Rozdział 1 - POSTANOWIENIA OGÓLNE. - Wykonanie ustawy z dnia 12 czerwca 1924 r. o opodatkowaniu piwa.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1924.90.850

Akt utracił moc

Wersja od: 30 grudnia 1925 r.

I.

POSTANOWIENIA OGÓLNE.

(do art. 3 ustawy)

§ 1. Opłatę zasadniczą podatku od wyrobu za pierwsze 1.500 hl. brzeczki gorącej należy wnieść przed rozpoczęciem rucha w roku obrachunkowym, a opłatę dodatkowa, przed rozpoczęciem warek każdych następnych 1.500 hl. brzeczki gorącej.

Można też wnosić tę opłatę zgóry za 3.000, 4.500 i t. d. hl. brzeczki.

Urzędnik zatwierdzający oznajmienie na warkę powinien przed tem stwierdzić, że podatek od wyrobu uiszczono.

Przed uiszczeniem tego podatku wykonywanie warek należy wstrzymać. Dowód uiszczenia tej opłaty należy przechowywać przy aktach odnoszących się do zapisów w księdze warek.

(do art. 4 ustawy).

Wywóz piwa za granicę.

§ 2. Przepisy, odnoszące się do uwolnienia od podatku piwa, które pod kontrolą skarbową wywozi się za granicę Państwa, zawiera dodatek A.

(do art. 5 ust. 1 ustawy).

Wyrób piwa w roku obrachunkowym.

§  3.

1) Za piwo wyrobione w browarze w ciągu roku obrachunkowego uważa się piwo: a) co do którego w ciągu roku obrachunkowego powstał obowiązek zapłaty podatku (art. 9), b) piwo wywiezione bez podatku za granicę Państwa, c) piwo wydane pracownikom browaru bez podatku.

2) Za rok obrachunkowy uważa się czas od 1 stycznia do 31 grudnia.

(do art. 5 ust. 2 ustawy).

Piwo pełne, dubeltowe i mocne.

§ 4. 1

1) Podstawą do odróżnienia piwa pełnego, piwa dubeltowego i piwa mocnego stanowi zawartość w piwie ciał stałych, rozpuszczalnych, pochodzących z użycia słodu i cukru (zawartość ekstraktu) odniesiona do odpowiadającej temu piwu brzeczki podstawowej niesfermentowanej (po wychłodzeniu) i wyrażona w stopniach cukromierza przy ciepłocie normalnej + 20° C. = + 16° R. Przepisy o używaniu cukromierzy zawarte są w załączniku E do § 72.

2) Do 31 grudnia 1929 r. zezwala się na używanie cukromierzy używanych dotychczas a legalizowanych przy ciepłocie normalnej + 17¹/₂°C. = + 14° R.

(do art. 7 ustawy).

Piwo jako napój domowy w browarze.

§  5.

1) Uwolnienie od podatku przysługuje piwu, które browary na podstawie stosunku służbowego wydają bezpłatnie swoim pracownikom dla ich własnego użytku, lub dla użytku ich rodzin, w ilości odpowiadającej wymogom miejscowym.

2) Właściciele browarów obowiązani są prowadzić książkę, według wzoru Na 3 o swoich pracownikach ze wskazaniem któremu z nich na podstawie stosunku służbowego, lub roboczego przysługuje prawo bezpłatnego poboru piwa, jako napoju domowego. Tę książkę należy na każde żądanie okazywać organom skarbowym rewidującym browar.

§  6.

1) Piwo przeznaczone dla pracowników i robotników browaru jako napój domowy z uwolnieniem od opłaty podatku, wolno wydawać tylko z pomieszczeń, które według art. 23 ustawy wyznaczono do przechowywania piwa nieopodatkowanego i gotowego do użytku i tylko w naczyniach, dopuszczonych w art. 24 ustawy. Piwo wolno rozdawać jedynie w lokalu przeznaczonym przez władzę skarbową i tylko tym pracownikom, których wpisano do książki przepisanej w § 5 ust. 2.

2) Natychmiast po wydaniu piwa z pomieszczeń wspomnianych w ustąpię 1 należy je odpisać w książce na podatek od piwa.

Powstanie obowiązku płacenia podatku.

§ 7. Za piwo opuszczające browar uważa się piwo z chwilą, gdy się je usuwa z pomieszczeń zatwierdzonych przez władzę skarbową, jako pomieszczenia, przeznaczone do przechowywania gotowego piwa (art. 16 ust. 2 ustawy i § 28 rozporządzenia).

§ 8. Obowiązek płacenia podatku od piwa, mimo to że je zużyto w browarze, nie powstaje wówczas, gdy się je wypija lub w inny sposób zużywa jedynie w celu wypróbowania.

