Rozdział 8 - Uposażenie pracowników naukowych i dydaktycznych zatrudnionych w szkołach wyższych oraz w Polskiej Akademii Nauk i jej placówkach naukowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1956.41.192

Akt utracił moc
Wersja od: 1 października 1958 r.

Rozdział  VIII

§  18.
Wynagrodzenia wypłacane na zasadzie postanowień §§ 6 i 10 nie podlegają podatkowi od wynagrodzeń.
§  19.
1.
Samodzielni pracownicy nauki i zastępcy profesora mogą być - w wypadkach uzasadnionych potrzebą społeczną - zatrudnieni w dodatkowych miejscach pracy.
2.
Zezwolenia na dodatkowe zatrudnienie udziela na wniosek rektora minister, któremu podlega szkoła wyższa lub placówka naukowa, stanowiąca główne miejsce zatrudnienia pracownika.

W stosunku do pracowników zatrudnionych w placówkach Polskiej Akademii Nauk uprawnienia te przysługują Prezydium Polskiej Akademii Nauk.

3.
Za główne miejsce zatrudnienia w rozumieniu przepisów ust. 2 uważa się szkołę wyższą, w której pracownik jest zatrudniony w pełnym wymiarze zajęć. Jeżeli pracownik nauki lub zastępca profesora zatrudniony jest w pełnym wymiarze zajęć więcej niż w jednej szkole wyższej, za główne miejsce zatrudnienia uważa się tę szkołę wyższą, w której stosunek służbowy pracownika ma charakter stały. Zatrudnienie w gospodarstwie pomocniczym szkoły wyższej traktuje się jako zatrudnienie w dodatkowym miejscu pracy.
4.
Obciążenie w czasie samodzielnego pracownika nauki oraz zastępcy profesora, wynikające z zajęć w dodatkowych miejscach pracy, nie może przekraczać jednego etatu.
5.
Samodzielny pracownik nauki oraz zastępca profesora zatrudniony w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia w dodatkowym miejscu pracy za zgodą właściwej władzy przełożonej powinien ubiegać się ponownie o taką zgodę na zasadach określonych w ust. 2 - 4.
§  20.
1.
Pomocniczy pracownik nauki może być - w wypadkach szczególnie uzasadnionych - zatrudniony w dodatkowym miejscu pracy.
2.
Zezwolenia na dodatkowe zatrudnienie pomocniczego pracownika nauki udziela rektor na wniosek rady wydziałowej.

W stosunku do pracowników zatrudnionych w placówkach Polskiej Akademii Nauk uprawnienia te przysługują Prezydium Polskiej Akademii Nauk.

3.
Obciążenie w czasie pomocniczego pracownika nauki, wynikające z zajęć dodatkowych, nie może przekraczać pół etatu.
4.
Przepis ust. 3 nie ma zastosowania do pomocniczych pracowników nauki zatrudnionych w akademiach medycznych, dla których dopuszczalny czas dodatkowych zajęć określi Minister Zdrowia w porozumieniu z Ministrem Finansów.
§  21.
1.
W zakresie unormowanym niniejszym rozporządzeniem traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 1954 r. w sprawie uposażenia pracowników nauki (Dz. U. Nr 42, poz. 187).
2.
Uchyla się moc obowiązującą rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 1954 r. w sprawie uposażenia zastępców profesora zatrudnionych w szkołach wyższych, Polskiej Akademii Nauk i podległych jej placówkach naukowych oraz osób pełniących funkcje pracowników nauki, nauczycieli przedmiotów pomocniczych i nauczycieli zawodu w szkołach wyższych (Dz. U. Nr 42, poz. 188).
§  22.
Wykonanie rozporządzenia porucza się Prezesowi Rady Ministrów oraz zainteresowanym ministrom.
§  23.
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 października 1956 r.