Art. 1. - Szwecja-Polska. Konwencja o ekstradycji i pomocy sądowej w sprawach karnych. Warszawa.1930.08.30.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.49.454

Akt utracił moc

Wersja od: 10 czerwca 1932 r.

Artykuł  1.

Państwa, zawierające umowę, zobowiązują się wydawać sobie wzajemnie, na żądanie, osoby znajdujące się na obszarze jednego z nich, a ścigane lub skazane przez władze sądowe drugiego Państwa, za czyny mogące pociągnąć za sobą: w Polsce, według ustaw obowiązujących chociażby w jednej tylko części jej obszaru - karę pozbawienia wolności jakiegokolwiek rodzaju lub nazwy na przeciąg dwóch lat lub karę cięższą, w Szwecji - według kodeksu karnego lub ustawy morskiej, karę zamknięcia w więzieniu (Straffarbete).

Wydawanie osób skazanych lub ściganych z powodu przestępstw, które są karane według wojskowych ustaw karnych, jest również dozwolone, byleby przestępstwa te były tego rodzaju, że uzasadniałyby wydanie na podstawie ustępu poprzedniego, gdyby były popełnione przez osoby, nie podlegające rzeczonym ustawom.

Rządy obu Państw mogą, w razie zmiany ustawodawstwa karnego w jednem z nich, na podstawie wzajemnego porozumienia się zapomocą zwykłej wymiany not, określić inaczej, aniżeli to czynią przepisy niniejszego artykułu, stosownie do swego ustawodawstwa, zakres czynów karygodnych, uzasadniających obowiązek wydania.