§ 9. Przepisy co do wysyłania z browaru piwa barwiącego zawiera dodatek B.

(do art. 8 ustawy).

Zwrot podatku.

§  10.

1) Piwo, co do którego powstał już obowiązek uiszczenia podatku, można przyjąć napowrót do browaru i uważać je znowu za nieopodatkowane. Piwo takie zapisuje się do książki na zwrócone piwo, prowadzonej według wzoru Na 4.

2) Jeżeli zwróconego piwa nie można zużytkować jako piwa, ani też przerobić na piwo, nadające się do użytku, można na prośbę strony zniszczyć je pod dozorem skarbowym albo w inny sposób uczynić niezdatnem do użycia.

Prośbę o to należy wnieść ustnie albo pisemnie do organu skarbowego dozorującego browar w ciągu trzech dni po zwróceniu tego piwa browarowi. Zniszczenie zwróconego piwa, lub uczynienie go bezużytecznem, może za pozwoleniem urzędu skarbowego nastąpić także i poza obrębem browaru.

W każdym wypadku winien je organ skarbowy zaznaczyć w książce na zwrócone piwo.

3) Co do piwa zwróconego, którego pod dozorem skarbowym nie zniszczono, ani nie uczyniono nieprzydatnem do użycia, może urząd skarbowy wydać dalsze jeszcze zarządzenia kontrolne.

4) Łączną ilość piwa, zapisanego w ciągu całego miesiąca do książki na zwrócone piwo, potrąca się z końcem tego miesiąca we właściwej rubryce książki podatku od piwa (§ 57) z sumy piwa, co do którego powstał obowiązek zapłacenia podatku.

Jeżeliby w książce podatku od piwa nie było zapisanej odpowiedniej ilości piwa tego samego gatunku, co piwo zwrócone, wówczas należy odpisać piwo innego gatunku w ilości przedstawiającej równą wartość podatkową (art. 5 ust. 2 ustawy) tamtego piwa. W wykazie wydanego piwa i uiszczonego podatku należy w takim wypadku zaznaczyć w rubryce "uwaga" tę ilość piwa, którą w wykazie rzeczywiście na przychód zapisano. W ten sam sposób należy uwidoczniać w wykazie łączną ilość zwróconego piwa, zapisaną do książki na zwrócone piwo, jako urzędownie zniszczoną lub uczynioną nieprzydatną do użycia.

Piwo wypite w browarze.

§ 11. Do użytku w browarze, uzasadniającego obowiązek zapłaty podatku, wolno brać piwo tylko w dopuszczanych do tego naczyniach (art. 24 ustawy) i tylko z pomieszczeń zatwierdzonych przez władzę skarbową jako pomieszczenia przeznaczone do przechowywania gotowego piwa (art. 23 ust. 1 ustawy). Każde wydanie piwa do takiego użytku należy zapisać natychmiast do książki podatku od piwa. Władza skarbowa może co do takiego piwa wydać dalsze jeszcze przepisy kontrolne.

(do art. 10 ust. 1 ustawy).

Uiszczenie podatku.

§ 12. Kwotę podatku obliczoną na podstawie wpisów do książki podatku (§ 59) winien przedsiębiorca browaru uiścić w kasie skarbowej najpóźniej siódmego dnia następnego miesiąca przy odpowiedniej deklaracji.

Kwit na wpłaconą kwotę podatku załącza się do księgi podatku.

(do art. 10 ust. 2 i 4 ustawy).

Kredyt podatku.

§  13.

1) Izba skarbowa może zezwolić na kredytowanie podatku od piwa pod przepisanymi warunkami.

2) Sposób zabezpieczenia kredytu stosuje się analogicznie jak w kredycie akcyzy od innych artykułów spożywczych.

3) Jeżeli zabezpieczenie kredytu nastąpiło przez porękę instytucji kredytowej, gaśnie kredyt, oprócz wypadków wymienionych w ustawie, także wówczas, gdy ręcząca instytucja wstrzymała lub zawiesiła wypłaty lub co do jej majątku ogłoszono upadłość.

§  14.

1) Urząd skarbowy, prowadzący odnośny rachunek kredytowy, wydaje przedsiębiorstwu poświadczenie (bolety) na sumy skredytowane.

2) Żadne poświadczenie nie może opiewać na mniejszą kwotę, niż 100 złotych.

3) Termin kredytu rozpoczyna się od dnia płatności podatku (art. 10 ust. 1).

