Właściwość miejscowa organów podatkowych w sprawach niektórych zobowiązań podatkowych oraz poszczególnych kategorii podatników.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1999.110.1277

Akt utracił moc

Wersja od: 1 czerwca 2002 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 27 grudnia 1999 r.

w sprawie właściwości miejscowej organów podatkowych w sprawach niektórych zobowiązań podatkowych oraz poszczególnych kategorii podatników.

Na podstawie art. 17 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 i Nr 160, poz. 1083, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 1999 r. Nr 11, poz. 95 i Nr 92, poz. 1062) zarządza się, co następuje:

§ 1. Właściwość miejscową organów podatkowych w sprawach opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych oraz opodatkowania jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek nie mających osobowości prawnej, ustala się według określonej, w odpowiednim rejestrze lub statucie, siedziby osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej.

§  2.

1. Właściwość miejscową organów podatkowych w sprawie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ustala się według miejsca:

1) zamieszkania osoby fizycznej w dniu 31 grudnia roku podatkowego,

2) pobytu osoby fizycznej w dniu 31 grudnia roku podatkowego, jeżeli osoba ta nie ma miejsca zamieszkania, a gdy pobyt w Rzeczypospolitej Polskiej ustał przed tym dniem - według miejsca pobytu w ostatnim jego dniu.

2. Przy opodatkowaniu małżonków mających różne miejsca zamieszkania, jeżeli na ich wniosek podlegają oni łącznemu opodatkowaniu, właściwość miejscową ustala się według miejsca zamieszkania jednego z małżonków, wskazanego we wspólnym rocznym zeznaniu podatkowym.

3. W przypadku spółki nie mającej osobowości prawnej, właściwym miejscowo organem podatkowym, w którym powinno być złożone zeznanie wraz z dołączonym sprawozdaniem finansowym, jest:

1) organ podatkowy właściwy ze względu na siedzibę spółki, jeżeli przynajmniej dla jednego wspólnika jest on właściwy z uwagi na jego miejsce zamieszkania lub siedzibę,

2) organ podatkowy właściwy dla jednego ze wspólników według ich uznania, jeżeli organ podatkowy, o którym mowa w pkt 1, nie jest właściwy dla żadnego ze wspólników z uwagi na ich miejsce zamieszkania lub siedzibę.

§  3.

1. Właściwość miejscową urzędów skarbowych w sprawach podatku od spadków i darowizn ustala się:

1) w sprawach spadków - według miejsca położenia przedmiotów majątkowych nabytych w drodze spadku, a jeżeli przedmioty spadku są położone na obszarze działania dwóch lub więcej urzędów skarbowych - według ostatniego miejsca zamieszkania (pobytu) spadkodawcy,

2) w sprawach prawa do wkładów oszczędnościowych wypłacanych na podstawie dyspozycji wkładcy na wypadek śmierci, jeżeli nabywca wkładów oszczędnościowych nie jest równocześnie spadkobiercą wkładcy - według ostatniego miejsca zamieszkania wkładcy,

3) w sprawach darowizn:

a) jeżeli przedmiotem darowizny jest nieruchomość lub prawo użytkowania wieczystego według miejsca położenia nieruchomości,

b) jeżeli przedmiotem darowizny są inne rzeczy lub inne prawa majątkowe - według miejsca zamieszkania lub siedziby darczyńcy w dniu przyjęcia darowizny przez obdarowanego, a jeżeli darczyńca nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w kraju - według miejsca zamieszkania obdarowanego,

c) otrzymanych z zagranicy - według miejsca zamieszkania obdarowanego,

4) w sprawach zasiedzenia:

a) jeżeli przedmiotem zasiedzenia jest nieruchomość, prawo użytkowania wieczystego lub służebność gruntowa - według miejsca położenia nieruchomości,

b) jeżeli przedmiotem zasiedzenia jest nieruchomość, inne rzeczy lub prawo użytkowania wieczystego - według miejsca położenia nieruchomości,

c) jeżeli przedmiotem zasiedzenia są rzeczy ruchome - według miejsca zamieszkania lub siedziby nabywcy.

2. Jeżeli nabycie w drodze spadku lub darowizny dotyczy w całości lub w części rzeczy położonych za granicą lub praw podlegających wykonaniu za granicą, właściwy miejscowo jest urząd skarbowy według miejsca zamieszkania (pobytu) spadkobiercy lub obdarowanego w dniu nabycia spadku lub otrzymania darowizny.

§ 4. 1 (skreślony).

§ 5. Właściwość miejscową przewodniczącego zarządu jednostki samorządu terytorialnego w sprawach opłaty targowej ustala się według miejsca położenia targowiska.

§ 6. Właściwość miejscową przewodniczącego zarządu jednostki samorządu terytorialnego w sprawach opłaty miejscowej ustala się według położenia miejscowości, w której jest pobierana opłata.

§ 7. Właściwość miejscową w sprawach opłaty administracyjnej pobieranej za czynności urzędowe nie objęte przepisami o opłacie skarbowej ustala się według siedziby przewodniczącego zarządu jednostki samorządu terytorialnego, który dokonał czynności urzędowej.

§ 8. Właściwość miejscową organów podatkowych w sprawach odpowiedzialności podatkowej płatnika lub inkasenta ustala się według siedziby albo miejsca zamieszkania płatnika lub inkasenta.

§ 9. Organy podatkowe właściwe w dniu wszczęcia postępowania podatkowego pozostają właściwe aż do jego zakończenia - w zakresie którego postępowanie to dotyczy - chociażby w toku postępowania zmieniły się podstawy właściwości.

§ 10. Jeżeli nie można ustalić właściwości miejscowej w sposób wskazany w § 1-9, właściwym organem podatkowym jest odpowiednio Drugi Urząd Skarbowy Warszawa-Śródmieście lub Burmistrz Gminy Warszawa-Centrum.

§ 11. Przepisów § 1 i 2 nie stosuje się do podatników, o których mowa w przepisach § 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 stycznia 1999 r. w sprawie właściwości miejscowej organów podatkowych w sprawach niektórych zobowiązań podatkowych oraz w sprawach nadpłaty podatków pobieranych przez płatników (Dz. U. Nr 6, poz. 38).

§  12.

1. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 lutego 1992 r. w sprawie właściwości miejscowej organów podatkowych w sprawach niektórych zobowiązań podatkowych (Dz. U. Nr 16, poz. 62, z 1994 r. Nr 18, poz. 63, z 1995 r. Nr 12, poz. 56, z 1996 r. Nr 2, poz. 11, Nr 145, poz. 673 i Nr 155, poz. 771, z 1997 r. Nr 146, poz. 984 oraz z 1999 r. Nr 6, poz. 38).

2. Organy podatkowe właściwe w myśl dotychczasowych przepisów w sprawach wszczętych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia pozostają właściwe do czasu zakończenia postępowania w tych sprawach.

§ 13. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2000 r.

¹ § 4 skreślony przez § 1 rozporządzenia z dnia 18 kwietnia 2002 r. (Dz.U.02.58.530) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 czerwca 2002 r.