Ujednostajnienie na obszarze byłego zaboru rosyjskiego ustaw i rozporządzeń o podatku przemysłowym.
Dz.U.1920.66.437
Akt utracił mocUSTAWA
z dnia 6 lipca 1920 r.
w przedmiocie ujednostajnienia na obszarze byłego zaboru rosyjskiego ustaw i rozporządzeń o podatku przemysłowym.
Uchyla się obowiązujące na obszarze b. okupacji niemieckiej rozporządzenia w przedmiocie podatku od handlu i przemysłu: z dnia 5 lipca 1916 r. (Dz. Rozp. № 38 rozp. № 109) i z dnia 7 sierpnia 1916 roku (Dz. Rozp. № 40 rozp. № 125), oraz obowiązujące na obszarze b. okupacji austrjackiej rozporządzenia b. Gener. Gubernatorstwa Wojskow. w Lublinie w przedmiocie podatku repartycyjnego z dnia 3 marca 1918 r. № 300014 wraz ze wszystkiemi dodatkowemi przepisami, odnoszącemi się do tych rozporządzeń.
Na całym obszarze b. zaboru rosyjskiego stosowana będzie rosyjska ustawa o państwowym podatku przemysłowym z roku 1898 w wydaniu z 1903 roku wraz z nowelami do tejże ustawy z dnia 4 października 1914 roku (№ 308 Zb. praw i rozp. z 1914 r.) i z dnia 9 stycznia 1915 roku (№ 19 Zb. praw i rozp. z 1915 roku) z uchyleniem zawartych w tych nowelach ograniczeń co do czasu trwania ich mocy obowiązującej oraz z po- niższemi zmianami i uzupełnieniami.
Dla celów wymiaru i poboru zasadniczego podatku przemysłowego dzieli się miejscowości na następujące klasy:
I. Na obszarze izb skarbowych: warszawskiej, białostockiej, kieleckiej, łódzkiej i lubelskiej:
II. Na obszarze izb skarbowych: krakowskiej i lwowskiej.
III. Na obszarze izb skarbowych: pomorskiej i poznańskiej.
IV. Na obszarze izb skarbowych: brzeskiej i łuckiej.
Przez "powiat" należy rozumieć wszystkie miasta, osady, miasteczka, wsie i t. p., znajdujące się w obrębie powiatu, z wyjątkiem wymienionych osobno, a zaliczonych do innej klasy miejscowości.
Wszelkiego rodzaju kwoty pieniężne, określające podstawę wymiaru podatku, karę lub grzywnę, oznaczone w walucie rublowej (dod. do art. 368 dz. II i III; dod. do art. 448 i inne art.), o ile z mocy niniejszej ustawy nie zostały w inny sposób zmienione, należy przeliczać według stosunku 1 rb. = 100 mk., zaś w wypadkach, gdy wymiar podatku oparty jest na wysokości komornego za lokale, do których stosuje się ustawa o ochronie lokatorów z dnia 18 grudnia 1920 r. (Dz. U. R. P. z 1921 r. № 4 poz. 19) w stosunku 1 rb. - 10 marek.
Miary, oznaczone w jednostkach rosyjskich, należy przeliczyć na jednostki miar w Państwie Polskiem i zaokrąglić (dekret z dnia 8 lutego 1919 r. Dz. P. P. P. № 15 poz. 211).
Od roku podatkowego 1922 ustanawia się następujące stawki zasadniczego podatku przemysłowego:
Dla przedsiębiorstw handlowych.
Dla przedsiębiorstw handlowych.
