Wykonanie postanowień art. 7 ustawy z dnia 28 października 1920 r. w przedmiocie przeprowadzenia wewnętrznej przymusowej pożyczki państwowej.
Dz.U.1921.74.504
Akt utracił mocROZPORZĄDZENIE
MINISTRA SKARBU
z dnia 27 lipca 1921 r.
w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości i Ministrem b. Dzielnicy Pruskiej w sprawie wykonania postanowień art. 7 ustawy z dnia 28 października 1920 r. w przedmiocie przeprowadzenia wewnętrznej przymusowej pożyczki państwowej.
Obligacje te winny być przedstawione notarjuszowi względnie sądowi wraz ze wszystkiemi niezapadłemi jeszcze kuponami, celem wycięcia kuponu zapadłego w drugiem półroczu 1925 r. w trybie wskazanym w § 4 niniejszego rozporządzenia.
Do pokrycia zabezpieczenia, nadają się tylko takie obligacje, których kupony w myśl powyższego nie zostały jeszcze wycięte;
Na poczet zabezpieczenia zaliczoną będzie pierwsza rata pożyczki przymusowej, przypadająca od objektu majątkowego, będącego przedmiotem tranzakcji (§ 1), a wymierzona na imię osoby, wskazanej w § 2 i wedle zaświadczenia kasy skarbowej (urzędu podatkowego) rzeczywiście pokryta.
Obligacje należy, po wycięciu kuponu, bezzwłocznie doręczyć osobie zbywającej majątek nieruchomy, względnie wierzytelność hipoteczną wraz z wierzytelnym, wolnym od opłaty stemplowej wyciągiem wspomnianej kontroli, jako dowodem uskutecznienia zabezpieczenia.
Wycięte zaś kupony złoży notarjusz, względnie sąd do depozytu kasy skarbowej (urzędu podatkowego), w której (którego) okręgu ma siedzibę, w porządku wskazanym w § 92 rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 22 lipca 1920 r. zawierającego przepisy wykonawcze dla obszaru b. zaboru rosyjskiego w przedmiocie opodatkowania spadków i darowizn (Dz. Ust. R. P. № 78, poz. 524) przyczem będą analogicznie stosowane przepisy § 6 część druga i § 7 niniejszego rozporządzenia.
O ile obligacje 5% długoterminowej pożyczki państwowej z 1920 r. nie mogą być przedstawione notarjuszowi, względnie sądowi, z powodu, że, zgodnie z obowiązującemi w tym względzie przepisami zostały zlombardowane lub złożone na zabezpieczenie otwartego kredytu w Polskiej Kasie Pożyczkowej, w krajowych bankach dewizowych lub też w ich oddziałach, znajdujących się w obrębie granic Rzeczypospolitej Polskiej, instytucje te, na żądanie-strony interesowanej, same wytną kupon każdej obligacji zapadający w drugiem półroczu 1925 r., włożą wycięty kupon do odnośnej obligacji, a na odwrotnej stronie kwitu lombardowego (zaświadczenia zastawniczego), w którym winien być uwidoczniony numer i wartość nominalna każdej dotyczącej obligacji, zamieszczą następującą adnotację:
"Zużytkowano dla pożyczki przymusowej pod pozycją księgi ...................................... dnia .......................................................
Podpisy"
pieczęć
Fakt wycięcia kuponów należy uwidocznić w księdze lombardu a następnie wręczyć stronie kwit lombardowy (zaświadczenie zastawnicze).
Wręczenie kwitu (zaświadczenia), zawierającego wspomnianą adnotację notarjuszowi, względnie sądowi, ma taki sam skutek, jak okazanie oryginalnych obligacji z tem, że notarjusz, względnie sąd, wypełni w tych wypadkach rubryki 1-4 tudzież 12 i 13 kontroli (wzór 1) a następnie postąpi w trybie, wskazanym w części trzeciej niniejszego paragrafu.
Wspomnianym instytucjom wolno jednak zamieszczać powyższą adnotację na kwicie lombardowym (zaświadczeniu zastawniczem) tylko jednocześnie z wycięciem kuponów obligacji. Gdyby zatem na obligacje, których kupony zostały już wycięte, miał być wydany z jakiegokolwiek powodu nowy kwit lombardowy (zaświadczenie zastawnicze), to na kwicie (zaświadczeniu) takim nie wolno już powtórnie zamieszczać wspomnianej adnotacji, a to pod rygorem skutków, przewidzianych w art. 101 ustawy z dnia 16 lipca 1920 r. o państwowym podatku dochodowym i podatku majątkowym (Dz. Ust. R. P. № 82, poz. 550).
Przy każdej wpłacie należy złożyć kasie skarbowej (urzędowi podatkowemu) oba egzemplarze kontroli (wzór 1).
Jeżeli ogólna suma pożyczki przymusowej, przypadająca od osoby zbywającej (§ 2), będzie niższą od kwoty zabezpieczenia, złożonego w trybie wskazanym w § 3 ustęp 2 i § 6, władza podatkowa I instancji, właściwa do określenia drugiej raty pożyczki przymusowej dla wspomnianej osoby, spowoduje, na żądanie płatnika, zwrot nadpłaty przed uprawomocnieniem się wymiaru drugiej raty pożyczki przymusowej. Po tym terminie zwrot nadpłaty nie będzie mógł nastąpić.
Prośby o takie ulgi należy wnosić do władzy skarbowej II instancji, która po sprawdzeniu danych przedkłada je wraz z swym wnioskiem Ministerstwu Skarbu do decyzji.
ZAŁĄCZNIK
..................................................
Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX
Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.
..................................................
Wzór
..................................................
Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX
Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.
..................................................
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »