Antarktyka i Arktyka
Przepisy prawa
Zagadnienie aktualne
Zagadnienie opracowane w ramach systemu informacji prawnej LEX
LEX to ceniony przez użytkowników system online, który oferuje wygodny dostęp do tysięcy aktów prawnych, orzeczeń i wzorów dokumentów oraz do autorskich, unikalnych treści, jak komentarze praktyczne, poradniki i szkolenia online. Poniżej znajdziesz przykłady 7 dokumentów z ogólnej liczby 10 powiązanych z zagadnieniem Antarktyka i Arktyka, znajdujących się w LEX-ie.
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych z tym zagadnieniem prawnym, zamów bezpłatny dostęp testowy lub zaloguj się do LEX-a.
Układ w sprawie Antarktyki. Waszyngton.1959.12.01.
ZAŁĄCZNIKUKŁAD ANTARKTYCZNY
podpisany w Waszyngtonie dnia 1 grudnia 1959 r.
UKŁAD ANTARKTYCZNY
podpisany w Waszyngtonie dnia 1 grudnia 1959 r.
Uznając, że jest w interesie całej ludzkości, aby Antarktyka nadal w przyszłości zawsze była wykorzystywana wyłącznie w celach pokojowych i nie stała się areną lub przedmiotem sporów międzynarodowych;
Doceniając istotny wkład wniesiony do nauki, dzięki współpracy międzynarodowej w dziedzinie badań naukowych w Antarktyce;
Będąc przekonanymi, że stworzenie trwałego fundamentu dla kontynuowania i rozwoju takiej współpracy na zasadzie wolności badań naukowych w Antarktyce, jak to miało miejsce podczas Międzynarodowego Roku Geofizycznego, odpowiada interesom nauki i postępu całej ludzkości;
Będąc również przekonanymi, że Układ zapewniający wykorzystanie Antarktyki wyłącznie w celach pokojowych i sprzyjający utrzymaniu harmonijnych stosunków międzynarodowych w Antarktyce będzie rozwijał cele i zasady Karty Narodów Zjednoczonych;
Uzgodniły, co następuje:
Wolność badań naukowych w Antarktyce oraz współpraca w tej dziedzinie, jak to miało miejsce podczas Międzynarodowego Roku Geofizycznego, będą kontynuowane zgodnie z postanowieniami niniejszego Układu.
a) dokonuje się wymiany informacji co do planów prac naukowych w Antarktyce, aby zapewnić maksymalną oszczędność środków i skuteczność prac,
b) dokonuje się wymiany personelu naukowego między ekspedycjami i stacjami w Antarktyce,
c) dokonuje się wymiany danych i rezultatów obserwacji naukowych w Antarktyce i zapewnia się swobodny dostęp do nich.
a) zrzeczenie się przez którąkolwiek z Umawiających się Stron zgłoszonych poprzednio praw lub roszczeń do suwerenności terytorialnej w Antarktyce,
b) całkowite lub częściowe zrzeczenie się przez którąkolwiek z Umawiających się Stron jakiejkolwiek podstawy roszczeń do suwerenności terytorialnej w Antarktyce, którą ta Strona może posiadać w wyniku swej działalności lub działalności swoich obywateli w Antarktyce lub na skutek innych przyczyn,
c) narażenie na szwank pozycji którejkolwiek z Umawiających się Stron odnośnie do uznawania bądź nieuznawania przez nią prawa lub roszczeń, lub podstawy roszczeń do suwerenności terytorialnej w Antarktyce jakiegokolwiek innego państwa.
Postanowienia niniejszego Układu dotyczą rejonu położonego na południe od 60 równoleżnika szerokości geograficznej południowej, włączając w to wszystkie szelfy lodowe, lecz nic w niniejszym Układzie nie uszczupla i w żadnej mierze nie narusza praw jakiegokolwiek państwa lub wykonywania tych praw zgodnie z prawem międzynarodowym dotyczącym otwartego morza, w granicach tego rejonu.
a) o wszystkich wyprawach do Antarktyki lub w obszar Antarktyki, podejmowanych przez jej statki lub jej obywateli, oraz o wszystkich wyprawach do Antarktyki, które są organizowane na jej terytorium lub z jej terytorium wyruszają,
b) o wszystkich stacjach w Antarktyce, zajmowanych przez jej obywateli,
c) o wszelkim personelu lub sprzęcie wojskowym przeznaczonym do wysłania przez nią do Antarktyki z przestrzeganiem warunków przewidzianych w ustępie 2 artykułu I niniejszego Układu.
