Rozdział 1 - Ustalanie miejsca realizacji inwestycji budowlanych i zmiany sposobu wykorzystania terenu. - Ustalanie miejsca realizacji inwestycji budowlanych oraz państwowego nadzoru budowlanego nad budownictwem powszechnym.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1973.4.29

Akt utracił moc

Wersja od: 7 lutego 1973 r.

Rozdział  1

Ustalanie miejsca realizacji inwestycji budowlanych i zmiany sposobu wykorzystania terenu.

1.

Zasady ogólne.

§  6.

1. Wyznaczenie miejsca realizacji inwestycji budowlanych podejmowanych przez inwestorów następuje przez zatwierdzenie planów realizacyjnych.

2. Zatwierdzenie planu realizacyjnego obejmuje równocześnie:

1) ustalenie lokalizacji szczegółowej dla danej inwestycji oraz ustalenie stref ochronnych, o których mowa w art. 30 ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o planowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 7, poz. 47) oraz w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 21 kwietnia 1966 r. o ochronie powietrza atmosferycznego przed zanieczyszczeniem (Dz. U. Nr 14, poz. 87),

2) zatwierdzenie rozwiązań urbanistycznych i architektonicznych - budowlanych inwestycji, o których mowa w art. 30, gdy istnieje potrzeba opracowania koncepcji tych rozwiązań, a przepisy wymagają ich zatwierdzenia,

3) uzgodnienie rozwiązań budowy, przebudowy lub modernizacji zakładu, którego działalność może spowodować przekroczenie dopuszczalnych stężeń substancji w powietrzu atmosferycznym, o których mowa w art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 21 kwietnia 1966 r. o ochronie powietrza atmosferycznego przed zanieczyszczeniem.

§  7.

1. Dla inwestycji podejmowanych przez jednostki gospodarki uspołecznionej plany realizacyjne są sporządzane jako:

1) ogólne plany zagospodarowania terenu inwestycji, w ramach założeń techniczno-ekonomicznych inwestycji,

2) szczegółowe plany zagospodarowania terenu inwestycji, w ramach projektu technicznego inwestycji,

3) plany usytuowania obiektów budowlanych, w razie zastosowania uproszczonego trybu przygotowania inwestycji do realizacji, stosownie do przepisów w sprawie projektowania inwestycji.

2. Dla inwestycji podejmowanych przez jednostki nie wymienione w ust. 1 plany realizacyjne są sporządzane jako plany zagospodarowania terenu działek.

3. Przepisy dotyczące sporządzania, uzgadniania i zatwierdzania planów realizacyjnych stosuje się odpowiednio przy wyrażaniu zgody na zmianę sposobu wykorzystania terenu bez dokonywania inwestycji, która wpłynęłaby na pogorszenie warunków sanitarnych lub bezpieczeństwa ludzi albo mienia na danym terenie lub w jego otoczeniu, a zwłaszcza w razie:

1) prowadzenia odkrywkowej eksploatacji kopalin nie podlegających prawu górniczemu,

2) urządzania poza terenem zakładu pracy wysypisk, składowisk i miejsc przeładunku materiałów, surowców wtórnych itp.

§  8.

1. Sporządzenie planu realizacyjnego jest obowiązujące w razie realizacji inwestycji na terenie nie pozostającym w prawnej dyspozycji inwestora.

2. Jeżeli inwestycja budowlana ma być zrealizowana na terenie pozostającym w prawnej dyspozycji inwestora, sporządzenie planu realizacyjnego jest obowiązujące, gdy inwestycja:

1) ma być zrealizowana na terenie użytkowanym dotychczas na inne cele niż zamierzona inwestycja budowlana,

2) wprowadzi lub zwiększy istniejące ograniczenia, uciążliwość, pogorszenie warunków sanitarnych lub bezpieczeństwa ludzi i mienia na terenach sąsiednich,

3) obejmuje wykonanie lub rozbudowę obiektów budowlanych, wymagających uzyskania od właściwego organu pozwolenia na budowę.

