Unormowanie podstaw wymiaru państwowego podatku dochodowego i podatku majątkowego na rok podatkowy 1921.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1921.54.341

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1921 r.

USTAWA

z dnia 14 czerwca 1921 r.

w przedmiocie unormowania podstaw wymiaru państwowego podatku dochodowego i podatku majątkowego na rok podatkowy 1921.

Art.  1.

Na rok podatkowy 1921 podlegają opodatkowaniu osoby fizyczne, których łączny dochód roczny przekracza w miejscowościach (art. 2 ustawy z dnia 16 lipca 1920 r. Dz. Ust. № 82, poz. 550):

a)	klasy	pierwszej	8.000	mk.
b)	"	drugiej	10.000	"
c)	"	trzeciej	12.000	"
d)	"	czwartej	14.000	"

Do klasy pierwszej należą te miejscowości, które, według podziału miejscowości w Państwie Polskiem na klasy dla oznaczenia mnożnika dodatku drożyźnianego do płacy zasadniczej pracowników państwowych, zaliczono do IV i V klasy; do klasy drugiej należą miejscowości, zaliczone do klasy III według powyższego podziału; do klasy trzeciej należą miejscowości zaliczone do klasy II według powyższego podziału, z wyjątkiem miast, liczących ponad 100.000 mieszkańców, które łącznie z Warszawą należą do klasy czwartej podatku dochodowego.

Miejscowości, położone na obszarach, przyłączonych do Państwa Polskiego na podstawie traktatu ryskiego, należy zaliczyć do jednej z czterech klas, według tych zasad, które służyły za podstawę dla oznaczenia mnożnika dodatku drożyźnianego.

Art.  2.

Przy wymiarze podatku od dochodów z uposażeń służbowych, emerytur i wynagrodzeń za najemną pracę (p. 6 art. 3 powołanej ustawy z dnia 16 lipca 1920 r.), osiągniętych w roku 1920, jak również przy potrąceniach na poczet podatku za odpowiedni rok podatkowy należy wziąć w rachubę:

przy dochodzie	40.000	mk.	włącznie	tylko	,
zaś przy dochodzie
ponad 40.000 mk.	100.000	"	"	"
części rzeczywistej wysokości dochodu.

Art.  3.

Wysokość potrącalnych opłat i premji (ustęp 3 i 4 art. 10 powołanej ustawy z dnia 16 lipca 1920 r.) podwyższa się na rok podatkowy 1921 o 100%.

Art.  4.

Określone w art. 25, 26 i 28 powołanej ustawy z dnia 16 lipca 1920 r. granice dochodu, uzasadniające zwyżki lub zniżki podatkowe, podwyższa się z kwoty 12.000 mk. do kwoty 24.000 mk., z kwoty 24.000 mk. do kwoty 45.000 mk. i z kwoty 36.000 mk. do kwoty 50.000 mk.

Art.  5.

Kwoty podatku, przypadającego od uposażeń służbowych osób, wymienionych w pierwszem zdaniu drugiej części art. 75 ustawy, a przez służbodawcę potrącone w roku 1921 na zasadzie art. 89 powołanej ustawy, zalicza się w pełnej sumie jako uiszczenie podatku również na podatek, wymierzony na drugi rok podatkowy.

Art.  6.

Minister Skarbu może zarządzić zaniechanie poboru podatku majątkowego na rok podatkowy 1921 w tym wypadku, gdy przypadający podatek majątkowy wynosi mniej niż 105 mk.

Art.  7.

Wykonanie niniejszej ustawy powierza się Ministrowi Skarbu.

Art.  8.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą obowiązującą od 1 stycznia 1921 r.