Wymiar i pobór państwowego podatku gruntowego za rok 1923 od gruntów użytkowych i lasów, położonych na obszarze województw: wileńskiego, nowogródzkiego, poleskiego, wołyńskiego, oraz powiatów: białostockiego, bielskiego, sokólskiego, wołkowyskiego i grodzieńskiego województwa białostockiego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1923.72.560

Akt utracił moc

Wersja od: 25 stycznia 1924 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 12 lipca 1923 r.

w przedmiocie wymiaru i poboru państwowego podatku gruntowego za rok 1923 od gruntów użytkowych i lasów, położonych na obszarze województw: wileńskiego, nowogródzkiego, papieskiego, wołyńskiego, oraz powiatów: białostockiego, bielskiego, sokolskiego, wołkowyskiego i grodzieńskiego województwa białostockiego. ^*

Na zasadzie art. 7 ustawy z dnia 15 czerwca 1923 r. w przedmiocie wyrównania podatków gruntowych tudzież niektórych podatków budynkowych (Dz. U. R. P. № 65 poz. 505) Rada Ministrów zarządza co następuje:

§ 1. Przypadająca na obszarze województw: wileńskiego, nowogródzkiego, poleskiego i wołyńskiego, Oraz powiatów: białostockiego, bielskiego, sokolskiego, wołkowyskiego i grodzieńskiego województwa białostockiego na poszczególne powiaty ogólna suma państwowego podatku gruntowego (art. 6 ros. ustawy o podatkach bezpośrednich-Tom V Ros. Zb. Pr. wyd. 1903 r.) zostaje określona, poczynając od 1 stycznia 1923 r. w przeciętnych wysokościach, ustalonych z każdej dziesięciny gruntów, w następującej tabeli:

Tabela przeciętnej wysokości podatku gruntowego.

Nr kolejny	Nazwa powiatu	Z jednej dziesięciny gruntów uprawnych, łąk, ogrodów i sadów	Z jednej dziesięciny lasów i pastwisk
1	Białostocki	10.000	2.000
2	Bialski	8.000	1.600
3	Sokolski	8.000	1.600
4	Grodzieński	8.000	1.600
5	Wołkowyski	8.000	1.600
6	Nowogródzki	10.000	2.000
7	Słonimski	7.000	1.400
8	Dzieśnieński	9.000	1.800
9	Brasławski	8.000	1.600
10	Lidzki	9.000	1.800
11	Wołożyński	7.000	1.400
12	Wilejski	7.000	1.400
13	Duniłowiczowski	9.000	1.800
14	Kossowski	6.000	1.200
15	Baranowicki	7.000	1.400
16	Nieświeski	11.000	2.200
17	Stołpecki	9.000	1.800
18	Brzeski	6.000	1.200
19	Kamień-Koszyrski	5.000	1.000
20	Sarneńskl	6.000	1.200
21	Łuninieckl	6.000	1.200
22	Piński	5.000	1.000
23	Prużański	6.000	1.200
24	Kobryński	6.000	1.200
25	Drohiczyński	6.000	1.200
26	Włodzimierski	8.500	1.700
27	Horochowski	8.500	1.700
28	Lubomiski	6.500	1.300
29	Kowelski	6.500	1.300
30	Krzemieniecki	16.000	3.200
31	Dubnieński	16.000	3.200
32	Równieński	13.000	2.600
33	Ostrogskl	16.000	3.200
34	Łucki	10.000	2.000
35	Wileński	8.000	1.600
36	Oszmiański	8.000	1.600
37	Święciański	6.000	1.200
38	Trocki	8.000	1.600

§ 2. Do płacenia podatku gruntowego pociągnięte być mają wszystkie grunta użytkowe uprawne, ogrody, sady, łąki, pastwiska i lasy, znajdujące się w powiecie i położone poza obrębem miast i miasteczek, z wyjątkiem wymienionych w art. 5 ustawy o podatkach bezpośrednich i w ustawie o powinnościach ziemskich.

§ 3. Ogólną sumę państwowego podatku gruntowego, wyznaczonego na powiat (§ 1) rozkłada komisja repartycyjna na poszczególne własności z uwzględnieniem przepisów ros. ustawy o powinnościach ziemskich, jakoteż przepisu art. 15 ros. ustawy o podatkach bezpośrednich, oraz ros. przepisów prawa o włościanach (Zb. praw. ros. z 1903 r. Tom IX dział II).

§ 4. Na każdy powiat ustanawia się komisją repartycyjna do podatku gruntowego, składającą się: z naczelnika miejscowego urzędu skarbowego podatków i opłat skarbowych, jako przewodniczącego i z sześciu członków powołanych z grona płatników podatku przez Dyrektora Izby skarbowej na wniosek naczelnika urzędu skarbowego podatków i opłat skarbowych w porozumieniu z miejscowym starostą powiatowym: trzech członków ma być powołanych z liczby płatników większej własności i trzech - mniejszej własności. W takiej samej ilości i w ten sam sposób należy powołać zastępców członków komisji.

O dniu posiedzenia członkowie komisji winni być zawiadomieni pisemnie przez przewodniczącego przynajmniej na trzy dni przed posiedzeniem.

§ 5. Dla prawomocności postanowień komisji potrzebna jest obecność, oprócz przewodniczącego, dwóch członków lub ich zastępców, a w szczególności jednego od większej i jednego od mniejszej własności. W razie równości głosów rozstrzyga głos przewodniczącego.

§ 6. Skargi na postanowienia komisji płatnicy mogą podawać do właściwej Izby skarbowej w ciągu -miesiąca od dnia obwieszczenia przez Urząd skarbowy podatków i opłat skarbowych o ukończeniu repartycji podatku i o rozesłaniu nakazów płatniczych. Podanie skargi nie wstrzymuje obowiązku uiszczenia podatku. Skargi rozstrzyga ostatecznie dyrektor Izby Skarbowej.

§ 7. Postanowienia art. 2, 9, 10, 12, 13 i 14 powołanej ustawy z dnia 15 czerwca 1923 r. (Dz. U. R. P. № 65, poz. 505) mają moc obowiązującą na obszarze wymienionym w § 1 niniejszego rozporządzenia.

§ 8. Termin płatności podatku za I półrocze roku 1923 ustanawia się na czas od dnia 15 sierpnia do dnia 15 września 1923 r.

Podatek za II półrocze 1923 r. ma być płacony w czasie od dnia 15 października do dnia 15 listopada 1923 r.

Oddzielny dodatek do podatku gruntowego, obowiązujący płatników wymienionych w art. 2 ustawy z dnia 15 czerwca 1923 r., ma być płacony w tych samych wyżej wskazanych terminach.

§ 9. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie, z dniem ogłoszenia.

^* Z dniem 25 stycznia 1924 r. § 2-6 nin. rozporządzenia mają moc obowiązującą na obszarze wymienionym w § 1 rozporządzenia z dnia 14 stycznia 1924 r. w przedmiocie wymiaru i poboru państwowego podatku gruntowego od gruntów użytkowych i lasów położonych na obszarze Ziemi Wileńskiej oraz województw: nowogródzkiego, poleskiego, wołyńskiego oraz powiatów: białostockiego, bielskiego, sokolskiego, wołkowyskiego i grodzieńskiego województwa białostockiego (Dz.U.24.8.77), zgodnie z § 2 rozporządzenia zmieniającego.