§ 2. - Ustalenie specjalnych wymagań od kandydatów na niższych funkcjonarjuszów państwowych w dziale drogowym i na niektóre stanowiska w dziale wodnym służby na lądzie.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1931.64.528

Akt utracił moc

Wersja od: 29 lipca 1931 r.

§ 2. Od kandydatów na stanowiska kierowców maszyn drogowych, oraz ich zastępców, wymagane będą, obok warunków ustanowionych w art. 89 i 90 ustęp 1 ustawy z dnia 17 lutego 1922 r. o państwowej służbie cywilnej (Dz. U. R. P. Nr. 21, poz. 164), jeszcze następujące specjalne warunki:

1) warunki wyszczególnione w § 1 punkty 1-3,

2) posiadanie jednego z następujących dowodów, względnie kwalifikacyj:

a) posiadanie pozwolenia na prowadzenie pojazdów mechanicznych, przeznaczonych do użytku publicznego,

b) posiadanie zawodowego uzdolnienia do samodzielnego prowadzenia odpowiedniego rzemiosła (ślusarstwa, kowalstwa i t. p.),

c) posiadanie świadectwa złożenia egzaminu z umiejętności obsługi kotłów parowych,

d) posiadanie świadectwa ukończenia odpowiedniej szkoły zawodowej (ślusarstwa, kowalstwa i t. p.), względnie specjalnych kursów, zorganizowanych przez związki samorządowe, instytucje albo osoby prywatne, o ile program tych kursów uznany został przez Ministra Robót Publicznych za wystarczający.

Od kandydatów na funkcjonarjuszów, powołanych do prowadzenia maszyn drogowych na drogach publicznych, albo do bezpośredniej obsługi kotłów parowych przy tych maszynach, w każdym razie będzie wymagane posiadanie dowodów wymienionych w ustępie 1 punkt 2 lit. a) i c), o ile stosownie do obowiązujących przepisów porządkowych na drogach publicznych lub o dozorze nad kotłami parowemi jest to konieczne.