3. Nie jest wymagane sporządzanie planów realizacyjnych do wykonania:

1) urządzeń na istniejących obiektach budowlanych, wpływających na ich wygląd,

2) robót budowlanych wewnątrz istniejącego obiektu budowlanego wymagających pozwolenia na budowę, jeżeli nie powodują skutków określonych w ust. 2 pkt 2,

3) ogrodzeń, wież triangulacyjnych i znaków geodezyjnych,

4) obiektu budowlanego, który ma być wykorzystany przez osobę fizyczną według projektu typowego na terenie wsi, objętej zatwierdzonym planem zagospodarowania przestrzennego wsi lub projektem wyznaczenia terenów budowlanych na obszarach wsi.

4. Właściwy organ może zwalniać od obowiązku opracowania i przedstawiania do zatwierdzenia planów realizacyjnych innych obiektów budowlanych aniżeli wymienione w ust. 3.

§ 9. Jeżeli kilku inwestorów zamierza podjąć zespołowo realizację obiektów budowlanych, mogą oni wystąpić wspólnie lub przez pełnomocnika o informację o terenie i o zatwierdzenie planu realizacyjnego dla sąsiadujących terenów inwestycji zespołowo realizowanej. W przedłożonym w tej sprawie wniosku należy podać:

1) numery działek i segmentów należących do poszczególnych inwestorów,

2) nazwę jednostki lub osoby prawnej albo imię, nazwisko i adres osoby fizycznej upoważnionej do odbioru i przechowania wydanych decyzji wraz z załącznikami.

2. Informacje o terenie.

§  10.

1. Właściwy organ jest obowiązany udzielić inwestorowi informacji o możliwości i warunkach realizacji inwestycji (informacji o terenie).

2. Inwestor, który nie zasięgnął we właściwym organie informacji o terenie, ponosi ryzyko nieuzyskania zatwierdzenia planu realizacyjnego i pozwolenia na budowę.

§  11.

1. W celu uzyskania informacji o terenie inwestor składa właściwemu organowi, w zależności od rodzaju inwestycji lub charakteru zmiany sposobu wykorzystania terenu, materiały określające:

1) ogólną charakterystykę inwestycji pod względem technicznym i użytkowym, z określeniem orientacyjnej wielkości terenu inwestycji, a w odniesieniu do inwestycji produkcyjnych również wielkość zatrudnienia,

2) ogólne wymagania, którym powinien odpowiadać teren,

3) zapotrzebowanie w zakresie poboru energii, wody, odprowadzania ścieków, transportu itp. oraz inne warunki realizacji i eksploatacji inwestycji, w zależności od rodzaju inwestycji,

4) uciążliwości i ograniczenia, jakie inwestycja spowoduje dla terenów sąsiednich, jak np. wymagana strefa ochronna, poziom wytwarzanych dźwięków, rodzaje i ilości substancji przewidzianych do wydalania do powietrza atmosferycznego, ograniczenie wysokości zabudowy, zmian stosunków wodnych itp.,

5) ewentualną własną propozycję lokalizacji szczegółowej inwestycji, sporządzoną na mapie lub szkicu sytuacyjnym w skali ustalonej stosownie do przepisu § 21, z naniesieniem granic terenu, istniejącej zabudowy na tym terenie i na terenach bezpośrednio sąsiadujących w pasie co najmniej 30 m od granicy proponowanej lokalizacji szczegółowej oraz z podaniem granic własności lub użytkowania terenu, imiennego wykazu właścicieli lub użytkowników terenu oraz ich adresów.

2. Jeżeli w myśl przepisów o lokalizacji inwestycji (ogólnej) jest wymagane uzyskanie dla inwestycji wytycznych lokalizacyjnych, do materiałów określonych w ust. 1 należy dołączyć odpis tych wytycznych.

3. W odniesieniu do inwestycji realizowanych przez osoby fizyczne, inwestycji, do których stosuje się uproszczony tryb przygotowania do realizacji, lub w razie zamierzonej zmiany sposobu wykorzystania terenu materiały wymienione w ust. 1 pkt 5, po uzupełnieniu ich niezbędnymi elementami projektowymi, mogą być uznane za projekt planu realizacyjnego; w tym wypadku przepis § 13 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

§  12.

