Część 2 - OCHRONA I ZARZĄDZANIE ZASOBAMI RYBNYMI MIĘDZYSTREFOWYMI I ZASOBAMI RYBNYMI MASOWO MIGRUJĄCYMI - Umowa w sprawie wykonania postanowień Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r., odnoszących się do ochrony i zarządzania zasobami rybnymi międzystrefowymi i zasobami rybnymi masowo migrującymi.Nowy Jork.1995.08.04.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2007.10.64

Akt obowiązujący

Wersja od: 13 kwietnia 2006 r.

CZĘŚĆ  II

OCHRONA I ZARZĄDZANIE ZASOBAMI RYBNYMI MIĘDZYSTREFOWYMI I ZASOBAMI RYBNYMI MASOWO MIGRUJĄCYMI

Artykuł  5

Zasady ogólne

Aby chronić zasoby rybne międzystrefowe i zasoby rybne masowo migrujące oraz zarządzać nimi, państwa nadbrzeżne i państwa prowadzące połowy na pełnym morzu, spełniając swój obowiązek współpracy zgodnie z Konwencją:

a) przyjmują środki mające na celu zapewnienie długoterminowej trwałości zasobów rybnych międzystrefowych i zasobów rybnych masowo migrujących oraz promują cel, jakim jest ich optymalne wykorzystanie;

b) zapewniają, że takie środki są oparte na najlepszych dostępnych danych naukowych i mają na celu utrzymanie lub odtworzenie zasobów na poziomie umożliwiającym uzyskanie maksymalnej trwałej wydajności, na podstawie odpowiednich czynników środowiskowych i gospodarczych, uwzględniając szczególne wymagania państw rozwijających się oraz biorąc pod uwagę strukturę połowów, współzależność zasobów i wszelkie ogólnie zalecane międzynarodowe minimalne standardy na szczeblu subregionalnym, regionalnym i globalnym;

c) stosują działania zapobiegawcze zgodnie z artykułem 6;

d) oceniają wpływ połowów, innej działalności człowieka i czynników środowiskowych na docelowe zasoby i gatunki należące do tego samego ekosystemu albo powiązane lub zależne od zasobów docelowych;

e) w razie potrzeby przyjmują środki ochrony i zarządzania w odniesieniu do gatunków należących do tego samego ekosystemu lub powiązanych z nim lub zależnych od niego zasobów docelowych, w celu utrzymania lub odtworzenia populacji takich gatunków powyżej poziomu, na którym ich rozmnażanie może być poważnie zagrożone;

f) minimalizują poziom zanieczyszczenia, odpadów, odrzutów, połowów spowodowanych przez utracony lub porzucony sprzęt, połowu gatunków niebędących gatunkami docelowymi, zarówno w przypadku ryb, jak i innych organizmów morskich, zwanych dalej "gatunkami niebędącymi gatunkami docelowymi", oraz oddziaływanie na towarzyszące lub zależne gatunki, w szczególności gatunki zagrożone, za pośrednictwem środków obejmujących, w możliwym do osiągnięcia zakresie, rozwój i stosowanie selektywnych, bezpiecznych dla środowiska i ekonomicznie efektywnych technik i narzędzi połowowych;

g) chronią bioróżnorodność środowiska morskiego;

h) podejmują środki mające na celu zapobieganie przełowieniu i nadwyżkom zdolności połowowej lub eliminowanie przełowienia i nadwyżek zdolności połowowej oraz zapewnienie, że poziomy nakładu połowowego nie przekraczają poziomów współmiernych ze zrównoważonym wykorzystywaniem zasobów połowowych;

i) biorą pod uwagę interesy rybaków przybrzeżnych i rybaków utrzymujących siebie i rodzinę z połowów;

j) terminowo gromadzą dokładne i kompletne dane związane z działalnością połowową, dotyczące, między innymi, pozycji statków, połowu gatunków docelowych i gatunków niebędących gatunkami docelowymi oraz nakładu połowowego zgodnie z załącznikiem I, udostępniają je sobie nawzajem wraz z informacjami uzyskanymi w ramach badawczych programów krajowych i międzynarodowych;

k) promują i prowadzą badania naukowe oraz opracowują odpowiednie technologie wspomagające ochronę i zarządzanie rybołówstwem;

l) wprowadzają w życie i zapewniają środki w zakresie ochrony i zarządzania poprzez efektywne monitorowanie, kontrolę i nadzór.

Artykuł  6

Stosowanie podejścia ostrożnościowego

1. Państwa stosują w szerokim zakresie podejście ostrożnościowe w zakresie ochrony i eksploatacji zasobów rybnych międzystrefowych i zasobów rybnych masowo migrujących oraz zarządzania tymi zasobami, w celu ochrony żywych zasobów morza i zachowania środowiska morskiego.