a) wykorzystania Antarktyki wyłącznie w celach pokojowych,
b) ułatwiania badań naukowych w Antarktyce,
c) ułatwiania międzynarodowej współpracy naukowej w Antarktyce,
d) ułatwiania realizacji praw inspekcji, przewidzianych w artykule VII niniejszego Układu,
e) kwestii dotyczących wykonywania jurysdykcji w Antarktyce,
f) ochrony i zachowania żywych zasobów w Antarktyce.
Każda z Umawiających się Stron zobowiązuje się do podjęcia odpowiednich wysiłków, zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych, by w Antarktyce nikt nie prowadził jakiejkolwiek działalności sprzecznej z zasadami lub celami niniejszego Układu.
b) Następnie taka zmiana lub poprawka wchodzi w życie w stosunku do każdej Umawiającej się Strony po otrzymaniu od niej przez rząd-depozytariusza zawiadomienia o ratyfikacji. Każdą Umawiającą się Stronę, od której nie otrzymano zawiadomienia o ratyfikacji w okresie dwóch lat od dnia wejścia w życie zmiany lub poprawki, zgodnie z postanowieniami ustępu 1 litery a) niniejszego artykułu, uważać się będzie za nie będącą już uczestnikiem Układu od dnia wygaśnięcia tego terminu.
b) Każdą zmianę lub poprawkę do niniejszego Układu, zaaprobowaną na wspomnianej konferencji przez większość reprezentowanych na niej Umawiających się Stron, włączając większość tych Stron, których przedstawiciele uprawnieni są do udziału w naradach, przewidzianych w artykule IX, rząd-depozytariusz podaje do wiadomości wszystkich Umawiających się Stron natychmiast po zakończeniu konferencji. Każda zmiana lub poprawka wchodzi w życie zgodnie z postanowieniami ustępu 1 niniejszego artykułu.
c) Jeżeli taka zmiana lub poprawka nie wejdzie w życie zgodnie z postanowieniami ustępu 1 litery a) niniejszego artykułu w ciągu dwóch lat od daty zawiadomienia wszystkich Umawiających się Stron, każda Umawiająca się Strona może w każdej chwili, po zakończeniu tego terminu, notyfikować rządowi-depozytariuszowi wypowiedzenie niniejszego Układu, zaś takie wypowiedzenie nabierze mocy po upływie dwóch lat od daty otrzymania tej notyfikacji przez rząd-depozytariusza.
Niniejszy Układ sporządzono w języku angielskim, francuskim, rosyjskim i hiszpańskim, przy czym każdy z tych tekstów jest jednakowo autentyczny i zdeponowano w archiwum Rządu Stanów Zjednoczonych Ameryki, który przekaże należycie uwierzytelnione kopie Układu Rządom państw, które go podpisały lub które do niego przystąpiły.
Zobacz pełną treść w bezpłatnym dostępie testowym lub po zalogowaniu do LEX-a.
Protokół o ochronie środowiska do Układu w sprawie Antarktyki. Madryt.1991.10.04.
Definicje
Dla celów niniejszego Protokołu:
Zobacz pełną treść w bezpłatnym dostępie testowym lub po zalogowaniu do LEX-a.
Konwencja o zachowaniu żywych zasobów morskich Antarktyki. Canberra.1980.05.20.
