§ 20. - Wykonanie ustawy z dnia 4 lutego 1949 r. o podatku od wynagrodzeń.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1949.15.98

Akt utracił moc

Wersja od: 16 stycznia 1965 r.

§ 20. 10

1. Przez diety należy rozumieć kwoty wypłacane podatnikowi przez płatnika w związku z podróżą służbową do miejscowości położonej poza zwykłym miejscem pracy podatnika. Nie są dietami w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 19 diety zryczałtowane, wypłacane osobom nie pobierającym od płatnika wynagrodzenia zasadniczego, oraz diety wypłacane osobom wykonującym czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich (art. 4 ust. 1 pkt 3) za czynności dokonywane w miejscu zamieszkania tych osób.

2. Diety, koszty podróży i noclegów wypłacane obok wynagrodzenia zasadniczego powinny być udokumentowane pisemnym zleceniem wypłaty, stwierdzającym poniesienie określonych wydatków z tytułu tych kosztów.

3. Kwoty wypłacone z tytułu diet, kosztów podróży i noclegów osobom zatrudnionym przez podmioty gospodarki nie uspołecznionej wolne są od podatku do wysokości norm ustalonych obowiązującymi w tym zakresie przepisami. Jeżeli dla danego zakładu pracy nie obowiązują odrębne normy w tym zakresie, wysokość kosztów przyjmuje się na podstawie norm przewidzianych dla pracowników państwowych. W przypadkach, gdy diety, koszty podróży i noclegów przekroczą wymienione normy, wysokość kosztów powinna być poparła dowodami stwierdzającymi rzeczywiste ich poniesienie, w przeciwnym razie nadwyżka ponad normy podlega doliczeniu do wynagrodzenia. Kwoty wypłacone na diety, koszty podróży i noclegów w formie ryczałtowej korzystają ze zwolnienia od podatku tylko do wysokości rzeczywiście poniesionych przez podatnika kosztów.

Do art. 5 ust. 1 pkt 18 i 19.

¹⁰ § 20 zmieniony przez § 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 maja 1951 r. (Dz.U.51.29.228) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 1951 r.