Rozdział 1 - Dochodzenie dyscyplinarne. - Wojskowe przepisy dyscyplinarne.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1945.37.219
Akt utracił moc Wersja od: 26 września 1945 r.
Rozdział I.
Dochodzenie dyscyplinarne.
Dochodzenie dyscyplinarne.
W razie otrzymania wiadomości o popełnieniu przez osobę, podlegającą niniejszym przepisom, czynu karalnego dyscyplinarnie, przełożeni nieposiadający władzy dyscyplinarnej wobec sprawcy oraz starsi stopniem, mają obowiązek donieść o tym bezpośredniemu przełożonemu dyscyplinarnemu sprawcy lub też najbliższej władzy garnizonowej, jeżeli bez takiego doniesienia nie byłoby zapewnione pociągnięcie sprawcy do odpowiedzialności dyscyplinarnej.
§ 1.
W przypadku popełnienia czynu karalnego dyscyplinarnie, należy ustalić sumiennie i bezstronnie stan faktyczny czynu oraz okoliczności w jakich został popełniony, dając obwinionemu możność obrony.§ 2.
W przypadkach poważniejszych, w szczególności gdy zachodzą wątpliwości co do osoby sprawcy, stopnia jego winy, lub stawiennictwo jego połączone jest z trudnościami, dochodzenie należy przeprowadzić pisemnie.§ 3.
Ustalenia faktyczne lub dochodzenie pisemne przeprowadza przełożony dyscyplinarny albo z jego upoważnienia inny żołnierz, a jeżeli sprawca popełnił czyn poza obrębem swego oddziału - komendant garnizonu (obozu warownego, miasta) albo organa bezpieczeństwa wojskowego.§ 4.
Jeżeli podwładni różnych przełożonych popełnili wspólnie czyn karalny dyscyplinarnie, dochodzenie przeprowadza najbliższy przełożony któregokolwiek ze sprawców, lub komendant garnizonu (obozu warownego, miasta) albo organa bezpieczeństwa wojskowego.§ 1.
Jeżeli szczególne względy dyscypliny wojskowej tego wymagają, można przed nałożeniem kary dyscyplinarnej zarządzić zatrzymanie winnego.§ 2.
Prawo zatrzymania służy każdemu przełożonemu, każdemu starszemu stopniem, organom bezpieczeństwa wojskowego, komendantom garnizonu (obozu warownego miasta) organom kontrolnym oraz oficerom i podoficerom służbowym.§ 3.
Czas trwania zatrzymania nie może przekraczać 48 godzin. Jeżeli w tym czasie ustalenia faktyczne lub dochodzenia pisemne nie mogą być ukończone i kara nałożona, należy niezwłocznie sprawcę zwolnić, a w sprawach o przestępstwa, ścigane w drodze sądowej, oddać sprawcę do dyspozycji właściwego prokuratora.§ 1.
W toku dochodzenia można sprawcę zawiesić w czynnościach służbowych, gdy dalsze pełnienie przez niego czynności byłoby przeciwne interesom służby.§ 2.
Prawo to przysługuje: 1)
dowódcy kompanii (równorzędnemu) w stosunku do wszystkich szeregowych; 2)
dowódcy pułku (równorzędnemu) w stosunku do szeregowych i oficerów młodszych do dowódcy kompanii (równorzędnych) włącznie; 3)
dowódcy dywizji (równorzędnemu) w stosunku do szeregowych i oficerów, pełniących funkcję do dowódcy batalionu (równorzędnych) włącznie; 4)
dowódcy armii (równorzędnemu) w stosunku do szeregowych i oficerów, pełniących funkcję do dowódcy pułku (równorzędnych) włącznie; 5)
Ministrowi Obrony Narodowej oraz Naczelnemu Dowódcy w stosunku do wszystkich żołnierzy.§ 3.
Zawieszenie w czynnościach służbowych oficerów polityczno-wychowawczych następuje z zachowaniem przepisów statutu oficerów polityczno-wychowawczych.§ 1.
Zawieszenie w czynnościach służbowych należy uchylić najdalej z upływem 14-go dnia, licząc od dnia jego zarządzenia. Zawieszenie w czynnościach służbowych należy natychmiast uchylić, gdy przełożony dyscyplinarny ze względu na wynik dochodzenia nie znajdzie podstaw do dyscyplinarnego ukarania albo też ukarał winnego tylko dyscyplinarną karą, przewidzianą w art. 15 pkt 1)-7).§ 2.
Przełożony dyscyplinarny może uchylić zawieszenie w czynnościach służbowych przed ukończeniem dochodzenia, jeżeli uzna, że nie zachodzą już przyczyny, uzasadniające zawieszenie w czynnościach służbowych.§ 3.
Wyższy przełożony dyscyplinarny ma prawo uchylić zawieszenie w czynnościach służbowych, zastosowane przez niższego przełożonego.§ 4.
W przypadku skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego, o uchyleniu lub utrzymaniu zarządzonego w dochodzeniu dyscyplinarnym zawieszenia w czynnościach służbowych decyduje właściwy prokurator lub sąd.