4) 2 Kredytowany podatek wraz z odsetkami po 6% w stosunku rocznym należy zapłacić najpóźniej dnia następnego po upływie szóstego tygodnia kredytu (art. 10 ust. 3 ustawy), a gdyby dzień ten przypadł na niedziele lub święto, w następującym dniu powszednim. Sześciotygodniowy kredyt liczy się od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek uiszczenia podatku spożywczego (art. 10 ust. 1 ustawy).

(do art. 12 ust. 1 do 4 ustawy).

Wyrób piwa.

§ 15. Wyrażenie "wyrób piwa" należy rozumieć w najszerszem tego słowa znaczeniu. Obejmuje ono wszystkie fazy wyrobu i zabiegi z piwem, zarówno w samym browarze jak i poza jego obrębem, np. u, handlarzy, szynkarzy piwa i t. p., aż do chwili oddania piwa konsumentowi.

Surowce do wyrobu piwa.

§  16.

1) Do wyrobu piwa nie wolno używać żadnych suregatów ani słodu - (wyjątku w tym względzie dopuszcza przepis art. 12 ust. 2 ustawy co do piwa górnej fermentacji), ani chmielu, ani też przypraw, choćby ich nie można było uważać za surogaty słodu, lub chmielu. Zakaz ten nie odnosi się w myśl art. 12 ust. 3 ustawy do używania przy wyrobie piwa piw barwiących, przyrządzonych ze słodu, chmielu, drożdży i wody. Do piwa dolnej fermentacji można dodawać jedynie takie piwo barwiące, które wyrobiono tylko ze słodu jęczmiennego. Przepisy o przyrządzaniu i używaniu piwa barwiącego zawiera dodatek B.

2) Zakaz używania przy wyrobie piwa surogatów i przypraw nie odnosi się do używania środków do klarowania piwa, które działają tylko mechanicznie i mogą być całkowicie z niego wydzielone. Natomiast nie wolno używać przy wyrobie piwa takich środków klarujących, które niezupełnie dają się wydzielić.

3) Także i pod względem jakości muszą być materjały służące do wyrobu piwa takie, aby przysługiwała im nazwa, jakiej do ich oznaczenia ustawa używa.

4) Słodu wolno używać w ziarnach całych w łusce lub bez łuski, albo też rozdrobnionego, suchego zwilżonego, suszonego lub nie suszonego, jakoteż przypalonego. Używanie słodu, z którego łuski w całości lub w części wydzielono, jak również mączki słodowej, dozwala się tylko wówczas, gdy odłuszczono słód lub zmielono go na mączkę w samym browarze. Na wyjątki może zezwolić Minister Skarbu.

5) Do wyrobu piwa górnej fermentacji można używać także i słodu z innego zboża, niż jęczmień. Ryżu, kukurydzy, prosa i t. p. nie uważa się za zboże w znaczeniu § 12 ust. 4 ustawy.

§ 17. Za cukier technicznie czysty uważa' się cukier mający taki stopień czystości jaki osiąga się przy używanych metodach fabrykacji cukru; zawartość popiołu, obliczona na substancję suchą, nie może przenosić 0,75 procent. Cukier inwertowany jest mieszaniną cukru gronowego i owocowego, otrzymaną z cukru trzcinowego i buraczanego przez rozczepienie kwasami, mieszanina ta może jeszcze zawierać resztki nierozłożonego cukru buraczanego, lub trzcinowego. Za cukier skrobiowy uważa się cukier, który wytwarza się przez działanie kwasu na skrobię. Do wyrobu piwa wolno używać także i cukru rozpuszczonego w wodzie.

§ 18. Za wodę w znaczeniu art. 12 ust. 1 ustawy uważa się wszelką wodę, występującą w przyrodzie. Przysposabianie wody piwowarskiej przez wydzielanie z niej żelaza, odkażanie, filtrowanie, gotowanie, odparowania jest wogóle dozwolone. Ma dodawanie do wody piwowarskiej soli mineralnych (np. węglanu, lub siarkanu wapniowego, albo soli kuchennej), może w razie potrzeby zezwolić Minister Skarbu jednak tylko o tyle, o ile przez to woda nie nabiera innego składu chemicznego, niż ten jaki posiadają przydatne dla celów piwowarskich wody naturalne. Dodanie tych soli musi nastąpić jeszcze przed rozpoczęciem waru. Ni a wolno dodawać do wody piwowarskiej kwasów.

§  19.

1) Z zastrzeżeniami, które ze względu na możliwość nadużyć okażą się potrzebne może Minister Skarbu zezwolić na używanie w browarze własnych odpadków powstałych przy wyrobie piwa. Nie wolno jednak używać do wyrobu piwa dolnej fermentacji odpadków, pozostałych przy wyrabianiu piwa górnej fermentacji z cukru lub innego słodu niż jęczmienny.

