Wynagrodzenie za nieruchomości ziemskie, przejęte na własność Państwa z mocy ustawy z dnia 17 grudnia 1920 r. o przejęciu na własność Państwa ziemi w niektórych powiatach Rzeczypospolitej.
Dz.U.1933.32.277
Akt utracił mocUSTAWA
z dnia 28 marca 1933 r.
o wynagrodzeniu za nieruchomości ziemskie, przejęte na własność Państwa z mocy ustawy z dnia 17 grudnia 1920 r. o przejęciu na własność Państwa ziemi w niektórych powiatach Rzeczypospolitej.
Wynagrodzenie za nieruchomości ziemskie, prawomocnie przejęte na rzecz Skarbu Państwa z mocy art. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1920 r. o przejęciu na własność Państwa ziemi w niektórych powiatach Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. R. P. z 1921 r. Nr. 4, poz. 17), będzie ustalone i uiszczone przy analogicznem zastosowaniu postanowień art. 26 - 37, oraz art. 57 i 78 ustawy z dnia 28 grudnia 1925 r. o wykonaniu reformy rolnej (Dz. U. R. P. z 1926 r. Nr. 1, poz. 1) oraz przewidzianych w tych artykułach ustaw i rozporządzeń ze zmianami, oznaczonemi w niniejszej ustawie, przy uwzględnieniu stanu nieruchomości, w jakim ona była w chwili objęcia jej w faktyczne posiadanie Państwa.
Jeżeli w skład przejętej nieruchomości ziemskiej wchodzą działki, użytkowane przez osobę, która uzyskała prawomocny wyrok sądowy, przyznający jej prawo własności posiadanej działki z mocy art. 557 i 565 T. X. Zwodu Praw Cesarstwa Rosyjskiego z tego powodu, iż okres przedawnienia ziemskiego upłynął przed prawomocnem przejęciem majątku na własność Państwa, to takie działki przy dokonywaniu szacunku i ustalaniu wynagrodzenia winny być wyłączone.
Cena wykupu nieruchomości ziemskich, przejętych z mocy ustawy z 17 grudnia 1920 r., winna być ustalona według cz. 2 art. 30 ustawy z 28 grudnia 1925 r. o wykonaniu reformy rolnej, jeżeli nieruchomości te w chwili prawomocnego ich przejęcia stanowiły własność osób lub spadkobierców osób, które nabyły je pod wyjątkowemi warunkami i zastrzeżeniami b. władz zaborczych rosyjskich, a mianowicie z zachowaniem postanowieni ustawy z dnia 5 marca 1864 r. i ukazu z dnia 3 kwietnia 1864 r. o t. zw. majątkach ulgowych, t. zw. instrukcji z dnia 23 lipca 1865 r. i ukazów z dnia 23 i 31 grudnia 1865 r. o przymusowej sprzedaży majątków przez osoby, zesłane w drodze administracyjnej za udział w powstaniu 1863 r., przepisów z dnia. 13 lipca 1871 r. o sprzedaży będącej pod zarządem skarbu ziemi w gub. Królestwa Polskiego, rozkazów cesarskich z dnia 19 lutego 1887 r. z dnia 13 czerwca 1887 r. i z dnia 25 lutego 1888 r. o odrębnym trybie sprzedaży nieruchomości b. unitów, wysiedlonych z gub. siedleckiej do gub. orenburskiej, lub przy pomocy kredytowej, udzielonej na podstawie przepisów aneksu do uwagi do § 50 statutu Państwowego Banku Szlacheckiego (T. XI cz. 2 Zwodu Praw Cesarstwa Rosyjskiego).
Od ustalonej sumy wynagrodzenia potrącone będą zaliczki, udzielone na poczet wynagrodzenia za przejętą nieruchomość lub na poczet odsetek od tego wynagrodzenia, a także sumy, wypłacone przez Skarb Państwa z tytułu obciążających nieruchomość przywilejów i obciążeń hipotecznych i rzeczowych i ewentualnie sumy, wymienione w cz. (1) art. 3 ustawy niniejszej.
Przepisy ustawy niniejszej stosuje się do spraw, w których wynagrodzenie nie zostało w całości uiszczone przed dniem wejścia w życie tej ustawy.
Wykonanie ustawy niniejszej porucza się Ministrowi Rolnictwa i Reform Rolnych w porozumieniu z Ministrami Skarbu i Sprawiedliwości.
Ustawa niniejsza wchodzi w życie po upływie 14 dni od ogłoszenia. Równocześnie traci moc obowiązującą rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 30 kwietnia 1927 r. w sprawie wynagrodzenia za nieruchomości ziemskie, przejęte na własność Państwa w niektórych powiatach Rzeczypospolitej (Dz. U. R. P. Nr. 42, poz. 374).
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »