Rozdział 2 - Spis zwierząt pociągowych. - Wykonanie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 8 listopada 1927 r. o obowiązku odstępowania zwierząt pociągowych, wozów, pojazdów mechanicznych i rowerów dla celów obrony Państwa.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1928.44.425

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1938 r.

Rozdział  II.

Spis zwierząt pociągowych.

§ 16. Spis zwierząt pociągowych może być zarządzany na terenie całego Państwa lub w pewnych jego częściach.

Zarządzenie spisu podane zostanie do publicznej, wiadomości przez powiatowe władze administracji ogólnej w drodze urzędowych obwieszczeń.

Obwieszczenia te wskażą, które zwierzęta pociągowe podlegają spisowi oraz w jaki sposób i w jakim terminie ma być uskutecznione zgłoszenie do spisu.

§ 17. Obwieszczenia o zarządzeniu spisu zwierząt pociągowych będą podane do powszechnej wiadomości w poszczególnych gminach najmniej na trzy dni przed terminem rozpoczęcia spisu.

Na powyższe wezwanie wszyscy posiadacze zwierząt pociągowych obowiązani są dokonać zgłoszenia tych zwierząt w terminie, podanym w obwieszczeniu.

Zgłoszenia mogą być dokonane osobiście lub przez osoby do tego upoważnione ustnie, lub pisemnie w urzędzie gminnym, właściwym dla miejsca za mieszkania zgłaszającego. W razie ustnego zgłoszenia zgłaszający obowiązany jest podać dokładne szczegóły, określone w urzędowem obwieszczeniu. Pisemne zgłoszenia mają być dokonane na blankietach, które w tym celu urzędy gminne wydawać będą poszczególnym posiadaczom zwierząt pociągowych.

§ 18. Wyniki spisów zwierząt pociągowych powinny być uwidocznione w wykazach spisowych, które w tym celu zakładają urzędy gminne.

Celem utrzymania uzyskanych drogą spisów wiadomości w stanie aktualności mogą powiatowe władze administracji ogólnej wezwać posiadaczy zwierząt pociągowych do zgłaszania we właściwym urzędzie gminnym zmian, zaszłych w stanie posiadania zwierząt pociągowych od chwili ostatniego zgłoszenia. Urząd gminny obowiązany jest zgłoszone zmiany uwidaczniać w wykazach spisowych.

Ewidencja koni.

§ 19. Jako podstawę dla założenia ewidencji koni ustanawia się "dowód tożsamości konia" i gminne księgi ewidencyjne koni zdatnych i niezdatnych do celów wojskowych, których wzory ustali Minister Spraw Wewnętrznych w porozumieniu z Ministrem Spraw Wojskowych i Ministrem Rolnictwa.

§ 19-a. 2 Ewidencję koni prowadzą urzędy gminne i magistraty. Na terenie województw: poznańskiego, pomorskiego i górnośląskiej części województwa śląskiego prowadzenie ewidencji koni może być zarządzeniem wojewody przekazane wójtom, względnie naczelnikom urzędów okręgowych.

Właściwość tych urzędów ocenia się wedle miejsca stałego postoju konia

§ 20. Każdy właściciel lub posiadacz konia obowiązany jest posiadać dowód tożsamości konia.

Dowód ten wydaje się dla każdego konia oddzielnie i wystawia się na nazwisko właściciela. W wypadkach, gdy osoba właściciela nie jest znana, dowód tożsamości wystawia się na nazwisko posiadacza.

Każdy koń powinien otrzymać dowód tożsamości przed ukończeniem pierwszego roku życia.

Dowody tożsamości wystawiane i wydawane będą przez organa wojskowe powołane do przeprowadzenia przeglądu, podczas spędów, które w tym celu zarządzają w każdej gminie powiatowe władze administracji ogólnej na żądanie władz wojskowych. Odbiór dowodu tożsamości konia potwierdza odbiorca swym podpisem.

§ 21. Na spędy zarządzane w myśl § 20 powinny być doprowadzane wszystkie konie przed ukończeniem pierwszego roku życia, jak również konie poniżej czterech lat życia, które z jakichkolwiek powodów przy poprzednich spędach nie otrzymały dowodów tożsamości.

Do przeprowadzenia spędów tych koni mają analogiczne zastosowanie przepisy, dotyczące przeprowadzenia przeglądu, a zawarte w §§ 30, 31, 32, 33 ust. 1 i 2, 34, 35 i 36 ust. 2 i 3.