1. Informacji o terenie udziela się na podstawie zatwierdzonych miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego lub projektów wyznaczania terenów budowlanych na obszarach wsi, a w ich braku na podstawie materiałów do tych planów i analizy aktualnego zagospodarowania terenu oraz zezwolenia na przeznaczenie gruntów rolnych lub leśnych na cele nierolnicze lub nieleśne, wydanego w trybie przepisów o ochronie gruntów rolnych i leśnych oraz rekultywacji gruntów; jeżeli materiały do planu są niewystarczające do udzielenia informacji o terenie, właściwy organ dokonuje wspólnie z inwestorem terenowej wizji lokalnej.

2. Udzielenie informacji powinno nastąpić w terminie do 21 dni od daty otrzymania od inwestora kompletnych materiałów określonych w § 11 ust. 1; w wypadkach szczególnie skomplikowanych termin ten może być przedłużony do 60 dni.

3. Jeżeli stosownie do przepisów powołanych w § 22 ust. 1 inwestor został zobowiązany do opracowania projektu miejscowego szczegółowego planu, po uzyskaniu mocy obowiązującej przez ten plan, właściwy organ udziela uzupełniających informacji o terenie, zgodnie z ustaleniami planu.

§  13.

1. Treścią informacji o terenie przewidzianym do zabudowy lub zmiany sposobu wykorzystania terenu są wiążące ustalenia planów, o których mowa w § 12 ust. 1, oraz inne dane niezbędne inwestorowi do sporządzenia planu realizacyjnego, a w szczególności:

1) położenie danego terenu w jednostce osadniczej, jego funkcja oraz charakterystyka warunków naturalnych i stanu zainwestowania,

2) wskaźniki wykorzystania terenu,

3) zasady ukształtowania przestrzennego i funkcjonalnego terenu oraz zabudowy na tym terenie z określeniem linii zabudowy, a w miarę potrzeby usytuowania i ukształtowania urządzeń i obiektów budowlanych oraz zieleni,

4) zasady powiązania z układem komunikacyjnym, z określeniem charakterystycznych parametrów technicznych tras i urządzeń,

5) możliwości i warunki zaopatrywania w wodę, energię i odprowadzania ścieków, z określeniem charakterystycznych parametrów technicznych oraz głównych tras przewodów,

6) kolejność realizacji elementów zagospodarowania przestrzennego oraz ewentualnych inwestycji współzależnych, wspólnych i towarzyszących,

7) ograniczenia wynikające z zagospodarowania otoczenia, jak rodzaje i ilości substancji dopuszczalnych do wydalania do powietrza atmosferycznego, ograniczenia wysokości zabudowy.

2. Organ udzielający informacji o terenie informuje również o zakresie decyzji i uzgodnień, które inwestor nie będący jednostką gospodarki uspołecznionej jest obowiązany uzyskać przed przedstawieniem planu realizacyjnego do zatwierdzenia.

§  14.

1. W celu umożliwienia wariantowego rozwiązania projektowanej inwestycji właściwy organ jest obowiązany udzielić informacji o kilku terenach.

2. Inwestor, który uzyskał informacje o terenach, jest obowiązany powiadomić organ udzielający informacji, nie później niż w terminie 3 miesięcy od daty ich uzyskania, o dokonanym wyborze terenu.

3. Informacje o terenie tracą swą aktualność, jeżeli inwestor:

1) nie zawiadomił właściwego organu stosownie do przepisu ust. 2,

2) nie przedłożył do zatwierdzenia w terminie 1 roku od daty uzyskania informacji o terenie projektu planu realizacyjnego.

4. Terminy ustalone w ust. 2 i 3 mogą być przedłużone na uzasadniony wniosek inwestora.

3.

Mapy do planów realizacyjnych.

§  15.

1. Plany realizacyjne powinny być opracowywane na aktualnych mapach sytuacyjno-wysokościowych, sporządzanych przez uprawnione jednostki wykonawstwa geodezyjnego, z zachowaniem "Powszechnych przepisów o pomiarach kraju" bądź resortowych instrukcji technicznych, oraz zaopatrzonych w klauzulę o zgodności treści mapy z operatem ewidencji gruntów oraz o przyjęciu do ewidencji przez właściwy do spraw geodezji organ prezydium rady narodowej.

2. Przy sporządzaniu planów realizacyjnych obowiązuje wykorzystywanie materiałów kartograficznych posiadanych przez właściwy do spraw geodezji organ prezydium rady narodowej, a w szczególności map zasadniczych oraz map ewidencji gruntów.

