§ 5. - Warunki i tryb usprawiedliwiania niestawiennictwa z powodu choroby uczestników procesu w sprawach karnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1970.27.218

Akt utracił moc

Wersja od: 10 listopada 1970 r.

§  5.

1. Lekarz sądowy jest obowiązany:

1) zbadać osobiście każdą zamieszkałą na terenie jego działania osobę ubiegającą się o zaświadczenie stwierdzające niemożność stawienia się na wezwanie sądu albo organu prowadzącego śledztwo lub dochodzenie i wydać orzeczenie;

2) prowadzić według ustalonego wzoru rejestr osób zgłaszających się po zaświadczenie;

3) wpisać treść wydanego orzeczenia do karty choroby;

4) w razie stwierdzenia niemożności stawienia się na wezwanie - wystawić zaświadczenie na formularzu według wzoru stanowiącego załącznik do rozporządzenia;

5) przesłać odpis wydanego przez siebie orzeczenia do przychodni (ośrodka zdrowia), właściwej ze względu na miejsce zamieszkania osoby ubiegającej się o zaświadczenie, lub do przychodni przyzakładowej albo międzyzakładowej, właściwej dla zakładu pracy, w którym osoba ta jest zatrudniona.

2. W nagłych wypadkach lekarz sądowy może orzec o stanie zdrowia osoby zamieszkałej poza terenem jego działania i wydać zaświadczenie; wówczas odpis swego orzeczenia przesyła ponadto lekarzowi sądowemu właściwemu według miejsca zamieszkania zbadanej osoby.

3. Dokumentem uprawniającym do przeprowadzenia badania lekarskiego jest wezwanie sądu w sprawie karnej albo organu prowadzącego śledztwo lub dochodzenie.