Art. 24. - Szwecja-Polska. Konwencja o ekstradycji i pomocy sądowej w sprawach karnych. Warszawa.1930.08.30.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.49.454

Akt utracił moc

Wersja od: 10 czerwca 1932 r.

Artykuł  24.

Konwencja niniejsza będzie ratyfikowana i dokumenty ratyfikacyjne zostaną wymienione w Stockholmie, gdy tylko to będzie mogło być uskutecznione.

Konwencja wejdzie w życie w miesiąc po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych i pozostanie w mocy, dopóki jedna z Wysokich Stron zawierających umowę nie poda do wiadomości drugiej Strony, na 6 miesięcy naprzód, swego zamiaru położenia końca jej skutkom.

NA DOWÓD CZEGO Pełnomocnicy podpisali niniejszą konwencję i wycisnęli na niej swe pieczęcie.

Sporządzono w dwóch egzemplarzach, w Warszawie, dn. 30 sierpnia 1930 r.

PROTOKÓŁ KOŃCOWY.

W chwili przystąpienia do podpisania konwencji w sprawie wydawania przestępców i pomocy prawnej w sprawach karnych, niżej podpisani Pełnomocnicy oświadczają swoją zgodę co do kwestyj następujących:

co do art. art. 3 i 10.

Przez przestępstwa przeciw władzy publicznej w myśl artykułów 3 i 10 należy rozumieć: w Polsce - przestępstwa, wymienione w artykułach bądź paragrafach następujących: art. art. 121 - 123, 125 - 132, 134, 142, 145, 146, 154 i 173 Kodeksu Karnego z r. 1903; §§ 65, 68 - 82, 217 i 218 Ustawy Karnej z r. 1852; §§ 105 do 109, 114 do 118 i 120 Kodeksu Karnego z r. 1871, jak również przestępstwa przewidziane w dekrecie z dn. 8 stycznia 1919 o przeciwdziałaniu wyborom do Sejmu i wykonywaniu obowiązków poselskich (Dziennik Praw Państwa Polskiego Nr. 5, poz. 96), i w ustawie z 26 stycznia 1907, dotyczącej przepisów karnych dla ochrony wolności wybierania i zgromadzania się (Dziennik Ustaw Państwa austriackiego No. 18), w Szwecji - przestępstwa, wymienione w rozdziale X Kodeksu Karnego.

co do art. 20 pkt. 2.

Jeżeli dokument, przeznaczony do doręczenia, zawiera zagrożenie skutkami karnemi, Państwo wezwane może odmówić wykonania żądanego zarządzenia.

Sporządzono w dwóch egzemplarzach, w Warszawie, 30 sierpnia 1930 r.

Zaznajomiwszy się z powyższą konwencją i protokółem końcowym, uznaliśmy je i uznajemy za słuszne zarówno w całości jak i każde z postanowień w nich zawartych; oświadczamy, że są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone i przyrzekamy, że będą niezmiennie zachowywane.

NA DOWÓD CZEGO, wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 22 marca 1932 r.