Kategorja | We wszystkich miejscowościach | W Warszawie | W miejscowościach | |||||
klasy | ||||||||
I | II | III | IV | |||||
marek | ||||||||
I. | Dla zakładów handlowych | 166.000 | - | - | - | - | - | |
Dla ich pomieszczeń składowych | 16.600 | - | - | - | - | - | ||
II. | Dla zakładów handlowych | - | 62.500 | 52.500 | 42.500 | 32.500 | 22.500 | |
Dla ich pomieszczeń składowych | - | 6.250 | 5.250 | 4.250 | 3.250 | 2.250 | ||
III. | Dla zakładów handlowych | - | 17.500 | 15.000 | 12.500 | 10.000 | 7.500 | |
Dla ich pomieszczeń składowych | - | 1.750 | 1.500 | 1.250 | 1.000 | 750 | ||
IV. | Dla zakładów handlowych | - | 5.000 | 4.250 | 3.250 | 2.500 | 1.250 | |
V. | a) dla handlu rozwojowego | 7500 | - | - | - | - | - | |
b) dla handlu obnośnego | 2.500 | - | - | - | - | - | ||
B. Dla przedsiębiorstw przemysłowych. | ||||||||
I. | Kategorja | 250.000 | - | - | - | - | - | |
II. | " | 165.000 | - | - | - | - | - | |
III. | " | 83.000 | - | - | - | - | - | |
IV. | " | 25.000 | - | - | - | - | - | |
V. | " | 9.000 | - | - | - | - | - | |
VI. | " | - | 7.000 | 6.000 | 5.000 | 4.000 | 3.000 | |
VII. | " | - | 2.800 | 2.200 | 1.800 | 1.200 | 800 | |
VIII. | " | - | 1.000 | 800 | 600 | 400 | 300 |
C. Dla handlu jarmarcznego. |
Dla handlu hurtowego | Dla handlu detalicznego | |
marek | ||
Na jarmarkach trwających ponad 21 dni | 20.000 | 5.000 |
Na jarmarkach, trwających ponad 7 dni do 21 dni | 15.000 | 4.250 |
Na jarmarkach, trwających od 2 dni do 7 dni | 6.000 | 1.700 |
DLA PRZEDSIĘBIORSTW PRZEMYSŁOWYCH.
DLA PRZEDSIĘBIORSTW PRZEMYSŁOWYCH.
We wszystkich miejscowość. | w Warszawie | W miejscowościach | ||||||
Klasy | ||||||||
I | II | III | IV | |||||
Marek | ||||||||
I | kategorja | 25.000 | - | - | - | - | - | |
II | " | 16.500 | - | - | - | - | - | |
III | " | 8.300 | - | - | - | - | - | |
IV | " | 2.500 | - | - | - | - | - | |
V | " | 900 | - | - | - | - | - | |
VI | " | - | 700 | 600 | 500 | 400 | 300 | |
VII | " | - | 280 | 220 | 180 | 120 | 80 | |
VIII | " | - | 100 | 80 | 60 | 40 | 30 |
DLA HANDLU JARMARCZNEGO.
DLA HANDLU JARMARCZNEGO.
Dla handlu hurtowego | Dla handlu detalicznego | |
Marek | Marek | |
Na jarmarkach, trwających ponad 21 dni | 2000 | 500 |
Na jarmarkach, trwających ponad 7 do 21 dni | 1500 | 425 |
Na jarmarkach, trwających od 2 do 7 dni | 600 | 170 |
PRZEDSIĘBIORSTWA ŻEGLUGI.
PRZEDSIĘBIORSTWA ŻEGLUGI.
