Dział 2 - TRAKTATY. - Traktat pokoju między mocarstwami Sprzymierzonemi i Skojarzonemi i Niemcami. Wersal. 28.06.1919 r.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1920.35.200

Akt utracił moc

Wersja od: 12 grudnia 1925 r.

Dział  II.

TRAKTATY.

Artykuł  282.

Od chwili uprawomocnienia się niniejszego Traktatu, z zastrzeżeniem zawartych w nim postanowień, będą stosowane między Niemcami a temi z Mocarstw sprzymierzonych i stowarzyszonych, które są w Traktacie stroną, jedynie traktaty, konwencje i porozumienia wielostronne o charakterze gospodarczym lub technicznym, wyliczone poniżej i w następnych artykułach:

1) Konwencje z 14 marca 1884 r., z 1 grudnia 1886 i z 23 marca 1887 oraz Protokuł końcowy z 7 lipca 1887 o ochronie kabli podmorskich;

2) Konwencja z 11 października 1909 r. o międzynarodowem krążeniu samochodów;

3) Porozumienie z 15 maja 1886 r. o plombowaniu wagonów, poddawanych ocleniu, oraz Protokuł z 18 maja 1907;

4) Porozumienie z 15 maja 1886 o jednolitości technicznej kolei żelaznych;

5) Konwencja z 5 lipca 1890 o ogłaszaniu taryf celnych i o organizacji międzynarodowego Związku dla ogłaszania taryf celnych;

6) Konwencja z 31 grudnia 1913 o ujednostajnieniu statystyki handlowej;

7) Konwencja z 25 kwietnia 1907 o podwyższeniu tureckich taryf celnych;

8) Konwencja z 14 marca 1857 o skupie prawa poboru opłat od żeglugi na Zundzie i Bełtach;

9) Konwencja z 22 czerwca 1861 r. o skupie prawa poboru opłat za żeglugę na Łabie (Elbie);

10) Konwencja z 16 lipca 1863 o skupie prawa poboru opłat na Skladzie;

11) Konwencja z 29 października 1888 o ustanowieniu ostatecznego porządku, zabezpieczającego wolny przejazd przez kanał Sueski;

12) Konwencja z 23 września 1910 o ujednostajnieniu pewnych prawideł lądowania, udzielania pomocy i ratownictwa morskiego;

13) Konwencja z 21 grudnia 1904 o wyłączeniu statków szpitalnych od poborów i opłat w portach;

14) Konwencja z 4 lutego 1898 o mierzeniu pojemności statków dla żeglugi wewnętrznej;

15) Konwencja z 26 września 1906 o zniesieniu pracy nocnej kobiet;

16) Konwencja z 26 września 1906 o zakazie używania białego fosforu do fabrykacji zapałek;

17) Konwencje z 18 maja 1904 i z 4 maja 1910 o ściganiu handlu żywym towarem;

18) Konwencja z 4 maja 1910 o zakazie publikacji pornograficznych;

19) Konwencje sanitarne z 30 stycznia 1892, 15 kwietnia 1893, 3 kwietnia 1894, 19 marca 1897 i z 3 grudnia 1903;

20) Konwencja z 20 maja 1875 o ujednostajnieniu i udoskonaleniu systemu metrycznego

21) Konwencja z 29 listopada 1906 o ujednostajnieniu formuł gwałtownie działających medykamentów;

22) Konwencja z 16 i 19 listopada 1885 o konstrukcji normalnego diapazonu;

23) Konwencja z 7 czerwca 1905 o założeniu Instytutu międzynarodowego rolniczego w Rzymie;

24) Konwencja z 3 listopada 1881, z 15 kwietnia 1889 o stosowaniu środków przeciw filokserze;

25) Konwencja z 19 marca 1902 o ochronie ptaków pożytecznych dla rolnictwa;

26) Konwencja z 12 czerwca 1902 o opiece nad małoletnimi.

Artykuł  283.

Od chwili uprawomocnienia się niniejszego Traktatu Wysokie Układające się Strony będą znów stosowały, oile to ich dotyczy, konwencje i porozumienia, poniżej wyliczone, pod warunkiem zastosowania przez Niemcy poszczególnych postanowień, zawartych w niniejszym artykule.

KONWENCJE POCZTOWE:

Konwencje i układy Wszechświatowego Związku Pocztowego, podpisane w Wiedniu 4 lipca 1891;

Konwencje i układy Związku Pocztowego podpisane w Waszyngtonie 15 czerwca 1897;

Konwencje i układy Związku Pocztowego podpisane w Rzymie 26 maja 1906 r.

KONWENCJE TELEGRAFICZNE:

Konwencje telegraficzne międzynarodowe podpisane w Petersburgu 10/22 lipca 1875;

Regulamin i taryfy, wydane przez Konferencję telegraficzną międzynarodową w Lizbonie 11 czerwca 1908.

