Rozdział 5 - Uzupełniająca służba wojskowa. Do art. 107 . - Wykonanie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 r. o powszechnym obowiązku wojskowym.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1939.20.131

Akt utracił moc

Wersja od: 14 stycznia 1949 r.

Rozdział  V.

Uzupełniająca służba wojskowa.

Do art. 107.

§  380.

(1) Powszechny obowiązek wojskowy ciąży na:

a) osobach stanu urlopowanych wymienionych w art. 155 ust. (2);

b) żołnierzach pełniących czynną służbę wojskową, jeżeli służba ta nie jest pełniona z mocy obowiązku wojskowego szczególnego (art. 7 ust. 2)).

(2) Do pełnienia uzupełniającej służby wojskowej będą powoływani mężczyźni lub kobiety należące do kategorii osób stanu urlopowanych. Spośród osób stanu urlopowanych do uzupełniającej służby wojskowej nie będą powoływani poborowi, którzy na komisji poborowej otrzymali kat. B, do czasu zmiany tej kategorii.

Do art. 109-112.

§  381.

(1) Podstawą ustalenia ilości osób obowiązanych do odbycia uzupełniającej służby wojskowej mogą być:

a) wykazy osób obowiązanych do odbycia uzupełniającej służby wojskowej zestawione przez władze, organizacje, instytucje itp., określone przez Ministra Spraw Wojskowych w zarządzeniu o powołaniu, albo

b) listy rejestracyjne zestawione przez komisje rejestracyjne w myśl przepisów rozporządzenia niniejszego.

(2) Wykazy lub listy rejestracyjne mogą obejmować ogół osób obowiązanych do uzupełniającej służby wojskowej, jak też tylko poszczególne grupy tych osób, stosownie do wydawanych każdorazowo w tym przedmiocie zarządzeń Ministra Spraw Wojskowych.

§  382.

(1) Rejestrację osób obowiązanych do odbycia uzupełniającej służby wojskowej zarządza Minister Spraw Wojskowych.

(2) Rejestrację przeprowadzają władze wojskowe (komisje rejestracyjne) określone przez Ministra Spraw Wojskowych lub władze cywilne określone przez Ministra Spraw Wojskowych w porozumieniu z interesowanymi ministrami.

§  383.

(1) Powołanie do rejestracji następuje za pomocą publicznych obwieszczeń lub w inny sposób określony przez Ministra Spraw Wojskowych.

(2) W zarządzeniu rejestracji należy wskazać:

a) termin stawienia się do rejestracji (dzień, godzinę) oraz miejsce (miejscowość i lokal);

b) jakie dokumenty obowiązany do odbycia uzupełniającej służby wojskowej ma przynieść z sobą do rejestracji;

c) rygory karne w razie nieuczynienia zadość obowiązkowi stawienia się do rejestracji.

(3) Minister Spraw Wojskowych może zarządzić podanie do wiadomości interesowanych również innych danych.

§  384.

(1) Niestawienie się do rejestracji może być usprawiedliwione obłożną chorobą wezwanego.

(2) W razie niemożności stawienia się do rejestracji z powodu obłożnej choroby należy zawiadomić o tym komisję rejestracyjną, dołączając do zawiadomienia świadectwo lekarskie lekarza urzędowego, stwierdzające obłożną chorobę, niezdolność do stawienia się i przypuszczalny czas trwania choroby. Koszty świadectwa lekarskiego ponosi wezwany.

(3) Komisja rejestracyjna może na podstawie świadectwa lekarskiego przesunąć wezwanemu termin stawienia się do rejestracji, a nawet - jeżeli stosunek jego do służby wojskowej nie został ustalony - zwolnić od rejestracji. W razie stwierdzenia choroby, powodującej zasadniczą zmianę zdolności do służby wojskowej u osób, których stosunek do służby wojskowej został już ustalony, komisja rejestracyjna ma spowodować ponowne zbadanie zdolności do służby wojskowej powołanego, w myśl obowiązujących przepisów (art. 118).

(4) W razie stwierdzenia na podstawie świadectwa lekarskiego, iż wezwany jest zdolny do osobistego zgłoszenia się, komisja rejestracyjna może zarządzić przymusowe sprowadzenie wezwanego przez powiatową władzę administracji ogólnej.

§  385.

(1) Minister Spraw Wojskowych w zarządzeniu o rejestracji może zezwolić, aby osoby, które z przyczyn od nich niezależnych nie mogą stawić się przed komisją rejestracyjną osobiście, dokonały zgłoszenia pisemnie.