Od roku podatkowego 1922 ustanawia się następujące stawki zasadniczego podatku przemysłowego od osobistych zajęć przemysłowych:
Kategorja | Nazwa zajęcia przemysłowego | Marek |
II | Ekspedytorzy, nie utrzymujący oddzielnych kantorów i pomocników handlowych, lecz trudniący się osobiście na własny rachunek opłacaniem w urzędach celnych ceł za towary, otrzymywane z zagranicy przez osoby trzecie: | |
1) przy urzędach celnych, znajdujących się przy głównych linjach kolei żelaznych. | 75.000 | |
2) przy urzędach celnych, znajdujących się przy bocznych linjach kolei żelaznych. | 52500 | |
3) przy urzędach celnych, znajdujących się przy wszelkich innych linjach | 42500 | |
III. | Maklerzy giełdowi: | |
1) na giełdzie warszawskiej | 51.000 | |
2) na innych giełdach | 39.000 | |
Inspektorzy i ajenci towarzystw ubezpieczeniowych, żeglugowych i innych przedsiębiorstw przewozowych, oraz instytucji kredytowych, o ile prowadzą operacje bez. utrzymywania oddzielnych kantorów lub filji, oraz wszelkiego rodzaju i nazwy pośrednicy handlowi, zajmujący się swym procederem bez prowadzenia oddzielnych zakładów: | ||
1) w Warszawie i miejscowościach I klasy | 10.000 | |
2) w miejscowościach II klasy | 8.000 | |
3) " III i IV klasy | 6.000 | |
IV. | Subjekci podróżujący (komiwojażerowie) | 10.000 |
Podział linji kolejowych na główne i boczne ustanowi Minister Skarbu w porozumieniu z Ministrem Kolei Żelaznych.
Uchyla się pobór zasadniczego podatku przemysłowego od najęć osobistych, zaliczonych według rosyjskiej klasyfikacji (art. 368 ust. wyk. V) do kategorji I, V i VII. Podatek ten, pobrany już ewentualnie za rok podatkowy 1920, będzie zaliczony na poczet państwowego podatku dochodowego, względnie zwrócony wedle instrukcji Ministra Skarbu.
Uchyla się pobór wszelkich dodatków państwowych do zasadniczego podatku przemysłowego, w szczególności wymienionych w art. 551 i 553 ust. o podatkach bezpośrednich i w noweli z dnia 4 października 1914 r. do ustawy z dnia 8 czerwca 1898 r. (Dział III art. 1 i 2).
Art. 371 i dodatek do ustępu 30 tego artykułu oraz art. 372 otrzymuje brzmienie następujące:
Podatku przemysłowego nie opłacają:
Uwolnienie, wskazane w ust. 9 niniejszego art., nie rozciąga się na pobór podatku procentowego od zarobku z zajęć zawodowych, wymienionych w art. 16 ust. 2.
Wymienione w dziale III art. 8 punkt d (ros. lit. g) noweli z 4 października 1914 r. ruchome przedsiębiorstwa kinematograficzne opłacają od roku podatkowego 1922 świadectwa przemysłowe w wysokości 5.000 marek i nie podlegają procentowemu podatkowi od zysku.
Zakłady hygieniczne i lecznicze oraz zdroje naturalnych wód mineralnych zalicza się do przedsiębiorstw handlowych II kategorji.
O ile przedsięborstwa przemysłowe i handlowe, które w myśl poprzedniego brzmienia art. 371 i 372 ustawy o podatkach bezpośrednich były uwolnione od podatku przemysłowego, obecnie na mocy artykułu 9 nie weszły do spisu przedsiębiorstw, uwolnionych od podatku i na podstawie przepisów, zawartych w dziale II i III dodatku do art. 368 ros. ustawy., względnie w ustawach dodatkowych, nie mogą być zaliczone co do wysokości przypadającego od nich podatku zasadniczego do żadnej z istniejących kategorji, wówczas zaliczenie to nastąpi w drodze rozporządzenia Ministerstwa Skarbu.
Art. 461 ustawy o podatkach bezpośrednich i "uwaga" do tego artykułu otrzymuje brzmienie następujące:
Podatek od kapitału przedsiębiorstw, obowiązanych do publicznego składania rachunków, wynosi 0,5% od każdych 100 mk. kapitału zakładowego przedsiębiorstwa, przyczem sumy kapitału mniejsze od 100 mk. w rachubę nie wchodzą.
Art. 4, dz. III punkt a) noweli z dnia 4 października 1914 r. (Ne 308 Zbioru praw i roz. z r. 1914) przy wymiarze podatku od kapitału nie znajduje zastosowania.