ZAŁĄCZNIKKONWENCJA
o zachowaniu żywych zasobów morskich Antarktyki,
KONWENCJA
o zachowaniu żywych zasobów morskich Antarktyki,
Umawiające się Strony,
uznając ważność ochrony środowiska naturalnego i zachowania integralności ekosystemu mórz otaczających Antarktydę,
biorąc pod uwagę skupienie żywych zasobów morskich w wodach Antarktyki oraz zwiększone zainteresowanie możliwościami wykorzystania tych zasobów jako źródła białka,
świadome pilnej konieczności zapewnienia zachowania żywych zasobów morskich Antarktyki,
uważając za niezbędne rozszerzenie wiedzy o morskim ekosystemie Antarktyki i jego składnikach w celu umożliwienia podejmowania decyzji o ich wykorzystaniu na podstawie miarodajnych informacji naukowych,
przekonane, że zachowanie żywych zasobów morskich Antarktyki wymaga współpracy międzynarodowej z odpowiednim uwzględnieniem postanowień Układu Antarktycznego oraz z czynnym współudziałem wszystkich państw prowadzących działalność badawczą lub eksploatacyjną wód Antarktyki,
uznając główną odpowiedzialność Stron Konsultatywnych Układu Antarktycznego za ochronę i zachowanie antarktycznego środowiska naturalnego, w szczególności ich odpowiedzialność wynikającą z artykułu IX, punkt 1 lit. f) Układu Antarktycznego, dotyczącą ochrony i zachowania żywych zasobów Antarktyki,
przypominając o podjętych już przez Strony Konsultatywne Układu Antarktycznego działaniach obejmujących w szczególności uzgodnione środki zachowania fauny i flory Antarktyki, jak również postanowienia Konwencji o ochronie fok antarktycznych,
mając na względzie troskę o zachowanie żywych zasobów morskich Antarktyki, wyrażoną na dziewiątym spotkaniu konsultacyjnym przez Strony Konsultatywne Układu Antarktycznego oraz znaczenie postanowień Zalecenia IX - 2, które doprowadziło do przyjęcia niniejszej konwencji,
przekonane, że wykorzystanie wód otaczających kontynent Antarktydy wyłącznie w celach pokojowych oraz zapobieżenie, aby nie stały się one przyczyną lub przedmiotem nieporozumień międzynarodowych, odpowiada interesom całej ludzkości,
uznając, w świetle powyższego, że jest pożądane utworzenie odpowiedniego mechanizmu do wydawania zaleceń, popierania poczynań, podejmowania decyzji i koordynacji środków oraz badań naukowych niezbędnych do zapewnienia ochrony morskich organizmów żywych Antarktyki, 1
uzgodniły, co następuje:
a) zapobiegania spadkowi liczebności jakiejkolwiek odławianej populacji do poziomu granicznego, zapewniającego stałe jej uzupełnianie; w tym celu nie należy dopuszczać do spadku liczebności populacji poniżej poziomu zbliżonego do tego, który gwarantuje najwyższy roczny przyrost netto;
b) utrzymania wzajemnych powiązań ekologicznych między populacjami odławianymi a zależnymi od nich i powiązanymi z nimi populacjami żywych zasobów morskich Antarktyki oraz odtwarzania populacji odłowionych do poziomu określonego pod lit. a) oraz
c) zapobiegania zmianom lub minimalizowania ryzyka zmian w ekosystemie morskim, potencjalnie nieodwracalnych w ciągu dwóch lub trzech dziesięcioleci, biorąc pod uwagę obecny stan wiedzy o bezpośrednim i pośrednim oddziaływaniu połowów, wpływie wprowadzania obcych gatunków, o skutkach związanej z tym działalności dla ekosystemu morskiego i o następstwach zmian w środowisku naturalnym, w celu umożliwienia długotrwałego zachowania żywych zasobów morskich Antarktyki.
Umawiające się Strony, niezależnie od tego, czy są Stronami Układu w sprawie Antarktyki, uzgadniają, że na obszarze działania Układu Antarktycznego nie będą prowadzić żadnej działalności sprzecznej z zasadami i celami Układu i że w swych stosunkach wzajemnych są one związane zobowiązaniami wymienionymi w artykułach I i V Układu Antarktycznego.
a) stanowić podstawy do zgłaszania, podtrzymywania lub odrzucenia roszczenia do terytorialnej suwerenności na obszarze objętym Układem Antarktycznym lub stwarzać jakichkolwiek praw do suwerenności na obszarze obowiązywania Układu Antarktycznego;
b) być interpretowane jako zrzeczenie się lub pomniejszenie przez którąkolwiek spośród Umawiających się Stron bądź podważenie jakiegokolwiek prawa lub roszczenia albo podstawy do roszczenia do sprawowania jurysdykcji przez państwo nadbrzeżne zgodnie z prawem międzynarodowym w obrębie obszaru zastosowania niniejszej konwencji;
c) być interpretowane jako podważające pozycję którejkolwiek spośród Umawiających się Stron w sprawie uznania lub nieuznania przez nią jakiegokolwiek takiego prawa, roszczenia lub podstawy do roszczenia;
d) naruszać postanowień artykułu IV punkt 2 Układu Antarktycznego, stwierdzającego, że nie należy zgłaszać żadnego nowego roszczenia lub żadnego rozszerzenia istniejącego roszczenia do terytorialnej suwerenności w Antarktyce dopóty, dopóki Układ Antarktyczny pozostaje w mocy.
