Wykonanie ustawy o uprawnieniach do wykonywania czynności felczerskich.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.29.233

Akt utracił moc

Wersja od: 26 kwietnia 1922 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA ZDROWIA PUBLICZNEGO

z dnia 20 marca 1922 r.

w przedmiocie wykonania ustawy o uprawnieniach do wykonywania czynności felczerskich.

Na mocy art. 9 ustawy z dnia 1 lipca 1921 r. o uprawnieniach do wykonywania czynności felczerskich (Dz. U. R. P. № 64, poz. 396), zarządza się co następuje:

§ 1. Do wykonywania czynności felczerskich uprawnione są osoby, które złożą: a) dowód polskiej przynależności państwowej i b) zaświadczenie ukończenia warszawskiej szkoły felczerskiej lub równorzędnej szkoły rosyjskiej przed dn. 27 listopada 1917 r. bądź zaświadczenie o złożeniu egzaminu przed b. ros. gubernialnym urzędem lekarskim przed dn. 27 listopada 1917 r., albo przed komisją egzaminacyjną felczerską Ministerstwa Zdrowia Publicznego.

Dowody wyżej wymienione winny być złożone we właściwym urzędzie administracyjnym 1 instancji wraz z podaniem o regestrację w przeciągu trzech miesięcy od daty ogłoszenia niniejszego rozporządzenia.

Urzędy te po stwierdzeniu, że nadesłane dowody odpowiadają przepisanym wymogom, wpiszą osoby zainteresowane do regestru felczerów i wydadzą odpowiednie zaświadczenie.

§ 2. W wypadkach, kiedy dowody wskazane w § 1 p. b) będą nasuwały wątpliwości, urzędy I instancji prześlą w drodze służbowej sprawę do decyzji Ministerstwa Zdrowia Publicznego, dołączając do akt opinję właściwego zgromadzenia felczerów.

§ 3. Osoby, które w terminie określonym w § 1 niniejszego rozporządzenia nie zostaną zarejestrowane, nie mogą wykonywać czynności felczerskich, co nie pozbawia je prawa późniejszego zgłoszenia się do regestracji.

§ 4. Tylko osoby, które w myśl przepisów § 1 otrzymują odpowiednie zaświadczenie mają prawo do wykonywania czynności felczerskich i używania tytułu felczera. Tytuł felczera nie może być uzupełniony przez żadne dodatki. Felczerzy, którzy otrzymali tytuł starszego felczera przed wejściem w życie powołanej na wstępie ustawy, tytuł ten nadal zachowują.

§ 5. O każdej zmianie stałego zamieszkania obowiązani są felczerzy zawiadamiać zarówno właściwy dla nowego miejsca zamieszkania urząd administracyjny I instancji, jak również urząd właściwy dla dotychczasowego ich miejsca zamieszkania.

§ 6. Wykonywanie czynności felczerskich dozwolone jest wyłącznie na obszarze b, zaboru rosyjskiego.

§ 7. Felczerzy uprawnieni są do udzielenia pomocy lekarskiej przed przybyciem lekarza; stałe samodzielne-leczenie jest im wzbronione.

W wypadkach nagłych, zagrażających niebezpieczeństwem życia jako to: krwotok, ciężkie uszkodzenie cielesne, otrucie, utonięcie, uduszenie, porażenie słoneczne, zamarznięcie, oparzenie, ukąszenie przez zwierzęta wściekłe lub podejrzane o wściekliznę, i t. p. felczer obowiązany jest do udzielenia pierwszej pomocy; o ile stan chorego jest nadal ciężki, felczer obowiązany jest zwrócić uwagę otoczenia na konieczność wezwania lekarza.

§ 8. Przy wykonywaniu czynności pielęgniarskich felczerzy powinni stosować się do zleceń i wskazówek lekarza.

§ 9. Wydawane przez felczerów świadectwa szczepienia ospy o ile mają być przedstawione do instytucji rządowych powinny być potwierdzone przez władze administracyjne 1 instancji.