Znosi się ustanowiony na mocy art. 370 ust. 2 punkt a i art. 483 ustawy o podatkach bezpośrednich podatek repartycyjny od przedsiębiorstw handlowych i przemysłowych, nie obowiązany do publicznego składania rachunków oraz podatek od osobistych zajęć przemysłowych, zaliczonych według dodatku V do art. 368 do kategorji drugiej i trzeciej.
Do art. 470 ustawy o podatkach bezpośrednich wprowadza się następujące zmiany i uzupełnienia:
Na pensje i wszelkiego rodzaju wynagrodzenie: a) osób, które wchodzą do składu zarządów, rad nadzorczych, komitetów dyskontowych i komisji rewizyjnych; b) zastępców na te urzędy i c) osób, upełnomocnionych do samodzielnego prowadzenia interesów całego przedsiębiorstwa-w wysokości do 5% sumarycznie od kapitału zakładowego.
Minister Skarbu może na prośbę zainteresowanych przedsiębiorstw powiększać wskazaną powyżej normę wydatków na wynagrodzenie osób, wymienionych w p. 1, stosownie do rzeczywistych potrzeb przedsiębiorstwa.
Na składki członkowskie w organizacjach gospodarczych oraz stowarzyszeniach i związkach zawodowych.
Na pokrycie wykazanych w sprawozdaniu przedsiębiorstwa niepewnych jego wierzytelności i strat rzeczywistych, poniesionych w operacyjnym roku sprawozdawczym, przyczem nie ulegają potrąceniu straty znajdujących się na obszarze obowiązywania tej ustawy przedsiębiorstw, należących do zagranicznych towarzystw i spółek z tytułu operacji, dokonanych przez nie poza tym obszarem;
na straty na dłużnikach i na kursie, spodziewane jako prawdopodobny wynik stosunków przedsiębiorstwa, jeżeli odpisania na ten cel zostały przelane do specjalnych funduszów rezerwowych, przyczem wysokość tych od- pisań władza skarbowa ma prawo ustalić w drodze odpowiednich dochodzeń. W razie użycia tych funduszów na jakiekolwiek inne cele należy użyte w ten sposób sumy dodatkowe opodatkować, doliczając je do zysków tych łat operacyjnych, z których pochodzą, według kolejności przelania ich do specjalnych funduszów rezerwowych.
Bezpośrednie straty wojenne jako to: z tytułu zniszczeń wojennych, rekwizycji, wywłaszczeń, sprzedaży przymusowych i t. p., z wyłączeniem w każdym razie strat w dochodach, o ile odrazu nie zostały umorzone, wolno amortyzować w ciągu lat dziesięciu w wysokości, nie przewyższającej kosztów odbudowy zniszczonego przedsiębiorstwa, w drodze corocznych wolnych od podatku odpisań z zysków przedsiębiorstwa. Z chwilą uzyskania odszkodowania należy zwolnione rezerwy opodatkować w myśl zasad, wy- łuszczonych powyżej. Straty te winny być szczegółowo wykazane wobec właściwych władz skarbowych.
Procenty ponad 8% w stosunku rocznym będą uwzględniane w razie szczegółowego udowodnienia.
Wyższe odpisania na amortyzację będą uwzględniane w razie szczegółowego udowodnienia.
Ofiary na cele ogólno-państwowe i na złagodzenie klęsk żywiołowych.
Działające na podstawie art. 330 do 394 ustawy o podatkach bezpośrednich urzędy gubernialne lub obwodowe do spraw podatku przemysłowego i urzędy okręgowe do spraw podatku repartycyjnego otrzymują nazwy: komisji okręgowych i komisji miejscowych do spraw podatku przemysłowego.
Organizację wewnętrzną komisji okręgowych i miejscowych określi Minister Skarbu w drodze rozporządzenia przy odpowiedniem zabezpieczeniu współudziału płatników tego podatku w komisjach oraz jawności rozpoznawania spraw w komisjach okręgowych.
Komisje okręgowe pozostają urzędami apelacyjnemi tak dla przedsiębiorstw obowiązanych, jak nieobowiązanych do publicznego składania rachunku.