§ 22. Koniom wymienionym w art. 8 pkt. 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 8 listopada 1927 r. (Dz. U. R. P. Nr. 98, poz. 859), jak również koniom hodowlanym, stanowiącym własność Państwa, dowody tożsamości wydawać będą organa wojskowe, powołane do przeprowadzenia przeglądów, na podstawie dokumentów hodowlanych, przedstawionych przez właścicieli (posiadaczy) tych koni.

Właściciele (posiadacze) tych koni obowiązani są uzyskać dowody tożsamości dla swych koni przed ukończeniem pierwszego roku życia tychże. W razie niewypełnienia tego obowiązku, konie te będą podlegały obowiązkowemu doprowadzeniu do spędu.

Konie pracujące w kopalniach stale pod ziemią zwolnione są od stawienia się do spędów oraz nie będą obdzielane dowodami tożsamości.

§ 23. Dowód tożsamości doręcza się właścicielowi lub osobie, której zostało powierzone przyprowadzenie konia do przeglądu lub spędu, lub może on być wydany naczelnikowi odnośnej gminy względnie jego zastępcy, celem doręczenia właścicielowi lub posiadaczowi.

Jeżeli osoba posiadacza lub przyprowadzającego konia do przeglądu lub spędu wzbudza wątpliwość co do legalności posiadania przez niego konia, dowód tożsamości będzie doręczony naczelnikowi gminy, który wręcza go zainteresowanemu po przeprowadzeniu odpowiednich dochodzeń przez właściwe organa.

§ 24. 3 Właściciele (posiadacze) koni obowiązani są:

1) w czasie użytkowania konia poza obrębem gminy (miasta), w której koń ma miejsce stałego postoju, a w województwach: poznańskiem, pomorskiem i górnośląskiej części województwa śląskiego poza obrębem obwodu wójtowskiego, względnie okręgu urzędowego - posiadać przy sobie dowód tożsamości konia lub wręczyć go osobie użytkującej konia;

2) okazywać dowód tożsamości konia na wezwanie organów władz państwowych, urzędów gminnych i magistratów, jak również bez specjalnego wezwania przy poborze, próbnym poborze i przeglądzie koni;

3) przy każdem odstąpieniu praw własności (posiadania) innej osobie:

a) przekazać jej jednocześnie dowód tożsamości konia, który osoba ta obowiązana jest przyjąć;

b) zgłosić w urzędzie prowadzącym ewidencje koni (§ 19-a) w terminie siedmiodniowym, fakt pozbycia konia, z którą to chwilą wszelkie obowiązki, wynikające z niniejszego rozporządzenia, a związane z posiadaniem odstąpionego konia oraz jego dowodu tożsamości, przechodzą na nowego jego właściciela (posiadacza).

§ 25. 4 Niezależnie od obowiązków, nałożonych w myśl § 24, właściciele (posiadacze) koni obowiązani są:

1) zgłaszać w urzędzie prowadzącym ewidencję koni (§ 19-a) w terminie siedmiodniowym fakt nabycia konia lub zmianę jego stałego miejsca postoju, przedstawiając jednocześnie dowód tożsamości konia, celem poczynienia w nim zmian;

2) zgłaszać w powyższym urzędzie w terminie siedmiodniowym, inne zmiany dotyczące posiadania konia, jak padnięcie, kradzież lub t. p., przedstawiając jednocześnie dowód tożsamości konia;

3) przedstawiać dowód tożsamości konia przy wszelkich oględzinach sanitarnych, przy prowadzaniu na targowiska (targi, jarmarki, pokazy, przetargi publiczne), przy załadowaniu do wagonów kolejowych, na statki i t. d. celem uzyskania adnotacji o stanie zdrowotnym konia:

4) w razie wyprowadzenia konia za granicę Państwa - przedstawić dowód tożsamości konia w urzędzie celnym;

5) w razie zniszczenia, zagubienia lub kradzieży dowodu tożsamości konia, najdalej do dni siedmiu, donieść o tem urzędowi prowadzącemu ewidencję koni w celu uzyskania odpowiedniego zaświadczenia, i wnieść podanie o wydanie duplikatu.

§  25-a. ⁵

1. Duplikat dowodu tożsamości konia będzie wydawany przez rejonowego inspektora koni na podstawie wniesionego podania, do którego należy dołączyć zaświadczenie o zgłoszeniu zniszczenia, kradzieży lub zguby dowodu tożsamości konia, a nadto w wypadkach zagubienia lub kradzieży, - dowód unieważnienia, ogłoszonego jednorazowo w Dzienniku Wojewódzkim właściwego województwa. Duplikat dowodu tożsamości konia podlega opłacie stemplowej, przewidzianej w art. 157 ustawy z dnia 1 lipca 1926 r. o opłatach stemplowych (Dz. U. R. P. z 1932 r. Nr. 41, poz. 413).

