Art. 13. - Ujednostajnienie na obszarze byłego zaboru rosyjskiego ustaw i rozporządzeń o podatku przemysłowym.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1920.66.437

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1922 r.

Art.  13.

Do art. 470 ustawy o podatkach bezpośrednich wprowadza się następujące zmiany i uzupełnienia:

1) P. 1, lit. a wraz z "uwagą" do tego punktu otrzymują brzmienie następujące:

Na pensje i wszelkiego rodzaju wynagrodzenie: a) osób, które wchodzą do składu zarządów, rad nadzorczych, komitetów dyskontowych i komisji rewizyjnych; b) zastępców na te urzędy i c) osób, upełnomocnionych do samodzielnego prowadzenia interesów całego przedsiębiorstwa-w wysokości do 5% sumarycznie od kapitału zakładowego.

Minister Skarbu może na prośbę zainteresowanych przedsiębiorstw powiększać wskazaną powyżej normę wydatków na wynagrodzenie osób, wymienionych w p. 1, stosownie do rzeczywistych potrzeb przedsiębiorstwa.

2) P. 1, lit. c. (ros. w.) uzupełnia się i tak następuje:

Na składki członkowskie w organizacjach gospodarczych oraz stowarzyszeniach i związkach zawodowych.

3) P. 1, lit. h. (ros. z.) otrzymuje brzmienie następujące:

Na pokrycie wykazanych w sprawozdaniu przedsiębiorstwa niepewnych jego wierzytelności i strat rzeczywistych, poniesionych w operacyjnym roku sprawozdawczym, przyczem nie ulegają potrąceniu straty znajdujących się na obszarze obowiązywania tej ustawy przedsiębiorstw, należących do zagranicznych towarzystw i spółek z tytułu operacji, dokonanych przez nie poza tym obszarem;

na straty na dłużnikach i na kursie, spodziewane jako prawdopodobny wynik stosunków przedsiębiorstwa, jeżeli odpisania na ten cel zostały przelane do specjalnych funduszów rezerwowych, przyczem wysokość tych od- pisań władza skarbowa ma prawo ustalić w drodze odpowiednich dochodzeń. W razie użycia tych funduszów na jakiekolwiek inne cele należy użyte w ten sposób sumy dodatkowe opodatkować, doliczając je do zysków tych łat operacyjnych, z których pochodzą, według kolejności przelania ich do specjalnych funduszów rezerwowych.

Bezpośrednie straty wojenne jako to: z tytułu zniszczeń wojennych, rekwizycji, wywłaszczeń, sprzedaży przymusowych i t. p., z wyłączeniem w każdym razie strat w dochodach, o ile odrazu nie zostały umorzone, wolno amortyzować w ciągu lat dziesięciu w wysokości, nie przewyższającej kosztów odbudowy zniszczonego przedsiębiorstwa, w drodze corocznych wolnych od podatku odpisań z zysków przedsiębiorstwa. Z chwilą uzyskania odszkodowania należy zwolnione rezerwy opodatkować w myśl zasad, wy- łuszczonych powyżej. Straty te winny być szczegółowo wykazane wobec właściwych władz skarbowych.

4) P. 1, lit. 1. uzupełnia się jak następuje:

Procenty ponad 8% w stosunku rocznym będą uwzględniane w razie szczegółowego udowodnienia.

5) P. 2, lit. c. (ros. w.) uzupełnia się jak następuje:

Wyższe odpisania na amortyzację będą uwzględniane w razie szczegółowego udowodnienia.

6) P. 3, lit. b. uzupełnia się jak następuje:

Ofiary na cele ogólno-państwowe i na złagodzenie klęsk żywiołowych.