Żadne postanowienia niniejszej konwencji nie naruszają praw i zobowiązań Umawiających się Stron, wynikających z Konwencji o uregulowaniu połowu wielorybów i Konwencji o ochronie fok antarktycznych.
a) każda Umawiająca się Strona, uczestnicząca w spotkaniu, na którym została przyjęta niniejsza konwencja, jest członkiem Komisji;
b) każde Państwo - Strona, które przystąpiło do niniejszej konwencji zgodnie z artykułem XXIX, ma prawo być członkiem Komisji w okresie, gdy państwo to prowadzi badania lub połowy żywych zasobów morskich, do których stosuje się niniejszą konwencję;
c) każda organizacja regionalnej integracji gospodarczej, która zgłosiła przystąpienie do niniejszej konwencji zgodnie z artykułem XXIX, ma prawo być członkiem Komisji w okresie, gdy państwa będące członkami tej organizacji mają do tego prawo;
d) Umawiająca się Strona, pragnąca uczestniczyć w pracach Komisji zgodnie z lit. b) i c), zawiadamia depozytariusza o tym, na jakiej podstawie chce ona stać się członkiem Komisji, i o swej gotowości do zaakceptowania obowiązujących środków ochrony. Depozytariusz powiadamia każdego członka Komisji o takim zawiadomieniu i o załączonych informacjach. W ciągu dwóch miesięcy po otrzymaniu od depozytariusza takiego zawiadomienia każdy członek Komisji może zażądać zwołania specjalnego posiedzenia Komisji w celu rozpatrzenia tej sprawy. Po otrzymaniu żądania depozytariusz zwołuje takie posiedzenie. Jeżeli żądanie zwołania posiedzenia nie zostało złożone, uważa się, że Umawiająca się Strona, która nadesłała zawiadomienie, spełnia wymagania członkostwa w Komisji.
Komisja ma osobowość prawną i korzysta na terytorium każdego Państwa - Strony z takich uprawnień, jakie mogą okazać się niezbędne do pełnienia jej funkcji i osiągania celów niniejszej konwencji. Przywileje i immunitety, z których korzystać będzie Komisja oraz jej personel na terytorium któregokolwiek Państwa - Strony, zostaną ustalone w drodze umowy między Komisją i zainteresowanym Państwem - Stroną.
a) ułatwiać prowadzenie badań i wszechstronne poznawanie żywych zasobów morskich Antarktyki oraz morskiego ekosystemu antarktycznego;
b) zbierać dane o stanie i zmianach w populacji żywych zasobów morskich Antarktyki oraz czynnikach wpływających na rozmieszczenie, liczebność i rozmnażanie gatunków odławianych oraz zależnych od nich i powiązanych z nimi gatunków lub populacji;
c) zapewniać uzyskiwanie danych statystycznych o połowach i nakładzie połowowym w odniesieniu do poławianych populacji;
d) analizować, rozpowszechniać i publikować informacje, o których mowa pod lit. b) i c), oraz sprawozdania Komitetu Naukowego;
e) ustalać potrzeby zachowania gatunków i analizować skuteczność środków ochrony;
f) formułować, przyjmować i rewidować środki ochrony, opierając się na najlepszych dostępnych informacjach naukowych, zgodnie z postanowieniami ustępu 5 niniejszego artykułu;
g) wprowadzać w życie system obserwacji oraz inspekcji, utworzony zgodnie z artykułem XXIV niniejszej konwencji;
h) prowadzić wszelką inną działalność, jaka jest niezbędna do osiągnięcia celów niniejszej konwencji.
