Oddział 3 - Mapy do planów realizacyjnych. - Ustalanie miejsca realizacji inwestycji budowlanych oraz państwowego nadzoru budowlanego nad budownictwem powszechnym.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1973.4.29

Akt utracił moc

Wersja od: 7 lutego 1973 r.

3.

Mapy do planów realizacyjnych.

§  15.

1. Plany realizacyjne powinny być opracowywane na aktualnych mapach sytuacyjno-wysokościowych, sporządzanych przez uprawnione jednostki wykonawstwa geodezyjnego, z zachowaniem "Powszechnych przepisów o pomiarach kraju" bądź resortowych instrukcji technicznych, oraz zaopatrzonych w klauzulę o zgodności treści mapy z operatem ewidencji gruntów oraz o przyjęciu do ewidencji przez właściwy do spraw geodezji organ prezydium rady narodowej.

2. Przy sporządzaniu planów realizacyjnych obowiązuje wykorzystywanie materiałów kartograficznych posiadanych przez właściwy do spraw geodezji organ prezydium rady narodowej, a w szczególności map zasadniczych oraz map ewidencji gruntów.

3. Do planów realizacyjnych mogą być też użyte fototechniczne powiększenia i pomniejszenia istniejących map, odpowiednio uzupełnione wymaganymi elementami.

§ 16. Na mapie do planu realizacyjnego - oprócz treści dotyczącej aktualnej sytuacji naziemnej oraz granic nieruchomości (działek) - powinny być ponadto wykazane następujące elementy:

1) istniejące na terenie inwestycji, a w miarę potrzeby również na terenie przyległych ulic i placów urządzenia podziemne z ich charakterystycznymi rzędnymi,

2) opracowane geodezyjnie linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu (ulic, placów itp.), linie zabudowy i inne elementy, jeżeli zostały one już wcześniej ustalone dla terenu inwestycji.

§ 17. Skala map do planów realizacyjnych powinna być dostosowana do rodzaju i wielkości inwestycji, z tym że dla terenów zabudowanych nie może być mniejsza niż 1 : 1.000.

§  18.

1. W zakresie wysokościowym mapa do planu realizacyjnego powinna przedstawiać:

1) naturalne i sztuczne ukształtowanie terenu za pomocą warstwic oraz rzędnych o charakterystycznych punktach, zgodnie z obowiązującymi instrukcjami Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii,

2) rzędne posadowienia obiektów budowlanych oraz sieci (rurociągów) podziemnych, w sposób i z dokładnością określoną w resortowych instrukcjach technicznych.

2. Jeżeli w trakcie realizacji inwestycji nastąpi nowe ukształtowanie terenu i trwałe przemieszczenie mas ziemnych, istniejące ukształtowanie terenu powinno być przedstawione za pomocą siatki niwelacyjnej o bokach kwadratów dostosowanych do charakteru terenu.

3. Jeżeli organ do spraw geodezji prezydium rady narodowej posiada dla terenu inwestycji tylko mapy sytuacyjne, tzn. bez treści wysokościowej (np. mapy ewidencji gruntów), sporządzanie planu realizacyjnego na takiej mapie jest dopuszczalne dla inwestycji drobnych, obejmujących obiekty budowlane, dla których sporządzenie dokumentacji projektowej nie wymaga uwzględnienia rzeźby terenu.

§ 19. Mapa do planu realizacyjnego powinna obejmować grunty przylegające w pasie nie mniejszym niż 30 m, licząc od:

1) granicy terenu inwestycji,

2) linii umownej, określającej teren zadania inwestycyjnego realizowanego wewnątrz terenu inwestycji,

3) linii zewnętrznej strefy ochronnej, jeżeli została ona wyznaczona dla inwestycji.

§  20.

1. Jeżeli właściwy do spraw geodezji organ prezydium rady narodowej nie dysponuje odpowiednimi mapami, a właściwe usytuowanie projektowanego obiektu lub zamierzona zmiana sposobu wykorzystania terenu nie jest uzależniona od granic nieruchomości (działki), plany realizacyjne mogą być sporządzone na uproszczonym opracowaniu kartograficznym w formie tzw. szkicu sytuacyjnego wykonanego przez uprawnioną jednostkę wykonawstwa geodezyjnego na podstawie istniejących materiałów geodezyjnych lub kartograficznych dla następujących inwestycji:

1) tymczasowych obiektów budowlanych nie związanych trwale z terenem,

2) obiektów budowlanych realizowanych przez osoby fizyczne na działkach, do których przylegają wyłącznie tereny należące do właściciela działki lub nie nadające się do zabudowy albo tereny nie przeznaczone pod budownictwo,

3) pojedynczych obiektów budowlanych związanych z gospodarką rolną lub leśną, wznoszonych poza granicami administracyjnymi miast,

4) pojedynczych obiektów inżynierskich, realizowanych na terenach zieleni publicznej oraz zieleni osiedlowej,

5) pojedynczych obiektów budowlanych wznoszonych na istniejących terenach kempingowych i biwakowych,

2. Szkic sytuacyjny powinien przedstawiać aktualny stan zagospodarowania terenu z dokładnością wystarczającą do prawidłowego usytuowania projektowanych obiektów budowlanych.

3. Na szkicu sytuacyjnym powinny być umieszczone:

1) orientacyjne położenie terenu względem stron świata, ulic (dróg) i sąsiednich nieruchomości,

2) oznaczenie istniejących elementów zagospodarowania terenu i zieleni wysokiej oraz wymiary zdjęte w terenie między elementami zagospodarowania, które mogą warunkować usytuowanie projektowanych obiektów,

3) skala opracowania,

4) informacja o wykorzystanych materiałach do sporządzenia szkicu oraz określenie celu, jakiemu szkic ma służyć,

5) data wykonania, nazwa oraz adres wykonawcy szkicu.

§ 21. Właściwy organ w porozumieniu z inwestorem może ustalić w poszczególnych wypadkach rodzaj i skalą map, na jakich powinien być opracowany plan realizacyjny.