Niemcy zobowiązują się nie odmówić swojej zgody na zawarcie z nowemi Państwami specjalnych układów, przewidzianych przez konwencje i układy, tyczące się międzynarodowego Związku Pocztowego i międzynarodowego Związku Telegraficznego, do których nowe Państwa należą lub należeć będą.

Artykuł  284.

Od daty uprawomocnienia się niniejszego Traktatu Wysokie Układające się Strony stosować będą ponownie, oile to ich dotyczy, Konwencję radjo-telegraficzną międzynarodową z 5 lipca 1912 r., pod warunkiem zastosowania przez Niemcy specjalnych przepisów prowizorycznych, które im będą wskazane przez Mocarstwa sprzymierzone i stowarzyszone.

Jeżeli zamiast Konwencji z 5 lipca 1912 w ciągu 5 lat po uprawomocnieniu się niniejszego Traktatu będzie zawarta nowa Konwencja, regulująca międzynarodowe stosunki radjo - telegraficzne, to ta nowa Konwencja będzie obowiązywała Niemcy, choćby odmówiły one udziału już to w opracowaniu tej Konwencji, już to w jej podpisaniu.

Ta nowa konwencja zastąpi również obowiązujące przepisy prowizoryczne.

Artykuł  285.

Od daty uprawomocnienia się niniejszego Traktatu Wysokie Układające się Strony zastosują, oile to ich się tyczy, i pod warunkiem określonym w artykule 272, następujące Konwencje:

1) Konwencja z 6 maja 1882 i z 1 lutego 1889 o uregulowaniu rybołówstwa na Morzu Północnem poza wodami terytorjalnemi;

2) Konwencje i Protokuły z 16 listopada 1887, 14 lutego 1893 i 11 kwietnia 1894 o handlu napojami wyskokowemi na morzu Północnem.

Artykuł  286.

Konwencja międzynarodowa Paryska z 20 marca 1883 o ochronie własności przemysłowej, poddana rewizji w Waszyngtonie 2 lipca 1911, oraz Konwencja międzynarodowa Berneńska z 9 września 1886 o ochronie dzieł literackich i artystycznych, poddana rewizji w Berlinie 13 listopada 1908, uzupełniona przez protokuł dodatkowy, podpisany w Bernie 20 marca 1914, otrzymają z powrotem moc obowiązującą oraz związane z niemi skutki od chwili uprawomocnienia się niniejszego Traktatu, oile nie zostały wzruszone lub zmienione przez wyjątki i ograniczenia, wynikające z tegoż Traktatu.

Artykuł  287.

Od chwili uprawomocnienia się niniejszego Traktatu Wysokie Układające się Strony zastosują, oile to ich się tyczy, Konwencję Haską z 17 lipca 1905 roku w przedmiocie procedury cywilnej. Jednakże to przywrócenie mocy obowiązującej wymienionej Konwencji pozostaje i pozostanie bez skutku w stosunku do Francji, Portugalji i Rumunji.

Artykuł  288.

Prawa i przywileje specjalne, przyznane Niemcom w artykule 3 Konwencji z 2 grudnia 1899 r., tyczącej się wysp Samoa, będą uważane za wygasłe z dniem 4 sierpnia 1914 r.

Artykuł  289.

Każde z Mocarstw sprzymierzonych lub stowarzyszonych, mając na uwadze ogólne zasady lub specjalne przepisy niniejszego Traktatu, zakomunikuje Niemcom dwustronne konwencje lub traktaty dwustronne, których przywrócenia będzie od nich żądało

Notyfikacja, przewidziana w niniejszym artykule, będzie uskuteczniona bąd za pośrednictwem innego mocarstwa, bądź wprost. Niemcy potwierdzą na piśmie jej odbiór. Datą przywrócenia mocy obowiązującej będzie data notyfikacji

Mocarstwa sprzymierzone i stowarzyszone zobowiązują się nawzajem, że przywrócą moc obowiązującą tych tylko konwencji i traktatów z Niemcami które są zgodne z przepisami niniejszego Traktatu.

W notyfikacji ewentualnie zostaną wymienione te z postanowień tych traktatów i konwencji, które, jako niezgodne z postanowieniami niniejszego Traktatu, nie będą uważane za odzyskujące moc obowiązującą.

W razie różnicy poglądów Związek Narodów będzie zawezwany do wypowiedzenia się.

Dla uskutecznienia notyfikacji Mocarstwom sprzymierzonym lub stowarzyszonym zostanie udzielony 6-cio miesięczny termin od daty uprawomocnienia się niniejszego Traktatu.

Tylko konwencje dwustronne i traktaty dwustronne, które zostaną w ten sposób notyfikowane, odzyskają moc obowiązującą, pomiędzy Mocarstwami sprzymierzonemi i stowarzyszonemi oraz Niemcami; wszystkie inne są i pozostaną uchylone.