3. Do planów realizacyjnych mogą być też użyte fototechniczne powiększenia i pomniejszenia istniejących map, odpowiednio uzupełnione wymaganymi elementami.

§ 16. Na mapie do planu realizacyjnego - oprócz treści dotyczącej aktualnej sytuacji naziemnej oraz granic nieruchomości (działek) - powinny być ponadto wykazane następujące elementy:

1) istniejące na terenie inwestycji, a w miarę potrzeby również na terenie przyległych ulic i placów urządzenia podziemne z ich charakterystycznymi rzędnymi,

2) opracowane geodezyjnie linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu (ulic, placów itp.), linie zabudowy i inne elementy, jeżeli zostały one już wcześniej ustalone dla terenu inwestycji.

§ 17. Skala map do planów realizacyjnych powinna być dostosowana do rodzaju i wielkości inwestycji, z tym że dla terenów zabudowanych nie może być mniejsza niż 1 : 1.000.

§  18.

1. W zakresie wysokościowym mapa do planu realizacyjnego powinna przedstawiać:

1) naturalne i sztuczne ukształtowanie terenu za pomocą warstwic oraz rzędnych o charakterystycznych punktach, zgodnie z obowiązującymi instrukcjami Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii,

2) rzędne posadowienia obiektów budowlanych oraz sieci (rurociągów) podziemnych, w sposób i z dokładnością określoną w resortowych instrukcjach technicznych.

2. Jeżeli w trakcie realizacji inwestycji nastąpi nowe ukształtowanie terenu i trwałe przemieszczenie mas ziemnych, istniejące ukształtowanie terenu powinno być przedstawione za pomocą siatki niwelacyjnej o bokach kwadratów dostosowanych do charakteru terenu.

3. Jeżeli organ do spraw geodezji prezydium rady narodowej posiada dla terenu inwestycji tylko mapy sytuacyjne, tzn. bez treści wysokościowej (np. mapy ewidencji gruntów), sporządzanie planu realizacyjnego na takiej mapie jest dopuszczalne dla inwestycji drobnych, obejmujących obiekty budowlane, dla których sporządzenie dokumentacji projektowej nie wymaga uwzględnienia rzeźby terenu.

§ 19. Mapa do planu realizacyjnego powinna obejmować grunty przylegające w pasie nie mniejszym niż 30 m, licząc od:

1) granicy terenu inwestycji,

2) linii umownej, określającej teren zadania inwestycyjnego realizowanego wewnątrz terenu inwestycji,

3) linii zewnętrznej strefy ochronnej, jeżeli została ona wyznaczona dla inwestycji.

§  20.

1. Jeżeli właściwy do spraw geodezji organ prezydium rady narodowej nie dysponuje odpowiednimi mapami, a właściwe usytuowanie projektowanego obiektu lub zamierzona zmiana sposobu wykorzystania terenu nie jest uzależniona od granic nieruchomości (działki), plany realizacyjne mogą być sporządzone na uproszczonym opracowaniu kartograficznym w formie tzw. szkicu sytuacyjnego wykonanego przez uprawnioną jednostkę wykonawstwa geodezyjnego na podstawie istniejących materiałów geodezyjnych lub kartograficznych dla następujących inwestycji:

1) tymczasowych obiektów budowlanych nie związanych trwale z terenem,

2) obiektów budowlanych realizowanych przez osoby fizyczne na działkach, do których przylegają wyłącznie tereny należące do właściciela działki lub nie nadające się do zabudowy albo tereny nie przeznaczone pod budownictwo,

3) pojedynczych obiektów budowlanych związanych z gospodarką rolną lub leśną, wznoszonych poza granicami administracyjnymi miast,

4) pojedynczych obiektów inżynierskich, realizowanych na terenach zieleni publicznej oraz zieleni osiedlowej,

5) pojedynczych obiektów budowlanych wznoszonych na istniejących terenach kempingowych i biwakowych,

2. Szkic sytuacyjny powinien przedstawiać aktualny stan zagospodarowania terenu z dokładnością wystarczającą do prawidłowego usytuowania projektowanych obiektów budowlanych.

