Rozdział 2 - Postępowanie dyscyplinarne - Warunki i tryb przeprowadzania postępowania dyscyplinarnego wobec funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2002.78.711

Akt utracił moc
Wersja od: 19 czerwca 2002 r.

Rozdział  2

Postępowanie dyscyplinarne

§  7. 
1. 
Postępowanie dyscyplinarne wszczyna się niezwłocznie, jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie popełnienia przez funkcjonariusza czynu, za który ponosi on odpowiedzialność dyscyplinarną.
2. 
Postępowanie dyscyplinarne ma na celu w szczególności:
1)
ustalenie, czy czyn, za który funkcjonariusz ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną, faktycznie został popełniony i czy obwiniony jest jego sprawcą,
2)
wszechstronne wyjaśnienie przyczyn i okoliczności czynu, o którym mowa w pkt 1,
3)
zebranie i utrwalenie dowodów w sprawie,
4)
orzeczenie kary dyscyplinarnej współmiernej do zaistniałego przewinienia lub naruszenia dyscypliny służbowej.
§  8. 
Postępowanie dyscyplinarne wszczyna, z zastrzeżeniem § 10 i 11, przełożony właściwy w sprawach dyscyplinarnych:
1)
z własnej inicjatywy,
2)
na wniosek bezpośredniego przełożonego funkcjonariusza,
3)
na polecenie wyższego przełożonego,
4)
na wniosek sądu lub prokuratora albo organu uprawnionego do nakładania grzywny w drodze mandatu karnego lub organu uprawnionego do nakładania kar porządkowych.
§  9. 
1. 
Przed wszczęciem postępowania dyscyplinarnego można podjąć czynności wyjaśniające, jeżeli wiadomość o czynie, za który funkcjonariusz ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną, budzi wątpliwości, w szczególności co do faktu jego popełnienia lub co do osoby sprawcy.
2. 
Czynności, o których mowa w ust. 1, należy ukończyć w terminie dwóch tygodni od dnia ich podjęcia.
§  10. 
1. 
Jeżeli wina funkcjonariusza oraz okoliczności czynu nie budzą wątpliwości i nie zachodzi potrzeba wymierzenia kary dyscyplinarnej surowszej niż nagana z ostrzeżeniem lub zakaz opuszczania miejsca zakwaterowania do 5 dni, postępowanie dyscyplinarne może wszcząć bezpośredni przełożony funkcjonariusza.
2. 
W przypadkach, o których mowa w ust. 1, po wysłuchaniu obwinionego i złożeniu przez niego wyjaśnienia na piśmie sporządza się notatkę służbową, na podstawie której wydaje się orzeczenie o wymierzeniu kary dyscyplinarnej.
3. 
Notatka służbowa zawiera:
1)
stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe przełożonego, który sporządził notatkę służbową,
2)
dokładne określenie zarzucanego obwinionemu czynu, ze wskazaniem czasu, miejsca, sposobu i okoliczności jego popełnienia,
3)
wyjaśnienia obwinionego.
§  11. 
1. 
Postępowania dyscyplinarnego nie wszczyna się, jeżeli:
1)
czynności wyjaśniające nie potwierdziły zaistnienia czynu, za który funkcjonariusz ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną,
2)
upłynął termin określony w art. 119 ust. 1 i 3 ustawy.
2. 
Postępowania dyscyplinarnego można nie wszczynać, jeżeli:
1)
funkcjonariusz wystąpi pisemnie o niezwłoczne zwolnienie ze służby,
2)
wina funkcjonariusza i okoliczności czynu nie budzą wątpliwości oraz nie zachodzi potrzeba wymierzenia kary surowszej niż upomnienie; przepis § 10 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
§  12. 
1. 
O wszczęciu postępowania dyscyplinarnego wydaje się postanowienie, którego odpis niezwłocznie doręcza się obwinionemu.
2. 
Postanowienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1)
stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe przełożonego, który wydaje postanowienie,
2)
datę i miejsce wydania,
3)
stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe obwinionego,
4)
datę zawiadomienia przełożonego, który wydaje postanowienie, o czynie przypisywanym obwinionemu,
5)
określenie czynu zarzucanego obwinionemu, wraz z podaniem podstawy prawnej,
6)
uzasadnienie,
7)
wyznaczenie funkcjonariusza albo członków komisji do prowadzenia postępowania, z podaniem jej przewodniczącego,
8)
pouczenie o prawie do obrony, w tym o możliwości korzystania przez obwinionego z pomocy obrońcy, przeglądania przez obwinionego i jego obrońcę akt sprawy dyscyplinarnej oraz sporządzania z nich odpisów, a także zgłaszania wniosków dowodowych,
9)
podpis przełożonego wydającego postanowienie i pieczęć jednostki.
3. 
Jeżeli w toku postępowania dyscyplinarnego okaże się, że obwinionemu należy zarzucić czyn nieobjęty postanowieniem o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego albo czyn w zmienionej w istotny sposób postaci, wydaje się nowe postanowienie. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.
§  13. 
1. 
Postępowanie dyscyplinarne prowadzi przełożony, który wydał postanowienie o jego wszczęciu, lub wyznaczony przez niego funkcjonariusz.
