Upoważnienie Rządu do zaciągnięcia pożyczek państwowych oraz bilety skarbowe, bilon i pomoc dla instytucyj kredytowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1925.119.859

Akt utracił moc

Wersja od: 22 kwietnia 1931 r.

USTAWA

z dnia 28 listopada 1925 r.

o upoważnieniu Rządu do zaciągnięcia pożyczek państwowych oraz o biletach skarbowych, bilonie i pomocy dla instytucyj kredytowych.

Na mocy art. 44 Konstytucji ogłaszam ustawę następującej treści:

Art.  1. ¹

Upoważnia się Ministra Skarbu do zaciągnięcia zagranicznej pożyczki państwowej do wysokości 600.000.000 zł. lub równowartości tej sumy w walutach obcych; pożyczce tej mogą być przyznane szczególne uprawnienia, gwarancje i zwolnienia od podatków i opłat, a nadto może ona być zabezpieczona zastawem dochodów jednego z monopoli państwowych. Pożyczka winna być zużyta na cele gospodarcze, nie zaś na cele budżetu zwyczajnego lub nadzwyczajnego administracji przedsiębiorstw państwowych i monopoli. Szczegółowe warunki tej pożyczki, w szczególności zaś stopę odsetkową, sposób obliczenia odsetek, terminy i sposób spłaty kapitału oraz sposób zabezpieczenia określi Minister Skarbu. Na podstawie niniejszych upoważnień Minister Skarbu może zawierać odpowiednie umowy i wypuszczać tytuły dłużne oraz dokonywać wszelkich czynności prawnych, z tych umów wynikających.

W przeciągu dni trzydziestu po zawarciu umowy o pożyczką Minister Skarbu złoży Sejmowi sprawozdanie o warunkach zaciśniętej pożyczki i przedstawi projekt ustawy, dotyczącej celów i sposobu zużycia pożyczki i sposobu kontroli państwowej nad użytkowaniem kredytów z tej pożyczki.

W granicach kwoty 20.000.000 zł może wszakże Minister Skarbu udzielać pomocy instytucjom kredytowym na zasadach, przewidzianych w niniejszym artykule, także i po upływie 1927 r.

Art.  2.

Minister Skarbu jest upoważniony do zaciągania zagranicznych kredytów, przeznaczonych na cele ochrony złotego, jako też zawierania umów w przedmiocie dokonywania na rynkach zagranicznych czynności, ku temu zmierzających, wraz z przyjęciem przez Skarb Państwa odpowiedzialności finansowej za wyniki tych czynności; łączne obciążenie Skarbu Państwa z tytułu tych zobowiązań i umów nie może przekraczać sumy 200.000.000 złotych lub równowartości tej sumy w walutach obcych.

W przeciągu dni czternastu po zawarciu każdorazowej pożyczki zagranicznej Minister Skarbu złoży Komisji Kontroli Długów Państwa sprawozdanie o warunkach zaciągniętej pożyczki.

Waluty te zostaną przekazane do dyspozycji Banku Polskiego.

Art.  3. ²

Art. 1 ustawy z dnia 15 lipca 1925 r. o wypuszczeniu biletów skarbowych (Dz. U. R. P. № 73 poz. 507) otrzymuje brzmienie następujące:

"Upoważnia się Ministra Skarbu do wypuszczenia biletów skarbowych serjami, z terminem płatności nie dłuższym nad jeden rok od daty wypuszczenia poszczególnych seryj. Termin płatności ostatniej serji ustala się na dzień 31 grudnia 1927 r.

Ogólna suma każdocześnie znajdujących się w obiegu biletów skarbowych łącznie z biletami, wypuszczonemi na zasadzie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 3 października 1924 r. (Dz. U. R. P. № 88 poz. 833), nie może przekraczać 100.000.000 złotych.

Minister Skarbu może zarządzić przedterminowy wykup tych biletów przez przyjmowanie ich w kasach skarbowych przy wpłatach podatków i na zapłatę za świadczenia państwowe oraz, w bankach państwowych przy regulowaniu zobowiązań.

Art.  4.

Do czasu decyzji w drodze ustawowej o celach i sposobach użycia pożyczek zagranicznych Minister Skarbu jest upoważniony do powiększenia Państwowego Funduszu Gospodarczego, utworzonego na zasadzie art. 2 ustawy z dnia 3 marca 1925 roku (Dz. U. R. P. № 22, poz. 154) wpływami z zaciągniętej pożyczki o kwotę 100.000.000 złotych, przyczem do komisji specjalnej do spraw Państwowego Funduszu Gospodarczego winni być powołani przedstawiciele organizacyj gospodarczych.

Statut Państwowego Funduszu Gospodarczego będzie ustalony osobną ustawą. Projekt tej ustawy Rząd przedłoży Sejmowi do dni czternastu.

Art.  5. ³

Art. 10 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej w przedmiocie systemu monetarnego w tekście, ustalonym rozporządzeniem Ministra Skarbu z dnia 23 kwietnia 1924 r. (Dz. U. R. P. № 37, poz. 401), otrzymuje brzmienie następujące:

Art.  6. ⁴

Upoważnia się Ministra Skarbu do udzielania pomocy do końca 1927 r. tym instytucjom kredytowym, które w łączności z ogólnem położeniem gospodarczem mogą tej pomocy potrzebować.

Pomoc ta może być udzielana pod warunkiem otrzymania odpowiedniego zabezpieczania w formie pożyczki lub poręki, względnie w formie innych operacyj finansowych, o ile takie operacyj okażą się potrzebne przy likwidacji stosunku kredytowego, wynikłego z udzielenia pożyczki lub poręki.

Formą i warunki pomocy oraz sposób zabezpieczenia zwrotu wydanych na cele pomocy kwot ustala Minister Skarbu.

Łączna kwota użyta na cele pomocy dla instytucyj kredytowych nie może przekraczać jednocześnie sumy 65.000.000 zł.

Art.  7.

Wykonanie niniejszej ustawy powierza się Ministrowi Skarbu.

Art.  8.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem jej ogłoszenia.

¹ Art. 1 zmieniony przez art. 1 rozp. z mocą ustawy z dnia 17 maja 1927 r. (Dz.U.27.46.400) zmieniającej nin. ustawę z dniem 22 kwietnia 1931 r.

² Art. 3 zmieniony przez § 15 rozp. z mocą ustawy z dnia 22 października 1926 r. Uregulowanie obrotu pieniężnego. (Dz.U.26.106.610) z dniem 28 października 1926 r.

³ Art. 5 zmieniony przez § 15 rozp. z mocą ustawy z dnia 22 października 1926 r. Uregulowanie obrotu pieniężnego. (Dz.U.26.106.610) z dniem 28 października 1926 r.

⁴ Art. 6 zmieniony przez art. 1 rozp. z mocą ustawy z dnia 17 maja 1927 r. (Dz.U.27.46.400) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 maja 1927 r.