Podatek procentowy od zysku, ustanowiony w art. 370, ust. 2 punkt b) i art. 517 ustawy o podatkach bezpośrednich, pobiera się na zasadach, wyłuszczonych poniżej w artykułach 16 do 34.
Podatek procentowy od zysku pobiera się według norm następujących:
Od zysku względnie zarobku:
ponad | 40.000 | do | 80.000 | mk. | -1% |
" | 80.000 | " | 150.000 | " | -2% |
" | 150.000 | " | 200.000 | " | -3% |
" | 200.000 | " | 500.000 | " | -4% |
" | 500.000 | " | 1.000.000 | " | -5% |
" | 1.000.000 | " | 1.500.000 | " | -6% |
" | 1.500.000 | " | 2.000.000 | " | -7% |
" | 2.000.000 | 9% |
Zysk z przedsiębięrstw oraz zajęć, wymienionych wyżej w art. 16, ustala komisja miejscowa, która po określeniu obrotu oznacza w każdym poszczególnym wypadku odpowiedni procent średniego zysku, względnie zarobku, kierując się zasadami, wyłuszczonemi w art. 491 - 501 ustawy o podatkach bezpośrednich i w § 83 instrukcji z dnia 5-go lutego 1899 r. (Zb. pr. i rozp. № 30 z dnia 9 marca 1899 r.).
Ustęp 1 art. 485 ustawy o podatkach bezpośrednich uchyla się.
Wszystkie w ciągu roku podatkowego powstałe przedsiębiorstwa i rozpoczęte zajęcia, wymienione wyżej w ustępach 1 i 2 artykułu 16, podlegają podatkowi procentowemu już za pierwszy rok ich istnienia.
Co do każdego z tych przedsiębiorstw i zajęć winna być złożona deklaracja, stosownie do wymagań art. 492 Ustawy o podatkach bezpośrednio najpóźniej do 1 kwietnia następnego roku. W deklaracji tej oprócz danych, jakich żąda art. 492, winien być także oznaczony termin powstania przedsiębiorstwa lub rozpoczęcia zajęcia.
Podstawą do wymiaru podatku procentowego dla nowo rozpoczętych przedsiębiorstw lub zajęć (art. 20) za pierwszy rok podatkowy jest zysk osiągnięty za tenże rok. Przytem, jeżeli przedsiębiorstwo lub zajęcie, podlegające podatkowi trwało mniej niż 12 miesięcy; to zysk, względnie zarobek, osiągnięty w- tym krótszym czasie, oblicza się w stosunku do całego roku; przypadającą zaś od tej sumy kwotę podatku pobiera się w wysokości, odpowiadającej ilości pełnych miesięcy, w ciągu których wykonywano dane przedsiębiorstwo lub zajęcie.
Wymienione w art. 20 przedsiębiorstwa i zajęcia podlegają procentowemu podatkowi od zysku za następny rok podatkowy po ich rozpoczęciu na zasadach ogólnych według zysku, względnie zarobku z roku ubiegłego.
O ile do 1 stycznia roku podatkowego nie upłynął cały rok od czasu ich rozpoczęcia, oblicza się zysk, względnie zarobek w stosunku do całego roku i wymierza się podatek procentowy od obliczonego w ten sposób całorocznego zysku, względnie zarobku.
Przedsiębiorstwa i zajęcia, zaniechane w ciągu roku podatkowego, opłacają podatek procentowy za ten rok w stosunku do ilości pełnych miesięcy, które upłynęły od początku tego miesiąca, w którym zostały zaniechane.
Miejscowe komisje do spraw podatku przemysłowego wymierzają w tym wypadku podatek tylko za czas rzeczywistego wykonywania przedsiębiorstwa lub zajęcia analogicznie do postanowień art. 21, o ile zaś podatek wymierzono już za cały rok podatkowy, to przeprowadzają odpowiednią redukcję tego podatku.
