Art. 30. - Włochy-Polska. Konwencja Konsularna. Rzym.1935.07.10.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1936.43.317

Akt utracił moc

Wersja od: 5 czerwca 1936 r.

Artykuł  30.

1. Jeżeli statek płynący pod banderą jednej z Wysokich Układających się Stron ulegnie rozbiciu lub osiądzie na mieliźnie u wybrzeża, w porcie lub na wodach wewnętrznych drugiej Strony, władze miejscowe winny zawiadomić niezwłocznie o tem Konsula lub Agenta Konsularnego, w którego okręgu miał miejsce wypadek.

2. Wszelkie czynności związane z akcją ratowniczą statków, które rozbiły się lub osiadły na mieliźnie, odbywać się będą pod kierownictwem Konsula lub Agenta Konsularnego lub upoważnionych przez nich innych funkcjonariuszy konsularnych.

3. W razie nieobecności i aż do przybycia Konsula lub Agenta Konsularnego, lub ich przedstawicieli, władze miejscowe powinny przedsięwziąć wszelkie środki potrzebne dla zaopiekowania się osobami oraz dla przechowania przedmiotów uratowanych z rozbicia.

4. Interwencja władz miejscowych będzie miała na celu jedynie udzielenie pomocy Konsulom lub Agentom Konsularnym, utrzymanie porządku, zabezpieczenie interesów osób biorących udział w akcji ratowniczej, a nie należących do załogi, zapewnienie wykonania przepisów o wwozie i wywozie towarów oraz zabezpieczenie ogólnych interesów żeglugi.

5. Władze miejscowe nie mogą w powyższych wypadkach pobierać jakiegokolwiek rodzaju opłat ani żądać zwrotu innych kosztów, aniżeli te, które spowodowane były akcją ratowniczą i przechowywaniem uratowanych przedmiotów oraz te, którym w podobnych wypadkach podlegają statki krajowe.

6. W razie wątpliwości co do przynależności państwowej statków uległych rozbiciu czynności przewidziane w niniejszym artykule należeć będą do wyłącznej kompetencji władz miejscowych.

7. Uratowane towary i przedmioty wolne będą od wszelkich opłat celnych, pod warunkiem, iż nie wejdą do konsumpcji wewnętrznej.