Zasady powyższe stosować się będą do wszystkich dwustronnych konwencji lub traktatów dwustronnych, istniejących między wszystkiemi Mocarstwami sprzymierzonemi i stowarzyszonemi, podpisującemi niniejszy Traktat, i Niemcami, nawet jeżeli te Mocarstwa sprzymierzone i stowarzyszone nie były w stanie wojny z Niemcami

Artykuł  290.

Niemcy uznają, że wszystkie traktaty i porozumienia, zawarte przez nie z Austrją, Węgrami, Bułgarją oraz Turcją od 1 sierpnia 1914 aż do uprawomocnienia się niniejszego Traktatu są i pozostaną przez niniejszy Traktat uchylone.

Artykuł  291.

Niemcy obowiązują się zapewnić Mocarstwom sprzymierzonym i stowarzyszonym, jak również ich urzędnikom i obywatelom korzystanie ze wszystkich praw i korzyści jakiegokolwiek rodzaju, które Niemcy przyznały Austrji, Węgrom, Bułgarji lub Turcji, albo urzędnikom i obywatelom tych państw, w traktatach, konwencjach lub porozumieniach, zawartych przed 1 sierpnia 1914 r., a to przez cały czas, dopóki te traktaty, konwencje i porozumienia pozostaną w mocy.

Mocarstwa sprzymierzone i stowarzyszone zastrzegają sobie przyjęcie lub nieprzyjęcie możności używania tych praw i korzyści.

Artykuł  292.

Niemcy uznają, że wszystkie traktaty, konwencje i porozumienia, które Niemcy zawarły przed 1 sierpnia 1914 lub po tej dacie aż do uprawomocnienia się niniejszego Traktatu, z Rosją lub z któremkolwiek Państwem lub Rządem, których terytorja były przedtem częściami Rosji, jak również z Rumunją, są i pozostaną uchylone.

Artykuł  293.

W razie, gdyby po 1 sierpnia 1914, które z Mocarstw sprzymierzonych lub stowarzyszonych, Rosja, lub które z Państw lub Rządów, którego terytorjum stanowiło przedtem część Rosji, zostały wskutek okupacji wojskowej, jakiemikolwiek innemi środkami, lub z jakiejkolwiek innej przyczyny zmuszone przyznać albo zezwolić na przyznanie czy to Niemcom, czy to obywatelom niemieckim, jakimkolwiek aktem władzy publicznej - koncesji, przywilejów lub korzyści jakiegobądź rodzaju, to te koncesje, przywileje i korzyści zostaną unieważnione z samego prawa przez niniejszy Traktat.

Ani Mocarstwa sprzymierzone i stowarzyszone, ani Mocarstwa, Państwa, Rządy lub władze publiczne, zwolnione przez niniejszy artykuł od swych zobowiązań, nie będą w żadnym wypadku ponosiły żadnych ciężarów lub odszkodowań, któreby ewentualnie wynikły z tego unieważnienia.

Artykuł  294.

Od daty uzyskania przez niniejszy Traktat mocy obowiązującej Niemcy zobowiązują się dopuścić z samego prawa Mocarstwa sprzymierzone i stowarzyszone, jak również i ich obywateli, do używania praw i wszelkiego rodzaju korzyści, przyznanych po 1 sierpnia 1914 r. aż do uprawomocnienia się niniejszego Traktatu, przez traktaty, konwencje lub porozumienia Państwom, które nie prowadziły wojny, lub ich obywatelom, a to na czas, dopóki te traktaty, konwencje i porozumienia pozostaną w mocy.

Artykuł  295.

Te z Wysokich Układających się Stron, które nie podpisały dotychczas, lub po podpisaniu nie ratyfikowały jeszcze Konwencji co do opjum, podpisanej w Hadze 23 stycznia 1912 r., wyrażają zgodę na uprawomocnienie się tej Konwencji i w tym celu wydadzą konieczne ustawy w czasie możliwie najkrótszym, najpóźniej zaś w 12 miesięcy od uzyskania przez niniejszy Traktat mocy obowiązującej.

Wysokie Układające się Strony zgadzają się nadto, że dla tych z pośród nich, które dotychczas nie ratyfikowały wspomnianej Konwencji, ratyfikacja niniejszego Traktatu będzie pod każdym względem równoznaczna z ratyfikacją Konwencji i z podpisaniem specjalnego Protokułu, wyłożonego w Hadze w myśl postanowień trzeciej Konferencji o opjum, odbytej w 1914 r., w celu nadania wymienionej Konwencji mocy obowiązującej.

Rząd Rzeczypospolitej francuskiej zakomunikuje Rządowi Holandji uwierzytelnioną kopję protokułu złożenia ratyfikacji niniejszego Traktatu i zaprosi Rząd holenderski, aby uznał i przyjął ten dokument, jako złożenie ratyfikacji Konwencji z 23 stycznia 1912 i jako podpisanie Protokułu dodatkowego z 1914 roku.