§ 10. W razie stwierdzenia lub podejrzenia co do choroby zakaźnej felczer jest obowiązany do niezwłocznego zawiadomienia o tem właściwej władzy komunalnej (ustawa z dn. 25 lipca 1919 r. o zwalczaniu chorób zakaźnych D. U. R. P. № 67, poz. 402).

Rola felczera w tych przypadkach ogranicza się do udzielenia pierwszej pomocy, o ile stan chorego tego wymaga, do wykonywania dezynfekcji bieżącej, asystowanie w razie potrzeby przy przewiezieniu chorego do szpitali, wreszcie do pouczenia otoczenia o sposobach szerzenia się zarazy i jej niebezpieczeństwie.

§ 11. Leczenie chorób wenerycznych jest felczerom wzbronione, nie wolno przeto felczerom umieszczać w pismach ogłoszeń o udzielaniu porad w chorobach wenerycznych.

§ 12. Do czynności chirurgicznych z zakresu małej chirurgji należą wszystkie proste zabiegi, nie wymagające zastosowania znieczulenia miejscowego lub ogólnego; zaliczają się tu: nakładania opatrunków, tamowanie krwotoków, prowizoryczne ustalenie złamań, usuwanie ciał obcych, przyczem o ile się znajdują w uchu, wolno posługiwać się jedynie przepłukiwaniem, wypuszczanie moczu, przyczem dozwala się stosowanie jedynie cewnika miękkiego bez przewodnika, przepłukiwanie żołądka, wstrzykiwanie podskórne; - nie wolno natomiast wykonywać żadnych zabiegów krwawych i wszelkich zabiegów na narządach płciowych kobiet ciężarnych, rodzących, położnic oraz wstrzykiwań śródmięśniowych lub środżylnych. Narzędzia, którymi posługuje się felczer, powinny być przed użyciem dokładnie wyjałowione.

§ 13. Na receptach obowiązani są felczerzy przed swym podpisem, złożonym z imienia i nazwiska, kłaść całkowity tytuł "felczer".

§ 14. Lekarstwa z przepisu felczera winny być przygotowywane i wydawane zgodnie z wymaganiami ustaw i rozporządzeń Obowiązujących co do wydawania leków z aptek za receptami lekarzy z zachowaniem przepisów §§ 15, 16, 17 i 18 niniejszego rozporządzenia.

§ 15. Recepty felczerów, wpływające do apteki, winny być wpisywane do oddzielnych ksiąg receptowych, zatytułowanych "Księga recept felczerskich" i posiadać osobną numerację. Przy oznaczeniu nazwiska przepisującego felczera winien być wyraźnie przed nazwiskiem umieszczony wyraz "felczer".

§ 16. Lekarstwa mogą być wydawane przez apteki jedynie z przepisu felczerów, uprawnionych do wykonywania czynności felczerskich w myśl § 4 niniejszego rozporządzenia.

§ 17. Felczerzy mają prawo przepisywać jedynie te leki, które objęte są każdorazowo obowiązującą farmakopeą, zabrania im się zapisywać leki zamieszczone w spisie R dołączonym do rozporządzenia Ministra Zdrowia Publicznego z dn. 22 stycznia 1922 r. (Dz. U. R. P. № 11, poz. 100).

§ 18. Lekarstwa za receptami felczerów mogą być wydawane tylko przez apteki, znajdujące się. na obszarach wymienionych w § 6 niniejszego rozporządzenia.

§ 19. Przygotowywanie i sprzedaż leków jest felczerom wzbronione.

§ 20. Felczerzy podlegają nadzorowi właściwych władz administracyjnych 1 instancji.

§ 21. Winni przekroczenia przepisów niniejszego rozporządzenia będą pociągani do odpowiedzialności na mocy ogólnych postanowień karnych.

§ 22. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie po upływie miesiąca od dnia ogłoszenia.