Dokonywanie jakichkolwiek zmian i poprawek w dowodzie tożsamości konia przez osoby nieuprawnione do tego - będzie uważane za zniszczenie dowodu tożsamości i pociąga za sobą obowiązek uzyskania duplikatu, niezależnie od pociągnięcia winnego do odpowiedzialności karnej.

Przegląd koni.

§ 26. Dla celów ewidencyjnych i w celu sprawdzania zdatności dla wojska koni będzie zarządzany przegląd tychże.

Przegląd ogólny na terenie całego Państwa zarządza Minister Spraw Wewnętrznych w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa na wniosek Ministra Spraw Wojskowych.

§ 27. Częściowe przeglądy na terenie poszczególnych powiatów odbywać się będą w miarę potrzeby; przeprowadzenie przeglądów zarządzają i terminy ich ustalają powiatowe władze administracji ogólnej w porozumieniu z wojskowemi organami, powołanemi do przeprowadzania przeglądu.

§ 28. Stałemi organami wojskowemi, powołanemi do przeprowadzenia przeglądów i spędów koni, są rejonowi inspektorowie koni.

§ 29. W razie zarządzenia przeglądu wszyscy posiadacze koni obowiązani są osobiście lub przez osoby do tego upoważnione dostawić na miejsce i w czasie, przez powiatowe władze administracji ogólnej oznaczonym, wszystkie konie, wskazane w zarządzeniu, wraz z posiadanemi dokumentami ewidencyjnemi.

Właściciele względnie posiadacze koni, zwolnionych od przeglądu w myśl art. 8 pkt. 1 i 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 8 listopada 1927 r. (Dz. U. R. P. Nr. 98, poz. 859), obowiązani są dostarczyć organom wojskowym, dokonywującym przeglądu, dokumenty ewidencyjne wraz z dowodami, stwierdzającemi tytuł zwolnienia.

§ 30. Koni chorych na choroby zakaźne, lub o nie podejrzanych, nie wolno przyprowadzać do przeglądu. Fakt istnienia choroby zakaźnej lub podejrzenia o nią ma być stwierdzony przez lekarza weterynarji lub przez naczelnika gminy.

§ 31. Organa, dokonywujące przeglądu, kierują całem postępowaniem, dotyczącem przeglądu i wydają wszelkie niezbędne zarządzenia do należytego przeprowadzenia tegoż.

Zabezpieczenie ładu i spokoju na placu przeglądu oraz sprawności urzędowania należy do obowiązku powiatowej władzy administracji ogólnej.

§ 32. Przy przeglądzie koni poszczególnych gmin ma być obecny naczelnik odnośnej gminy, lub wyznaczony przez niego zastępca, należycie orjentujący się w miejscowych stosunkach odnośnej gminy i mogący sprostać zadaniom, nałożonym niniejszem rozporządzeniem na naczelników gmin.

Naczelnicy gmin obowiązani są:

1) dopilnować doprowadzenia na miejsce i na czas, oznaczony w zarządzeniu władz administracji ogólnej, wszystkich podlegających przeglądowi koni z powierzonej sobie gminy;

2) wykonywać w czasie przeglądu w stosunku do ludzi i koni ze swych gmin nadzór nad ładem i porządkiem;

3) spełniać zarządzenia wydane im w granicach instrukcji przez organa, dokonywujące przeglądu, mające na celu sprawne przeprowadzenie przeglądu koni odnośnej gminy;

4) dostarczyć do przeglądu gminne księgi ewidencyjne koni. O ile przegląd poprzedzony był przez spis koni, powinny być dostarczone również i wykazy spisowe.

Ponadto powinni naczelnicy gmin przed rozpoczęciem przeglądu zawiadomić organa, dokonywujące przeglądu, o wszystkich wiadomych im zmianach w stanie koni, podlegających przeglądowi, a zaszłych od chwili sporządzenia wykazów, oraz wskazać, które z pomiędzy objętych wykazem i podlegających przeglądowi koni, nie zostały doprowadzone i z jakich powodów.

W czasie przeglądu obowiązani są naczelnicy gmin udzielać wszelkich, z przeglądem związanych i przez organa, dokonywujące przeglądu, żądanych wyjaśnień.

§ 33. Każdy posiadacz koni, względnie osoba, której poruczono doprowadzenie koni do przeglądu, obowiązany jest zająć na placu przeglądu miejsce wskazane oraz przeprowadzać swoje konie przed organem, dokonywującym przeglądu, osobiście lub przez zastępcę.