2) Bezwodnika węglowego, uzyskanego w browarze przy wyrobie piwa, wolno browarowi dodawać do własnego piwa.

3) Wolno też używać bezwodnika węglowego przy ściąganiu i wyszynku piwa jedynie jako środka wytwarzającego ciśnienie.

Piwo górnej i dolnej fermentacji.

§ 20. Za piwo górnej fermentacji uważa się piwo, wyrobione przy pomocy drożdży, które wywołują górną fermentacje, i gromadzą się na powierzchni płynu, za piwo zaś dolnej fermentacji piwo wyrobione za pomocą drożdży dolnej fermentacji osadzających się zawsze na dnie naczynia.

Wyrób piwa z cukru.

§ 21. Użycie cukru dozwolone jest tylko przy wyrobie piwa z brzeczki, zadanej drożdżami wywołującemi fermentacją górną, z wyłączeniem drożdży powodujących fermentację dolną lub mieszaniny obu tych rodzajów drożdży. Minister Skarbu może jednak pozwolić (z możnością odwołania pozwolenia każdej chwili), aby wówczas, gdy do wyrobu piwa górnej fermentacji używa się cukru lub słodu pszennego, dodawano niewielką stosunkowo ilość drożdży dolnej fermentacji lub brzeczki znajdującej się w stanie fermentowania wywołanego drożdżami dolnej fermentacji (krążków) a to w tym celu, aby osiągnąć lepsze wyklarowanie piwa lub silniejsze osadzanie się drożdży. Pozwolenie to można dać tylko pod wyrunkami następującemi:

a) dodatek krążków nie może przekraczać 15 procent ilości brzeczki, zadanej drożdżami górnej fermentacji.

b) drożdży lub krążków dolnej fermentacji nie wolno dodawać do kadzi nastawnych ani fermentacyjnych, lecz aa) jeżeli piwo przechodzi w browarze fermentacją główną i wtórną do beczek fermentacyjnych lub składowych i to dopiero wtedy, gdy drożdże już się wydzielają, a delikatna, biała piana wskazuje na to, że piwo przeszło już zarówno fermentacją główną, jak i pierwsze stadja fermentacji wtórnej, bb) jeżeli piwo odbywa w browarze tylko początek fermentacji głównej - dopiero do beczek transportowych.

(do art. 12 ust. 5 ustawy).

Wyjątki od przepisów zawartych w art. 12 ust. 1 i 2 ustawy.

§ 22. Na wyjątki od przepisów zawartych w art. 12 ust. 1 i 2 ustawy dla wyrobu szczególnych gatunków piwa, jakoteż piwa przeznaczonego na wywóz za granicą, może zezwolić Minister Skarbu pod warunkami, które stanowi się w każdym poszczególnym wypadku z osobna.

(do art. 12 ust. 6 ustawy).

Dodawanie wody do piwa.

§  23.

1) Pod zakaz dolewania wody do piwa z art. 12 art. 6 ustawy nie podpada dodawanie wody do brzeczki piwnej, jeżeli nastąpi nie w zamiarze rozcieńczenia piwa, lecz jako zwykły, z prawidłowym wyrobem piwa połączony zabieg produkcyjny.

2) Jeżeli zaś dodaje się w browarze wody do brzeczki po stwierdzeniu jej ilości w chwili wybicia na przyrząd do chłodzenia, lecz przed stwierdzeniem zawartości ekstraktu w piwnicy fermentacyjnej, wówczas zapisuje się to osobno w rubryce do książki warek, czyniąc odpowiednią uwagą we właściwej rubryce.

(do art. 13 ustawy).

§ 24. Napój, którego fermentacją przerwano za pomocą zagrzania, uważa się jako sfermentowany w znaczeniu ustawy.

§  25.

1) Jeżeli piwo, do którego wyrobu użyto cukru chce się puścić w obieg, należy na naczyniach (beczkach, syfonach, dzbanach, flaszkach i t. d.) umieścić w widocznem miejscu czytelny napis: "Piwo wyrobione przy użyciu cukru".

2) Napisy wymienione w ust. 1 winny być utrzymane na naczyniach w należytym stanie aż do chwili oddania spożywcy całej zawartej w nich ilości piwa; w tensam sposób winno się piwo oznaczać w rachunkach, ogłoszeniach, reklamach i napisach, o ile te umieszczone są w obrąbie pomieszczeń wyszynkowych.

¹ § 4 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 21 grudnia 1925 r. (Dz.U.25.129.926) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 30 grudnia 1925 r.

² § 14 ust. 4 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 30 stycznia 1925 r. (Dz.U.25.16.107) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 lutego 1925 r.