3. Na szkicu sytuacyjnym powinny być umieszczone:

1) orientacyjne położenie terenu względem stron świata, ulic (dróg) i sąsiednich nieruchomości,

2) oznaczenie istniejących elementów zagospodarowania terenu i zieleni wysokiej oraz wymiary zdjęte w terenie między elementami zagospodarowania, które mogą warunkować usytuowanie projektowanych obiektów,

3) skala opracowania,

4) informacja o wykorzystanych materiałach do sporządzenia szkicu oraz określenie celu, jakiemu szkic ma służyć,

5) data wykonania, nazwa oraz adres wykonawcy szkicu.

§ 21. Właściwy organ w porozumieniu z inwestorem może ustalić w poszczególnych wypadkach rodzaj i skalą map, na jakich powinien być opracowany plan realizacyjny.

4.

Treść planu realizacyjnego.

§  22.

1. Podstawę do opracowania planu realizacyjnego stanowią ustalenia miejscowego szczegółowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji (ogólnej), wydana na podstawie odrębnych przepisów. W razie braku miejscowego szczegółowego planu zagospodarowania przestrzennego właściwy organ zażąda sporządzenia tego planu stosownie do przepisu art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o planowaniu przestrzennym.

2. Przepisu art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o planowaniu przestrzennym nie stosuje się:

1) do inwestorów nie będących jednostkami gospodarki uspołecznionej,

2) do inwestorów realizujących inwestycje na wsi poza terenami budowlanymi wyznaczonymi zgodnie z ustawą z dnia 31 stycznia 1961 r. o terenach budowlanych na obszarach wsi (Dz. U. z 1969 r. Nr 27, poz. 216),

3) w razie gdy organ właściwy do zatwierdzenia planu realizacyjnego uzna, że ustalenia miejscowego ogólnego planu zagospodarowania przestrzennego są wystarczające jako podstawa do sporządzenia planu realizacyjnego.

§  23.

1. Plan realizacyjny w zależności od rodzaju inwestycji powinien zawierać w części graficznej:

1) granice terenu projektowanej inwestycji, linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu, linie wyznaczające poszczególne zadania inwestycyjne oraz granice terenu przeznaczonego na urządzenie zaplecza technicznego inwestora i wykonawców,

2) granice strefy ochronnej, w razie obowiązku jej ustalenia, a także granice złóż kopalin - przy inwestycjach polegających na eksploatacji tych złóż,

3) obrysy oraz układy projektowanych obiektów budowlanych, ze wskazaniem charakterystycznych elementów, wymiarów, rzędnych i wzajemnych odległości tych obiektów oraz ich przeznaczenia, z rozróżnieniem obiektów typowych, powtarzalnych i projektowanych indywidualnie,

4) układ zieleni wysokiej i niskiej,

5) oznaczenie elementów istniejącego zagospodarowania terenu, podlegających adaptacji lub likwidacji,

6) rzędne terenu w charakterystycznych punktach projektowanego ukształtowania terenu, a w razie potrzeby charakterystyczne przekroje terenu,

7) w miarę potrzeby widoki ciągów elewacyjnych ulic i placów miejskich, z uwzględnieniem rozwiązań kolorystycznych,

8) w odniesieniu do ogólnych planów zagospodarowania terenu inwestycji:

a) szkice koncepcyjne lub posiadane dokładniejsze opracowania projektowanych indywidualnie budynków oraz obiektów inżynierskich wpływających na wygląd otoczenia, zawierające charakterystyczne rzuty poziome, przekroje i elewacje, z krótkim opisem konstrukcji i instalacji, określeniem kategorii niebezpieczeństwa pożarowego, zagrożenia wybuchem i wielkości obciążeń ogniowych,

b) niezbędne profile i przekroje projektowanych obiektów komunikacyjnych oraz sieci uzbrojenia terenu, z oznaczeniem charakterystycznych elementów, wymiarów i rzędnych.

2. Elementy planu realizacyjnego, wymienione w ust. 1 pkt 1-4, powinny być zaopatrzone w odpowiednie dane liczbowe do opracowań geodezyjnych.