Konie powinny być na żądanie organu, dokonywującego przeglądu, wyprzęgnięte, względnie rozsiodłane i doprowadzone do przeglądu z uździenicami i postronkami.

Posiadacze koni, objętych księgami ewidencyjnemi lub wykazami, jednak przed dniem przeglądu pozbytych, lub z jakichkolwiek przyczyn utraconych, o ile zmiany te nie zostały przez nich zgłoszone w urzędzie gminnym, obowiązani są osobiście lub przez zastępcę, lub też pisemnie zawiadomić o tych faktach organa, dokonywujące przeglądu.

§ 34. W razie złożenia przez posiadaczy koni lub przez ich pełnomocników oświadczenia, że przedstawione przez nich zwierzęta nie podlegają przeglądowi, organ, dokonywujący przeglądu, decyduje na podstawie przedłożonych dowodów o słuszności; oświadczenia i - albo zwierzę od przeglądu zwalnia albo też poddaje przeglądowi.

Jeżeli istnienie tytułu zwolnienia od przeglądu stwierdzone być może tylko przez okazanie pisemnych dowodów, strona zaś bez własnej winy dowodów takich w dniu przeglądu dostarczyć nie może, powinna na uskutecznić to w terminie najdalej trzydniowym przesyłając odnośne pisemne dowody na ręce organu, dokonywującego przeglądu.

Jeżeli właściciel (posiadacz) konia nie może go doprowadzić do przeglądu z ważnych przyczyn, od niego niezależnych, powinien przedstawić wiarogodne dowody, stwierdzające powyższe okoliczności, potwierdzone przez właściwy urząd gminny, względnie posterunek policji państwowej, a w stosunku do koni, wymienionych w § 11 pkt. 2, 3 i 4, przez właściwy urząd.

§ 35. W razie niewykonania przez posiadaczy koni obowiązku doprowadzenia ich do przeglądu bez należytego usprawiedliwienia oraz w wypadkach, w których nasunie się uzasadnione podejrzenie co do istnienia warunków, zwalniających od przeglądu, organ, dokonywujący przeglądu, zwraca się do powiatowej władzy administracji ogólnej o sprawdzenie faktycznego powodu niedoprowadzenia, ewentualnie o przymusowe dostawienie tych koni do przeglądu.

W wypadkach, w których ze względu na plan czynności przeglądowych, dodatkowe doprowadzenie koni nie mogłoby nastąpić jeszcze tego samego dnia, względnie do tej samej miejscowości, powiatowa władza administracji ogólnej zarządzi doprowadzenie ich do najbliższego miejsca przeglądu.

§ 36. Organ, dokonywujący przeglądu, może przy przeglądzie poszczególnych koni zażądać przeprowadzenia ich w pewnym określonym ruchu i tempie; oprócz tego przysługuje mu prawo przeprowadzenia przeglądanych koni za pośrednictwem własnych sił pomocniczych.

Wszystkie w pewnym dniu do przeglądu dostawione konie powinny być w ciągu tego samego dnia poddane przeglądowi i zwolnione.

Konie będą przedstawiane do przeglądu kolejno według miejscowości (wsi, kolonij, osad, dzielnic miasta i t. p.), przyczem przegląd powinien się rozpocząć od miejscowości położonej najdalej.

Przegląd koni, wymienionych w § 11 pkt. 2, 3 i 4 powinien być dokonywany w taki sposób, by nie przerywać należytego funkcjonowania urzędów.

§ 37. W czasie przeglądu, organ, dokonywujący przeglądu, przeprowadza klasyfikację koni dla celów wojskowych według kategoryj ustalonych instrukcją Ministra Spraw Wojskowych.

Orzeczenie organu, dokonywującego przeglądu, co do zaliczenia koni do danej kategorii uwidacznia się w dowodzie tożsamości i w księgach ewidencyjnych.

Orzeczenie to nie podlega zaskarżeniu.

² § 19-a dodany przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 3 grudnia 1930 r. (Dz.U.30.94.740) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1931 r.

³ § 24 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 3 grudnia 1930 r. (Dz.U.30.94.740) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1931 r.

⁴ § 25 zmieniony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 3 grudnia 1930 r. (Dz.U.30.94.740) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1931 r.

⁵ § 25-a:

- dodany przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 3 grudnia 1930 r. (Dz.U.30.94.740) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 kwietnia 1931 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 26 lipca 1933 r. (Dz.U.33.68.510) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 9 września 1933 r.