§ 55. - Wykonanie ustawy z dnia 4 lutego 1949 r. o podatku od wynagrodzeń.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1949.15.98

Akt utracił moc

Wersja od: 16 stycznia 1965 r.

§ 55.

Obowiązek ponoszenia przez pracodawcę (art. 2 ust. 3) uzupełniającego podatku jest ściśle związany z pełnieniem przez pracownika pracy, czy to nieodpłatnie, czy też za wynagrodzeniem. Jeżeli w pewnych okresach wypłaty pracownik w ogóle nie pracował, np. wskutek choroby, urlopu bezpłatnego, braku surowców, ograniczeń w produkcji itp. okoliczności i nie otrzymywał żadnego wynagrodzenia za powyższe okresy, uzupełniający podatek nie należy się. Jeżeli zaś w pewnych okresach wypłaty pracownik pracuje tylko przez część okresu wypłaty, uzupełniający podatek należy się za okres wypłaty, w którym pracownik pełnił pracę według stawki odpowiadającej wynagrodzeniu, jakie pracownik rzeczywiście otrzymał za dany okres wypłaty.

Przykład.

Pracownik według umowy o pracę z tygodniowym okresem wypłaty wynagrodzenia otrzymuje wynagrodzenie 500 zł dziennie. Przepracował w tygodniu tylko 4 dni i otrzymał tygodniówkę 500 zł × 4 = 2.000 zł; tygodniowa suma uzupełniającego podatku wynosi 70 zł.

W razie gdy przy powtarzających się we właściwym okresie wypłaty wypłatach pobrany został uzupełniający podatek od pierwszych wypłat wynagrodzenia, a wskutek następnych wypłat w tym samym okresie odpadł obowiązek uiszczania uzupełniającego podatku wskutek tego, że łączna kwota wynagrodzenia za właściwy okres wypłaty przekroczyła górną granicę wynagrodzeń obciążonych uzupełniającym podatkiem (art. 15 ust. 1 lub § 57) - nadpłata uzupełniającego podatku, wynikła z obliczenia, podlega zaliczeniu na bieżąco należny uzupełniający podatek od wszystkich pracowników danego zakładu lub też na należność uzupełniającego podatku za następne okresy wypłaty.