Ustalone przez komisje miejscowe do spraw podatku przemysłowego sumy zysków, względnie zarobków i przypadające kwoty podatku procentowego należy wpisać do nakazów płatniczych, które przewodniczący komisji miejscowej rozsyła płatnikom najpóźniej do 15 lipca każdego roku podatkowego.
W nakazach płatniczych należy wskazać termin i porządek wnoszenia reklamacji.
Ogłoszenia o dniu rozesłania nakazów płatniczych należy wywiesić w lokalu komisji miejscowej do spraw podatku przemysłowego i w innych instytucjach i miejscach podług uznania przewodniczącego komisji miejscowej, nadto zaś zamieścić w Dzienniku Urzędowym Ministerstwa Skarbu.
Przeciw ustalonym sumom zysków, względnie zarobków, jak również wymierzonym kwotom podatku, mogą płatnicy wnosić reklamacje do właściwej komisji miejscowej do spraw podatku przemysłowego najpóźniej do 15 sierpnia roku podatkowego, jednakże z zastrzeżeniem, zawartem W uwadze do art. 506 ustawy o podatkach bezpośrednich.
Nieotrzymanie lub opóźnienie w doręczeniu nakazu płatniczego nie może być podstawą do przedłużenia terminu do wniesienia reklamacji, określonego w poprzednim artykule (26).
Co do każdej reklamacji komisja miejscowa do spraw podatku przemysłowego wydaje decyzję, zmieniając w razie potrzeby podstawy wymiaru i kwoty wymierzonego podatku.
O decyzji komisji zawiadamia się płatnika; w razie zaś zmiany pierwotnie wymierzonej kwoty podatku doręcza się nowy nakaz płatniczy.
Podatek procentowy od zysku wnosi się do kas skarbowych najpóźniej do 1 października każdego roku.
Ministrowi Skarbu przysługuje prawo przedłużania terminów, przewidzianych w art. 24, 26 i 29. Przedłużenie terminów do wnoszenia reklamacji'(art. 26) i zapłaty podatku (art. 29) musi nastąpić, jeżeli nakazy płatnicze nie zostały rozesłane w terminie przepisanym (art. 24). O przedłużeniu terminów podaje się do wiadomości publicznej w sposób, wskazany w art. 25.
Od przedsiębiorstw i zajęć, podlegających podatkowi procentowemu, lecz nie pociągniętych do opłaty tego podatku do 15 lipca (art. 24), wymierza się ten podatek po wymienionym terminie.
Reklamacje (art. 26) mogą byt w tym wypadku wnoszone przez płatników w terminie-miesięcznym od dnia doręczenia im nakazu płatniczego. W tym samym terminie miesięcznym, jednak nie wcześniej niż do dnia 1 października roku podatkowego (art. 29), powinny być wniesione do kas skarbowych wymierzone kwoty podatku.'
Od decyzji komisji miejscowych do spraw podatku przemysłowego płatnicy mogą wnosić odwołania do komisji okręgowej. Odwołanie składa się do komisji, która wydała decyzję, w ciągu miesiąca od dnia otrzymania zawiadomienia o zapadłej decyzji.
Wniesienie odwołania nie wstrzymuje obowiązku uiszczenia podatku.
Przewodniczący komisji miejscowej do spraw podatku przemysłowego może zakładać protesty przeciwko decyzjom tej komisji co do których jego żądania lub wnioski nie były uwzględnione. Protest zakłada się do komisji okręgowej w ciągu tygodnia od dnia powzięcia decyzji.
Na decyzje komisji okręgowych mogą być wnoszone zażalenia do Ministra Skarbu. Zażalenia składa się do komisji, która wydała decyzję, w terminie miesięcznym od daty ogłoszenia decyzji.
Minister Skarbu może uwolnić od opłaty podatku przemysłowego te przedsiębiorstwa, których bezpośrednie zadanie stanowi popieranie celów publicznych, dobroczynnych lub ogólnie użytecznych, jeżeli przynoszą zysk stosunkowo nieznaczny.