2. 
Do prowadzenia postępowania wyznacza się funkcjonariusza w stopniu nie niższym od stopnia posiadanego przez obwinionego lub zajmującego co najmniej równorzędne stanowisko służbowe.
§  14. 
1. 
Prowadzący postępowanie dyscyplinarne jest obowiązany wyłączyć się z udziału w tym postępowaniu, jeżeli:
1)
sprawa dotyczy go bezpośrednio,
2)
jest małżonkiem obwinionego lub osoby przez niego pokrzywdzonej,
3)
jest krewnym lub powinowatym obwinionego w myśl art. 40 § 1 pkt 3 Kodeksu postępowania karnego,
4)
był świadkiem zdarzenia,
5)
pomiędzy nim a obwinionym zachodzi stosunek osobisty mogący wywołać wątpliwości co do bezstronności prowadzącego postępowanie.
2. 
Prowadzący postępowanie bada z urzędu, czy nie zachodzą okoliczności uzasadniające jego wyłączenie od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym.
3. 
O zaistnieniu okoliczności, o których mowa w ust. 1, prowadzący postępowanie powiadamia przełożonego, który go wyznaczył. Do czasu wyznaczenia innego funkcjonariusza do prowadzenia postępowania prowadzący postępowanie dyscyplinarne podejmuje czynności niecierpiące zwłoki.
4. 
Obwiniony ma prawo złożyć do przełożonego właściwego w sprawach dyscyplinarnych wniosek o wyłączenie prowadzącego postępowanie z przyczyn, o których mowa w ust. 1. Do czasu rozpatrzenia wniosku przez przełożonego prowadzący postępowanie podejmuje czynności niecierpiące zwłoki.
5. 
Jeżeli postępowanie dyscyplinarne prowadzi przełożony właściwy w sprawach dyscyplinarnych, wniosek, o którym mowa w ust. 4, obwiniony kieruje do wyższego przełożonego.
6. 
O wyłączeniu prowadzącego postępowanie dyscyplinarne i wyznaczeniu innego funkcjonariusza w przypadkach, o których mowa w ust. 3, rozstrzyga przełożony prowadzący postępowanie postanowieniem.
§  15. 
Przepisy § 13 oraz § 14 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio przy czynnościach wyjaśniających, o których mowa w § 9.
§  16. 
1. 
Szef Biura Ochrony Rządu ze względu na wagę i zawiłość sprawy, z własnej inicjatywy lub na wniosek przełożonego, który wydał postanowienie o wszczęciu postępowania, może powołać spośród funkcjonariuszy komisję do przeprowadzenia postępowania dyscyplinarnego, określając jej skład i wyznaczając przewodniczącego, kierującego pracami komisji.
2. 
Do prowadzenia postępowania przez komisję, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące prowadzenia postępowania dyscyplinarnego przez wyznaczonego funkcjonariusza. Postanowienia wydawane w toku postępowania przez prowadzącego postępowanie wydaje wyłącznie przewodniczący komisji.
3. 
Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio przy prowadzeniu czynności wyjaśniających.
§  17. 
1. 
Prowadzący postępowanie dyscyplinarne zbiera dowody i podejmuje czynności niezbędne do wyjaśnienia sprawy, a w szczególności przesłuchuje świadków, pokrzywdzonych, przyjmuje wyjaśnienia od obwinionego oraz zleca lub występuje do bezpośredniego przełożonego z wnioskiem o zlecenie przeprowadzenia odpowiednich badań i ekspertyz oraz zasięga niezbędnych opinii.
2. 
Z przesłuchania obwinionego, świadków i biegłych sporządza się protokoły. Obwiniony może złożyć wyjaśnienia na piśmie.
3. 
Przed przesłuchaniem prowadzący postępowanie dyscyplinarne uprzedza świadka, biegłego i pokrzywdzonego o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.
4. 
Materiały przekazane przez prokuratora organ uprawniony do nałożenia kary grzywny w drodze mandatu karnego lub kary porządkowej, organ uprawniony do stosowania grzywny w celu przymuszenia włącza do akt postępowania dyscyplinarnego.
§  18. 
1. 
W toku postępowania dyscyplinarnego obwiniony ma prawo do:
1)
odmowy składania wyjaśnień,
2)
zgłaszania wniosków dowodowych,
3)
wnoszenia zażaleń na postanowienia, z wyjątkiem postanowień o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego i o jego zakończeniu oraz o zamknięciu postępowania dowodowego,
4)
ustanowienia obrońcy spośród funkcjonariuszy, jeżeli funkcjonariusz ten wyrazi na to zgodę, oraz jego odwołania,
5)
przeglądania akt postępowania dyscyplinarnego i sporządzania z nich odpisów.
2. 
Zażalenia wnosi się za pośrednictwem wydającego postanowienie do przełożonego, który wszczął postępowanie dyscyplinarne, a jeżeli postanowienie wydał ten przełożony - do Szefa Biura Ochrony Rządu w terminie 3 dni od dnia doręczenia postanowienia.
§  19. 
1. 