§ 24. Część opisowa planu realizacyjnego, w zależności od rodzaju inwestycji, powinna zawierać:

1) zwięzły opis inwestycji z uzasadnieniem kolejności realizacji poszczególnych obiektów (zadań inwestycyjnych),

2) opis stanu istniejącego zagospodarowania terenu, z omówieniem dokonywanych w nim zmian, adaptacji i likwidacji,

3) zestawienie charakterystycznych danych o przydatności gruntów do celów budowy,

4) zwięzły opis rozwiązania układu komunikacyjnego, transportowego, uzbrojenia terenu, ochrony przeciwpożarowej, ochrony powietrza atmosferycznego, wód i gleby przed zanieczyszczeniem oraz zagospodarowania strefy ochronnej i ograniczeń w jej użytkowaniu,

5) bilanse terenu, kubatur i powierzchni obiektów budowlanych, zestawienia wskaźników techniczno-ekonomicznych charakteryzujących zagospodarowanie terenu zgodnie z obowiązującymi wskaźnikami urbanistycznymi,

6) zestaw zastosowanych projektów typowych z załączonymi kartami katalogowymi oraz projektów powtarzalnych z charakterystycznymi danymi według układu karty katalogowej projektu typowego, z uzasadnieniem ich doboru i omówieniem zasad adaptacji,

7) określenie powierzchni i objętości wierzchniej warstwy ziemi uprawnej, podlegającej zdjęciu i przeniesieniu stosownie do przepisów o ochronie gruntów rolnych i leśnych oraz rekultywacji gruntów.

§ 25. Jeżeli plan realizacyjny dotyczy działki zagrodowej, położonej między zabudowanymi działkami, a dla uporządkowania i modernizacji zabudowy tej działki są niezbędne odstępstwa od przepisów techniczno-budowlanych, do planu tego powinna być dołączona odpowiednia analiza, wykazująca możliwości prawidłowej zabudowy działek sąsiednich przy zamierzonej zabudowie terenu objętego planem realizacyjnym, w miarę możliwości uzgodniona z właścicielami lub użytkownikami tych działek.

§  26.

1. Zakres problematyki planu realizacyjnego, określonej w § 23 i 24, powinien być ograniczony do niezbędnych elementów w zależności od rodzaju inwestycji i konkretnych warunków terenowych; w razie wątpliwości zakres ten określa właściwy organ.

2. Treść planu realizacyjnego w budownictwie jednorodzinnym i zagrodowym ogranicza się do elementów warunkujących prawidłowe usytuowanie i wykonanie projektowych obiektów, a w szczególności do:

1) ustalenia granic działki budowlanej, jeżeli granice te nie zostały geodezyjnie ustalone zgodnie z przepisami o wyznaczeniu terenów pod tego rodzaju budownictwo,

2) określenia obrysów projektowanych obiektów budowlanych, ich przeznaczenia, charakterystycznych wymiarów, wzajemnych odległości, wjazdów i wejść, z oznaczeniem obiektów przewidzianych do realizacji według projektów typowych, powtarzalnych i projektowanych indywidualnie,

3) niezbędnych ustaleń dotyczących istniejącego zagospodarowania terenu.

§ 27. Wymagania dotyczące treści planu realizacyjnego nie dotyczą inwestycji związanych z obronnością kraju, realizowanych na zamkniętych terenach; dla tych inwestycji treść planu realizacyjnego wymagającego zatwierdzenia powinna być ograniczona do określenia:

1) granic terenu projektowanej inwestycji, łącznie z granicami strefy ochronnej, oraz sposobu jej zagospodarowania, jeżeli zachodzi potrzeba jej ustanowienia, z opisem wpływu inwestycji na środowisko oraz sposobów ochrony powietrza atmosferycznego, wody i gleby przed zanieczyszczeniem,

2) usytuowania projektowanych obiektów budowlanych i urządzeń technicznych o wysokości 30 m i wyższych,

3) linii zabudowy od strony dróg publicznych, ulic i placów,

4) przebiegu i charakterystyki technicznej dróg i linii komunikacyjnych oraz lokalnych sieci uzbrojenia terenu nieruchomości wyprowadzonych poza granice terenu inwestycji, a także podłączeń tych obiektów do sieci użytku publicznego,

5) elewacji obiektów budowlanych, projektowanych od strony dróg publicznych, ulic i placów, a także stałych szlaków turystycznych.

§ 28. Wymagania dotyczące treści planu realizacyjnego nie dotyczą stref ochronnych ustalanych dla istniejących obiektów lub zakładów. W tych wypadkach zarządcy lub właściciele obiektów albo zakładów są obowiązani na żądanie właściwego organu dostarczyć określone przez ten organ dokumenty lub materiały niezbędne do ustalenia strefy w terminie ustalonym we wspólnym porozumieniu.

