Art. 14. - Włochy-Polska. Konwencja Konsularna. Rzym.1935.07.10.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1936.43.317

Akt utracił moc

Wersja od: 5 czerwca 1936 r.

Artykuł  14.

1. Konsulowie, Agenci Konsularni i inni funkcjonarjusze konsularni obowiązani są czynić zadość wezwaniom, skierowanym do nich przez właściwe władze Państwa przyjmującego celem przesłuchania ich w charakterze świadków. Jeżeli nie są obywatelami Państwa przyjmującego, wezwania te powinny posiadać charakter pism urzędowych bez zagrożenia sankcjami karnemi na wypadek niestawienia się.

Przesłuchanie powinno odbyć się bez zwłoki, w oznaczonym terminie i o ile możliwe bez dłuższego zatrzymywania.

Personel służbowy nie korzysta z tego przywileju.

2. Konsulowie zawodowi mogą w każdym poszczególnym przypadku w sposób uzasadniony usprawiedliwić swą nieobecność przeszkodami, wynikającemi z choroby lub ze spraw służbowych niecierpiących zwłoki oraz prosić o odroczenie stawiennictwa na krótki przeciąg czasu. Kierownicy etatowych urzędów konsularnych mogą w wypadku przeszkody wynikłej z niecierpiących zwłoki spraw służbowych zeznawać w siedzibie Konsulatu w terminie oznaczonym przez władzę sądową.

3. Konsulowie, Agenci Konsularni i wszyscy inni funkcjonariusze konsularni, zarówno zawodowi jak honorowi, mogą, powołując się na tajemnicę zawodową lub tajemnicę państwową, odmówić składania zeznań odnoszących się do faktów związanych z ich urzędowaniem oraz składania lub przedstawiania dokumentów, znajdujących się w ich posiadaniu.

Gdyby właściwa władza nie chciała tego tłumaczenia uznać za usprawiedliwione, powinna powstrzymać się od wszelkich środków przymusowych w stosunku do nich.