Obrońcę ustanawia się i odwołuje na piśmie.
2. 
Obrońca ma prawo uczestniczyć w czynnościach, w których udział obwinionego jest obowiązkowy, oraz przysługują mu uprawnienia obwinionego, chyba że ten ograniczy je w sposób wyraźny na piśmie. Obrońca nie może ustanawiać dla obwinionego innych obrońców.
§  20. 
1. 
Wnioski o przeprowadzenie dowodu obwiniony zgłasza na piśmie prowadzącemu postępowanie dyscyplinarne.
2. 
Wniosku o przeprowadzenie dowodu nie uwzględnia się, gdy:
1)
przeprowadzenie dowodu jest niedopuszczalne,
2)
okoliczność, która ma zostać udowodniona, jest już udowodniona zgodnie z twierdzeniem wnioskodawcy,
3)
okoliczności nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy lub dowodu nie da się przeprowadzić.
3. 
Oddalenie wniosku następuje w drodze postanowienia.
4. 
W zakresie przeprowadzania dowodów stosuje się odpowiednio przepisy działu V Kodeksu postępowania karnego.
§  21. 
Postanowienia wydane w toku postępowania dyscyplinarnego doręcza się niezwłocznie obwinionemu. Przepis § 12 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
§  22. 
1. 
Przełożony właściwy w sprawach dyscyplinarnych zawiesza postępowanie dyscyplinarne do czasu zakończenia postępowania karnego, jeżeli czyn zarzucany funkcjonariuszowi jest przedmiotem tego postępowania i nie stanowi naruszenia dyscypliny służbowej.
2. 
Przepisu ust. 1 nie stosuje się, gdy w świetle zebranych w toku postępowania dyscyplinarnego dowodów czyn zabroniony popełniony przez funkcjonariusza jest oczywisty i uniemożliwia dalsze pozostawanie funkcjonariusza w służbie.
3. 
Przełożony właściwy w sprawach dyscyplinarnych może zawiesić postępowanie dyscyplinarne na okres do 9 miesięcy, jeżeli zachodzi długotrwała przeszkoda uniemożliwiająca jego prowadzenie.
§  23. 
1. 
Jeżeli prowadzący postępowanie dyscyplinarne uzna, że zostały wyjaśnione wszystkie okoliczności sprawy dotyczące obwinionego, zapoznaje go z aktami postępowania i poucza o prawie do zgłoszenia w terminie 3 dni wniosku o ich uzupełnienie. Przepisy § 18 i 20 stosuje się odpowiednio.
2. 
Obwiniony po zapoznaniu się z aktami postępowania podpisuje protokół sporządzony z tej czynności.
3. 
Odmowa obwinionego zapoznania się z aktami postępowania lub złożenia podpisu stwierdzającego tę okoliczność nie wstrzymuje dalszych czynności. Prowadzący postępowanie dokonuje wzmianki o odmowie w aktach postępowania.
4. 
Jeżeli nie zachodzi potrzeba uzupełnienia postępowania dyscyplinarnego, prowadzący postępowanie wydaje postanowienie o zamknięciu postępowania i sporządza sprawozdanie, które zawiera:
1)
stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe prowadzącego postępowanie,
2)
stanowisko służbowe przełożonego, który wydał postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego,
3)
stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe obwinionego,
4)
określenie czynu zarzucanego obwinionemu,
5)
opis ustalonego stanu faktycznego,
6)
wnioski dotyczące wymiaru kary, umorzenia postępowania dyscyplinarnego, z uzasadnieniem i wskazaniem okoliczności łagodzących lub obciążających.
§  24. 
1. 
Postanowienie o umorzeniu postępowania wydaje przełożony, który wszczął to postępowanie, jeżeli:
1)
nastąpiło przedawnienie wymierzenia kary dyscyplinarnej,
2)
w toku postępowania dyscyplinarnego ustalono, że czyn przypisany obwinionemu nie wypełnia znamion czynu, za który funkcjonariusz ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną,
3)
obwiniony zmarł,
4)
obwiniony przestał podlegać orzecznictwu dyscyplinarnemu,
5)
postępowanie co do tego samego czynu tego samego obwinionego zostało prawomocnie ukończone lub wszczęte wcześniej toczy się,
6)
zaistniały inne okoliczności wyłączające postępowanie dyscyplinarne, wymienione w § 11 ust. 1.
2. 
Postępowanie dyscyplinarne można umorzyć w razie długotrwałej choroby obwinionego lub złożenia przez niego pisemnego wniosku o niezwłoczne zwolnienie go ze służby, jeżeli postępowanie dotyczy czynu, za który funkcjonariusz ponosi wyłącznie odpowiedzialność dyscyplinarną.
3. 
Postanowienie o umorzeniu postępowania dyscyplinarnego zawiera:
1)
stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe przełożonego, który wydaje postanowienie,
2)
datę i miejsce wydania,
3)
stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe obwinionego,
4)
określenie czynu zarzucanego obwinionemu,
5)
uzasadnienie postanowienia,
6)
pouczenie o prawie wniesienia zażalenia,
7)
podpis przełożonego prowadzącego postępowanie i pieczęć jednostki.