5.

Uzgadnianie i zatwierdzanie planów realizacyjnych.

§  29.

1. Inwestor przedkłada właściwemu organowi kopię mapy ewidencji gruntów, obejmującej teren realizacji inwestycji, z podaniem granic własności lub użytkowania terenu oraz imiennego wykazu właścicieli albo użytkowników terenu i bezpośrednich sąsiadów, w terminie do 30 dni od daty otrzymania informacji o terenie potwierdzającej propozycje inwestora co do miejsca realizacji inwestycji lub zawiadomienia o dokonaniu przez inwestora wyboru terenu proponowanego w udzielonej informacji (informacjach) o terenie.

2. Na podstawie przedłożonych przez inwestora materiałów, o których mowa w ust. 1, właściwy organ zawiadamia właścicieli, użytkowników i sąsiadów terenu o wszczętym postępowaniu w sprawie planu realizacyjnego celem zgłoszenia w terminie 14 dni ewentualnych zastrzeżeń i wniosków.

3. Zgłoszone przez zainteresowanych zastrzeżenia i wnioski rozpatruje organ, o którym mowa w ust. 2, a następnie przekazuje je z odpowiednim stanowiskiem inwestorowi celem uwzględnienia ich w opracowywanym planie realizacyjnym. W razie potrzeby organ przeprowadza rozprawę, na której są rozpatrywane zgłoszone zastrzeżenia i wnioski.

4. Przepisy ust. 1-3 nie mają zastosowania, gdy przedmiotem postępowania są inwestycje sieciowe i liniowe.

§  30.

1. Inwestor przedkłada uzgodniony w zakresie wynikającym z przepisów szczególnych plan realizacyjny właściwemu organowi do zatwierdzenia w dwóch egzemplarzach, jeżeli organ ten nie ustali inaczej.

2. Plany realizacyjne inwestycji w zakresie budownictwa powszechnego podejmowanych przez inwestorów nie będących jednostkami gospodarki uspołecznionej przedkłada się do zatwierdzenia łącznie z projektami obiektów budowlanych, a także z wnioskami o wydanie pozwolenia na budowę, jeżeli zatwierdzenie planu i projektu oraz wydanie pozwolenia należy do właściwości tego samego organu. Inwestor może jednak żądać wcześniejszego zatwierdzenia planu realizacyjnego.

§  31.

1. Dla inwestycji podejmowanych przez inwestorów będących jednostkami gospodarki uspołecznionej, dla których opracowuje się założenia techniczno-ekonomiczne inwestycji, zatwierdzeniu podlega tylko ogólny plan zagospodarowania terenu inwestycji; plan ten powinien być przedłożony do zatwierdzenia przed zatwierdzeniem założeń techniczno-ekonomicznych inwestycji.

2. W razie zastosowania uproszczonego trybu przygotowania inwestycji do realizacji zatwierdzeniu podlegają plany realizacyjne, o których mowa w § 7 ust. 1 pkt 3.

3. Jeżeli z uzasadnionych powodów w projekcie planu realizacyjnego opracowywanego w fazie założeń techniczno-ekonomicznych nie ma możliwości przedstawienia koncepcji rozwiązań obiektów budowlanych projektowanych indywidualnie, właściwy organ może wyrazić zgodę na przedstawienie tych rozwiązań do zatwierdzenia w późniejszym terminie.

§  32.

1. Decyzja o zatwierdzeniu planu realizacyjnego zawiera stwierdzenie zgodności tego planu z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a ponadto rozstrzyga w zakresie urbanistyczno-architektonicznym:

1) o położeniu, wielkości i granicach terenu inwestycji łącznie ze strefą ochronną w wypadkach wymagających ustalenia tej strefy oraz o rodzaju i ilościach substancji dopuszczonych do wydalania do powietrza atmosferycznego,

2) o intensywności wykorzystania terenu oraz o innych wskaźnikach dotyczących wykorzystania i zagospodarowania terenu,

3) o układzie urbanistycznym istniejących i projektowanych obiektów budowlanych naziemnych i podziemnych oraz związanych z nimi urządzeń budowlanych, w nawiązaniu do zagospodarowania otoczenia terenu inwestycji, a szczególnie do publicznych urządzeń liniowych (sieciowych), z uwzględnieniem właściwości fizjograficznych, bioklimatycznych i wymagań bezpieczeństwa,

4) o doborze projektów typowych i powtarzalnych oraz prawidłowości rozwiązań architektonicznych obiektów projektowanych indywidualnie, powiązaniu ich z warunkami naturalnymi terenu inwestycji i zagospodarowaniem otoczenia.