(2) Warunki i sposób pisemnego zgłoszenia należy w obwieszczeniu o rejestracji lub też w pisemnym wezwaniu do rejestracji określić szczegółowo.

§  386.

(1) Osoby, które zgłosiły się do rejestracji, a których stosunek do służby wojskowej w myśl ustawy o powszechnym obowiązku wojskowym nie został jeszcze ostatecznie ustalony, poddaje komisja rejestracyjna badaniu lekarskiemu celem określenia, czy badany jest zdolny do odbycia uzupełniającej służby wojskowej.

(2) Orzeczenie o zdolności do odbywania uzupełniającej służby wojskowej wydaje jeden lekarz urzędowy według instrukcji Ministra Spraw Wojskowych i w trybie postępowania określonego tą instrukcją.

§  387.

(1) Osoba uznana za niezdolną do uzupełniającej służby wojskowej jest wolna od obowiązku pełnienia tej służby do czasu ostatecznego ustalenia jej stosunku do służby wojskowej na ogólnych zasadach przez komisję poborową.

(2) Orzeczenie lekarskie wydane w myśl § 386 nie zwalnia interesowanego od dopełnienia obowiązku stawienia się do poboru na zasadach ogólnych.

§ 388. O orzeczeniu lekarskim, wydanym w myśl § 386 komisja rejestracyjna zawiadamia władzę, w której rejestrze poborowych lub liście poborowych wpisana jest dana osoba, celem przeprowadzenia rzeczowego wpisu w rejestrze lub w liście poborowych.

§ 389. Po przyjęciu zgłoszeń do rejestracji i po przeprowadzeniu badań lekarskich komisja rejestracyjna sporządza listę rejestracyjną, w której umieszcza osoby obowiązane do uzupełniającej służby wojskowej, a mianowicie:

a) których stosunek do służby wojskowej został ostatecznie ustalony, oraz

b) których stosunek do służby wojskowej nie został ostatecznie ustalony, a które w myśl § 386 zostały uznane za zdolne do odbycia uzupełniającej służby wojskowej.

§  390.

(1) Podstawę powołania do uzupełniającej służby wojskowej stanowią bądź to wykazy osób zestawione przez władze, instytucje, organizacje itp. w myśl § 381 ust. (1) lit. a), bądź też listy rejestracyjne zestawione w trybie §§ 382 i nast.

(2) Wykazy lub listy rejestracyjne przesyła się władzom wojskowym wskazanym przez Ministra Spraw Wojskowych w zarządzeniu o powołaniu do uzupełniającej służby wojskowej.

§  391.

(1) Powołanie do uzupełniającej służby wojskowej przeprowadzają władze wojskowe, do których w myśl § 390 ust. (2) zostały przesłane wykazy lub listy rejestracyjne osób obowiązanych do uzupełniającej służby wojskowej.

(2) Powołanie do uzupełniającej służby wojskowej następuje za pomocą publicznych obwieszczeń lub za pomocą imiennych kart powołania.

(3) W powołaniu należy wskazać:

a) termin i miejsce stawienia się do służby,

b) czas trwania uzupełniającej służby wojskowej lub jej okresu,

c) rygory karne z powodu niestawienia się do służby.

(4) Przy określaniu czasu trwania uzupełniającej służby wojskowej lub jej okresu należy podać czy chodzi o powołanie na kurs lub obóz, czy też na ćwiczenia odbywane w pewnych odstępach czasu.

§  392.

(1) Władza wojskowa, powołująca do uzupełniającej służby wojskowej, może na prośbę wezwanego zarządzić odroczenie tej służby lub przesunięcie terminu jej odbywania na okres późniejszy, jeżeli przytoczone przez wezwanego motywy zasługują na uwzględnienie.

(2) W szczególności należy udzielić zezwolenia na przesunięcie terminu odbywania ćwiczeń, gdy odbywanie ich w terminie, wyznaczonym mogłoby narazić obowiązanego do ich odbywania lub też jego rodzinę na dotkliwy uszczerbek w zarobkowaniu lub też obowiązanego do odbywania ćwiczeń na znaczne trudności w odbywaniu lub ukończeniu studiów.

(3) Również wypadki choroby lub śmierci w rodzinie obowiązanego do ćwiczeń i związana z tym konieczność opieki nad rodziną są wystarczającym powodem przesunięcia terminu ćwiczeń na okres późniejszy.

§  393.

(1) Niestawienie się do służby może być usprawiedliwione tylko obłożną chorobą wezwanego.