a) określanie wielkości populacji dowolnego gatunku, jaką wolno odłowić w rejonie zastosowania niniejszej konwencji;
b) określanie rejonów i podrejonów na podstawie rozmieszczenia populacji żywych zasobów morskich Antarktyki;
c) określanie wielkości populacji, jaką wolno odłowić w rejonie i podrejonie;
d) określanie gatunków podlegających ochronie;
e) określanie wymiarów, wieku i - w odpowiednich przypadkach - płci gatunków, które wolno odławiać;
f) określanie dozwolonych i zakazanych okresów poławiania;
g) określanie obszarów, rejonów lub podrejonów otwartych lub zamkniętych dla badań naukowych lub ochrony, w tym specjalnych stref ochrony i badań naukowych;
h) regulację nakładu połowowego i metod poławiania, w tym narzędzi połowu, w szczególności w celu uniknięcia nadmiernej koncentracji połowów w jakimkolwiek rejonie lub podrejonie;
i) podejmowanie innych środków ochrony, które Komisja uznaje za niezbędne do osiągnięcia celów niniejszej konwencji, w tym środków dotyczących oddziaływania połowów i związanej z nimi działalności na składniki ekosystemu morskiego inne niż odławiane populacje.
a) Komisja zawiadamia wszystkich członków Komisji o środkach ochrony;
b) środki ochrony staną się obowiązujące dla wszystkich członków Komisji po upływie 180 dni od takiego zawiadomienia o nich, z wyjątkiem przypadków przewidzianych pod lit. c) i d);
c) jeżeli w ciągu dziewięćdziesięciu dni od zawiadomienia, o którym mowa pod lit. a), członek Komisji zawiadomi Komisję o tym, że nie może przyjąć danego środka ochrony całkowicie lub częściowo, środek taki nie będzie obowiązywać tego członka Komisji we wspomnianym zakresie;
d) w razie gdy którykolwiek członek Komisji powoła się na postępowanie, o którym mowa pod lit. c), Komisja na wniosek któregokolwiek jej członka zwoła posiedzenie w celu ponownego rozpatrzenia takiego środka ochrony. Podczas takiego posiedzenia oraz w okresie trzydziestu dni po nim każdy członek Komisji ma prawo oświadczyć, że nie może nadal akceptować tego środka ochrony i w takim przypadku wspomniany środek przestaje obowiązywać tego członka.
Komisja będzie dążyć do współpracy z Umawiającymi się Stronami, sprawującymi jurysdykcję w rejonach morskich przylegających do rejonu objętego niniejszą konwencją, w zakresie zachowania zasobu lub zasobów powiązanych ze sobą gatunków, występujących zarówno w obrębie tych rejonów, jak i w rejonie zastosowania niniejszej konwencji, w celu uzgodnienia środków ochrony stosowanych w odniesieniu do takich zasobów.
a) ustala kryteria i metody podejmowania decyzji dotyczących środków ochrony, wymienionych w artykule IX niniejszej konwencji;
b) regularnie ocenia stan i tendencje zmian w populacji żywych zasobów morskich Antarktyki;
c) analizuje dane o bezpośrednim i pośrednim wpływie połowów na populacje żywych zasobów morskich Antarktyki;
d) ocenia skutki proponowanych zmian metod lub poziomów odłowu i proponowanych środków zachowania zasobów;
e) przekazuje Komisji na jej żądanie lub z własnej inicjatywy oceny, analizy, sprawozdania i zalecenia dotyczące środków i badań pomocniczych dla osiągnięcia celów niniejszej konwencji;
f) opracowuje propozycje dotyczące realizacji międzynarodowych i krajowych programów badań żywych zasobów morskich Antarktyki.
Oficjalnymi językami Komisji i Komitetu Naukowego są: angielski, francuski, hiszpański i rosyjski.
a) Umawiające się Strony współpracują ze sobą w celu zapewnienia skutecznego stosowania systemu obserwacji oraz inspekcji, uwzględniając istniejącą praktykę międzynarodową. System ten obejmuje, między innymi, postępowanie w sprawie wkroczenia na statek i prowadzenia inspekcji przez obserwatorów i inspektorów wyznaczonych przez członków Komisji oraz postępowanie państwa bandery statku w sprawie wszczynania śledztwa i stosowania sankcji, opartych na dowodach uzyskanych w wyniku takiego wkroczenia na statek oraz inspekcji. Sprawozdanie o przeprowadzonym śledztwie i zastosowanych sankcjach włącza się do informacji wymienionych w artykule XXI niniejszej konwencji;
b) w celu sprawdzenia przestrzegania środków przyjętych zgodnie z niniejszą konwencją obserwację oraz inspekcję przeprowadza się na pokładzie statków prowadzących badania naukowe lub połowy żywych zasobów morskich w rejonie, do którego stosuje się niniejszą konwencję, za pośrednictwem obserwatorów lub inspektorów wyznaczonych przez członków Komisji i działających zgodnie z warunkami, które zostaną ustalone przez Komisję;
c) wyznaczeni obserwatorzy i inspektorzy podlegają jurysdykcji Umawiającej się Strony, której są obywatelami. Składają oni sprawozdanie członkowi Komisji, przez którego zostali wyznaczeni, a on z kolei składa sprawozdanie Komisji.
