Rozdział 4 - Postanowienia ogólne i końcowe. - Włochy-Polska. Konwencja Konsularna. Rzym.1935.07.10.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1936.43.317

Akt utracił moc

Wersja od: 5 czerwca 1936 r.

Rozdział  IV.

Postanowienia ogólne i końcowe.

Artykuł  35.

Każda z Wysokich Układających się Stron zobowiązuje się zapewnić drugiej stronie traktowanie Państwa najbardziej uprzywilejowanego we wszystkiem, co dotyczy atrybucyj, uprawnień, praw, przywilejów i immunitetów Konsulów.

Jednakowoż żadna z Wysokich Układających się Stron nie będzie mogła powoływać się na korzyści płynące z klauzuli największego uprzywilejowania, żądając na rzecz swoich funkcjonariuszy konsularnych uprawnień, praw, przywilejów i immunitetów innych lub dalej idących niż te, które sama przyznaje funkcjonariuszom konsularnym drugiej Strony.

Artykuł  36.

1. Wszystkie postanowienia niniejszej Konwencji, dotyczące atrybucyj przyznanych Konsulom w zakresie wykonywania czynności konsularnych, stosować się będą również do członków przedstawicielstw dyplomatycznych, którym powierzone będą funkcje konsularne przez ich Państwo.

2. W tym celu przedstawiciel dyplomatyczny tego Państwa notyfikować winien Rządowi Państwa przyjmującego nazwiska urzędników, przeznaczonych do wykonywania czynności konsularnych.

Artykuł  37.

Wysokie Układające się Strony zastrzegają sobie prawo, za wspólną zgodą, przystąpić w drodze wymiany not do zastosowania niniejszej konwencji do swych kolonij i posiadłości.

Artykuł  38.

Konwencja niniejsza będzie ratyfikowana i dokumenty ratyfikacyjne zostaną wymienione w Warszawie możliwie jak najprędzej.

Wejdzie ona w życie po upływie jednego miesiąca od dnia wymiany dokumentów ratyfikacyjnych i przestanie obowiązywać po upływie sześciu miesięcy od wypowiedzenia notyfikowanego przez jedną lub drugą z Wysokich Układających się Stron.

Na dowód czego niżej podpisani podpisali niniejszą konwencję i wycisnęli na niej swe pieczęcie.

Sporządzono w Rzymie w dwóch egzemplarzach dnia 10 lipca 1935 r.

Zaznajomiwszy się z powyższą konwencją konsularną, uznaliśmy ją i uznajemy za słuszną zarówno w całości jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadczamy, że jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 17 kwietnia 1936 r.