(2) W razie niemożności stawienia się do służby z powodu obłożnej choroby należy zawiadomić o tym władzę wojskową, powołującą do służby, dołączając do zawiadomienia otrzymane wezwanie oraz świadectwo lekarskie, stwierdzające obłożną chorobę i niezdolność do stawienia się. Koszty świadectwa lekarskiego ponosi wezwany.

(3) W świadectwie lekarskim należy stwierdzić:

a) że powołany jest obłożnie chory (z dokładnym podaniem rodzaju choroby);

b) że stwierdzona choroba czyni powołanego niezdolnym do stawienia się do służby;

c) przypuszczalny czas trwania obłożnej choroby.

§  394.

(1) Władza wojskowa po otrzymaniu zawiadomienia powołanego i świadectwa lekarskiego, stwierdzającego niemożność stawienia się do służby, może, zależnie od treści świadectwa, zwolnić powołanego całkowicie od obowiązku odbywania uzupełniającej służby wojskowej, zwolnić go na określony przeciąg czasu lub zarządzić przesunięcie terminu odbywania tej służby.

(2) Jeżeli świadectwo lekarskie stwierdza lub też jeżeli z niego wynika, iż obłożna choroba powoduje zasadniczą zmianę zdolności do służby wojskowej, a dotyczy osoby, której stosunek do służby wojskowej został ostatecznie ustalony, wówczas władza wojskowa, która otrzymała świadectwo lekarskie, powoduje ponowne zbadanie stanu zdrowia powołanego i jego zdolności do służby wojskowej stosownie do art. 118.

(3) W razie doznania przez żołnierza pełniącego uzupełniającą służbę wojskową uszkodzenia zdrowia lub kalectwa, czyniącego go niezdolnym do pełnienia tej służby, przełożony jednostki organizacyjnej:

a) w stosunku do żołnierzy rezerwy, pospolitego ruszenia lub pomocniczej służby wojskowej wdraża postępowanie rewizyjno-lekarskie stosownie do art. 118;

b) w stosunku do poborowych - zawiadamia o stanie chorobowym powiatową władzę administracji ogólnej, celem ponownego przedstawienia poborowego na komisję poborową;

c) w stosunku do innych żołnierzy pełniących uzupełniającą służbę wojskową (przedpoborowi) zwalnia ich z szeregów na podstawie świadectwa wojskowo-lekarskiego. Żołnierze ci są wolni od obowiązku pełnienia uzupełniającej służby wojskowej, do czasu ostatecznego ustalenia przez komisję poborową ich stosunku do służby wojskowej.

§  395.

(1) Czas trwania uzupełniającej służby wojskowej określa Minister Spraw Wojskowych każdorazowo w zarządzeniu o powołaniu do tej służby.

(2) Uzupełniająca służba wojskowa - zarówno o ile chodzi o ćwiczenia przygotowawcze jak i doskonalące - może być podzielona przez Ministra Spraw Wojskowych na pewne okresy; w tym przypadku powołanie do uzupełniającej służby wojskowej następuje na oznaczony okres, którego czas trwania określa Minister Spraw Wojskowych każdorazowo w zarządzeniu o powołaniu do uzupełniającej służby wojskowej.

(3) Oznaczony przez Ministra Spraw Wojskowych okres uzupełniającej służby wojskowej może być wypełniony całkowicie (bez przerw) czynną służbą wojskową w formie kursów lub obozów albo też w okresie tym czynna służba wojskowa może być pełniona w pewnych odstępach czasu w formie krótkich ćwiczeń wojskowych przewidzianych programem szkolenia i podanych do wiadomości powołanych przez przełożonego jednostki organizacyjnej szkolącej.

(4) Odbycie tylko oznaczonego okresu uzupełniającej służby wojskowej nie jest wypełnieniem obowiązku, wynikającego z art. 107 ust. (1).

§  396.

(1) Osoby, które odbyły uzupełniającą służbę wojskową lub jej okres, oznaczony przez Ministra Spraw Wojskowych, w sposób i przez czas przepisany, otrzymują zaświadczenia, wystawiane przez jednostki organizacyjne szkolące.

(2) Odbycie uzupełniającej służby wojskowej (okresu) należy wpisać do wojskowych dokumentów ewidencyjnych.

§ 397. Czas ćwiczeń przygotowawczych może być zaliczony na poczet zasadniczej służby wojskowej, a doskonalących - na poczet czynnej służby w rezerwie, pospolitym ruszeniu lub pomocniczej służby wojskowej (ćwiczeń lub przeszkolenia) w wymiarze i na warunkach określonych przez Ministra Spraw Wojskowych.