Depozytariusz zawiadamia wszystkie Umawiające się Strony o:
a) podpisaniu niniejszej konwencji i złożeniu na przechowanie dokumentów ratyfikacyjnych, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia;
b) dacie wejścia w życie niniejszej konwencji oraz jakichkolwiek poprawek do niej.
Sporządzono w Canberrze dnia dwudziestego maja 1980 r.
ZAŁĄCZNIK DOTYCZĄCY SĄDU ARBITRAŻOWEGO
Sąd arbitrażowy wymieniony w ustępie 3 artykułu XXV składa się z trzech arbitrów, mianowanych w następujący sposób:
Strona wszczynająca postępowanie komunikuje nazwisko arbitra drugiej stronie, która z kolei w ciągu 40 dni po uzyskaniu takiego zawiadomienia podaje nazwisko drugiego arbitra. W ciągu 60 dni po mianowaniu drugiego arbitra strony mianują trzeciego arbitra, który nie jest obywatelem żadnej z tych stron i nie ma obywatelstwa któregokolwiek spośród obu pierwszych arbitrów. Trzeci arbiter jest przewodniczącym sądu.
W razie gdy drugi arbiter nie zostanie mianowany w ustalonym terminie lub gdy strony w ustalonym terminie nie osiągną porozumienia dotyczącego mianowania trzeciego arbitra, to na prośbę którejkolwiek ze stron arbitra tego mianuje Sekretarz Generalny Stałego Trybunału Arbitrażowego spośród osób, które cieszą się dobrą opinią międzynarodową i nie są obywatelami państwa będącego stroną niniejszej konwencji.
Sąd arbitrażowy ustala swoją siedzibę i przyjmuje swoje własne przepisy proceduralne.
Decyzje sądu arbitrażowego są podejmowane większością głosów jego członków, którym nie wolno wstrzymywać się od głosu.
Każda Umawiająca się Strona, nie będąca stroną w sporze, może za zgodą sądu arbitrażowego uczestniczyć w postępowaniu arbitrażowym.
Decyzja sądu arbitrażowego jest ostateczna i obowiązuje wszystkie strony sporu oraz każde państwo, które uczestniczyło w postępowaniu arbitrażowym, przy czym decyzja ta ma być niezwłocznie wykonana. Na prośbę jednej ze stron sporu lub dowolnego państwa, które uczestniczyło w postępowaniu arbitrażowym, sąd arbitrażowy podaje interpretację decyzji.
Jeżeli sąd arbitrażowy nie postanowi inaczej w związku ze szczególnymi okolicznościami sprawy, to wydatki sądu wraz z wynagrodzeniem jego członków ponoszą w równej mierze strony sporu.
Zobacz pełną treść w bezpłatnym dostępie testowym lub po zalogowaniu do LEX-a.
Konwencja o zachowaniu żywych zasobów morskich Antarktyki. Canberra.1980.05.20.
50ºS, 0º; 50ºS, 30ºE; 45ºS, 30ºE; 45ºS, 80ºE; 55ºS, 80ºE; 55ºS, 150ºE; 60ºS, 150ºE; 60ºS, 50ºW; 50ºS, 50ºW; 50ºS, 0º.
Zobacz pełną treść w bezpłatnym dostępie testowym lub po zalogowaniu do LEX-a.
Rozporządzenie 600/2004 ustanawiające niektóre środki techniczne stosowane do działalności połowowej na obszarze objętym Konwencją o zachowaniu żywych zasobów morskich Antarktyki
Przedmiot rozporządzenia
Zobacz pełną treść w bezpłatnym dostępie testowym lub po zalogowaniu do LEX-a.
