§ 4. - Wykonanie postanowień art. 7 ustawy z dnia 28 października 1920 r. w przedmiocie przeprowadzenia wewnętrznej przymusowej pożyczki państwowej.
Dz.U.1921.74.504
Akt utracił mocObligacje należy, po wycięciu kuponu, bezzwłocznie doręczyć osobie zbywającej majątek nieruchomy, względnie wierzytelność hipoteczną wraz z wierzytelnym, wolnym od opłaty stemplowej wyciągiem wspomnianej kontroli, jako dowodem uskutecznienia zabezpieczenia.
Wycięte zaś kupony złoży notarjusz, względnie sąd do depozytu kasy skarbowej (urzędu podatkowego), w której (którego) okręgu ma siedzibę, w porządku wskazanym w § 92 rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 22 lipca 1920 r. zawierającego przepisy wykonawcze dla obszaru b. zaboru rosyjskiego w przedmiocie opodatkowania spadków i darowizn (Dz. Ust. R. P. № 78, poz. 524) przyczem będą analogicznie stosowane przepisy § 6 część druga i § 7 niniejszego rozporządzenia.
O ile obligacje 5% długoterminowej pożyczki państwowej z 1920 r. nie mogą być przedstawione notarjuszowi, względnie sądowi, z powodu, że, zgodnie z obowiązującemi w tym względzie przepisami zostały zlombardowane lub złożone na zabezpieczenie otwartego kredytu w Polskiej Kasie Pożyczkowej, w krajowych bankach dewizowych lub też w ich oddziałach, znajdujących się w obrębie granic Rzeczypospolitej Polskiej, instytucje te, na żądanie-strony interesowanej, same wytną kupon każdej obligacji zapadający w drugiem półroczu 1925 r., włożą wycięty kupon do odnośnej obligacji, a na odwrotnej stronie kwitu lombardowego (zaświadczenia zastawniczego), w którym winien być uwidoczniony numer i wartość nominalna każdej dotyczącej obligacji, zamieszczą następującą adnotację:
"Zużytkowano dla pożyczki przymusowej pod pozycją księgi ...................................... dnia .......................................................
Podpisy"
pieczęć
Fakt wycięcia kuponów należy uwidocznić w księdze lombardu a następnie wręczyć stronie kwit lombardowy (zaświadczenie zastawnicze).
Wręczenie kwitu (zaświadczenia), zawierającego wspomnianą adnotację notarjuszowi, względnie sądowi, ma taki sam skutek, jak okazanie oryginalnych obligacji z tem, że notarjusz, względnie sąd, wypełni w tych wypadkach rubryki 1-4 tudzież 12 i 13 kontroli (wzór 1) a następnie postąpi w trybie, wskazanym w części trzeciej niniejszego paragrafu.
Wspomnianym instytucjom wolno jednak zamieszczać powyższą adnotację na kwicie lombardowym (zaświadczeniu zastawniczem) tylko jednocześnie z wycięciem kuponów obligacji. Gdyby zatem na obligacje, których kupony zostały już wycięte, miał być wydany z jakiegokolwiek powodu nowy kwit lombardowy (zaświadczenie zastawnicze), to na kwicie (zaświadczeniu) takim nie wolno już powtórnie zamieszczać wspomnianej adnotacji, a to pod rygorem skutków, przewidzianych w art. 101 ustawy z dnia 16 lipca 1920 r. o państwowym podatku dochodowym i podatku majątkowym (Dz. Ust. R. P. № 82, poz. 550).