2. Państwa zachowują zwiększoną ostrożność w przypadku, gdy informacje są niepewne, nierzetelne lub niewystarczające. Brak odpowiednich informacji naukowych nie jest traktowany jako powód opóźnienia w zastosowaniu lub braku środków ochrony i zarządzania.

3. Wykonując podejście ostrożnościowe państwa:

a) usprawniają proces decyzyjny w odniesieniu do ochrony i zarządzania zasobami połowowymi poprzez zdobywanie i przekazywanie sobie nawzajem najlepszych dostępnych danych naukowych oraz wdrażanie unowocześnionych technik rozwiązywania problemów ryzyka i niepewności;

b) stosują wytyczne ustanowione w załączniku II i określają, na podstawie najlepszych dostępnych danych naukowych, charakterystyczne dla danego zasobu punkty referencyjne oraz działania, które należy podjąć w przypadku przekroczenia tych punktów;

c) biorą pod uwagę, między innymi, niejasności dotyczące wielkości i wydajności zasobów, punktów referencyjnych, stanu zasobów w odniesieniu do tych punktów, poziomów i rozkładu śmiertelności przy połowach oraz wpływ działalności połowowej na gatunki niebędące gatunkami docelowymi i gatunki towarzyszące lub zależne, jak również istniejące i przewidywane warunki morskie, środowiskowe i społeczno-ekonomiczne;

d) opracowują programy badawcze i zbierania danych mające na celu ocenę wpływu połowów na gatunki niebędące gatunkami docelowymi oraz gatunki towarzyszące lub zależne i ich środowisko oraz przyjmują plany niezbędne dla zapewnienia ochrony takich gatunków i ochrony siedlisk o specjalnym znaczeniu.

4. Państwa podejmują środki mające na celu zapewnienie, że z chwilą zbliżenia się do punktów referencyjnych, punkty te nie zostaną przekroczone. W razie ich przekroczenia, państwa podejmują bezzwłocznie działania, określone w ustępie 3 litera b), w celu odtworzenia zasobów.

5. W przypadku gdy zaniepokojenie budzi stan zasobów docelowych lub zasobów niebędących zasobami docelowymi, państwa nasilają monitorowanie takich zasobów i gatunków w celu przeglądu ich stanu i efektywności środków ochrony i zarządzania. Państwa regularnie dokonują weryfikacji tych środków w świetle nowych informacji.

6. W przypadku nowych lub badawczych połowów, państwa przyjmują jak najszybciej odpowiednie środki ochrony i zarządzania obejmujące, między innymi, ograniczenia połowów i nakładów połowowych. Środki takie obowiązują do czasu uzyskania wystarczających danych, umożliwiających dokonanie oceny wpływu połowów na długoterminową trwałość zasobów, po czym środki ochrony i zarządzania oparte na takiej ocenie są wykonywane. W miarę potrzeby środki te uwzględniają stopniowy rozwój rybołówstwa.

7. Jeżeli jakieś zjawisko przyrodnicze ma znaczący negatywny wpływ na stan zasobów rybnych międzystrefowych i zasobów rybnych masowo migrujących, państwa przyjmują nadzwyczajne środki ochrony i zarządzania mające na celu zapewnienie, że działalność połowowa nie spowoduje zwiększenia takiego negatywnego wpływu. Państwa przyjmują również takie nadzwyczajne środki, w przypadku gdy działalność połowowa stwarza poważne zagrożenie dla trwałości takich zasobów. Środki nadzwyczajne są wprowadzane tymczasowo i są oparte na najlepszych dostępnych danych naukowych.

Artykuł  7

Spójność środków ochrony i zarządzania

1. Bez uszczerbku dla suwerennych praw państw nadbrzeżnych związanych z badaniem i eksploatacją, ochroną i zarządzaniem żywymi zasobami morza na obszarach podlegających jurysdykcji krajowej przewidzianych w Konwencji oraz praw wszystkich państw w odniesieniu do ich obywateli do prowadzenia połowów na pełnym morzu zgodnie z postanowieniami Konwencji:

a) w odniesieniu do zasobów rybnych międzystrefowych, dane państwa nadbrzeżne i państwa, których obywatele prowadzą połowy takich zasobów na przylegających obszarach pełnego morza, zabiegają we własnym zakresie lub za pośrednictwem odpowiednich mechanizmów współpracy przewidzianych w części III, o uzgodnienie środków niezbędnych do ochrony tych zasobów na sąsiadujących obszarach na pełnym morzu;

b) w odniesieniu do zasobów rybnych masowo migrujących, odpowiednie państwa nadbrzeżne i inne państwa, których obywatele prowadzą połowy takich zasobów w regionie, współpracują we własnym zakresie lub za pośrednictwem odpowiednich mechanizmów współpracy przewidzianych w części III, w celu zapewnienia ochrony i promowania celu, jakim jest optymalne wykorzystanie tych zasobów w całym regionie, zarówno w obszarach podlegających jurysdykcji krajowej, jak i poza obrębem tych obszarów.

