinie i Wilnie (Dz. U. R. P. Nr. 24, poz. 246), to cena wykupu takich działek nie może przewyższać wysokości ceny nabycia tych działek, ustalonej w umowach sprzedaży lub przyrzeczeniach sprzedaży, zawartych między właścicielem przejętej nieruchomości a posiadaczami działek, przyczem sumy, wpłacone przez posiadaczy właścicielowi na poczet tej ceny, winny być potrącone z ustalonego wynagrodzenia przy wypłacie tego wynagrodzenia, a równocześnie zarachowane na dobro posiadaczy do wysokości ceny nabycia przez nich od Skarbu Państwa posiadanych działek.

(2)

Przy dokonywaniu szacunku i ustalaniu wynagrodzenia oraz wypłacie wynagrodzenia za nieruchomości ziemskie, w których skład wchodzą działki, określone w cz. (1), winny być stosowane zasady następujące:

w przypadkach istnienia w stosunku do powyższych działek prawomocnych wyroków sądowych, uznających zawarte z właścicielem umowy za przenoszące na posiadaczy prawo własności tych działek, a także w przypadkach, gdy fakt istnienia umów, wysokość ustalonej w nich ceny nabycia i dokonanych wpłat przez posiadaczy stwierdzone zostaną protokolarnie zgodnem oświadczeniem właściciela i posiadaczy, dokonanie szacunku, ustalenie wynagrodzenia i wypłata wynagrodzenia nastąpić winny z zachowaniem postanowień cz. (1) i z uwzględnieniem przewidzianego w tej części zarachowania;