Art. 8. - Traktat dotyczący Spitsbergu. Paryż 1920.02.09.
Dz.U.1931.97.747
Akt obowiązującyNorwegja obowiązuje się zaopatrzyć obszary, wymienione w art. 1, w ustrój górniczy, który zwłaszcza w zakresie podatków, opłat i świadczeń wszelkiego rodzaju, warunków pracy, ogólnych i szczególnych winien wyłączyć wszelkie przywileje, monopole lub ulgi zarówno na korzyść państwa, jak na korzyść przynależnych jednej z Wysokich Umawiających się Stron, włączając w to Norwegję, oraz zapewnić personelowi płatnemu wszelkich kategoryj zabezpieczenie zarobków i opieki, niezbędnych dla ich dobrobytu fizycznego, moralnego i umysłowego.
Podatki, opłaty i cła, które będą pobierane, winny wyłącznie być wprowadzone jedynie w wysokości usprawiedliwionej przez swe przeznaczenie.
Co się zwłaszcza tyczy wywozu rud, Rząd Norweski będzie mógł nakładać opłatę wywozową; jednakowoż ta opłata nie będzie mogła przewyższać 1% wartości maksymalnej wywożonych rud aż do wysokości 100.000 tonn; powyżej tej ilości opłata pobierana będzie w stosunku zmniejszającym się. Wartość będzie oznaczona w końcu sezonu nawigacyjnego, obliczając cenę przeciętną franco-pokład.
Na trzy miesiące przed datą przewidzaną na wprowadzenie go w życie, projekt ustroju górniczego winien być podany przez Rząd Norweski do wiadomości innych Mocarstw Umawiających się. Gdyby w tym terminie jedno lub kilka z tych Mocarstw zaproponowało wprowadzenie zmian do tego regulaminu, zanim zostanie on zastosowany, propozycje te Rząd Norweski zakomunikuje innym Mocarstwom Umawiającym się, w celu poddania ich badaniu i decyzji komisji, złożonej z przedstawiciela każdego z tych Mocarstw. Komisja ta bedzie powołana przez Rząd Norweski i będzie musiała wypowiedzieć się w ciągu 3 miesięcy od daty zebrania się. Decyzje komisji powzięte zostaną większością głosów.