Rozporządzenie 601/2004 ustanawiające określone środki kontrolne stosowane wobec działalności połowowej na obszarze objętym Konwencją o zachowaniu żywych zasobów morskich Antarktyki i uchylające rozporządzenia: (WE) Nr 3943/90, (WE) Nr 66/98 i (WE) Nr 1721/1999
Przedmiot
a) środków kontroli stosowanych wobec statków rybackich pływających pod banderą Umawiającej Się Strony Konwencji w sprawie zachowania żywych zasobów morskich Antarktyki (Konwencji) zajmujących się działalnością połowową na terenie objętym Konwencją na wodach położonych poza granicami jurysdykcji krajowej;
b) systemu promowania zgodności przestrzegania środków kontrolnych ustanowionych przez Komisję do spraw zachowania żywych zasobów morskich Antarktyki (CCAMLR) przez statki pływające pod banderą państw niebędących Stroną Konwencji.
Zobacz pełną treść w bezpłatnym dostępie testowym lub po zalogowaniu do LEX-a.
Akty prawne - liczba dokumentów powiązanych z zagadnieniem (9)
Dz.U. i M.P. - liczba dokumentów powiązanych z zagadnieniem (6)
- Układ w sprawie Antarktyki. Waszyngton.1959.12.01.
- Protokół o ochronie środowiska do Układu w sprawie Antarktyki. Madryt.1991.10.04.
- Konwencja o zachowaniu żywych zasobów morskich Antarktyki. Canberra.1980.05.20.
Powiązane przepisy:
ogólne - Pokaż powiązane przepisyPowiązane przepisy:
ogólne - Pokaż powiązane przepisyPowiązane przepisy:
ogólne - Pokaż powiązane przepisySprawdź wszystkie powiązane przepisy zamawiając bezpłatny dostęp testowy lub logując się do LEX-a.
Czym są "Dz.U. i M.P."?
Jest to zbiór aktów i przepisów prawnych opublikowanych w Dzienniku Ustaw i Monitorze Polskim. Treści te są ujednolicone i ocenione co do aktualności. Programy LEX oferują dostęp do wszystkich aktów prawa polskiego.
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich aktów prawnych opublikowanych w Dzienniku Ustaw i Monitorze Polskim powiązanych z tym zagadnieniem prawnym, to zamów bezpłatny dostęp testowy »
Dzienniki UE - liczba dokumentów powiązanych z zagadnieniem (3)
- Konwencja o zachowaniu żywych zasobów morskich Antarktyki. Canberra.1980.05.20.
- Rozporządzenie 600/2004 ustanawiające niektóre środki techniczne stosowane do działalności połowowej na obszarze objętym Konwencją o zachowaniu żywych zasobów morskich Antarktyki
- Rozporządzenie 601/2004 ustanawiające określone środki kontrolne stosowane wobec działalności połowowej na obszarze objętym Konwencją o zachowaniu żywych zasobów morskich Antarktyki i uchylające rozporządzenia: (WE) Nr 3943/90, (WE) Nr 66/98 i (WE) Nr 1721/1999
Powiązane przepisy:
ogólne - Pokaż powiązane przepisyPowiązane przepisy:
ogólne - Pokaż powiązane przepisyPowiązane przepisy:
ogólne - Pokaż powiązane przepisySprawdź wszystkie powiązane przepisy zamawiając bezpłatny dostęp testowy lub logując się do LEX-a.
Czym są "Dzienniki UE"?
Jest to całościowa baza aktów prawnych publikowanych w Dziennikach UE; akty prawne są ujednolicone i ocenione co do obowiązywania. Programy LEX oferują dostęp do wszystkich aktów prawa europejskiego.
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich aktów prawnych opublikowanych w Dziennikach UE, powiązanych z tym zagadnieniem prawnym, to zamów bezpłatny dostęp testowy »
Komentarze i publikacje - liczba dokumentów powiązanych z zagadnieniem (1)
Monografie - liczba dokumentów powiązanych z zagadnieniem (1)
Czym są "Monografie"?
Monografie to publikacje, które zawierają dogłębną analizę poszczególnych zagadnień prawnych – zarówno najnowszych, jak i tych od dawna wywołujących spory w doktrynie. Wybitni autorzy LEX pomogą Ci rozwiać wiele wątpliwości.
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich monografii powiązanych z tym zagadnieniem prawnym, to zamów bezpłatny dostęp testowy »
Informacja o aktualizacji
Wszystkie dokumenty w systemie LEX są zawsze ocenione co do aktualności względem bieżącego stanu prawnego.