Warunki użycia broni palnej przez funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1984.6.30

Akt utracił moc

Wersja od: 9 lutego 1984 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

z dnia 6 stycznia 1984 r.

w sprawie warunków użycia broni palnej przez funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej.

Na podstawie art. 9 ust. 4 ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych i zakresie działania podległych mu organów (Dz. U. Nr 38, poz. 172) zarządza się, co następuje:

§ 1. Rozporządzenie określa warunki i sposób postępowania przy użyciu broni palnej przez funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej oraz zasady użycia broni palnej przez oddziały i pododdziały zwarte Milicji Obywatelskiej.

§ 2. Funkcjonariusze Służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej, zwani dalej "funkcjonariuszami", mają prawo użycia broni palnej w przypadkach określonych w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych i zakresie działania podległych mu organów (Dz. U. Nr 38, poz. 172), zwanej dalej "ustawą".

§  3.

1. Funkcjonariusze przed użyciem broni palnej są obowiązani:

1) wezwać osobę do zachowania się zgodnego z prawem, a zwłaszcza do natychmiastowego porzucenia broni lub niebezpiecznego narzędzia, zaniechania zamachu, przemocy, ucieczki,

2) wezwać osobę do zatrzymania się wołając: "Stój – Milicja (Służba Bezpieczeństwa)", a w razie niezatrzymania się osoby zagrozić użyciem broni palnej wzywając: "Stój – bo strzelam",

3) dać strzał ostrzegawczy w górę, jeżeli wezwania wymienione w pkt 1 i 2 okażą się bezskuteczne,

4) osobę konwojowaną przed rozpoczęciem konwoju uprzedzić, że w razie podjęcia próby ucieczki użyta zostanie broń palna.

2. Przepisów ust. 1 pkt 2 i 3 nie stosuje się, gdy wszelka zwłoka groziłaby bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia ludzkiego bądź mienia o znacznej wartości albo uniemożliwiałaby ujęcie niebezpiecznego przestępcy.

3. Broni palnej nie używa się względem kobiet o widocznej ciąży, starców, dzieci do lat 13 i osób ułomnych o widocznym kalectwie.

4. Użycie broni palnej powinno następować w sposób wyrządzający możliwie najmniejszą szkodę osobie, przeciwko której użyto broni, i nie może zmierzać do pozbawienia jej życia, a także narażać na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia innych osób.

§ 4. W razie wykonywania czynności służbowych przez dwóch lub więcej funkcjonariuszy, decyzję o użyciu broni palnej podejmuje funkcjonariusz, któremu zlecono dowodzenie lub kierowanie daną czynnością. Jeżeli nie ma on możliwości wydania rozkazu, decyzję o użyciu broni palnej podejmuje funkcjonariusz wykonujący czynność.

§  5.

1. Użycie broni palnej przez oddziały i pododdziały zwarte Milicji Obywatelskiej następuje na rozkaz dowódcy, w przypadkach określonych w art. 9 ust. 1 i art. 10 ust. 1 ustawy oraz zgodnie z zasadami określonymi w § 3.

2. Dowódca oddziału lub pododdziału zwartego Milicji Obywatelskiej wykonuje czynności, o których mowa w § 3 ust. 1 oraz w § 6 ust. 1.

§  6.

1. W każdym przypadku użycia broni palnej funkcjonariusze są obowiązani:

1) zabezpieczyć miejsce zdarzenia,

2) w miarę możliwości ustalić świadków zdarzenia,

3) natychmiast zameldować przełożonemu o użyciu broni palnej i sporządzić w tej sprawie pisemny raport.

2. Jeżeli wskutek użycia broni palnej nastąpiło zranienie człowieka, funkcjonariusz obowiązany jest udzielić pierwszej pomocy i zapewnić opiekę lekarską.

3. Jeżeli zdarzenie miało miejsce poza rejonem macierzystej jednostki, w której funkcjonariusz pełni służbę, powiadamia on również terytorialnie właściwego szefa rejonowego (miejskiego, dzielnicowego) urzędu spraw wewnętrznych lub dyżurnego tego urzędu.

4. Szefowie i dyżurni wymienieni w ust. 3 obowiązani są spowodować zabezpieczenie wszelkich śladów i dowodów związanych z użyciem broni palnej.

§ 7. Przełożony obowiązany jest:

1) zbadać, czy użycie broni palnej nastąpiło zgodnie z obowiązującymi przepisami,

2) zawiadomić niezwłocznie o każdym przypadku użycia broni palnej wyższego przełożonego, a jeżeli w wyniku jej użycia nastąpiła śmierć lub zranienie człowieka – również prokuratora.

§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.