2. Środki ochrony i zarządzania ustanowione w odniesieniu do pełnego morza oraz środki przyjęte w odniesieniu do obszarów podlegających jurysdykcji krajowej, są spójne, aby w pełni zapewnić ochronę i zarządzanie zasobami rybnymi międzystrefowymi i zasobami rybnymi masowo migrującymi. W związku z tym państwa nadbrzeżne i państwa prowadzące połowy na pełnym morzu mają obowiązek współpracy w celu ustanowienia zgodnych środków w odniesieniu do takich zasobów. Określając spójne środki ochrony i zarządzania państwa:

a) biorą pod uwagę środki ochrony i zarządzania przyjęte i zastosowane zgodnie z artykułem 61 Konwencji w odniesieniu do tych samych zasobów przez państwa nadbrzeżne na obszarach podlegających jurysdykcji krajowej oraz zapewniają, aby środki ustanowione w odniesieniu do takich zasobów na pełnym morzu nie obniżały skuteczności tych środków;

b) biorą pod uwagę poprzednio uzgodnione środki, ustanowione i zastosowane na pełnym morzu zgodnie z postanowieniami Konwencji w odniesieniu do tych samych zasobów, przez odpowiednie państwa nadbrzeżne i państwa prowadzące połowy na pełnym morzu;

c) biorą pod uwagę poprzednio uzgodnione środki, ustanowione i zastosowane zgodnie z postanowieniami Konwencji, w odniesieniu do tych samych zasobów przez subregionalną lub regionalną organizację zarządzającą rybołówstwem lub porozumienie;

d) biorą pod uwagę biologiczną jednolitość i inne biologiczne charakterystyki zasobów oraz zależności między rozmieszczeniem zasobów, łowiska i geograficzną specyfikę danego regionu, uwzględniając zakres, w jakim zasoby występują i są poławiane na obszarach podlegających jurysdykcji krajowej;

e) biorą pod uwagę indywidualną zależność od tych zasobów państw nadbrzeżnych i państw prowadzących ich połowy na pełnym morzu;

f) zapewniają, żeby takie środki nie miały szkodliwego wpływu na całość żywych zasobów morskich.

3. Zobowiązując się do współpracy, państwa czynią wszelkie starania, aby w rozsądnym terminie ustalić spójne środki ochrony i zarządzania.

4. Jeżeli nie można osiągnąć porozumienia w rozsądnym terminie, którekolwiek z zainteresowanych państw może odwołać się do procedur rozstrzygania sporów przewidzianych w część VIII.

5. W oczekiwaniu na umowę w sprawie spójnych środków ochrony i zarządzania, zainteresowane państwa czynią wszelkie starania w duchu zrozumienia i współpracy, aby zawrzeć tymczasowe uzgodnienia mające charakter praktyczny. W przypadku gdyby nie były w stanie zgodzić się na takie uzgodnienia, którekolwiek z zainteresowanych państw może, w celu uzyskania tymczasowych środków, przedstawić spór do rozstrzygnięcia przez sąd lub trybunał, zgodnie z procedurami rozstrzygania sporów przewidzianymi w części VIII.

6. Tymczasowe uzgodnienia lub środki wprowadzone albo zalecone zgodnie z ustępem 5 uwzględniają postanowienia niniejszej części, biorąc pod uwagę prawa i obowiązki wszystkich zainteresowanych państw, nie narażają na niebezpieczeństwo i nie utrudniają osiągnięcia ostatecznego porozumienia w sprawie zgodnych środków ochrony i zarządzania oraz pozostają bez uszczerbku dla ostatecznego wyniku procedury rozstrzygania sporu.

7. Państwa nadbrzeżne regularnie informują państwa prowadzące połowy na pełnym morzu w subregionie lub regionie, bezpośrednio lub za pośrednictwem odpowiednich subregionalnych lub regionalnych organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem albo porozumień, lub w inny sposób, o środkach, jakie przyjęły w odniesieniu do zasobów rybnych międzystrefowych i zasobów rybnych masowo migrujących na obszarach podlegających ich jurysdykcji krajowej.

8. Państwa prowadzące połowy na pełnym morzu regularnie informują pozostałe zainteresowane państwa, bezpośrednio lub za pośrednictwem odpowiednich subregionalnych lub regionalnych organizacji do spraw zarządzania rybołówstwem lub porozumień albo w inny sposób, o środkach, jakie przyjęły w związku z regulacją działalności statków pływających pod ich banderą, które prowadzą połowy takich zasobów na pełnym morzu.