Terminy, wyznaczone w art. 477 ustawy o podatkach bezpośrednich, a mianowicie:
Postanowienia art. 479 ustawy o podatkach bezpośrednich zmienia się w ten sposób, że obejrzenie i sprawdzenie ksiąg handlowych i dokumentów, jak również samych zakładów i przedsiębiorstw może zarządzić Izba Skarbowa i dokonanie tych czynności zlecić delegowanemu urzędnikowi.
Uwagę do art. 526 ustawy o podatkach bezpośrednich w sprawie wymierzania kar za prowadzenie handlu lub innych zajęć bez należytego świadectwa przemysłowego zmienia się w ten sposób, że kara i zalegający podatek mogą być wymierzone i ściągnięte za poprzednie lat pięć.
Upoważnia się Ministra Skarbu do częściowego lub całkowitego umarzania należności podatkowych oraz do przyznawania ulg w uiszczaniu tych należności w wypadkach, zasługujących na wyjątkowe uwzględnienie, a w szczególności w wypadkach, doznanych przez płatników strat skutkiem wojny oraz spowodowanych nią klęsk żywiołowych.
Minister Skarbu wyda bliższe postanowienia w przedmiocie rozkładania na raty i odraczania zapłaty należności podatkowych.
Opodatkowanie przemysłu i handlu oraz osobistych zajęć przemysłowych na rzecz związków komunalnych-do czasu wydania jednolitej dla całego obszaru Państwa ustawy o skarbowości związków komunalnych - może odbywać się tylko w postaci dodatków do państwowego zasadniczego podatku przemysłowego (art. 5 i 6 niniejszej ustawy). Ogólna wysokość tych dodatków na rzecz związków komunalnych (gmin miejskich i wiejskich i powiatowych związków komunalnych) nie może przekraczać:
Wszelkie przepisy, sprzeczne z postanowieniem niniejszego artykułu, tracą moc obowiązującą.
Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, zachowując moc obowiązującą tylko na rok podatkowy 1920. Na jej zasadzie wymierzają się podatki dla całego roku 1920 z zaliczeniem podatków już na ten rok pobranych.
Wszakże zasadniczy podatek przemysłowy za rok 1921 należy wymierzyć i pobrać na podstawie niniejszej ustawy, zaliczając wpłacone kwoty na poczet podatku przemysłowego, który z upływem mocy obowiązującej niniejszej ustawy będzie wprowadzony.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »
Akty prawne liczba obiektów na liście: (6)
Akty zmieniające liczba obiektów na liście: (2)
- Rozciągnięcie mocy obowiązującej ustawy z 6 lipca 1920 r. o ujednostajnieniu na obszarze b. zaboru rosyjskiego ustaw i rozporządzeń o państwowym podatku przemysłowym na cały obszar Rzeczypospolitej Polskiej.
- Sprostowanie ustawy z dnia 6 lipca 1920 r. w przedmiocie ujednostajnienia na obszarze b. zaboru rosyjskiego ustaw i rozporządzeń o podatku przemysłowym (Dz. Ust. R. P. z 1920 r. Nr 66 poz. 437).
Akty wykonawcze liczba obiektów na liście: (2)
Akty wprowadzające liczba obiektów na liście: (2)
- Rozciągnięcie mocy obowiązującej ustawy z 6 lipca 1920 r. o ujednostajnieniu na obszarze b. zaboru rosyjskiego ustaw i rozporządzeń o państwowym podatku przemysłowym na cały obszar Rzeczypospolitej Polskiej.
- Rozciągnięcie na ziemie przyłączone do obszaru Rzeczypospolitej na podstawie umowy o preliminaryjnym pokoju i rozejmie, podpisanej w Rydze dnia 12 października 1920 r., ustaw o państwowym podatku dochodowym i majątkowym, o podatku od kapitałów i rent i ustawy o podatku przemysłowym w części, dotyczącej zasadniczego podatku przemysłowego oraz uchylenie pobieranego w powiatach wołyńskich na rzecz Skarbu, podatku od widowisk.