2. Zatwierdzenie planu realizacyjnego następuje z uwzględnieniem warunków ustalonych w wyniku uzgodnień tego planu stosownie do przepisów szczególnych.

3. W decyzji o zatwierdzeniu planu realizacyjnego inwestycji budowlanej o charakterze czasowym lub o czasowej zmianie sposobu wykorzystania terenu w okresie poprzedzającym planowe jego zagospodarowanie ustala się ponadto:

1) termin, do którego będą mogły istnieć obiekty czasowe lub czasowa zmiana sposobu wykorzystania terenu,

2) warunki likwidacji przejściowego zagospodarowania terenu.

4. W razie konieczności uporządkowania zabudowy działki właściwy organ zatwiedzając plan realizacyjny i projekt obiektu budowlanego w wypadku, o którym mowa w § 30 ust. 2, ustala również:

1) zasady i warunki prawidłowej zabudowy działki,

2) terminy rozbiórki istniejących obiektów budowlanych nie spełniających przepisów techniczno-budowlanych i warunków prawidłowej zabudowy działki,

3) zakres dopuszczonych czasowo odstępstw od przepisów teehniczno-budowlanych w odniesieniu do realizowanych obiektów budowlanych, objętych planem realizacyjnym.

§  33.

1. W decyzji o zatwierdzeniu planu realizacyjnego inwestycji, obejmującej obiekty budowlane budownictwa specjalnego w zakresie gospodarki wodnej, komunikacji oraz żeglugi, należy określić również obiekty budowlane tego budownictwa, których budowa będzie wymagać uzyskania zgody stosownie do art. 37 ust. 3.

2. Uzyskanie zgody, o której mowa w ust. 1, należy do obowiązku inwestora, a w razie gdy na budowę danego obiektu budowlanego jest wymagane pozwolenie na budowę właściwego organu państwowego nadzoru budowlanego dla budownictwa specjalnego - do obowiązku tego organu.

3. Wniosek o wyrażenie zgody na budowę obiektów budowlanych, określonych w trybie przepisu ust. 1, należy złożyć co najmniej na 14 dni przed zamierzonym terminem rozpoczęcia robót budowlanych lub udzieleniem pozwolenia na budowę.

4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 3, należy dołączyć w jednym egzemplarzu:

1) szczegółowy plan zagospodarowania terenu inwestycji lub odpowiednio plan usytuowania obiektów budowlanych,

2) podstawowy rzut obiektu budowlanego,

3) widoki lub elewacje obiektu budowlanego.

5. Wniosek o wyrażenie zgody na budowę obiektu budowlanego budownictwa specjalnego powinien być załatwiony przez właściwy organ w terminie dwóch tygodni, za zwrotem wnioskodawcy dokumentów dołączonych do wniosku.

6. Budowa obiektów budowlanych budownictwa specjalnego, nie objętych decyzjami, o których mowa w ust. 1, nie wymaga uzyskania zgody przewidzianej w art. 37 ust. 3.

§  34.

1. Decyzja o zatwierdzeniu planu realizacyjnego traci ważność:

1) w razie nieprzystąpienia do budowy bądź zmiany sposobu wykorzystania terenu w ciągu 3 lat od daty wydania decyzji, jeżeli inwestor nie przedłoży oświadczenia, że przystąpi do budowy lub zmiany sposobu wykorzystania terenu w ciągu najbliższych 2 lat,

2) jeżeli inwestor nie uzyska praw do terenu lub utraci prawo do terenu,

3) jeżeli decyzja o lokalizacji inwestycji (ogólnej) wydana dla inwestycji objętych planem realizacyjnym utraci ważność.

2. W razie zatwierdzenia planu realizacyjnego łącznie z wydaniem pozwolenia na budowę, zatwierdzenie to traci ważność w terminach określonych w art. 41.